กตัญญู แต่ กลับได้บาป ???

ดิฉันเป็นลูกที่ต้องดูแล พ่อ แม่ ที่ชรา ค่ะ เฉพาะวันอาทิตย์ และ หลังจากเลิกงาน พ่อช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ต้องเช็ดอุจจาระให้ สละเวลาส่วนตัวไม่ทอดทิ้งท่านไปเที่ยวใหนเลย แต่ บางที ก็ เหนื่อย งุดงิด จนทำให้พลั้งปากพูดจาในเชิงน้อยเนื้อต่ำใจ ว่า ทำไมลูกๆ คนอื่น ไม่ต้องมาทำเหมือนดิฉันเลย ดิฉันต้องได้รับกรรม ส่วนที่ล่วงเกินบิดา มารดา ใช่มั้ยค่ะ ส่วนลูกคนอื่นไม่อยากพาดพิงถึง กลัวตัวบุญ จะ กลาย เป็นตัวบาป จริงๆ

 

คุณหนะโชคดีกว่าคนอื่นนะ เพราะลูกคนอื่นเค้าไม่ได้มีโอกาสดูแลพ่อแม่ขนาดนี้

อย่าไปคิดน้อยใจเลย(มันบาป) คิดซะว่าเราโชคดีได้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่

คิดแค่นี้ก็จะสบายใจขึ้น ได้รับบุญเต็มที่เลย และขอการันตีได้เลยว่า ชีวิตคุณมีแต่เจริญแน่ๆ

 

รู้ไหมจ๊ะที่รัก บางคนเนี้ยมีเหตุที่สุดเเสนจะจําเป็น ที่จําต้องพลากจาก บิดา มารดา ออกมาโดยมิได้เเทนคุณ ให้สมกับสิ่งที่ท่านทําให้มา ไม่มีเเม้เเต่เวลา โอกาศ เเละกําลังทรัพที่จะกลับไปเเทนคุณยามท่าน ต้องการ ไม่มี ไม่มี ไมมี เเล้วก็ไม่มีด้วยเหตุบางประการ


ส่วนคุณน่ะ โชคดีเเค่ไหนเเล้ว

สมัยคุณยังเด็ก ท่านทําอะไรให้คุณบ้าง ท่านดูเเลคุณเช่นไรบ้างท่านต้องลําบากทั้ง กาย ใจ เช่นไรบ้าง กับสิ่งที่คุณกําลังประสพอยู่ นี่ ถือว่าเป็นมหากุศลยิ่งนักเเล้วค่ะ สร้างอุโบสถ สิบหลังก็ยังไม่เท่าสิ่งที่คุณกําลังกระทําอยู่หลอกนะ

เเล้วพอวันนึงท่านไม่อยู่เเล้ว จะมาร้องเเลกเเหกกระเชิง ว่าทําไมเราไม่ดูเเลท่าน ก่อนท่านไปทีหลัง มันจะเสียการ โดยปล่าวประโยชนะเจ้าค่ะ

ยินดีเเละ สุขใจไปกับสิ่งที่คุณกําลังทําอยู่ดีกว่าค่ะ

ยินดีด้วยค่ะ

คนเรานะเหนื่อยกายนะ มันไม่เท่าใจหลอก ถ้าใจมันสุข กายมันก็สุข ตารมอัตภาพของมัน
ดํารงค์ใจไว้ นึกถึงวันที่ท่านไม่อยู่ให้ดูเเล นึกดู ช่วงเวลาดีๆที่ เคยผ่านกันมา เเล้วอะไรอะไรจะดีเองนะเจ้าค๊าาาาาาาาาาาาา

 

ขอบคุณทุกคำตอบนะค่ะ จะทำหน้าทีลูกให้ดีที่สุดค่ะ ^^

 

พระองค์ตรัสไว้ว่า บิดามารดา คือ พระอรหันต์ของลูก
ปฏิบัติต่อบิดามารดา เหมือนปฏิบัติกับพระองค์เอง

สาธุครับ ขอโมทนาด้วยนะ

 

เรากำลังอิจฉาคุณอยู่นะ

บางครั้งเราก็น้ำตาไหลออกมา (ด้วยความเศร้านะ ไม่ใช่ปิติ) ทำไมเราไม่มีโอกาสดูแลพ่อที่กำลัง เป็นอัมพฤกษ์อยู่ ทำใจหลายที ที่น้ำตาต้องไหล แม้จะผ่านมาหลายเดือน ได้แต่ทำจิตไม่ให้ฟุ้ง บ้านเรากะพ่อ อยู่ห่างกันมากๆ จนไปปรนนิบัติไม่ได้ จะพูดทางโทรศัพท์ พ่อก็คงไม่รู้เรื่อง เหมือนได้เห็นหน้าเรา

วันก่อน เรากลับบ้านไป พ่อทำหน้าจะร้องไห้ ที่ได้เห็นหน้าเรา เพราะนานๆ จะไปครั้ง (นานๆ จะไปครั้ง ก็เพราะ ลูกคนอื่นๆ ไม่ใช่เราไม่อยากไป)

.......คุณโชคดีแล้ว ดีใจด้วยค่ะ

 

....เวลา มันก็ผ่าน ไป แค่ นั้น ทำอะไร ไม่ทำอะไรมันก็ผ่านไป....ทีนี้!!!! คุณว่า สิ่งที่มีคุณค่าที่สุด ในเวลาที่มันผ่านไปเท่ากันในการกระทำ(กรรม หรือ ผัสสะ เจตนา)..!!!มองดูใจตัวเองระหว่างวัน หรือ ปัจจุบันขณะ ด้วยสติระลึกรู้ (กุศล อกุศล)ขณะทำกิจ สติที่แท้ จะบอกคุณ โดยที่คุณไม่ต้องไปถามใครเลยครับ อกุศลเกิด...รู้ ดับ.... รู้ .......ทีนี้ กตัญญู ดีใหม? กับ เอาเวลาไปทำอย่างอื่น.........

 

มีพระชาติหนึ่ง ที่ พระมารดา และ พระบิดา ของพระโพธิสัตว์ ตาบอด และพระโพธิสัตว์นั้น กลับ หัวเราะ และ ร้องให้ หัวเราะ นี่ เพราะว่า จะไได้ตอบแทนพระคุณสักที และ ร้องให้ เพราะ เสียใจ อ่าครับ

 

ดีแค่ไหนแล้วครับ ที่คุณยังมี พ่อ-แม่ อยู่ให้ตอบแทนพระคุณท่าน
แล้วคุณจะขออะไรอีก
คุณมีบุญกว่าคนอื่นๆ หลายๆ คน ที่ไม่มี พ่อ-แม่ ให้ตอบแทนพระคุณนะครับ
คุณมีบุญมากนะครับ ที่ท่านยังอยู่ให้ตอบแทนพระคุณ ยังมีพระอรหันต์อยู่ครับ...

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ แฮปปี้อยากจะทำดีแบบคุณบ้างจัง แต่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้ทำรึเปล่า