ฆ่าเหาที่อยู่บนหัวผิดมากมั้ยคะ

คือว่า ลูกสาวไปโรงเรียนแล้วไปติดเหามา แล้วลูกสาวก็นอนกับดิฉันด้วย เลยเป็นเหากันทั้งสองคนเลย ต้องกำจัดน่ะค่ะ ดิฉันตั้งใจรักษาศีล 5 ทุกวัน แต่ว่าพอเจอแบบนี้ก็รู้สึกว่ามันผิดศีล ขนาดศีลขาดเลยหรือเปล่าคะ ใครพอจะทราบช่้วยให้ความกระจ่างหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

คิดมากอย่างนี้ทนเป็นเหาต่อไปล่ะกัน ^_^

 

ไม่คิดมากไม่ได้หรอกค่ะเพราะตั้งใจไว้แล้วว่าจะถือศีล 5 ไปตลอดชีวิตน่ะค่ะ ^-^

 

ดิฉันเคยได้อ่านเรื่องๆหนึ่ง จำได้ไม่ชัดว่า จากหลวงพ่อฤาษีหรือไม่
ท่านว่า บางคนเมื่อป่วยไข้ไม่สบาย ก็ไม่กล้าทานยา เพราะกลัวจะ
ผิดศึล ไปฆ่าไวรัส แบคทีเรีย แล้วจะเป็นบาป แต่เรื่องนี้ อยู่ที่แง่มุม
ความคิด การที่เราต้องมีหน้าที่ดูแลรักษากายเราไว้ ให้ดำรงอยู่ เพื่อ
ใช้ประโยชน์ในการปฏิบัติธรรม เราก็ต้องพยายาม อย่านิ่งดูดายกับกาย
เพราะเป็นหน้าที่เราที่ต้องรักษา เอาสิ่งแปลกปลอมออก เราน่าจะคิด
แบบนี้มากกว่า แทนที่จะคิดว่า เรากำลังจะฆ่าเขา เราต้องการรักษากาย
นี้ไว้เพื่อประโยชน์ในทางธรรม เมื่อทำแล้ว หากไม่สบายใจ ก็แผ่เมตตา
ให้เขาก็ได้ หากเจตนาไม่ได้เป็นไปในการฆ่าอย่างเกลียดชัง แต่เป็นไป
เพื่อรักษาอัตภาพไว้ ก็ไม่ควรจะเป็นบาป การที่เราอยู่ในโลกกลมๆใบนี้
ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร ก็ไม่สามารถหลีกหนี การเบียดเบียนได้
พวกเค้าเกิดมามีกรรมอย่างนั้น เราไม่ไปสมน้ำหน้าเขา เราเมตตาเห็นใจ
เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว มีตัวอย่างเรื่อง ลูกศิษย์หลวงพ่อชาท่านหนึ่ง บวช
เรียนมามาก จนต้องเป็นเจ้าอาวาส มีโยมร่วมแรงร่วมใจลงขันกันปลูกกุฏิ
ปรากฏว่าปลวกขึ้น ท่านก็หนักใจเพราะไม่อยากฆ่าปลวก ในขณะเดียวกัน
ก็ไม่สามารถปล่อยให้กุฏิที่โยมสร้างอย่างยากลำบากพังลง เป็นการละเลย
ไม่รักษาของสงฆ์ ก็ผิดเป็นอาบัติ ท่านก็ต้องทำใจ เพราะไม่มีทางเลือก
เรียกโยมมาฉีดยาฆ่าปลวกเสีย แต่ท่านไม่ทำให้จิตใจเศร้าหมอง เพราะถือ
ว่าท่านก็ต้องทำหน้าที่ของท่านเช่นกัน คุณก็ต้องทำหน้าที่รักษาร่างกาย
จะละเลยปล่อยเสียก็ไม่ได้
จริงๆแล้ว การคิดมากแบบคุณนี้เป็นการดี มันแสดงออกถึงความตั้งใจใน
การรักษาศีลให้บริสุทธ์ เมื่อคิดมาก ก็ต้องถาม เมื่อถาม ก็ได้คำตอบ เมื่อได้
คำตอบ ก็ได้ความรู้เพิ่มขึ้น เป็นหนทางของปราชญ์ในการสงสัยและพยายาม
ค้นหา เรียนรู้ ขออนุโมทนากับความตั้งใจในการรักษาศีลของคุณค่ะ

 

ก็ไม่ต้องฆ่าสิครับ
เอาหวีสำหรับสางเหาไปสางออกนอกบ้าน
แล้วก็สระผมบ่อย ๆ

 

บาปครับ บาปเพราะกำลังใจของคุณตั้งไว้ว่าจะฆ่า หมายถึง ทำลายให้ดับลง บาปหรือไม่บาปมันเป็นเรื่องของการวางกำลังใจ เค้าถึงบอกว่าสวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ

ถ้าอยากกำจัดเหาก็ตั้งกำลังใจไว้ว่าจะไล่ออกไปก็พอ ส่วนเค้าจะตายหรือไม่ตายก็เรื่องของเค้า เค้าทนได้ก็ไม่ตายทนไม่ได้ก็หนีไปเอง ไม่ต้องไปคิดว่าจะเอาให้ตาย ก็เท่านั้นเอง.

แต่อย่าไปบี้มันล่ะอันนี้เจตนาฆ่าเลยนะ ใช้วิธีรมยาเอา เคยเห็นในโทรทัศน์แบบนั้นตั้งกำลังใจง่ายกว่า เค้าหนีได้ก็ไม่ตาย หนีไม่ทันจะตายก็เรื่องของเค้า ง่ายๆ.

 

เอา่อย่างงี้มั้ย โกนหัวเลยครับ รับรองเหาหายไป(พร้อมๆกับผมของคุณ) ในฉับพลัน และ ไม่บาป อิอิอิอิอิ หรือไม่ก็แค่ตัดผมให้สั้นลงหน่อยทั้งคุณและลูก แล้วก็สระผมบ่อยๆ ก็จะพอช่วยได้ครับ

 

ไม่ได้ ไม่ได้ยังงี้เหาก็จมน้ำตายกันพอดีสิครับ...แต่โกนหัวน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดคิกคิก

 

มารไม่มีบารมีไม่เกิด

 

อืมๆ ง่ายนิดเดียวก็เอ่ย
ก่อนว่าจะใส่ยาบำรุงผแล้วใครไปไม่ออกไปก็ตาย
เราไม่ได้ฆ่า(อย่าตั้งจิตฆ่าให้คิดว่าเรากำลังใส่ยาบำรุงผม)มันทนไม่ไหวเองเตือนๆเตือนแล้ว

 

ขอบคุณมากค่ะ ที่มีคำตอบที่ดี ๆให้ ขออนุโมทนาสาธุด้วยนะคะ

 

....

ถ้าเจตนา ฆ่า เหา เช่น ฉันจะใช้ สาร หรืออะไรต่างๆ ให้มันตาย
แกจงตายไปซะะเถอะ นี่ ถึงผิด

แต่เจตนา เราทำเพื่อรักษาความสะอาดของร่างกาย ชำระร่างกายให้สะอาด

ทำเหมือนปกติ ตามเรื่องตามราวของโลกเค้า ร่างกายมันสกปรก ฉันก็ต้องทำความสะอาด เพื่อกันความเกิ้กเขิน ของสังคม กันความรังเกียจของผู้อื่น

อันนี้ไม่ผิด ครับ

เหมือนกับพระเวลาจะฉันยา เช่น ยาพยาธิ ถ้าคิดว่า กินยานี้คงไป ให้พวกพยาธิตาย พวกแกจงตายไปซะเถอะ ตายได้เยอะๆ ตายได้หมดยิ่งๆ ตายยยยยยๆๆๆซะ

อันนี้ ผิด บาป

แต่ถ้า ร่างกาย มันเจ็บป่วย ไข้ทรมาน เราจะฉันยานี้ เพื่อบรรเทาทุกขเวทนา ยังอัตภาพให้ทรงอยู่ ทำความดี ทำหน้าที่ ทำเพื่อส่วนรวม เพื่อพระศาสนา
ทำเพื่อความหลุดพ้น คิดแบบนี้ แล้วฉันยาลงไป ก็ไม่บาป ครับ

จากที่ถามหลวงพระ ท่านมา

เจตนา คือ ตัว กรรม

ทุกอย่างอยู่ที่เจตนา ตัวเดียว อยู่ที่ใจ อยู่ที่ วิธีคิดของเรา

ว่า คิดจะฆ่า ทำลาย หรือ คิดว่าทำเพื่อบรรเทาเวทนา รักษาร่างกายให้ทรงอยู่ตามวาระหน้าที่


โมทนาบุญกุศลทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนถึงนิพพานซึ่งกันและกัน ครับ พึงได้รับประโยชน์ ความสุข ทั้งทางโลก ทางธรรม เช่นเดียวซึ่งกันและกัน ตั้งแต่บัดนี้ ตราบเข้าพระนิพพาน สาธุ ^ ^

 

โกนหัวครับ เหาหาย สบายใจ

 

เห็นด้วยกับ Hanataro ครับ ให้ทำอารมณ์ใจคิดว่า "เราจะทำเพื่อรักษาอาการ หรือบรรเทาอาการที่เป็นอยุ่" เพราะการที่จะปล่อยให้ลูกเราที่เป็นเหาอยู่นั้น เขาก็ทรามานจากอาการคัน ยิ่งเกา ก็ยิ่งหงุดหงิด หรือเกาจนเป็นแผล ส่วนเราเป็นพ่อเป็นแม่ ก็พลอยทุกข์ไปด้วย ดังนั้นจึงควรวางอารมณ์ใจไว้อย่าให้มีเจตนา จ้องทำลายชีวิตเขา เช่น เหาที่อยู่บนหัวลูกฉันพวกแกตา่ยให้หมด เป็นต้น

 

กด Like ตรงไหนครับนี่ ชอบมากครับ ตามนี้เลย

 

การรักษาโรคไม่เป็นบาปครับหลวงพ่อเคยบอกไว้