ความจริง มีอะไรมาพิสูจน์ว่าจริงบ้างไหม

สิ่งที่เรียกว่าความจริง แท้จริงแล้วมีจริงไหม
สิ่งที่เห็นด้วยตาจริงไหม ในเมื่อยังมีภาพลวงตา ลวงตาหรือลวงสมอง
กลิ่นที่ดมจริงไหม ในเมื่อยังมีกลิ่นสังเคราะห์
เรียกว่า กายสัมผัสทั้งหมด จริงไหม
จริง จริงอย่างไร
ไม่จริง ไม่จริงอย่างไร

 

ความจริง คือ สิ่งที่ มนุษย์ ใช้หยุดตัวเอง ว่าพอ!
เมื่อ คิดว่า นี่แหละจริง แล้ว พอแล้ว ไม่ต้อง คิดอีก !!
หากยังคิดต่อไป อีก อันนั้น แปลว่ายังไม่ใช่ ความจริง !!!

ความจริงน่าจะเป็นสถานะ เพราะมันเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
เมื่อ 1000 ปีก่อน หากบอกว่า คนไปเหยียบ ดวงจันทร์ได้ เค้าจะบอกว่า ไม่จริง
แต่ตอนนี้ บอกว่า คนไปเหยียบ ดวงจันทร์ได้ ก็จะตอบ ว่าจริง

น้ำเป็นเหลว สถานะของสมองบอก จริง.
ดิน เป็นของเหลว สถานะของสมอง ก็จะบอกว่า ไม่จริง.

 

ดินที่ถูกน้ำผสม ดินมีสภาพเป็นของเหลวได้

 

ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ

( ไม่มีอะไร ช่วงนี้เส้นตื้นบ่อย )

 

นั่นสิ เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา แล้วมีความจริงเกิดขึ้นตลอดเวลาไหม

 

ดิน เมื่อถุกน้ำผสม ก้เปลี่ยนสถานะเป็นโคลน ไม่ใช่ดิน
น้ำ เมื่อถุก ความร้อน ก็กลายเป็น ไอ
ดิน เมื่อละเอียด ก็กลายเป็นทราย
ไอน้ำ รวมตัวก็เหนือ ลม เป็นเมฆ
สถานะมันเปลี่ยนไป และชื่อเรียก ก็เปลี่ยนไป

 

5555
เอาเถอะๆ ถูกของท่าน

 

ก็กระทูข้างบน กระทุ้ที่สองนั่นหละ ที่บอกไว้ว่า

ความจริง คือ สิ่งที่ มนุษย์ ใช้หยุดตัวเอง ว่าพอ!
เมื่อ คิดว่า นี่แหละจริง แล้ว พอแล้ว ไม่ต้อง คิดอีก !!
หากยังคิดต่อไป อีก อันนั้น แปลว่ายังไม่ใช่ ความจริง !!!

 

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เกิดจากคิดทั้งนั้น เมื่อคิดว่าจริง นั่นก็สมมุติ
เมื่อคิดว่าไม่จริง นั่นก็สมมุติ
สมมุติของโลก

 

ลองเอามีดปาดคอตัวเองสิครับเดี๋ยวก็ได้รู้ว่าจริงหรือไม่จริง



สัมผัสด้วยใจ มองด้วยใจ รู้ด้วยใจ

 

คงมิกล้า เอามีดมาปาดคอ หรอกครับ กลัวเจ็บ กลัวเลือด กลัวตาย
สิ่งที่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับกายจะลองอีกทำไม
หากท่านไม่เข้าใจเจตนาก็ไม่เป็นไร
อย่างน้อยๆก็ได้การสนทนากัน

อันว่าสัมผัสด้วยใจ สัมผัสอย่างไร สัมผัสอะไร
มองด้วยใจ มองอย่างไร มองอะไร มองทำไม
รู้ด้วยใจ รู้อะไร รู้ไปทำไม
แล้วทำไมต้องเป็นใจ
ในเมื่อมีอวัยวะที่ทำหน้าที่สัมผัสแต่ต้นแล้ว

 

อ้าวก็คุณ จริงไม่จริงพิสูจน์ยัไง ก็บอกไปตรงๆ

ความ กลัว มีตัวตนป่าว มาจากไหน คุณกลัวจริงหรือป่าว

แล้วทำไมต้องเป็นใจ ก็บอกไปตรงๆ ก็เห็นว่าอยากพิสูจน์ บอกไปอีกก็ถามอีกบอกอีกก็ถาม ถ้าคุณอยู่สมัย ล.พ.ฤาษี ถ้าคุณได้มีโอกาสคุณถามได้ท่าน คุณคงถามได้สามคำถาม ทำไมน่ะหรอ เพราะท่านจะไม่ไม่ตอบไม่บอกไม่สอนคุณอีก

แล้วทำไมต้องเป็นใจ ก็ลองดูคนทั่วไป ถ้าไม่ครบกันด้วยใจแล้วความสัมพันธ์นั้นคงไม่ยืดไม่เจริญ

 

ขออภัยนะครับ อาจทำความขุ่นเคืองบ้าง
ถามผมกลัวจริงไหม กลัวครับ ทั้งเจ็บ ทั้งเลือด ทั้งตาย
ถึงจะพอรู้ว่า นั่นเป็นเพราะเราคิดเอง ก็ตาม มันก็ยังรู้ตัวว่ากลัวอยู่ครับ

จริงไม่จริงพิสูจน์อย่างไร ลองอ่านเจตนาในการตั้งกระทู้อีกสักนิดนะครับ
ความจริงนั้น เป็นเช่นไร จะพิสูจน์ความตายหรือก็เปล่า
ทำเช่นคุณว่าไปเพื่อสิ่งใด ใช้ความรู้ที่มี ความคิดพินานะครับ ว่าเหมาะควรที่จะกล่าวไหม

อีกเรื่องการยกครูบาอาจารย์ที่เคารพนั้น ก็ไม่เหมาะนะครับ ผมเองถึงแม้ไม่เคยได้กราบท่าน
แต่ก็ยังน้อมนำคำสั่งสอน ฟังเทปอ่านบทความของหลวงพ่อ พร้อมทั้งนำมาปฏิบัติด้วยตนเอง

สิ่งที่ถามไม่ต้องไปดูใจใครหรอก แค่ใจเราเป็นพอ
รู้ใจเราดีไหม ยอมรับตัวตน ที่กระทำทั้งกาย วาจาใจไหม

 

ขบปริศนาวันละข้อ^^
ขออนุญาติเปลี่ยนคำถาม

มนุษย์ต่างดาวมีจริงใหม
ตอบว่ามีจริง

รู้ได้อย่างไร
โดยโยนิโส

พิสูจน์ได้อย่างไร
พัฒนาเทคโนโลยีให้ถึง

เช่นเดียวกัน ความจริงมีอยู่ รู้ได้ด้วยโยนิโส พิสูจน์โดยพัฒนาจิตให้ถึง

สิ่งที่รู้ได้ด้วย หูตาจมูกลิ้นกายใจ ที่ประกอบด้วยกิเลส จัดว่าเป็นเทคโนโลยีที่ยังไม่พัฒนา
ไม่สามารถเห็นความจริงได้ ต่อเมื่อเอากิเลสออกไป จึง อ๋อ!

แต่ก่อนหน้านั้น มนุษย์ต่างดาวก็ยังเป็นสิ่งที่ถูกเล่าขานเป็นนิทานอยู่นั่นเอง

 

โอยไ่เคืองเรื่องแบบนี้ถ้าจะให้เข้าใจกันมันตรงไปตรงมา บางครั้งใช้คำแรงไปบ้าง
เป็นเรื่องธรรมดา ก็บอกไปตรงๆแล้วนี่ สรุปคุณไม่เข้าใจ แหะๆ

สิ่งที่ถามไม่ต้องไปดูใจใครหรอก แค่ใจเราเป็นพอ
รู้ใจเราดีไหม ยอมรับตัวตน ที่กระทำทั้งกาย วาจาใจไหม

แล้วมันเกี่ยวกับคำถามตรงไหนว่าจริงไม่จริงๆ ถ้าเล่นกลับสำนวนภาษาไปมา จนนอกเรื่อง เรื่องครูบาอาจารย์ ผมพูดเปรียบเทีบเฉยๆ อ้าวแสดงว่าคุณดูคนที่เปลือกนอกอยู่เนิ่นๆนี่นาฮี่ๆ

 

อริยะสัจ 4
ความจริงอันประเสริฐ 4 ประการ
เพียรรู้
เพียรละ
เพียรทำให้แจ้ง
เพียรทำให้เจริญ
หนทางแห่งการพิสูจน์ความจริง

 

เมื่อรู้แล้ว น้อมนำมาปฏิบัติ พิสูจน์ด้วยตนเอง

 

ด้วยความที่ไม่รู้ ไม่พิจารณาให้แยบคาย
ปล่อยตัวและใจให้ไหลไปตามความอยาก
หลงจ่มอยู่ในกองทุกข์ กองสุข
หากแต่ความไม่รู้เหล่านี้ล่ะที่ช่วยให้ฉุกคิด และระลึกถึงพระพุทธองค์ได้เช่นกัน
เมื่อทุกข์จนถึงที่สุดก็เริ่ม เรียกร้อง ไขว่คว้า หนทางดับทุกข์
แสงแห่งธรรมที่สาดส่อง
เพียงรู้ก็ไม่อาจฉุดช่วยได้
จำต้องเพียร คือกระทำ ให้เห็นจริง
โดยเริ่มจาก ศีลเป็นขั้นต้น
เพื่อปรับ กายและใจ ให้สามารถเป็นฐานรองรับ
การพิสูจน์ ความจริง

 

ขอเสนอ ปรับแก้คำวันละนิด ตื่นเบิกบาน

โยนิโสฯ จะต้องเป็น โยนิโสฯต่อ วัจนะของพระพุทธองค์เท่านั้น ถึงจะ
เรียกว่า โยนิโสฯ หากเอาการใคร่ครวญ จนิตนาการแบบจอร์สลูคัส เรา
จะไม่นิยมใช้คำว่า โยนิโสฯ เพราะจะทำให้อนุชนรุ่นหลัง ใช้ผิดตามเรา
ไปด้วย

เมื่อไหร่ก็ตาม หากใช้ พุทธวัจนะ เป็นส่วนร่วมในการโยนิโสฯ

ประโยคที่ว่า

จะต้องถูกทำลายไปจากจิต จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย หากยังเกิดขึ้นแปลว่า
"ศรัทธาอินทรีย์" ที่มีต่อพระพุทธองค์ ยังพร่องอยู่

ทีนี้ ก็จะกลัวว่า จะกลายเป็นคนที่เชื่อง่าย ไม่ยอมพิสูจน์ ไม่เป็นนักวิดฯ

อันนี้ก็เป็นตัวสะท้อนอีกมุมหนึ่ง ถึง การโยนิโสมนสิการถูกต้อง หรือไม่
ถูกต้อง หากทำถูกต้อง จะใคร่ครวญเฉพาะแต่เรื่อง "กิเลส ตัณหา
อุปทาน" เท่านั้น ที่เราจะเอามาสังเกต วิจัย ส่วนเรื่องอื่น จะกันออกไป
ก่อน ยังไม่จำเป็นต้องรู้ จิตใจจะได้ฝ่าม่านหมอกแห่งคลองทิฏฐิที่ไม่หนา
จนเกินไป

ครั้นเมื่อสิ้นกิเลส ตัณหา อุปทานแล้ว เรื่องราวในโลกหรือ พวกเรื่องมะนาว
ต่างดุด เพียงปราถนาจะรู้ ย่อมรู้ฐานะได้หมด

ก็นะ ขึ้นกับว่า โยนิโสฯ ได้ถูกต้องตามนัยของการ "ปฏิบัติ" หรือเปล่า

หรือว่า แค่หยิบยืมคำไปใช้เอา BAN

<IMG src='http://www.kittivate.com/pimage/large/8852027428211.jpg' width=120>