คติธรรมคํากลอน ครูบาสมจิตร วัดแสล่ง

สัตว์โลกย่อมเป็น ไปตามกรรม




อันสัตว์โลก โศกสุข ทุกข์มหันต์

ใช่สวรรค์ สรรค์สร้าง ต่างผิวสี

ผู้วิเศษ เพศดาบส นักพรตชี

หรือจะมี ฤทธี คอยบันดาล

กัมมุนา วัตตะตี โลโก

พระพุทโธ ชี้นํา กรรมบรรหาร

มิใช่ฟ้า เทวา มาบันดาล

ใช่ยักษ์มาร ผู้ใดทํา กรรมตัวเอง

 

<HR SIZE=1>[FONT=Ms Sans Serif,Tahoma]บ้านเรา

ที่เมืองไทย ใครก็ว่า หมาไ[/FONT][FONT=Ms Sans Serif,Tahoma]ม่อด ใช่ประชด บ้านเมืองนี้ มีสุขี

สยามถิ่น ดินแดง แสนเปรมปรีดิ์ ประชาชี มีสุข ไร้ทุกข์ภัย

แต่เดี๋ยวนี้ มิได้เป็น ดังเช่นว่า ที่ในนํ้า ไม่มีปลา น่าใจหาย

มวลประชา ชีวี มิปลอดถัย โจรผู้ร้าย ชุกชุม กว่ายุงลาย

ครูบาสมจิตร วัดแสล่ง [/FONT]

 

ทํานาบนหลังคน




คนข่มเหง คะเนงร้าย หมายประโยชน์ เป็นคนโหด โฉดชั่ว ตัวชิบหาย

คนพาลา สารพัน อันตราย เห็นแก่ได้ ฝ่ายเดียว เที่ยวระราน

คนทํานา บนหลังคน กลปลิงทาก เฉกกาฝาก เกาะพฤกษา น่าสงสาร

ส่วนต้นไม้ ไร้วิธี ที่ต้านทาาน ย่อมวายปราณ ปลดปลง อย่างสงกา

อันผลบาป ย่อมทราบแล้ว ไม่แคล้วแน่ จักมีแต่ นิรยะ ณ รัฏฐา

ตกนรก หมกไหม้ เมื่อมรณา เป็นมรรคา ที่ต้องไป อบายภูมิ

 

สาวใส้ให้กากิน

หากสาวใส้ ให้กากิน ก็สิ้นคิด

เอาชีวิต ในชายคา มาขานไข

อันความลับ ในบ้าน การภายใน

ควรปิดไว้ อย่าได้ ขยายความ
<!-- / message -->

<!-- controls -->​

 

การให้


อันการให้ สบายใจกว่า การรับ

ให้ เป็นทรัพย์ อริยะ ควรวะสม

คนตระหนี่ ไม่มีใคร ใฝ่นิยม

วงสังคม ไม่สรรเสริญ ต่างเมินไกล

ด้วยเหตุนี้ ควรที่ มีการให้

สั่งสมไว้ ซึ่งบุญญา พาเลื่อมใส

ผลบุญจะ คุ้มเกล้า จงเข้าใจ

ทานมัย ไว้เป็นทุน หนุนบารมี

 

ความพอใจย่อมดีกว่าความมั่นคั่ง


ความพอใจ ในสิ่ง ที่มีอยู่

ดีกว่ากู้ ยืมใคร ให้เขาหยาม

การกู้หนี้ ยืมสิน นั้นไม่งาม

เขาจะหยาม เย้ยหยัน ขั้นดูแคลน

เศรษฐกิจ พอเพียง จะก่อสุข

นิราศทุกข์ ห่างไป ไกลเป็นแสน

จะอยู่ใหน ก็ปาน วิมานแมน

ถึงขาดแคลน ก็พออยู่ เพราะรู้พอ

 

พระผู้เป็นเจ้าจะช่วยเฉพาะผู้ช่วยตัวเองเท่านั้น


พระเป็นเจ้า องค์ใด ก็ใครช่วย

ไม่ให้ม้วย มอดไหม้ อยากถ่ายถอน

ถ้าหากตัว ไม่มัวเมา เอาแต่นอน

ความเดือดร้อน ใหนจะมี บาบีฑา

พระศาสดา ตรัสว่า อัตตาหิ

ให้ดําริ พึ่งตน เร่งเสาะหา

ไม่มีเทพ องค์ใหน ในนภา

เหาะลงมา ช่วยเรา โปรดเข้าใจ

 

ถ่มนํ้าลายขึ้นฟ้า



การจาบจ้วง หยาบร้าย ป้ายสีท่าน

อันเป็นการ เอื้อมอาจ ปรามาสเขา

เราต้องคิด คํานึง ถึงตัวเรา

ว่าเทียบเขา ได้ไหม ในคุณธรรม

ถ่มนํ้าลาย ขึ้นฟ้า รดหน้าตน

ท่านว่าคน ไม่เจียมใจ ให้ถลํา

อันผลร้าย ที่ตนได้ ใฝ่กระทํา

จักพานํา กลับสู่ตน หม่นหมองใจ

 

นิพพานคือสุดยอดของความสุขั้งหลาย


นิพพานัง ปะระมัง สุขัง

พระพุทธเจ้า ตรัสแจ้ง แถลงผล

อันความสุข ในโลกา ทั่วสากล

คือสุขพ้น จากกิเลส เหตุปัจจัย

การรอดพ้น จากข่ายคุก ทุกข์มหันต์

เป็นอนันต์ เกษมสันต์ อย่าสงสัย

หลุดจากบ่วง แห่งทุกข์ เป็นสุขใจ

สู่หลักชัย ชีวิน สิ้นราคี

 

ก ข ไม่กระดิกหู


อันกอไก่ ขอไข่ ไม่กระดิกหู

ทําอวดรู้ เป็นครู ผู้สอนเขา

ตัวเป็นใคร ทําใม ไม่ดูเงา

อวดเป็นเจ้า ปัญญา ราคาคุย

จะสั่งสอน วอนเว้า สักเท่าไหร่

ไม่ใส่ใจ ให้น่าขํา ทําท่าจุ้ย

อยู่ที่ใหน ไม่เป็นหลัก มักขี้คุย

สมองหนา ปัญญาทุย คุยข่มคน

จงปรับตัว ปรับใจ ให้ศึกษา

อันวิชา จําใส่จิต คิดฝึกฝน

อยากให้รอด ปลอดภัย ในเมืองคน

ต้องดิ้นรน ศึกษา วิชาการ

 

กราบนมัสการท่านครูบาสมจิตร และฮ่วมอนุโมทนา สาตุ๊เน้อ