ตายไม่กลัว กลัวเจ็บครับ มีกรรมฐานกองไหนแก้อาการกลัวเจ็บได้มั้ยครับ55555

วิปัสนาแล้ว ว่ากายนี้แตกสลายแน่ มันเป็นธรรมดา ทำใจได้แล้ว แต่ว่ากลัวเจ็บเนี่ย สิครับ 5555555 ขอความรู้สักนิดครับ จะฝึกไว้เลย เพราะชิวิตเป็นของไม่เที่ยง ผมกลัวเจ็บครับ5555555555

 

เห็นพระท่านว่า ก็ให้พิจารณา ความเจ็บ ยกมันชู ขึ้นมาสูง สูง ว่ามันเจ็บ

ไหม น๊าาาาา

 

รู้สึกว่า ยังไม่เจ็บนะ นรา
เขากลัว ทำอย่างไรกับความกลัวดีล่ะ

 

เจริญสัญญา 10 ที่พระองค์ ประทานผ่านพระอานนท์ ให้ แก่พระ ภิกษุคิริมานนท์ นำไปเจริญตอนอาพาธหนัก..........สัญญา 10 มี อนิจสัญญา อนัตสัญญา อสุภสัญญา อาทีนวะสัญญา ปหานสัญญา วิราคะสัญญา นิโรธสัญญา สัพโลเกอนภิรตสัญญา สัพสังขาาเรสุอนิจสัญญา และ อานาปานสติ........รายละเอียดไปค้นเองนะครับ......อาพาธอันเป้นทุกข์หนักจะทุเลา โดยควรแก่ฐานะ.....ส่วนถ้ายังไม่พอใจ ก็ภาวนา ให้ บรรลุไปเลยสิครับคุณ

 

ถ้าเป็นเเบบของน้อง

ใช้ ยังไม่เจ็บจริงๆด้วย พี่ หมู เขาเเค่กลัว กลัวที่จะเจ็บ

นั่นมาจาก สัญญา ความละลึกได้ถึง อาการที่เคยผ่านมา เคยเจ็บมาเเล้วจึงรู้ว่านั่น เจ็บมันเป็นเช่นนั้น เจ็บเเล้วมันทรมานเช่นนี้ จึงเป็นผล ส่งต่อมาถึงปจุบัน ให้เกิดอาการกลัว เจ็บ ชิมิ

ถ้าในเเบบส่วนตัวของน้องเอง นั้น ไม่รู้อ่ะ ไม่รู้ว่าจะไปกลัวตรงใหนของ มัน ก็มันยังมาไม่ถึง มันยังไม่เกิดเลย เลยไม่รู้ว่าจะต้องทําอย่างไร เต็มที่ก็คง ตามละลึกให้ทันว่า นั่น ทําเเบบนั้นเเล้วมันจะเจ็บ นั่นเอามือไปเเหย่ ปล๊กไฟ เเล้วมันจะเจ็บ
พอรู้เเล้วเราก็หลีก ไม่ต้องไปทํา อะไรเพื่อที่จะสร้างเหตุ เเห่งความเจ็บ

 

การพิจารณาความตาย จะทำให้ไม่กลัวเจ็บครับ แต่ต้องพิจารณาความตายด้วยวิธีนี้ครับ

เฝ้ารอความตายให้มาถึงในเร็ววัน โดยห้ามฆ่าตัวตายครับ แล้วจะเกิดความเบื่อหน่ายครับ

แล้วจะไม่กลัวเจ็บครับ ทดลองดูนะครับ

 

ขอเเย้ง ตามความเข้าใจส่วนตัวหน่อย

ขอเเย้งหน่อยจ๊าาาาาาาาาาาา

อันการพิจารณาในความตาย ไว้ นั้นน้องไม่เห็นถึงการ ดับ การกลัวเจ็บเลยจ๊าาาาา

มันเป็นการ ดับ อัตตา ตนลงซะมากกว่า หรือว่าน้อง พิจารณาไม่ถูกก็ไม่รู้ นะ

อาจจะไม่เหมือนกัน น้องตั้ง มรณาไว้บ่อยในช่วงก่อน จึง สังเกตุเห้นว่ามันใช้ไม่ได้ กับความกลัว เจ็บ
ความกลัวเจ็บนี่ มันเหมือน เราปรุง บวก สัญญา เเล้วใส่พริกไทยป่น พอหอม หอม อ่ะนะ
ส่วนตัวน้องว่า ใช้ มรณา ไม่ดับเป็นเเน่


อย่าลืมนะ พี่ หมู เเกยังไม่เจ็บ เเกเเค่กลัวว่ามันจะเจ็บ

 

จะข้าม ต้องทำไง
ก็ต้องไปชนกะความเจ็บนั่นตรงๆ แล้วข้ามมันตรงนั้นล่ะ ไอ้ความกลัวนั่นนะ

 

หากเราคิดว่าความตายจะต้องมีแก่เราเป็นแน่ แสดงว่าเรายังยินดีที่ยังมีชีวิตอยู่

แต่หากเราเฝ้ารอความตายด้วยใจจดจ่อ การกลัวความเจ็บปวด จะลดน้อยลงไปเอง

 

สะดุ้งกว่า อีก หมู น่ะ พ่อผม5555555555

 

กลัวเหมือนกัน.....กลัวเจ็บ
แต่เมื่อถึงเวลาไกล้ตายจริงๆ เราคงเห็นความเจ็บปวดเป็นเรื่องธรรมดาอยู่อย่างนั้นไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อยู่ที่ว่าจะเจ็บสั้น เจ็บยาว ประเภทอุบัติเหตุตายคาที่ ก็อาจจะเจ็บ 5 นาที หรือ 1 ชั่วโมง บางทีก็อาจจะไม่ทันจะเจ็บก็ตายซะแล้วเพราะประสาทความรู้สึกยังไม่ทันจะทำงาน เคยโดนของมีคมที่คมมากๆบาดแล้วไม่รู้สึกไหมน่าจะเหมือนกัน รู้ตัวอีกทีก็เลือดไหลนองแล้ว
เจ็บนานๆ ทรมาน ก็การป่วย เช่นมะเร็ง เบาหวาน ก็ทรมานอยู่อย่างนั้น ก็น่ากลัวอยู่นะ ก็ยังพอมีตัวช่วยเป็นยาแก้ปวด ยาชา คิดว่าถึงเวลาก็คงชิน แต่ก็ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด
การแก้ ก็ต้องแก้อารมณ์ตอนนี้ดีกว่า อยู่กับปัจจุบัน หมั่นทำดี วันนี้ดี วันหน้าก็จะดี เจ็บมากเจ็บน้อยให้เป็นเรื่องของกรรม ถ้าวันนี้ทำดีที่สุดแล้วจะมากลัวเจ็บให้จิตเศร้าหมองทำไมล่ะ

 

ทุกวันนี้ผมเอาชนะความกลัวบางอย่างได้ก็เพราะผู้หญิงครับ เมื่อก่อนผมไปบริจาคเลือดทีไร เป็นต้องใช้ยาชาทุกที มีอยู่วันผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งไปบริจาคเลือดก่อนหน้าผม เธอบอกหมอว่าไม่ต้องใช้ยาชา อื้อหือ...เธอช่างกล้าเน๊าะ การกระทำของเธอในครั้งนั้นมันปลุกความเป็นชายในตัวผมขึ้นมาทันที ใจมันคิดว่าขนาดผู้หญิงเขายังไม่กลัวเจ็บเลยแล้วเราเป็นใคร เราเป็นผู้ชายเว้ยเฮ้ย เข็มแค่นี้จะกลัวทำใม วันนั้นพอถึงคิวผม ก็บอกหมอว่าไม่ใช้ยาชา มันเกิดความภูมิใจอยู่ลึกๆ อิอิ แต่ขอโทษพอโดนเข็มแทงเท่านั้นแหละ...น้ำตาแทบใหล แต่ก็ทนครับ เพื่อความแมน ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่ใช้ยาชาอีกเลย พี่หมี ลองเอาวิธีผมไปใช้ใหมล่ะ ขนาดผู้หญิงเจ็บขนาดนั้นยังทนได้เลย แล้วเราเป็นใคร เราเป็นผู้ชายจะทนไม่ได้เชียวหรือ
ทำใมผมถึงต้องมาเปรียบเทียบกับผู้หญิงก็เพราะผู้หญิงในสายตาของผมนั้น เธอช่างบอบบาง อ่อนหวาน น่ารัก น่าทะนุถนอมไง (คำพูดนี้สงวนใว้เฉพาะคนสวยน่ารักเท่านั้น)
ปล บางครั้งความเจ็บถ้ามีมากเกิน จนทนไม่ใหว มันคงไม่มีเวลามาเปรียบเทียบแบบนี้ได้หรอกเน๊าะ คงได้แต่ดิ้นทุรนทุลายท่าเดียว แบบยอมรับสภาพจะตายก็ตาย

 

ครับ...ถึงได้กล่าวไว้ว่าเวลานั่งสมาธิ อย่าเอาแต่สบายและสงบ
มันเจ็บก็ไล่ดูมันไป เกิดเวทนาก็ดูมันไป ตามความเป็นจริง

การที่เราคิดไปว่ารู้แล้วว่า กายใจนี้ไม่เที่ยง รู้มายังไงก็ไม่ทราบ
แต่หากเรารู้ด้วยการสัมผัสเข้าจริงๆ เจ็บนี่ก็ไม่กลัวเพราะเราไม่ได้คิดไปเอง
เจ็บที่ว่านี้ก็เหมือนนั่งสมาธิ เจ็บหลัง ปวดขา ปวดลูกตา นั่นโน่นนี่ สิ่งเล็กๆเหล่านี้ล้วนเป็นแม่บทในการสั่งสมปัญญมาตั้งแต่ต้น หากแต่เราขาดการเอะใจในสภาวะธรรมดา หวังแต่จะเอาเลิศในณานเพียงเท่านั้น


คิดว่ารู้คือหลงติด
รู้ว่าคิดคือเริ่มตื่น

อย่างไรก็ดี ขออนุโมทนาในการปฏิบัติครับ

 

ดูก่อนครับ เวลาจะตาย ยังไงความเจ็บก็ต้องมีอยู่ดี วิธีแก้ชั่งมันครับ ถ้าจะเจ็บต่อให้จะโดนไฟเผา ก็ชั่งมันครับ (ยกเว้นถ้าคุณยังมีกิจภาระ ถ้าไฟเผา ก็หาน้ำมาดับนะครับ) แต่ถ้าคุณไม่ใยดีต่อร่างกาย อยากจะนิพพานนิพพาน ปรมัง สุขขัง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

ให้พิจารณา ว่าคนที่จะไปนิพพานได้เค้าต้องมีศีลก่อนนะครับ แล้วก็พิจารณาร่างกาย ด้วย เห็นโทษของการเกิดในภพ ว่ามีแต่ทุกข์ เกิดเป็นพรหมเทวดา ก็สามารถจุติได้ ดีไม่ได้จุติจากพรหมเทวดา ลงนรกก็ได้

 

เจ็บเป็นเจ็บ
มันเจ็บลงที่ไหน ถ้าสังขารนี้ไม่เอาเสียแล้ว จริง ก็ให้มันเจ็บลงไปตรงไหนก็ไม่ใช่เรา เรื่องของมัน

 

ทุกข์ของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ตอนใกล้ตาย

...ข้าแต่พระสารีบุตรผู้เจริญ กระผมทนไม่ไหว เป็นไปไม่ไหว
ทุกขเวทนาของกระผมหนัก กำเริบ ไม่ทุเลา ปรากฏความกำเริบเป็นที่สุด ไม่
ปรากฏความทุเลาเลย

ข้าแต่พระสารีบุตรผู้เจริญ ลมเหลือประมาณกระทบขม่อม
ของกระผมอยู่ เหมือนบุรุษมีกำลังเอาของแหลมคมทิ่มขม่อมฉะนั้น กระผมจึงทน
ไม่ไหว เป็นไปไม่ไหว ทุกขเวทนาของกระผมหนัก กำเริบ ไม่ทุเลา ปรากฏ
ความกำเริบเป็นที่สุด ไม่ปรากฏความทุเลาเลย

ข้าแต่พระสารีบุตรผู้เจริญ ลมเหลือประมาณเวียนศีรษะกระ
ผมอยู่ เหมือนบุรุษมีกำลังให้การขันศีรษะด้วยชะเนาะมั่นฉะนั้น กระผมจึงทน
ไม่ไหว เป็นไปไม่ไหว ทุกขเวทนาของกระผมหนัก กำเริบ ไม่ทุเลา ปรากฏมี
ความกำเริบเป็นที่สุด ไม่ปรากฏความทุเลาเลย

ข้าแต่พระสารีบุตรผู้เจริญ ลมเหลือประมาณปั่นป่วนท้องของ
กระผมอยู่ เหมือนคนฆ่าโค หรือลูกมือคนฆ่าโคผู้ฉลาดเอามีดแล่โคอันคมคว้าน
ท้อง ฉะนั้น กระผมจึงทนไม่ไหว เป็นไปไม่ไหว ทุกขเวทนาของกระผมหนัก
กำเริบ ไม่ทุเลา ปรากฏความกำเริบเป็นที่สุด ไม่ปรากฏความทุเลาเลย

ข้าแต่พระสารีบุตรผู้เจริญ ความร้อนในกายของกระผมเหลือ
ประมาณ เหมือนบุรุษมีกำลัง ๒ คน จับบุรุษมีกำลังน้อยกว่าที่อวัยวะป้องกันตัว
ต่างๆ แล้ว นาบ ย่าง ในหลุมถ่านเพลิง ฉะนั้นกระผมจึงทนไม่ไหว เป็นไป
ไม่ไหว ทุกขเวทนาของกระผมหนัก กำเริบ ไม่ทุเลา ปรากฏความกำเริบเป็นที่
สุด ไม่ปรากฏความทุเลาเลย...

---------------------------------
อย่ากลัวครับ เพราะเจ็บแน่งานนี้ 55555 กลัวไปก็เท่านั้น ท่องไว้ ขันติๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

อย่ามัวแต่อิงตำราครับ ถ้าทำได้จริงลองไปถอนฟันแบบสด ๆบอกหมอฟันว่า ยาชาไม่ต้อง สีทนได้ แล้วพิจารณาดูว่าจะทนได้จริงไหม555555

 

หากผมจำไม่ผิด ผมเคยได้ยินมาเรื่องหนึ่ง ที่บอกว่า มีการผ่าตัดโดยไม่ใช้ยาชา

เป็นพระภิกษุรูปหนึ่ง ต้องรับการผ่าตัดเร่งด่วน แต่ยาชาหมด ไม่มี

พระท่านบอกว่า ยาชา ไม่ต้อง ทำการผ่าตัดได้เลย เป็นข่าวที่โด่งดังอยู่ช่วงหนึ่ง

หรือ พระภิกษุอีกรูปหนึ่ง ที่เป็นมะเร็งกามช้าง แต่ไม่ได้รักษา หรือ แม้แต่ยาก็ไม่ฉัน

จนอาการของโรคมะเร็งกามช้างหายไป และ กลับมาเป็นครั้งที่สอง จนมรณะภาพ

ไม่ใช่ท่านไม่เจ็บปวด แต่ท่านเห็นความเป็นจริงแล้วว่า ความตายที่เฝ้ารอ กำลังจะมาถึง

 

ง่ายเลยครับ เอารูปนี้ออกไปไกลๆทีน ทุกคน แม้กระทั่งตัวคุณ

คุณจะเห็น อุบายนำออกความกลัวเจ็บ ได้เอง ไม่มากก็น้อย

 

on plug อัด sedative เต็มสูบ

ข้างบนนี้พูดเล่นเน้อ

วินาทีจะตายมันเร็วมาก เพิ่งเกิดอุบัติเหตุไปผมก็เกือบเอาตัวไม่รอด

สุนัขวิ่งตัดหน้ารถ

1. เห็นสุนัขและคิดว่าทำไมมันต้องกระโจนมาใส่รถ แล้วก็เสียหลักไป ถ้าตายตอนนั้น จิตไปจับกับสุนัขไม่อยากจะคิดว่าจะไปไหน


พูดง่ายนะคับแต่จิตก่อนตายจริงๆเร็วมาก จับภาพพระหรือนึกถึงบุญให้ชินไว้ ชาตินี้ตกนรกละยาวแน่