วิญญาณคนเป็น

​

"อำนวยพร" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากเจตภูตน้าชาย

เขาว่ามนุษย์เราทุกคนมีวิญญาณประจำตัว ตั้งแต่แรกเกิดจนถึงวันตาย แต่ถ้ายังมีชีวิตอยู่จะเรียกว่า "เจตภูต" ต่อเมื่อสิ้นชีวิตแล้วจึงจะเรียกว่า "วิญญาณ"

เจตภูตมักออกจากร่างเมื่อเรานอนหลับ ครั้นสะดุ้งตื่นเจตภูตจึงรีบกลับเข้าร่าง ถ้าสังเกตให้ดีจะพบว่า เมื่อคนเราลืมตาตื่นใหม่ๆ จะรู้สึกงุนงง สติสัมปชัญญะยังไม่ครบถ้วน หรือที่เรียกว่า "งัวเงีย" นั่นเอง

เจตภูตเป็นสิ่งประหลาด แม้แต่ยามที่เจ้าตัวหมดสติไปชั่วคราว เช่นเป็นลมหรือเกิดอุบัติเหตุต่างๆ เช่น หกล้ม, รถชนกัน..ทั้งๆ ที่ไม่เกิดอันตรายอะไรมาก แต่เจตภูตจะออกจากร่างทันที

ขนาดเวียนหัววูบเดียว จะรู้สึกเหมือนฝันไปต่างๆ นานา เมื่อได้สติขึ้นก็พบว่าในเวลาสั้นๆ เพียงครู่เดียวนั้น เจตภูตได้ออกไปพบเห็นสิ่งต่างๆ มากมายแทบไม่น่าเชื่อ

ในความฝันของคนเราก็เช่นกัน!

ท่ามกลางเหตุผลต่างๆ นานา ว่าความฝันเกิดจากอะไร? เชื่อกันว่า สาเหตุหนึ่งเกิดจากเจตภูตที่ออกจากร่างนั่นเอง ได้ล่องลอยไปท่องเที่ยวในดินแดนต่างๆ ที่มีทั้งน่ารื่นรมย์และน่าขนพองสยองเกล้า แล้วถ่ายทอดให้เห็นอย่างชัดเจนบ้าง เลือนรางบ้าง บางครั้งก็ดูขาดวิ่น กระท่อนกระแท่น...ฝังแน่นอยู่ในความทรงจำ ที่เราเรียกว่า "ความฝัน" นั่นเอง

ส่วนมากมักจะเป็นเรื่องราวในอดีตกาล เกี่ยวข้องกับญาติมิตร ทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่และล้มตายไปแล้ว หรือไม่ก็เป็นจิตใต้สำนึกที่ฝังแน่นอยู่เนิ่นนาน กลายเป็นความผูกพันที่เราคิดว่าตัวเองลืมไปหมดสิ้นแล้ว แต่เมื่อสบโอกาสก็กลับย้อนเวลาหาอดีตอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งได้อีกครั้ง

​

บางครั้ง เจตภูตก็อาจจะก้าวล่วงไปสู่มิติแห่งอนาคตโดยไม่รู้ตัว...ประสบกับเหตุการณ์น่าสยองขวัญ เป็นการทำนายหรือบ่งบอกถึงสิ่งที่ยังไม่ได้เกิดขึ้น แต่ก็แม่นยำยิ่งกว่าตาเห็นด้วยซ้ำไป!

ผมมีประสบการณ์เรื่องขนหัวลุกของเจตภูตมาเล่าสู่กันฟัง ดังนี้

เมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน ผมมีน้าชายชื่อเก่งอยู่บ้านเดียวกัน น้าเก่งเป็นน้องชายที่แม่รักมาก อายุราวสามสิบ หน้าตาดี พูดเก่ง ทำงานบริษัทการเงินแถวสีลมและยังโสด

น้าเก่งมีเพื่อนเยอะแยะทั้งผู้ชายและผู้หญิง ตอนเย็นเลิกงานก็มักจะไปเที่ยวเตร่เฮฮากับเพื่อนๆ กว่าจะกลับก็ดึก แต่น้าเก่งมีทั้งกุญแจประตูรั้วและกุญแจไขเข้าบ้าน แกดีอย่างที่ไม่เคยเอะอะโวยยาย ก่อความรำคาญให้ใคร และไม่เสียการเสียงานอีกด้วย

เสาร์อาทิตย์มักมีเพื่อนแวะมาหา ทั้งผู้หญิงผู้ชาย บางทีก็ชวนกันออกไปข้างนอก...ผมสังเกตว่ามีสาว 2-3 คนสนิทสนมกับน้าเก่งเป็นพิเศษ แต่แกก็ไม่เคยบอกว่ามีแฟนเป็นทางการ

จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์น่าขนหัวลุกขึ้นมา!

ฤดูหนาวปลายปี น้าเก่งกับเพื่อนๆ ชวนกันไปเที่ยวเชียงใหม่ บอกว่ามีงานฤดูหนาว...ดูเหมือนจะมีเพื่อนที่มีบ้านเดิมที่นั่น แกยังชวนผมเลยครับ...บอกตรงๆ ว่าอยากไปเที่ยวด้วยจังเลย แต่ยังติดเรียนม.ปลายทำให้หมดโอกาส

คืนนี้น้าเก่งกับเพื่อนออกเดินทาง แม่ผมก็ฝันร้ายพอดี!

...ในฝันนั้น แม่ได้ยินเสียงน้องชายมาร้องเรียกที่ประตูรั้ว เมื่อมองออกไปก็ใจหายวับ เพราะเห็นน้าเก่งยืนโชกเลือดทั้งตัว หน้าตายับเยินน่าสยดสยอง น้ำตาไหลอาบพลางพึมพำวู่หวิว...ลาก่อน...

แม่ตกใจจนหวีดร้อง สะดุ้งตื่นจนพ่อพลอยตกใจไปด้วย...เมื่อแม่เล่าให้ผมฟังวันรุ่งขึ้น ผมบอกว่าจะโทร...เข้ามือถือน้าเก่งให้แม่สบายใจ...ก็พอดีเขาเป็นฝ่ายโทร.มาหาเอง เล่าว่าถึงเชียงใหม่เรียบร้อย อากาศเย็นสบาย ค่อนข้างหนาว พวกผู้หญิงได้โอกาสอวดเสื้อหนาวที่หอบจากกรุงเทพฯ อีกสองวันก็จะกลับแล้ว

แม่ถอนใจยาวด้วยความโล่งอก พ่อเย้าว่าพี่สาวก็ยังงี้แหละ มักเป็นห่วงน้องชายเหมือนกับเป็นลูกคนโต! แม่อ้างว่า...มีน้องชายคนเดียวใครจะไม่ห่วงล่ะ?

แต่คืนต่อมาก็เกิดเรื่องประหลาดชวนขนหัวลุก!

ผมกำลังเคลิ้มหลับขณะได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน แว่วเสียงใครตะโกนล่ำลากัน...เสียงน้าเก่งนี่นา! ตามด้วยเสียงหมาเห่าเบาๆ เหมือนทุกคืนมันเห็นน้าเก่งกลับบ้านก่อนจะมีเสียงเปิดประตูรั้ว...หมาครางงี้ดง้าด...แน่แล้ว! น้าเก่งกลับบ้านจริงๆ

รุ่งขึ้น ผมเห็นแม่นั่งงุนงงอยู่ที่โต๊ะกินข้าว พอเห็นผมก็ถามว่าเมื่อคืนได้ยินเสียงน้าเก่งกลับบ้านหรือเปล่า? ผมบอกว่าได้ยิน แต่แม่กลับส่ายหน้า ถอนใจยาว...แม่ก็ได้ยินเหมือนกัน แต่น้าเก่งยังไม่กลับมาหรอก!

"อะไรนะ?" ผมร้องอุทาน ปราดไปที่ห้องน้าชายแต่ก็มองไม่เห็นแม้แต่เงา!

นึกขึ้นได้ รีบโทร.เข้ามือถือน้าเก่งทันที แม่จ้องมองแทบไม่กะพริบตา หน้าซีดเผือด...จนกระทั่งเสียงร่าเริงของน้าเก่งรับสาย ถามว่านึกยังไงถึงได้โทร.มาหาแต่เช้า? เขากำลังจะอาบน้ำแต่งตัวลงไปกินอาหารพอดี

แม่ถอนหายใจยืดยาว ขอโทรศัพท์ไปพูดว่า...พี่ฝันไม่ดีเลยเป็นห่วง! น้าเก่งตอบมาว่าไม่ต้องห่วงหรอกพี่ ค่ำนี้ผมก็กลับแล้ว คงจะถึงบ้านตอนเช้ามืดพอดี อยากได้ของฝากอะไรมั่ง?

"ไม่ต้องหาอะไรมาฝากหรอก ขากลับระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน พรุ่งนี้พี่จะทำข้าวตุ้มกุ้งของโปรดให้กิน!"

เชื่อไหมครับว่าน้าเก่งไม่ได้กลับมากินข้าวเช้าหรอก เพราะรถเกิดอุบัติเหตุที่ลำพูน คนอื่นๆ บาดเจ็บนิดหน่อย แต่น้าเก่งของผมกระเด็นออกมานอกรถ...คอหักตายคาที่!

เจตภูตหรือวิญญาณของน้าเก่งกลับบ้านก่อนตายด้วยซ้ำไป!







http://www.matichon.co.th/khaosod/k...g=03col19180550&day=2007/05/18&sectionid=0303
คอลัมน์ ขนหัวลุก
ใบหนาด

 

อนุโมธนา แปลกดี น่าขนลุกมาก

 

ผมคิดว่าแม่ของเขาต่างหากที่มีจิตผูกพันหวังให้บุตรของตนเองกลับมาอย่างปลอดภัย
หวงลูกมากจนกระทั่งจิตใต้สำนักยังตามไปดูแลแม้แต่ในความฝัน
เมื่อร่างกายของฝ่ายบุตรตายลงไปแล้ว ตามปกติจะงงๆอยู่สักพักจากนั้นก็จะพิจารณา
เห็นถึงสัจธรรมและความเป็นไปต่างๆในโลกว่าเป็นของธรรมดาได้โดยง่าย เพราะจิต
ได้ตัดขาดออกจากการยึดติดประสาทรับความรู้สึกของร่างกายไปแล้ว
เมื่อพิจารณาได้ดังนั้นก็จะหมดอาลัยในร่างกายเดิม และไปเกิดใหม่ตามกรรมที่เคยทำเอาไว้
ในกรณีนี้ผมเข้าใจว่า จิตของเขาเดินทางย้อนเวลากลับมาตามแรงอธิฐานของมารดาน่ะครับ
คงไม่ได้ตั้งใจมาทำให้กลัวหรอก ส่วนสาเหตุที่ว่าทำให้จำเป็นต้องย้อนเวลากลับมาหา
ทำไมไม่มาหาหลังจากตายไปแล้ว คิดว่าน่าจะเกิดจากแม่ของเขาขอให้กลับมาหา
ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ครับ

 

ขอบคุณมากครับ

 

ไม่มีการย้อนเวลาหรอกจ้ะ
เทวดาที่เป็นญาติกันมาแสดงนิมิตให้ดูน่ะ

 

อนุโมทนาสาธุครับ
กายทิพย์กับเจตภูติแตกต่างกันอย่างไรครับ

 

จิตคนเรามันน่าแปลกจริงๆ ทุกนาที มันแปลกจริง ๆ โมทนาบุญครับ

 

แปลกดีนะครับ ขออนุโนทนา

 

ขนลุก!!

 

ฟังแล้วก็ขนลุกเหมือนกันไม่น่าเชื่อว่าจิตจะมาก่อนร่างเหอๆ

 

น่ากลัวมากเลย

 

แปลกดี

 

โมทนาให้ค่ะ น่ากลัวมากๆเลย
เจตภูติเขาแรงมากจริงๆค่ะ:boo: