ทุกข์ใจมากๆ

ผมทุกข์ใจมากๆคือเพื่อนร่วมงานอิจฉาเกลีย
ดชัง เราพูดด้วยก็ไม่พูดด้วย
ทำหน้าบึ้งตึงเหมือนจะฆ่าจะแก่งใส่เรา
ทำกิริยาไม่ดีไม่สมควรกับเรา
ชอบนินทาว่าร้ายเรา เสียๆ หายๆ
บางทีก็หาโอกาสด่าเรา เมื่อพูด กับเราแต่ละคำมีแต่เสียงด่า
ผมรู้สึกท้อใจมากๆ อยากลาออก
จากงานมากๆ ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรดี ช่วย
ด้วยครับ?

 

สวดมนต์แผ่เมตตาให้เขามากๆค่ะ อดทน ลองทำดู บางครั้งเราอยู่ในสังคมต้องอยู่ร่วมกับคนมากมายทำใจให้เป็นกลางๆ อย่ายึดติดเป็นอันขาด ถ้างั้นคุณจะทุกข์อยู่ตลอด ทำหน้าที่ของคุณให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ จงคิดซะว่าพวกเขาคือ ผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุขในวัฏจักรสงสารกับเราจำไว้ "ปล่อยวาง" เท่านั้นจะช่วยคุณได้ ฟังง่ายแต่ทำยาก ฝึกทำค่ะได้ผลมาแล้ว เพราะเราทุกข์เขาไม่ทุกข์นะ

 

ผมจะลองปล่อยวางดูครับ บางทีอาจช่วยทุเลาความทุกข์ใจลงบ้าง ขอบคุณมากๆครับ ผมจะอดทน

 

เอาอย่างนี้สิค่ะ ให้คิดว่า
พวกเธอทั้งหลาย จงอย่าสนใจในวาจาทั้งสอง คือ นินทา และ สรรเสริญ

ถ้าเราดี เขานินทาว่าเลว เราก็ไม่เลวไปตามเขาพูด
ถ้าเราเลว เขาสรรเสริญว่าดี เราก็ไม่ได้ดีไปตามคำเขาพูด
เราจะดีหรือเลว อยู่ที่การประพฤติและปฏิบัติเท่<wbr>านั้น

 

สิ่งที่เกิดนี้มันต้องมีสาเหตุ ถ้าโยกย้ายตัวเองไปทำงานที่ใหม่ได้ ควรรีบขยับขยาย เพราะต่อไปคุณจะถูกหัวหน้างานหรือผู้บังคับบัญชา บีบให้ออกหรือไล่ออก ถ้าเป็นงานเอกชนนะ อันดับแรกจะกล่าวหาว่าเข้ากลุ่มไม่ได้ก่อน ชึ่งจะเป็นผลเสียของงานต่อไป ตรงไหนที่สบายใจไปที่นั่น

 

ไปเช่าพระนารายทรงครุฑวัเไตรมิตรมาแขวน

ติดตัวไว้สิครับ แล้วจะดีขึ้น

 

ลองดู สมาชิดใหม่

123456789101112131415

 

อดทนไว้....
อดทนไว้....
อดทนไว้....
อดทนไว้....
อดทนไว้....
อดทนไว้....

 

สวดมนต์แล้วแผ่เมตตาให้เขามากๆนะครับ แล้วจะมีสิ่งดีๆจะเกิดขึ้นกับตัวคุณ
จริงๆแต่ก่อนผมก็ทุกข์เหมือนคุณน่ะครับ แบบเดียวกันเลย เพื่อนบ้านนี่แหล่ะครับ มีครบสูตรเลยครับ ทั้งเบียบเบียน นินทา ใส่ร้าย ทั้งที่เราไม่เคยทำอะไรเขาเลยนะครับ แต่ก่อนโกรธมากๆ ตั้งแต่ที่ได้ศึกษาธรรมจริงๆ สวดมนต์ นั่งสมาธิ กลับทำให้ใจเราเย็นขึ้นเยอะ
ให้นึกซะว่าเขาเปรียบเสมือนครูเราที่คอยทดสอบจิตใจเราตลอดเวลา ว่าจะผ่านไหม ถ้าคุณผ่าน ข้อสอบตัวนี้จะทำอะไรคุณไม่ได้เลยนะครับ อนุโมทนาสาธุ!!!

 

สิ่งต่างๆ ทั้งหลายที่มากระทบจิต ทำให้จิตกระเพื่อม
อยู่ที่ว่าจะมากน้อยแค่ไหน จงทำให้มันน้อยที่สุดครับ
จงพิจารณาที่ตัวเราเอง ถ้าเราผิดมากก็รีบปรับปรุง ถ้าผิดน้อยก็เร่งปรับปรุง
และปล่อยให้มันเป็นไปตามปกติ
ถ้าเมื่อไรที่เรากับเขาต่างกันมากๆ แล้วมันจะมีแรงผลักออกจากกันเอง

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขอให้คุณใจเย็นไว้นะครับ

อันนินทากาเล เหมือนเทน้ำ

ไม่มีชนใดไม่ถูกนินทา

แม่แต่องค์พระพุทธเจ้าท่านยังถูกนินทา แต่พระองค์ท่านก็ใช้ธรรมข้อหนึ่งของท่านสู้คือ
ขันติ ครับ อดทนไว้
เค้าคายของเสียออกมา แล้วเราจะไปรับทำไม
เรายิ่งไปรับ ยิ่งไปเต้น เค้าก้ยิ่งคายสิครับ อยู่เฉยๆๆ
เราอยู่เฉยๆๆ ปล่อยวางๆๆๆ สงบๆๆๆๆ
เค้าอยากด่าเรา ก็ให้เค้าด่าไปสิครับ พอไม่มีไรด่าก็หยุดไปเอง

คนทุกคนมีทุกข์ บางคนยังมีทุกข์เยอะกว่าคุณอีก
ขอเล่านะครับ เมื่อก่อนผมก็เคยถูกนินทา เป็นปีๆซะด้วย แล้วที่เจ็บใจสุดๆคือ
คนนั้นดันเป็นคนที่เราช่วยไว้ ถ้าเราไม่ช่วยเขาไว้ เขาก็ไม่มาได้
ช่วงนั้นทุกข์มาก เว็บนี้ก็ยังไม่รู้จัก ธรรมคำสอนก็ยังไม่รู้
สุดท้ายไปเต้นตามเค้า ทุกข์ก็ทุกข์ เหนื่อยก็เหนื่อย

ก็ขอให้คุณสู้เอาไว้นะครับ โลกนี้ยังมีคนที่ทุกข์กว่าคุณมากมาย


อดีตมันผ่านไปแล้ว หวนคิดถึงทำไม ต่อคิดให้ตาย มันก็แก้อะไรไม่ได้แล้ว
อนาคตมันยังไม่มาที จะไปคิดให้ทุกข์ทำไม ถ้ามันจะเกิด ต่อให้คิดให้ตาย มันก็ต้องเกิด
คิดถึงอดีตก็ทุกข์ คิดถึงอนาคตก็ทุกข์ แล้วจะไปคิดมันทำไม

 

จิตต้องแข็มแข็งต่อสภาวะรอบตัวให้ได้

 

ຂອບໃຈຫລາຍໆເດີທີ່ມາເປັນກຳລັງໃຈໃຫ້ (ขอบคุณมากๆครับที่มาเป็นกำลังใจให้)

 

ถ้าออกไปที่อื่นแล้วเจอแบบนี้อีกจะทำอย่างไร มิต้องหนีไปเรื่อยๆเหรอ
ถ้าสิ่งที่เขาพูดเป็นจริงก็นำมาแก้ไข ถ้าไม่เป็นจริงก็ไม่จำเป็นต้องถือสา
เขากับเรามีสภาพเหมือนกันรักสุขเกลียดทุกข์ บางทีเขาอาจมีความทุกข์มากกว่าเราเสียอีก

 

ก็เขามีความทุกข์ แล้วเขาเห็นเรามีความสุข เขาก็เลยอยากให้เรามีความทุกข์แบบเขา เขาก็เลยมาเบียดเบียนเรา เราก็เลยแย่ไง

 

พิจารณาตัวเองก่อน เรามีข้อบกพร่องอะไรหรือเปล่า เช่น ประจบเจ้านาย ใส่ร้ายเพื่อนร่วมงานหรือเปล่า? ขาดมนุษยสัมพันธ์ที่ดีมั้ย? แล้วจึงค่อยไปพิจารณาคนอื่น

พิจารณาข้อเด่นและข้อด้อยของตัวเอง ทั้งในหน้าที่การงานและชีวิตส่วนตัว เอาแบบ Fairๆ นะ

ทำใจให้เป็นกลาง แล้วก็เริ่มทำ Checklist ขึ้นมา เช็คไปทีละข้อๆ แก้ไขจุดบกพร่องที่หาพบ ถ้าส่วนดีมากกว่าส่วนเสียจึงค่อยไปพิจารณาคนอื่นๆ ต่อไป แต่ถ้าส่วนเสียมากกว่าดี ต้องปรับปรุงแก้ไขโดยด่วน ไม่อย่างนั้น ถึงคุณจะลาออกจากที่นี่แล้วไปทำงานที่อื่น ปัญหาเดิมๆ ก็มีอยู่ดี แล้วคุณก็ต้องเข้าๆ ออกๆ จากที่นี่ ไปที่นั่น จากที่นั่น ไปที่โน่น...อยู่ดี

 

โลกนี้มีคนอยู่2ประเภท คือ

1. ทำดีแล้วโดนด่า

2. ไม่ทำห่าแล้วด่าคน

เมื่อใดที่เราถูกด่า มักไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก ถูกด่าเพราะเราอาจทำไม่ดีในสายตาเขา ก็พอรับได้ แต่ถ้าโดนพวกที่ไม่ทำห่าแล้วด่าคนนี่สิ มันยียวนกวนประสาทยิ่งนัก..

ครั้นพอเราตอบโต้ด้วยอารมณ์โกรธ เราก็คงไม่ต่างอะไรจากพวกคนเหล่านั้น
สู้อดทน อดกลั้น ฝึกจิตใจตนเองให้นิ่ง คิดเสียว่าคนพวกนั้นคือมารมาทดสอบจิตใจคนอย่างเรา ว่าเข้มแข็งแค่ไหน เมื่อถูกกระทบจิตใจ.. เหมือนดังเช่นข้อแปดถึงสิบ ที่นำมาลงไว้ข้างต้นแล้ว
ในฐานะที่โดนบ่อย หุหุ สำหรับสายลมฯใครด่าก้อด่าไป ถ้าเค้าคิดว่าเราเลวก้อช่างเค้าเราไม่ได้เลวดังเขาว่าก็พอ

ถ้าเขาด่าเรา เราก็เฉยๆ เพราะอารมณ์โทสะกับโมหะอยู่ที่ใจของเขา

เราอย่าไปรับมาใส่ในใจของเรา ก็ให้รู้กันไปว่า คนด่ากับคนฟัง ใครจะเหนื่อยก่อนกัน

เราต้องทำตัวเหมือนทราย เขาเทน้ำเสียมา เราก็ปล่อยผ่านไป

อย่าทำตัวเป็นดินเหนียวที่อุ้มน้ำเอาไว้ เพราะตอนมันแข็ง เขาเอาค้อนมาทุบมันก็แตก

แต่ถ้าเราเป็นทราย เขาทุบอย่างไร ทรายก็แค่กระจายตัว อิอิ
แต่กว่าจำคิดได้ ทำได้อย่างนี้ ก้อเล่นเอาแทบแย่เหมือนกัน ฝึกจิตไปเรื่อยๆก้อแล้วกันนะ

คำด่ามีค่ามากอย่างไร ?

(๑) คำด่า คือ กระจกเงาสะท้อนความบกพร่องของงานที่เราทำ

(๒) คำด่า มักแฝงคำแนะนำมาด้วยเสมอ

(๓) คำด่า บอกเราว่า สิ่งที่เราทำอยู่นั้นหากมีคนที่คิดไม่เหมือนเราเขามองดูอยู่ เขาเห็นอะไรในสิ่งที่เรามองไม่เห็นบ้าง

(๔) คำด่า คือ กระดาษทรายอย่างดี ที่คอยขัดสีฉวีวรรณให้เรามีความกลมกล่อมลงตัว เหมือนพระประธานที่ต้องถูกกระดาษทราย ขัดสีฉวีวรรณจนผุดผ่อง

(๕) คำด่า ทำให้เราไม่ประมาทผลีผลามทำอะไรด้วยความเชื่อมั่นมากเกินไป

(๖) คำด่า ทำให้รู้ว่า มีคนรักหรือเกลียดเรามากน้อยแค่ไหน

(๗) คำด่า ทำให้รู้ว่า อย่างน้อยก็มีคนสนใจในสิ่งที่เราทำ หรืออย่างน้อย สิ่งที่เราทำมันกำลังส่งผลอย่างใดอย่างหนึ่ง จึงมีคนอุทิศตนมาสนใจและด่าอย่างเป็นงานเป็นการ

(๘) คำด่า จะทำให้เราได้หันกลับมาดูภูมิธรรมของตนเองว่า เข้มแข็งมากน้อยแค่ไหน เมื่อทุกข์กระทบแล้วธรรมกระเทือน หรือกิเลสกระเทือน ถ้า ธรรมกระเทือนแสดงว่าเราฝึกตนเองมาดี แต่ถ้ากิเลสกระเทือนแสดงว่า ต้องกลับไปฝึกจิตตัวเองใหม่ให้เข้มแข็งกว่านี้

(๙) คำด่า ทำให้เราได้รู้ว่า ในโลกนี้ไม่มีใครหนีโลกธรรม ๘ ได้ (ได้ลาภ เสื่อมลาภ,ได้ยศ เสื่อมยศ,สรรเสริญ นินทา,สุข ทุกข์)

(๑๐) คำด่า คือ บทเรียนเรื่องการปล่อยวางตัวกูหรืออัตตาที่ดีที่สุด เพราะหากเรายังปล่อยวางตัวกูไม่ได้ เราก็จะต้องหาวิธีด่าคืนอยู่ไม่สิ้นสุด ​

*************************

ฉันมีดี เพราะถูกด่า น่าหัวไหม
ยิ่งดีใจ เพราะถูกด่า ดูน่าหัว
ใครจะด่า สักเท่าไร ไม่เคยกลัว
เรื่องจะชั่ว อย่างเขาด่า นั้นอย่าเกรง

ใครมีดี คนด็คิด ริษยา
หาแง่ด่า กันโขมง ล้วนโฉงเฉง
เมื่อยปากเข้า ปากก็มุบ หุบปากเอง
ยิ่งครื้นเครง คือฉันท้า ให้ด่าฟรี

ฉันเป็นคน ได้ดี เพราะคำด่า
กลายเป็นสิ่ง นำมา ซึ่งศักดิ์ศรี
ด่าเท่าไร ก็เห็นไม่ จริงสักที
เลยได้ดี เพราะถูกด่า น่าหัวครันฯ

ที่มา/พุทธทาส<!-- google_ad_section_end -->​

​

แผ่นจารึกจากสวนโมกข์ ​

 

ปล่อยวาง ไม่ถืออะไรให้หนักเลย

 

คำว่า ปล่อยวาง ก็คือการไม่เข้ายึดในสิ่งๆนั้น ถ้าจะพูดให้ง่ายๆก็คือ การไม่ไปคิด ไปวิตก ถึงสิ่งๆนั้นหน่ะหล่ะครับ

คงเคยได้ยินกันจนมาชินหูแล้วมั้งนะครับกับคำที่ว่า สุข ทุกข์ อยู่ที่ใจ กับวลีนี้ ถ้าใครทำได้ จะมีความสุขไปชั่วชีวิตเลยหล่ะ ทำได้ไม่ยากนะครับ (แต่ก็อาจจะไม่ง่ายกะใครหลายๆคน) แต่อยากให้ลองทำดูนะครับ มันมีเป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตเป็นอย่างมากเลย

ผมใช้วลีเด็ดนี้แหละในการใช้ชีวิต กับชีวิตที่ผ่านๆมา ผมแทบจะไม่ค่อยทุกข์เลย ถึงทุกข์ก็ทุกข์แค่แป๊ปเดียว เพราะเดี๋ยวมันก็คิดได้เอง ผมถือว่า ไม่มีอะไรใหญ่กว่า ใจ เรา ใจเราเท่านั้น ที่เป็นตัวกำหนด สุข หรือ ทุกข์ ให้กับเรา

เพราะต่อให้มีสงคราม หรือภัยน้ำท่วมอย่างที่เป็นอยู่แบบนี้ แต่ถ้าใจบอกว่า เราต้องมีความสุขนะ มันก็มีความสุขขึ้นมาได้ ต่อมอะดรีนาลีน มันก็จะทำงานขึ้นมาเองได้เลย โดยไม่ต้องพึ่งสิ่งเร้าอะไรให้ยุ่งยาก

เรายังคงต้องเจอภัยพิบัติหรือทุกข์ปัญหาอะไรต่างๆนาๆในชีวิตอีกเยอะนะครับ ขอให้เข้มแข็งไว้ และอยากให้คุณหรือท่านทั้งหลายมีจุดยืนในการใช้ชีวิต เพราะถ้ามีความสุขอยู่ ถึงใครจะยื่นทุกข์มา แต่หากคุณไม่รับซะอย่าง ใครจะทำไม ขอให้เด็ดเดี่ยว หนักแน่น ในทางแห่งคุณความดี ก็พอแล้วหล่ะครับ อย่างอื่นไม่ต้องไปสนนะ สนไปก็หนักชีวิตเปล่าๆ ^^

 

เหมือนกันเลยครับ คล้ายๆแกะดำในออฟฟิต เคยพยายามพูดดีด้วยก่อน ทักทายก่อน แต่ก็เหมือนเขาจะดูถูกเอา แล้วก็กลายเป็นคนใช้ของเขา ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนและเกรงใจคน
ก็เลยได้ใจกันใหญ่ โดยหน้าที่แล้ว ไม่จำเป็นจะต้องทำตามคำสั่งใคร นอกจากผู้จัดการ
วิธีแก้ปัญหาก็คือ ไม่พูดกับใครเมื่อจำเป็นยกเว้นเรื่องงานเท่านั้น อาจจะดูเหมือนยะโสไปหน่อย แต่เชื่อเถอะผมพยายามทำดีกับพวกเขาก่อนแล้ว แต่ก็ออกมาเหมือนเดิม

วิธีนี้จะตัดปัญหาในเรื่องพูดจาทะเลาะกัน หรือเสียดสีกัน ( แต่จะไปนินทาลับหลังมันก็เรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา ) ก่อนออกมาทำงานก็สวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิแผ่เมตตาให้ตัวเองและผู้อื่น ฝึกขออโหสิกรรม แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ฝึกยิ้มแย้มแจ่มใสเมื่อพบเจอผู้อื่น (ยกเว้นที่ออฟฟิต )
และเมื่อมาพิจารณาความไม่ดีของตัวเอง ก็พบว่า
-พูดจาไม่ค่อยเพราะเท่าไหร่ ก็แก้ด้วยพูดน้อยๆ ลง และถ้าต้องพูดจริงๆก็พูดเบาๆหน่อย
-ไม่ร่วมกิจกรรมต่างๆ กับผู้ร่วมงานนอกเวลาทำงาน พวกเขาชอบเล่นฟุตบอลกันและตีปิงปองกัน แล้วก็ยังชอบปาตี้ กินเหล้ากันอีก ก็เลยตัดปัญหาไม่ต้องเข้าไปยุ่ง
-เรื่องประจบเจ้านายไม่ต้องเป็นห่วง เจ้านายไม่ชอบหน้าอยู่แล้ว ทำงานมา 3 ปี ยังไม่เคยขึ้น
เงินเดือนให้เลย
-มนุษย์สัมพันธ์ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ แต่นอกออฟฟิตก็พอมีเพื่อนครับ

ไม่ต้องสนใจคนรอบข้าง และไม่ต้องแคร์ว่าเขาจะคิดกับเรายังไง ตั้งหน้าสนใจงานของเราอย่างเดียว มีเวลาว่างก็เปิด เน็ต อ่านเรื่องที่มีประโยชน์หรือเรื่องธรรมมะซะ

ดูใจของเราอย่างเดียวครับ ว่าคิดอิจฉาไครไหม อยากรู้เรื่องคนอื่นเขาไหม วันนี้ทำความดีแล้วหรือยัง... ต้องสู้ครับ ห้ามคิดหนี ลาออกเด็ดขาด พวกเขาต่างหากต้องเป็นคนเปลี่ยน. เมื่อเรามั่นใจว่าตัวเราทำดีแล้ว...