นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ช่วงนี้อดนิทานมาหลายมื้อแล้วค่ะ...
(นอนกลางวัน...เพิ่งตื่นมานะเนี่ย เด่วหาอะไรกินนิดนึงก่อนนค๊ะ อิอิ)

 

มีแดนหิมพานต์ที่นั่น ท่านคนธรรพ์คงจะชอบใจมิใช่น้อย...

แต่ถ้ามันอันตรายเกินไป แถมอาวุธก็ไม่มี จะไปเที่ยวที่อื่นก่อนก็ได้นะคะ อย่างถ้ำวัวแดง (อยากเจอหลวงปู่เทพโลกอุดรน่ะค่ะ ^_^)...ได้พระขรรค์มาเมื่อไหร่ เราค่อยไปซ่ากัน อิอิ

(ปล. เพิ่งรู้ว่าท่านคุรุวาโรก็เป็นตัวป่วนกะเขาเหมือนกัน...เลยไม่กลัวถูกจับตัว ^_^)

 

ธิดาพญานาคพักผ่อนตอนกลางวัน สงสัยยังป่วยอยู่ครับ

นั้นเล่าเรื่องนี้ให้ฟังก่อนแล้วกันครับ

เรื่องพญาครุฑกับนาคา ตามตำนานเล่ากันว่า พญาครุฑนั้นชอบจับพญานาค

ไปเป็นอาหาร ทำให้พญานาคนั้นต้องเดือนร้อน เหล่าพญานาคทั้งหลาย

จึงปรึกษากันว่า เราต้องหาหนทางช่วยเหลือตนเอง จึงประชุมปรึกษาหารือกัน

สรุปได้ว่า ให้ นาคาตนหนึ่ง คอยไปซุ่มจับพญาครุฑเมื่อมาจับพญานาค

โดยต้องพยายามจับพญาครุฑนั้นให้ได้ แล้วทำให้พญาครุฑนั้นบินไม่ได้

แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไป....

 

ถ้าอยู่ในน้ำ พญาครุฑบินไม่ได้ พอบินไม่ได้พญานาคก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีก เพราะ "น้ำ" เป็นถิ่นของพญานาค

ปล. เรื่องเอวเดาะ หลังเดี้ยง ตอนนี้หายแล้วค่ะ แต่ยังต้องกินยาหม้อเบ้อเร่อต่อค่ะ (ขมปี๋เลย) เพราะวันก่อนเล่าให้หมอยาฟังเรื่องอาการ "ตัวร้อน" แบบไม่ได้เป็นไข้น่ะค่ะ เลยได้ยามาสมใจ...

 

นาคาตนนั้นมีนามว่าจักรจิตรา เป็นนาคาหน่มผู้ที่เสียสละ

เมื่อครบอาทิตย์(พญาครุฑจะมาทุก 7 วัน) พญาครุฑก็มาจับพญานาคกิน

จักรจิตราก็แอบอยู่หลังต้นไม้ เมื่อพญาครุฑนั้นมาจับพญานาค จักรจิตราก็

พุ่งเข้าใส่พญาครุฑแล้วใช้ร่างกายที่เป็นท่อนยาวของลำตัวรัดพญาครุฑนั้นไว้

โดยรัดได้แค่ปีกข้างหนึ่ง แต่พญาครุฑนั้นก็ยังสามารถใช้ปีกข้างเดียว

บินไปได้ต่ำๆ จักรจิตราก็ร้องบอกเหล่าพญานาคทั้งหลายให้มาช่วยกัน

(.............)

 

ถ้าผมไปได้คงดีนะครับ เพราะผมโม้เก่ง รับรองกระทู้ไม่เหงาแน่นอน

 

แต่พญานาคทั้งหลายนั้นกลัวพญาครุฑได้แต่มองดูเท่านั้น พญาครุฑเลยใช้การหมุนตัว

แล้วใช้จะงอยปากอันแคมคมนั้นจิกไปที่จักรจิตรา ทำให้เขาต้องคลายการรัดปีกของพญาครุฑนั้น

พญาครุฑเมื่อใช้ปีกได้ทั้งสองข้างก็สามารถใช้เท้าคีบจักรจิตราไปได้

ก่อนจะจากแดนหิมพานต์ที่ตนเองอยู่จักรจิตราได้มองเห็นนาคีที่ตนนั้นรักและหมายปอง

เป็นความรู้สึกการเฝ้าดูครั้งสุดท้ายในชีวิตของพญานาคของตน

เพราะเมื่อถึงดินแดนกลางหาวเขาก็ถูกพญาครุฑนั้น ฆ่าเป็นอาหาร

ความเสียสละ และแรงอธิษฐานของเหล่านาคา นาคี ทำให้เขาต้องมาเกิดเป็นมนุษย์ครับ

 

น่าสงสารจักรจิตราจังเลยค่ะ...ถ้าเขามาเกิดเป็นมนุษย์ แล้วนาคีคนรักล่ะค่ะเป็นยังไงต่อ

 

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของพระรูปหนึ่งในภาคอีสานครับ

ท่านบอกว่า ตอนที่ท่านระลึกชาติได้นั่น ท่านเห็นอย่างนี้ครับ

ท่านได้สร้าง ถาวรวัตถุในวัด โดยมีรูปปั้นตอนพญาครุฑตอนจับพญานาคนั้น

ไว้เป็นอนุสรณ์ครับ เพื่อจดจำความรู้สึกในอดีตที่ผ่านมาครับ

 

กำลังสนุกเลยค่ะ....โปรดติดตามชมตอนต่อไป

 

ช่างเป็นละครรักที่เศร้านัก....

 

​

 

ถ้าหลงไปเมืองแม่ม้าย คงรอดยาก!....กล้วอยู่เมืองเดียวนั้นแหละ
เพราะคนธรรพ์น่ารักมาก.....คงไม่ปล่อยให้กลับมาง่ายๆ อิอิๆๆๆ.....

 

ท่านไปนะคะ จะได้ฟังท่านโม้บ้างค่ะ ....

 

แอบมาอ่าน แต่ไม่รู้จะโพสต์อะไร แว้บไปแว้บมาเจ้าค่ะ
วันนี้ได้อ่านนิทานด้วย...
รออ่านตอนเพื่อนๆ พี่ๆๆ ไปเที่ยวกลับมากันนะเจ้าค่ะ
เป็นแฟนคลับเหนียวแน่นเหมือนเดิม อิๆๆ

 

แทบสำลึกอ่ะ...นึกภาพออกเลยนะท่าน...คงมะรุมมะตุ้มรุมรักท่านหน่อฯ ก็ฝุ่นตลบเลย อิอิ

 

ที่ว่า ท่านโม้เก่งนั้น ท่าจะจริงนะคะ...

 

ต้องเตรียมความพร้อมก่อนออกเดินทาง!
เพื่อความไม่ประมาท!....
ว่าแต่...พรุ่งนี้จะไปโพล่ที่ไหนนะเรา!

 

ธิดาพญานาค ถ้าเป็นคู่หมั้นแล้วเสียสละเพื่อส่วนรวมเหมือนเรื่องที่

ท่านพระภิกษุสงฆ์ท่านเล่าให้ฟัง ธิดาพญานาค จะมั่นคงใน รัก บ้างไหมครับ

คุณครูติง ติง หารูปมาประกอบดูแล้ว สงสารพญานาคนะครับ

น่าจะใช้พระขรรค์เทวดา..ไปสักหนึ่งครั้งก็พอ...จะได้ช่วยพญานาคนั้นได้ครับ

 

อ่าน นิทาน พญานาค ก็อาจจะสงสาร เหล่า นาคา นาคี นะครับ เพราะต้องอยู่แบบที่ใครๆคาดไม่ถึง

เป็นนาคาก็ดีไปอย่างเพราะมีคู่มากกว่าหนึ่ง แต่เป็นนาคี อาจต้องทำใจ ครับ

พญานาคที่อาศัยอยู่ในหิมพานต์นั้น ต้องระวังตัวครับ เพราะ ที่ที่แห่งนั้น

มีพญาครุฑผู้โปรดปรานจับพญานาคกินเป็นอาหาร พญานาคที่นั่นไม่สามารถอยู่ในน้ำได้ตลอดเวลา

ต้องขึ้นมาอยู่บนบกครับ ดินแดนแห่งนั้น สลับซับซ้อนยากจะอธิบายครับ

(ต้องไปสัมผัสเองครับ) ฤษีบางตนที่นั่น ชอบจับพญานาคมาเป็นอาหาร

เหมือนคนจับงูมาเป็นอาหารเหมือนกันครับ

พญานาคที่นั่น มีแค่พิษพญานาคที่ใช้ป้องกันตัว ไม่ได้มีฤทธิ์เหมือนพญานาคในเมืองบาดาลครับ

แต่สามารถเหาะได้ เพราะดินแดนนั่น พญานาคก็มีความสามารถแบบนี้ได้เหมือนกัน

แต่ไม่มีทุกตนครับ มีเฉพาะพญานาคที่สามารถจากอดีตที่จากมาเท่านั่นครับ