ประสบการณ์ ในการติดต่อ สนทนา สอบถาม กับ เจ้าที่ เจ้าทาง เจ้าป่า เจ้าเขา

หลายปีที่ผ่านมา
ข้าพเจ้าเดินทางไปเยี่ยมชม สถานที่ที่ศักดิ์สิทธิมากมาย
พบทั้ง เจ้าที่ เจ้าทาง เจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าพ่อ เจ้าแม่ นับไม่ถ้วน
จึงอยากจะมาเล่าให้ฟังเท่าที่จำได้
คงจะเป็นเรื่องยาว มากว่า 20 ตอน
จะเป็นหนังเรื่องยาวอีกเรื่องบนจอ

จะค่อยๆๆเล่าไป ตามแต่เวลาที่ ว่าง และจังหวะว่างง่ายของ เวปนี้
พวกเราจะได้รู้ว่า ในสิ่งที่อยู่รอบตัวเรา นอกจากจะมีธรรมชาติแล้ว
ยังมีโลกอีกสองมิติ

มิติที่ หนึ่ง โลกของ สรวงสวรรค์ ที่ คนธรรมดาจะติดต่อไม่ได้
มิติที่ สอง คือ โลกของ พลัง หรือวิญญาณ ที่ คนบางคนติดต่อได้
ซึ่งก็คือ โลกมิติ ของ เจ้าที่ เจ้าทาง เจ้าป่า เจ้าเขา เจ้า พ่อ เจ้าแม่ ฯลฯ
ที่ บางคนติดต่อได้ และมาเกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์
ดลบันดาลให้เกิดผล ต่อ มนุษย์

เราจึงได้เห็นการกราบไหว้ การบูชา
การสร้าง ศาล การตั้งพระภูมิเจ้าที่
การบนบานศาลกล่าว การบูชาบวชต้นไม้
การตั้งของศักดิ์สิทธิ์ ในร้านค้า เพื่อหวังผลในเชิงพาณิชย์
เราจะเห็นว่า สิ่งเหล่านี้ เต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด
บางคนทำไปเพราะรู้
บางคนไม่รู้ก็ทำตามด้วยเพราะ คนอื่นเขาทำ
จนเกือบจะเป็นประเพณี
คงจะไม่มีใครมาค้านว่า เรื่องเหล่านี้ไม่จริง

ถ้าใครสามารถสื่อและติดต่อพวกเขาได้
จะได้รู้บางเรื่องที่ใกล้ตัว ที่ เหลือเชื่อว่า
มีผลอย่างยิ่งต่อ ชีวิตของมนุษย์
และมีความสะบายใจที่ได้ทำอะไรบางอย่าง ในแง่ที่เป็นผลบวก
เพื่อ ความเป็นอยู่ที่ดีกว่า

 

ในเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่กี่ยวข้องกับเคหะสถานที่ หรือ เรื่อง "ฮวงจุ๊ย" จะมีคำหนึ่งที่พูดกันมาก คือ "เจ้าที่ - เจ้าทาง" เมื่ออ้างถีง ในเมือง ตามหมู่บ้านและถนนตรอกซอกซอยและ เจ้าป่าเจ้าเขา เมื่ออ้างถึง บริเวณป่าเขาชนบท รวมทั้งเจ้าพ่อ เจ้าแม่ ที่กระจายทั่วไป ตลอดทั้งประเทศ

เจ้าที่

หมายถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่มีพลัง สิ่งที่มีอำนาจลึกลับ ที่อยู่ในบ้าน ในบริเวณบ้าน สิ่งนั้นจะอยู่ในพื้นที่บริเวณจำกัด เหมือนบ้านเป็นหลังๆๆ ที่ดินเป็นแปลงๆ ตามโฉนดที่ดิน และตามทะเบียนบ้าน ที่มีหมายเลขบ้านเฉพาะตัว กำหนดโดย อำเภอ เขต เทศบาล และใช้อ้างอิงในการส่งและรับกิจการไปรษณีย์

ในบางกรณี เป็นตึกแถว เรียงคูหายาวไปตลอด มีหมายเลขบ้านเรียงกันไปเป็นชุด ตอนก่อสร้างก็สร้างแยกเป็นห้องๆๆ คนบางคนก็มาซื้อ ชนิดเรียงแถว แล้วทุบฝาห้องทิ้ง ปล่อยให้โล่ง เพื่อทำเป็น ที่ทำการบริษัท หรือ โกดังเก็บของ มองเผินดูเหมือนจะเป็นห้องใหญ่ห้องเดียว

จากการศึกษา และประสบการณ์ที่คุยกับพวกเขา พบว่า เจ้าที่ก็ยังคงแยกกันไปเป็นห้องๆๆ เหมือนเดิม ต่างห้อง ต่างเจ้าที่ เพราะเป็นโลกอีกมิติที่มีกำแพงที่เรามองไม่เห็นยังคงแบ่งกั้นอยู่ มีเพียงคนที่มีตาทิพย์ มีญาณสัมผัสพิเศษจึงจะมองเห็น นี่เป็นหลักการเบื้องแรก เป็นนิยามแรกที่ต้องเข้าใจ เพราะ คำเล่าต่อไป จะ อ้างอิงถึงความจริงข้อนี้ ตลอด

 

ศูนย์การค้าใหญ่ๆ ที่เป็นพลาซ่า หรือ มอลล์ ที่มักจะป็นอาคารขนาดใหญ่ โดยภายในจะจัด แบ่งพื้นที่เป็นโซน แยกซอยเป็น ล็อค เป็นบู๊ธ มีหมายเลข ที่กำหนดขึ้นมาตามแนวคิดเป็นระหัสของเจ้าของ เพื่อให้เช่า บริการหรือ ขายสินค้า ก็จะมีเจ้าที่ แยกประจำ เราจึงได้เห็นว่า แต่ละร้านค้า ต่างก็มีสิ่งที่บูชาอยู่ หน้าร้านบ้าง หลังร้านบ้าง จะไม่เหมือนกัน ตามแต่ที่ ตัวนับถือและศัทรา และจะเห็นว่า แต่ละร้านจะขายดีไม่เท่ากัน ขายดีบ้าง ขาดทุนบ้าง เป็นเพราะ บารมีของผู้ไหว้ และเจ้าที่ เก่งหรือมีอำนาจพลังที่ไม่เท่ากัน ไม่สมพงษ์กัน

 

เจ้าที่นั้นมีหลายประเภท ขึ้นอยู่กับว่า เจ้าของ จะนับถือ อะไร บูชาอะไร

บ้างที่บูชาในแนวพุทธ ก็จะมีพระพุทธรูปตัวแทนของพระพุทธองค์ พระเกจิอาจารย์ ดัง เช่น หลวงปู่ หลวงพ่อต่างๆ

บ้างก็มาในแนวฮินดู ก็จะบูชา องค์ตรีมัลติ พระ ศิวะ-พระแม่อุมา พระนารายณ์-พระแม่ลักษมี พระพรหม-พระแม่สุรัสวดี พระพิฆเนศวร พระราหู ฯลฯ

บ้างก็มาในแนวจีน ก็จะบูชา พระแม่กวนอิมที่มีมากกว่า 98 ปาง ฮก ลก ซิ่ว เจ้าพ่อเสือ ปี่เซี๊ยะ จี้กง กวนอู เทวดาฟ้าดิน ฯลฯ

บ้างก็มาในแนว ศาสนาคริสต์ ก็จะบูชา ไม้กางเขน พระแม่มารีอามารดาพระเจ้า พระบิดา พระบุตร พระจิตฯลฯ

มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนเห็นร่วมกัน และบูชาด้วยกัน คือ รูป ของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และพระบรมราชินีนาถ ที่ต้องเทอดไว้เหนือเกล้าตลอดไป เพื่อให้เป็นศิริมงคลแก่ตัวเอง

สิ่งศักดิ์เหล่านี้ มีผลต่อชีวิตของบุคคลเหล่านั้นอย่างแน่นอน
ผลที่ต่างกัน คือ ขายได้ดีบ้าง ขายขาดทุนบ้าง ทั้งๆๆที่มีสิ่งศักดิ์
บูชาอยู่เต็มร้าน

ข้าพเจ้าได้ ติดต่อและสนทนากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น ทำไม จึงเป็นเช่น นั้น ก็ได้ ทราบ และได้รับทราบวิธีแก้ไข ซึ่งจะได้ ขยายความต่อไป เพื่อทุกคนจะได้ดี ตามที่ตนปราถนา

 

ขอบคุณมากครับ

 

ถ้าจะให้ดี กรุณาแนะนำวิธี เปิด หรือกระตุ้นตาที่3 ให้เพื่อนๆ ในเวป ได้มีความรู้ในด้านนี้ จะขอบคุณยิ่ง และขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

รอติดตามบทความนี้อีกคนครับ
.มาเป็นกำลังจายให้อีกคนครับ

อนุโมทนาคับ

 

มารออ่านเช่นกันค่ะ ^^

 

ต่ออีกครับ อยากอ่านๆๆๆๆๆ

 

รออ่านเหมือนกันจ้ะ

 

ในบางกรณี เกิดปรากฏการณ์ที่เรียกว่า "เจ้าที่แรง" เมื่อดูด้วยจิต มักจะเห็นและสัมผัสได้ว่า ในอดีต ในบริเวณนั้น เคยเกิดเรื่องที่ไม่ค่อยดีขึ้น เช่นมีคนฆ่าตัวตาย มีการทำฆาตกรรม หรือ อุบัติเหตุจากการก่อสร้างณ สถานที่แห่งนั้น คนงานตกจากที่สูงลงมาตาย หรือเคยเป็นโรงงานฆ่าสัตว์ มาก่อน จึงเกิดวิญญาณที่ไม่สงบ เรียกร้องขอส่วนบุญ หรือหลอกหลอนผู้คน ที่พูดกันภาษาชาวบ้านว่า "ผีดุ"

ในสถานที่บางแห่ง เมื่อเจ้าของสถานที่เดิมตายไป แต่จิตยังคงห่วงบ้านห่วงสมบัติอยู่ เมื่อตายไป วิญญาณนั้นก็จะไม่ไปไหน คงอยู่ในสถานที่นั้น ณ ตำแหน่งที่ตนชอบ ซึ่งก็มักจะเป็น เสาเอก เสากลางบ้าน จึงเกิดสภาวะที่เรียกว่า "ผีบ้าน ผีเรือน" ทำให้เกิดประเพณี การตั้ง ศาลเจ้าที่ ศาลปู่ย่า ตายาย พร้อมๆๆ ไปกับการตั้งศาลพระภูมิ

ถ้าไม่มีใครตั้งศาลให้ วิญญาณเหล่านั้นก็จะไปสถิตย์อยู่ตามสิ่งที่อยู่สูงๆๆในบริเวณนั้น เช่น ต้นไม้สูง ต้นตาล (มีน้ำหวาน) ต้นมะพร้าว (มีน้ำสะอาดบริสุทธิ์) ต้นโพธิ์ (มีโอกาสได้เฝ้าพระพุทธ) ต้นพิกุล (มีดอกและความหอม) เสาไฟฟ้าสูงเด่นหน้าบ้าน (ถ้าไม่มีต้นไม้) ฯลฯ

วันดีคืนดี วิญญาณก็จะแสดงตัวให้ผู้คนได้เห็น ได้สัมผัส บรรดาผู้คนก็จะเรียกว่า " เจ้าพ่อ เจ้าแม่" ผู้คนก็จะมาดู มาขูดต้นไม้ เพื่อการเสี่ยงโชคทางล๊อตเตอรี่ ดังที่เป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เป็นประจำ มีผู้คนแห่แหนกันไปเป็นร้อยเป็นพันในวันหวยออก รถราบางคราวติดกันยาวเป็น กิโล นี่คืออิทธิฤทธิ์อย่างหนึ่งของ เจ้าที่ ที่ ช่วยคนได้ ใครที่คิดว่า เจ้าที่ไม่มีจริง ก็ลองใช้วิญญาณพิจารณาดู

 

มีเจ้าที่อีกประเภทหนึ่ง ที่เป็นเจ้าที่โดยไม่สมัครใจ เช่นตามโรงพยาบาลต่างๆ ที่มีคนไข้ทั้งป่วยปกติและป่วยหนัก มาให้ทำการรักษา วันละเป็นพันคนสำหรับโรงพยาบาลใหญ่ที่เป็นของรัฐ

ในหนึ่งพันคน จะมีคนไข้มาตายอย่างน้อย 10-20 คนต่อวัน เมื่อตายแล้ววิญญาณก็จะอยู่ที่นั่น ไม่ไปไหน เพราะไปไม่ถูก ไม่มีคนชี้ทาง ตอนที่มาก็อาการโคม่าด้วยกันทั้งนั้น

ที่ที่อยู่ของวิญญาณส่วนใหญ่จะเป็นเตียงคนไข้ สิงสถิตย์อยู่ตรงนั้น โรงพยาบาลใหญ่ ตั้งมานานนับสิบ นับร้อยปี แน่นอน ในแต่ละเตียงจะต้องมีวิญญาณมานอนทับถมซ้อนๆๆกันเป็นผีประจำเตียง แต่ละวิญญาณก็จะหิวโหย คนป่วยที่มาทีหลังก็ต้องวัดดวงกันว่า จะมาตายเป็นคิวต่อไป มาเป็นเพื่อนกันหรือไม่

ผู้ที่รู้และเข้าใจ เมื่อมาใช้เตียง ก็จะกล่าวคำขออนุญาต และสัญญาว่า เมื่อหายกลับไปก็จะทำการแผ่ส่วนบุญกุสล กรวดน้ำไปให้ ก็จะรอดตัวไป

ข้าพเจ้านั้น มีหลายโอกาสที่บรรดาเพื่อนๆๆ ต้องเข้าโรงพยาบาล ก็ต้องไปเยี่ยม ไปด้วยตัวเองบ้าง นั่งอยู่ที่บ้าน ถอดจิตไปดูบ้าง เมื่อไปถึงก็จะตั้งจิตใช้ตาที่สามดูว่า มีวิญญาณใครอยู่ในห้อง มีวิญญาณใดเป็นเจ้าของเตียง เมื่อพบก็จะถามเขาว่า ต้องการสิ่งใด เพื่อทดแทนเหมือนเป็นค่าเช่าเตียงนั้น คำตอบส่วนใหญ่ จะเป็นพวก อาหารประเภทผลไม้ และมักจะไม่ซ้ำกัน ไม่เหมือนกัน ตามจริตของวิญญาณ ก่อนตาย

เมื่อเราเอาสิ่งที่เขาต้องการมาให้ และบอกเขาว่า มาแล้ว
เราจะเห็น วิญญาณของเขาลอยมาและ ใช้มือหยิบอาหารกิน ถ้ามีช้อนซ่อมมาให้ ก็จะใช้ช้อนนั้น

 

จากตาที่สาม เมื่อดูเขากินอาหาร ภาพที่เห็นคือ อาหาร หรือผลไม้เหล่านั้นจะมี ออร่า หรือแสงทิพย์ ที่เราเรียกว่า "อาหารทิพย์" ที่เป็นเงา รูปร่างเหมือน อาหารหรือผลไม้นั้น วิญาณนั้นก็จะหยิบ ตัก เอา ออร่า หรือ อาหารทิพย์นั้นเข้าปาก ไป เมื่อเข้าไปในตัว แล้ว วิญญาณก็จะค่อยๆเรืองแสงขึ้นทีละน้อย ตามปริมาณอาหารที่กินเข้าไป

สิ่งที่เหลือคือ กากอาหาร ที่เมื่อมองด้วยตาเปล่า เหมือนไม่มีอะไร หายไป แต่ถ้าดูด้วยตาใน ก็จะเห็นว่า ผลไม้หรืออาหารนั้นไม่มีแสงออร่า หรือ แสงทิพย์เหลืออยู่ และอาหารนั้น ก็จะไม่มีรสชาติใดๆๆเหลืออยู่ ไม่อร่อย จึงไม่มีใครกินอาหารที่ ค้างอยู่จากการถวายแก่วิญญาณ ยกเว้นอาหารที่ถวายต่อเทพเทวดา ชั้นสูง และขอเป็นลูกช้าง รับไปทานต่อ เทพเทวดาเป็นสิ่งที่ดี บริสุทธิ์และสะอาด คนที่ลาเป็นลูกช้างจึงปลอดภัย

 

ตามโรงพยาบาลใหญ่ของรัฐ สมัยใหม่ จะสร้างกันสูงมากๆๆ เพราะพื้นที่ดินแพง จึงขยายในทางสูง เช่น ร.พ.สิริราช ร.พ.จุฬาฯ ร.พ.รามามหิดล ฯลฯ ในแต่ละแห่ง จึงต้องมีลิฟท์ขึ้นลงมากมายหลายตัว ขณะขนคนไข้หนักขึ้นลง มีจำนวนไม่น้อยที่เสียชีวิต ขณะที่อยู่ในลิฟท์ วิญญาณก็จะอยู่ที่นั่น เราจึงได้ยินเรื่องราวมากมาย เมื่อเข้าไปในลิฟท์แล้วรู้สึกแปลก เย็นๆๆวูบๆๆ เหมือนมีใครอยู่ด้วย คนที่มีตาทิพย์ก็จะเห็นสิ่งนั้น ผู้คนที่พบเจอก็จะไปเล่าต่อๆๆ กันไป ว่า ในลิฟท์มีผีดุ ช่วงกลางคืน ดึกๆๆเหล่าพยาบาลที่ต้องออกเวร เข้าเวร ก็จะต้องช่วยกันโดยเข้ากันเป็นกลุ่ม เผื่อกันผี ถ้ามีผีมา ก็ยังอุ่นใจ ช่วยๆๆกัน

ในแต่ละปี บรรดาโรงพยาบาลทั้งหลายจึงต้องมีการทำบุญแผ่กุศลให้แก่ วิญญาณทั้งหมด ที่ได้ตาย ตลอดปีที่ผ่านมา เรื่องผีหลอกในโรงพยาบาล จึงค่อยๆๆซาลงไป และจะเริ่มปรากฏการณ์ ผีหลอก ใหม่ หลังจากที่มีคนใข้หนักมาตาย สะสมขึ้นเรื่อยๆๆ

 

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผู้ที่เป็นแม่และรู้จักข้าพเจ้า มาขอให้ข้าพเจ้าไปช่วยรักษาลูกชาย ตัวเล็กๆๆ อายุ ประมาณ 3 ขวบ ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งแถวสีลม เพราะคนที่เป็นแม่ มีสัมผัสพิเศษว่า ที่นั่น มีอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยดี จึงอยากให้ข้าพเจ้าไปดู หรือไปไล่ผีนั่นเอง

พอตกเย็นประมาณ 1 ทุ่ม ข้าพเจ้ากับผู้ช่วยก็ไป เราก็ไปกันสองคน
ห้องคนไข้ตามที่คนที่เป็นแม่ได้บอกมา ว่า อยู่ชั้น4 เราจึงต้องใช้ลิฟท์
จำได้ว่า พอเดินผ่านประตูใหญ่เข้าไป สัมผัสได้กับบางสิ่งบางอย่าง แต่ไม่ทันได้เฉลียวใจ เพราะต้องรีบ มืดแล้วและหิวข้าว

เราไปยืนรอลิฟท์ ตัวกลาง (มีสามตัว) พอเข้าลิฟท์ไป และกำลังเลื่อนขึ้น ผู้ช่วยว่า "อาจารย์ ดู ซิ มีอะไร " ข้าพเจ้าก็มองดู ว่าผิดปกติ จึงใช้ตาใน ทันทีก็ต้อง ร้อง "โอโฮ !!!"

ผีเต็มไปหมด มากกว่า 20 ตัว เบียดกันแน่น หิวๆๆ กันทั้งนั้น ก็เลยถามว่า เป็นอย่างไรกัน คำตอบคือ มาตายที่นี่ ไม่ได้อาหารเลย (อาหารทิพย์) เลยต้องมาคอยส่วนบุญ แต่ไม่มีใครให้ หิวรออยู่อย่างนั้น

ข้าพเจ้าก็เลยบอกว่า ไม่ได้เอาอาหารบุญมา ให้รอ พรุ่งนี้ ตอน แปดโมงเช้า จะเดินโรงพยาบาลนี้ทุกวัน จะเอามาให้ ให้รอหน่อย

พออกจากลิฟท์ ไปยังห้องเด็ก ก็มองเห็นเด็กนอนป่วยมีอาการกระวนกระวาย ลองดูด้วยจิต ก็รู้ว่า เด็กคนนี้ ไม่ธรรมดา มีสัมผัสพิเศษ มองเห็น บรรดาผีมามุง จึงเกิดอาการกลัว และเนื่องจากเป็นเด็ก เพิ่งหัดพูดได้ จึงไม่เข้าใจ คำว่า "ผี" ได้แต่เห็นคนน่าตาแปลกๆๆมามุง ก็ร้องว่า " คนๆๆๆ...กลัวๆๆๆ" อยู่ตลอดเวลา จนผู้ที่เป็นแม่ เอ่ะใจ และไปตาม ข้าพเจ้ามา

เมื่อมาแล้ว ข้าพเจ้าก็ต้องบรรดาวิญญาณ ทั้งหลายว่า อย่ามามุงเด็ก พรุ่งนี้เช้า แปดโมง ให้ไปรอที่หน้าประตูใหญ่ จะเอาอาหารทิพย์และส่วนบุญมาให้

 

พอเสร็จเรื่อง ก็ออกมา เดินสวนกับกลุ่มพยาบาล ก็ถามว่า ทำไมที่นี่ผีดุจัง พวกเธอก็มองหน้าข้าพเจ้า มีคนหนึ่งบอกว่า ใช่ ในลิฟท์มีเยอะแยะ พวกพยาบาลเจอกันทุกคน ตอนกลางวันไม่ค่อยเท่าไหร่ พอตอนดึก ๆต้องเข้ากันเป็นกลุ่ม ..น่ากลัว

ข้าพเจ้าบอกว่า พวกเขาหิว มาขอส่วนบุญกัน ไม่มีอะไรหรอก ทำไมไม่ทำการทำบุญเลี้ยงพระ แผ่เมตตากันบ่อยๆๆละ พวกเขาจะได้ไปสบายๆๆ ไม่ต้องมากวนมนุษย์ คำตอบคือ

" ที่นี่ เป็นโรงพยาบาลแบบมิชชั่นนารี่ เป็นโรงพยาบาลแบบ ตริสเตียน ไม่ใช่พุทธะ พวกเราเคยขออนุญาตผู้อำนวยการขอจัดการทำบุญแผ่กุศลแก่คนไข้ที่ตายไปทั้งปี ท่านไม่อนุญาต เพราะ ที่นี่ เป็น คริสต์ ถ้าให้มีการทำพิธีแบบ พุทธะ แล้ว คริสต์จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน " เป็นคำตอบ ระหว่างศักดิ์ศรี ระหว่าง ศาสนา พวกหญ้าแพรก คือวิญญาณพุทธะ ที่ตายไป ก็แหลกอยู่ตรงนั้น แหละ..อนิจจัง

ที่นี่เป็นโรงพยาบาล หนึ่งแห่งของ กลุ่มคริสต์ และยังมีอีกมากมายที่เป็นคริสต์ อยู่ในกทม และต่างจังหวัด ถ้าตายที่นั่น ก็ต้องอยู่ที่นั่น ไม่มีใครมาปลดปล่อย แผ่กุศลให้..คนป่วยหนักที่เป็นพุทธ ถ้าจะไปเข้าโรงพยาบาลแบบที่ว่า ก็ต้องวัดดวงกันหน่อย...ลองคิดดูดีๆๆ ครับ วิญญาณใคร วิญญาณมัน....

 

ขอบคุณอาจารย์ ที่แวะเข้ามาให้ความรู้
ขอกราบอนุโมทนาครับ

 

กราบขอบพระคุณอาจารย์อย่างสูงค่ะ มาเป็นกำลังใจอีกคนและขออนุโมทนาด้วยค่ะ

 

.

 

ขอบคุณที่มาให้ความรู้ครับอาจารย์