อยากได้วิธีทํากําลังใจ ของพระโพธิสัตว์อะครับ และคําถามนิดหน่อยครับ

คือผมบางครั้งก็คิดว่า ถ้าผมปราถนา พระโพธิญาณ ต่อไป ก็ต้องเกิดอีก เกิดก็ต้องทุกข์ เวทนา หิวตลอด คําว่าอิ่มไม่มี คือมันกินแปปเดียวหิว มีร้อนมีหนาว สุดท้ายก็ต้องตาย จะได้เป็นพระพุทธเจ้า รึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าเรา เกิดเป็นพันชาติ แล้วสุดท้ายก็ลาพุทธภูมิ เราก็เสียเวลามาเปล่าๆ แต่ก็มีประโยชน์อย่างสอนคนสมัยนั้นได้ เป็นพระอรหันต์สอนคนสมัยนั้นได้ แต่มันก็เสียเวลาอยู่ดี

แล้วพอคิดแบบนี้ ผมก็คิดอีกแบบวิธีทํากําลังใจของผม ในสามโลกนี้ มีคนยังมีอวิชชา ยังไม่รู้อีกจํานวนมาก ยังมีหลายคนที่ยังไม่มี หิริโอตัปปะ อายความชั่ว อายบาปกรรม ยังต้องตกนรกอยู่มาก ยังไม่พ้นทุกข์สักที ถ้าเราจะไปนิพพานคนเดียวก็คงไม่ใช่ เราน่าจะพาเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตายไปด้วยกันดีกว่า

เราทุกข์นิดเดียวทุกข์คนเดียว แต่คนอื่นทุกข์เป็นล้านๆๆจิต แล้วผมก็นึกถึงพระพุทธเจ้า เกิดมามากมาย พอตรัสรู้ แล้วก็สอนคนเป็นพระอริยเจ้าหลายคน มากมาย ถ้าพระพุทธเจ้าทําได้ เราก็ทําได้ พระพุทธเจ้าก็เคยเกิดเป็นคนธรรมดาเหมือนเรานี่แหละ อาศัยบารมี30ทัศ

คือผมตอนนี้กําลัง ไม่รู้จะเลือกภูมิไหน จะสาวกภูมิ ปักเจกภูมิ หรือ พุทธภูมิ ผมลองมาพิจารณา คือผมอยากพาคนไปนิพพานมากๆพอๆกับพระพุทธเจ้าพระพุทธเจ้ามีฌาณรู้ว่าคนนี้เป็นอย่างไง ธรรมอันไหนเหมาะกับบุคลนั้น แล้วก็สอน ผมก็อยากได้แบบนั้น แต่พระสาวกไม่มีฌาณอันนั้น ผมไม่รู้ว่าสาวกภูมิสามารถปราถนา แบบนั้นได้ไหม อะไรที่พระพุทธเจ้าสอนคนบรรลุธรรมได้ ขอให้ตัวเรามีด้วย

ปักเจกภูมิ พระปักเจกพุทธเจ้า ผมคิดว่าพระปักเจกพุทธเจ้าสอนธรรมเก่ง ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจ ไม่รู้รสตามได้อย่างไง ที่มีคนหนึ่งถามว่า ถ้าแผ่เมตตาแล้วบุญจะหายไหม พระปักเจกพุทธเจ้าก็บอกว่า ถ้าโยมมีไฟ แล้วก็จะแบ่งไฟเหล่าๆนั้นจะหายไหมหละ คนคนนั้นก็บอกว่าไม่ ผมฟังแล้วพระปักเจกพุทธเจ้าก็อุปมาได้ดีเข้าใจได้ง่าย

สุดท้ายก็ พุทธภูมิ พาคนไปนิพพานได้แน่นอน และจํานวนมากด้วย

แล้วก็ผมลองคิดว่า คือผมต้องการพาคนไปนิพพานหรือไม่ก็ไม่ต้องพาคนลงนรกมีเทวธรรม ก็แค่นั้น แล้วสอนธรรมเก่ง รู้ธรรมมากมายเยอะแยะจะได้สอนตัวเองสอนคนอื่นได้ แบบพระพุทธเจ้า

ผมก็มึนๆอยู่ กะจะหาบุคลที่มีอภิญญา สามารถคุยกับพระพุทธเจ้าได้ เพื่อจะได้ถามท่านหรือไม่ก็ไปหาพระพุทธเจ้าที่ใดที่หนึ่งในสวรรค์ หรือพรหมโลกถ้าตายไป ก็จะไปหา สอบถามปัญหาเพื่อจะได้ฉลาดขึ้น

อ่อที่ผมเขียนมาเนี่ย ผมก็โดนกิเลศหลอกผม คือผมรู้ด้วยแล้วให้มันหลอก คือผมเห็นสาวสวย กลับมาบ้านก็อดทําอย่างว่าไม่ได้ คือรู้แล้วว่าราคะจิตเกิดขึ้น แต่มันอยาก คือ โอย อยากโอยจะลงแดง(ผมก็ไม่เข้าใจลงแดงคือไร)โอยถ้าไม่ได้ทําเนี่ย ต้องไม่สบายไอ้นั้นแน่ๆ คือผมรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ แล้วผมก็ทําเหมือนเดิม ตามความรู้สึก คือผมเคยเจอสุขมากกว่านี้แล้ว นั่งสมาธิแล้วเป็นฌาณรึเปล่าไม่รู้ แต่มันสุขดี เพลิดเพลินไปกับอารมณ์นั้นมันดีใจเหมือนประมาณว่าหลุดพ้นแล้ว แต่ยัง เหมือนจะอิสระ จิตจะอิสระ แต่ก็ยัง ตอนนี้ก็ไม่เข้าใจทําไม

หรือว่าผมอยู่เดนมาร์คเมืองคริสต์คนดื่มเหล้าเยอะแยะมากมายสุบบุหรี่ ไม่มีความศักดิ์สิทธิ์ เหมือนวัด รึเปล่า ผมก็ไม่แน่ใจ

สุดท้ายนี้ก็ขอให้ท่านผู้เจริญทั้งหลาย หวังนิพพานก็ขอให้ได้สมหวังครับ

 

ไปทำใจให้สงบๆ ก่อนนะครับแล้วค่อยกลับมาถามใหม่

 

แนะนำอย่างหนึ่ง คือ งานสาธารณประโยชน์ครับ
งานเหล่านี้แหละ จะช่วยสร้างกำลังใจให้เกิดขึ้นได้เร็วมาก

ลงพื้นที่ไปทำงานตามที่ต่าง ๆ ใช้มือของเรานี่แหละลุยงานไปทุกที่ ทุกเวลา
กำลังใจหรือบารมีจะเต็มไวครับ

จำไว้ว่า มือที่สั่นเทานั้น ช่วยอะไรใครไม่ได้
ดังนั้น เราต้องแข็งแรง อดทน เป็นที่พึ่ง

ลงมือทำครับ ลุยเลย ถ้ามัวแต่ถามจะไม่ได้ทำ ผมเป็นกำลังใจให้ครับ.

 

คิดคล้ายๆกันเลยนะครับ เนี่ย ผมเคยอ่านบทความเกี่ยวกับหลวงพ่อฤาษี เค้าโพสลงว่า คนที่ปราถนาพุทธภูมิมีเเค่ญาณโลกีย์คุ้มครอง เเต่กำลังใจของสาวกภูมิคือตัดกิเลสอย่างเดียว ตัดฉับๆ เเต่ปัญหาคือ ทุกๆครั้งที่ผมนั่งสมาธิ ผมเคยพิจารณาเพื่อตัดกิเลส เเต่ตอนนี้ผมกลัวว่า ถ้าเรากิเลสน้อยลงมากๆจนไม่อยากเป็นพระพุทธเจ้าเเล้ว ถึงตอนนั้นยังจะช่วยคนได้อีกไหม คิดเเบบนั้นเเล้ว ผมคิดว่า เวลาจิตใจสงบดี ตั้งจิตอธิฐานก่อนครับว่าขอให้ไม่บรรลุอรหันต์ในทุกชาติไป เเต่จะเอาพุทธถูมิอย่างเดียว(เเต่ในใจก็เสียวๆว่าจะเฉี่ยวนรกหลายชาติอยู่นะ อิอิ ^-^)

 

เป็นกำลังใจให้นะครับ ไม่ว่าจะปรารถนาอะไร ขอให้ทำดีเถอะ

ปัญหาอยู่ที่ว่า ถึงเวลาเลือกแล้วหรือ
ทำไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวรู้เอง

ที่สำคัญต้องปฏิบัติ นั่งสมาธิมาก ๆ

 

ตั้งใจอ่านนะครับ (^^)

<code>“ ถ้าเราปรารถนาความเป็นพระสาวกของพระทีปังกรพุทธเจ้า ก็จักสามารถเผากิเลสทั้งหลายของเราได้ในวันนี้ แต่จะมีประโยชน์อะไรแก่เราผู้เดียว ที่ได้รู้แจ้งธรรมของพระทีปังกรพุทธเจ้าแล้วข้ามฝั่งไป โดยที่คนอื่นไม่รู้ ด้วยบุญกุศลอันยิ่งใหญ่ที่เราได้บริจาคชีวิตนี้ ขอเราจงบรรลุพระสัพพัญญุตณาณเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคต เราจะขนสรรพสัตว์ทั้งหลายข้ามฝั่งไปด้วย เราจักตัดกระแสวัฏสงสาร จักทำลายอาสวกิเลส แล้วยกตนสู่นาวาธรรม นำพามนุษย์และเหล่าเทวดาข้ามไปด้วย”</code>

<code>“ ไม่ใช่ว่า ลูกทั้งสองเป็นที่เกลียดชังของเราก็หามิได้ มัทรีเทวีไม่เป็นที่รักของเราก็หามิได้ พระสัพพัญญุตญาณเป็นที่รักของเรายิ่งกว่า เพราะฉะนั้น เราจึงได้ให้บุตร ธิดาและเทวีผู้เป็นที่รักของเรา”</code>

 

อยากได้วิธีทํากําลังใจ ของพระโพธิสัตว์...............
อธิฐาน ซิครับ อธิฐานมากๆๆ ส่วนคำอธิฐานท่านคงรู้หยู่เองแล้ว ถ้าเป็นพุทธภูมิ

 

บางทีก็ต้องพยายามรู้ให้ได้ว่า หากเราจะได้เป็นพระพุทธเจ้า เราจะเป็นลำดับที่เท่าไหร่ ต้องรออีกกี่ลำดับ เพราะโดยส่วนตัว หากไม่ติด 1ใน 100 องค์ ตามลำดับ ก็จะขอลาไปนิพพานตามหลวงพ่อเช่นกัน
จะทำอย่างไรถึงจะรู้นี่ วิธีที่สามารถทำได้คือ ขอบารมีพระโพธิสัตว์บารมีเต็ม ถามครูอาจารย์ที่เป็นพุทธภูมิ หากท่านเกี่ยวเนื่องเป็นพุทธวงศ์กับเรา ท่านจะบอกนะ วิธีของพี่ พี่จะถามจิตของพี่เองก่อน ก็คือดูกำลังใจ แล้วค่อยถามพระ พี่ก็ถามหลวงปู่ทวด สังเกตจากการกระทำของตน คือ ถ้าเราเคารพท่านไหน บางทีก็จะสามารถบอกได้เช่นกัน อย่างใครเคารพบูชาสมเด็จองค์ปฐมมาก ก็ย่อมเคยเป็นลูกหลานท่าน แล้วโอกาสที่เราจะเป็นพระโพธิสัตว์หนึ่งให้ร้อยหรือในห้าร้อย องค์ ก็จะมีสูง และปัจจุบัน ก็สังเกตจากเราศรัทธาท่านใด ตามท่านใด ใครตามหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ใครตามหลวงปู่ทวด อันนี้ก็จะบอกคร่าวๆได้ว่า โอกาสที่เราจะมี เป็นอย่างไรบ้าง
พุทธภูมิเป็นพุทธวงศ์ ย่อมมีครูอาจารย์พ่อแม่ ที่สงเคราะห์ ท่านย่อมบอกเราในเรื่องนี้ ถามพ่อแม่ครูอาจารย์ที่เป็นพุทธภูมิเก่าก็ได้

 

ตัวอย่างวิธีสังเกต
คนทั่วไป เคารพท่านใดมาก เช่น ในประเทศมีแต่พระรูปของหลวงปู่ทวดหลวงปู่โต มีคนรักในหลวงมาก อย่างนี้ก็บอกได้ว่า พระองค์ที่คนมากมายรู้จักและเคารพ ย่อมเป็นพระโพธิสัตว์บารมีเต็มหรือใกล้เต็ม เพราะนิตยโพธิสัตว์ ท่านมีบุญมาก ทุกที่ ท่านฝากกระแสไว้หมด
ดังนั้น บางทีน้องอาจจะต้องฝึกการระลึกชาติให้ได้ ต้องรู้ที่มาที่ไป และกระแสของตัวน้องเอง จึงจะสามารถเลือกทางเดินของตนได้

 

ส่วนเรื่องกามนี่ แม้นแต่เทวดาท่านยังเสพกามเลย แล้วมนุษย์อย่างเราจะไปเหลืออะไร เพียงแต่ว่า เราอยู่ในศีลธรรมไหม ถ้าเรารักษาศีลได้ จิตใจราหนักแน่นพอสมควร
พี่ก็ยังมีลูกมีเมียเลย ธรรมชาติสร้างให้เรามีอวัยวะ แล้วมันก็ยังใช้งานได้ 555 เพียงแต่ว่าเราเริ่มเห็นว่า มันก็แค่นั้นสาวๆ มีไรกันก็ซ้ำๆ เพราะอะไรเราถึงชอบหรืออยากมี เมื่อพิจารณาได้มันก็จะมีน้อยลง และในที่สุดหากเราได้บวชครองผ้ารักษาพรหมจรรย์ เราก็คงต้องเลิกจากกามแบบนั้นอย่างเด็ดขาด
พระโพธิสัตว์พึงเห็นโทษแห่งการเสพกาม และเห็นว่าน้ำกามเป็นไปตามธรรมชาติ มันก็แค่ของเหลว ที่ร่างกายต้องขับออกมา หากเราคิดว่ามันคือ น้ำเป็นพวกธาตุ ธรรมดาๆ ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ
ได้เห็นบ้างหรือยัง คนที่เคยเป็นคู่เราในอดีตปัจจุบัน แค่เห็นหน้าเรายังเมินเลย แต่ก่อนว่ารักนักรักหนา แต่ชาตินี้ทำไมมีคนอื่น 555 หรือบางทีหากเราทรงอารมณ์เป็นพรหม ก็ลองขึ้นไปดู ไม่มีเพศ เราอยู่ข้างบนเป็นเพื่อน แต่พอลงมาเกิดเป็นคนดันต้องสวมบทบาทเป็นสามีภรรยา

 

จากที่พี่พูดมา ผมก็ศรัทธาพระ ผมก็ศรัทธา แต่ผมยังโง่ ผมไปด่าขันธ์ห้า พระอริยเจ้าต่างๆที่ผมนับถือ พอผมรู้ว่าด่า ผมก็ขอขมา แล้วบอกตัวเอง อย่าไปดูขันธ์ห้า ให้ดูใจ ใจเค้าอริย ใสสะอาดหรือไหม

อาจารย์สอนมโนยิทธิผมก็น่าจะเป็นคนสอนผมได้เพราะเค้าเก่งกว่าผม คือมาเจอกันได้โดยบังเอิญจริงๆ ธรรมจัดสรร แบบนั้นก็ว่าได้ครอบครัวผมก็มีหลายคนทําบุญ ลุงผมจะออกบวช ตอนอายุ 60 จะตาย ตอนเป็นเพศบรรพชิต พ่อผมยังไม่รู้ แต่พ่อผมก็ปราถนาจะเป็นพระอรหันต์เหมือนกัน คุณปู่ผมก็ใจบุญมาก รวยด้วยเลยทําบุญได้มาก

 

นี่คือภาพ cover ใน Facebook ที่ผมทำขึ้นเอง ไว้เพื่อระลึกถึงคุณธรรมที่จะนำไปสู่การเป็นพระพุทธเจ้าครับ

และขออนุญาติยกแหล่งอ้างอิงในการสืบค้นเรื่องราวเกี่ยวกับพุทธภูมิจากพระไตรปิฏกไว้ ณ ที่นี้อีกครั้ง เพื่อประโยชน์แก่คุณ ballbeamboy2 และมหาชนที่รักยิ่ง

 

เป็นคำแนะนำที่ดีครับ อธิษฐานกับพระอีกส่วนหนึ่ง ขอบารมีพระ และผู้มีคุณ ครูบาอาจาร์ย ช่วยสงเคราะห์ให้รู้แนวทางการสร้างกำลังใจของพระโพธิสัตว์.

 

ขออนุญาติเสริมอีกครั้งนะครับ ขอบพระคุณครับ.

 

เป็นกำลังให้ครับ
ผมเองก็ใช้เวลากว่า15ปีถึงจะค้นหาคำตอบให้ตัวเองได้
อาศัยการทำสมาธิและประคับประครองตัวเองให้อยู่กุศลกรรม
พอได้เวลาจิตจะบอกให้รู้ เมื่อศิษย์พร้อมครูบาอาจารย์ก็ปรากฎ

 

อย่างผมนี่ แรกๆ ก็ให้ใจเกาะกับ พรหมวิหาร 4 ครับ เรื่อยๆ จนสุดท้ายแล้วก็เป็นอย่างทุกวันนี้ครับ
เหมือนเคล็ดวิชาในนิยายกำลังภายในว่า มีอยู่แต่เหมือนไม่มี จิตเป็นธรรมะ แต่ไม่ได้ยึดกับธรรมะนั่นไว้แน่นเกินไป สุดท้ายแล้วก็เรียนรู้กับธรรมชาติใกล้ตัว รอบๆ ตัว และเข้าไปในตัวของเราครับ

ที่ผมมาตอบนี่ผมก็ยังมึนๆ อยู่เลยครับ เอาเป็นว่าเป็นแค่คำบอกกล่าวของผู้ที่ร่วมเดินบนเส้นทางเดียวกันละกันครับ

 

โอเคครับ พอจะมีกําลังใจมาหน่อยแล้วขอบคุณครับ