เล่าสู้กันฟัง

:boo:เรื่องที่จะเล่าในครั้งนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองเป็นเรื่องแปลกสำหรับผมและทำไห้ผมเชื่อมั่นในนิพพานและคำสอนต่างๆของหลวงพ่อหลายๆท่านอาจไม่ชอบกระผมขอ อภัย หน่ะครับ :boo:
เย็นวันหนึ่งผมรู้สึกง่วงๆเนื่องจากเรียนมาจนเหนื่อยจึงเดินเข้าไปในห้องเพื่อจะนอนหลับพักผ่อนปกติก็จะนอน พุท โธ กำหนดลมหายใจเข้าออก เล่นๆ เพราะโดยปกติผมเองก็ทำบ้างไม่ทำบ้างผมเองไม่เคยฝึกมโนยิทธ ด้วยครับแต่ใจผมอยากฝึก รักนิพานมาก คิดเสมอทุกวันว่าชาตินี้ไม่อยากเกิดแล้วเบื่อ เกิดมาทำไมเจอแต่เรื่องทั้งสุขและทุกข์น่าเบื่ออยากหยุดทุกอย่างเวลาเกิดปัญหาต่างๆผมจะคิดเสมอว่าไม่อยากเกิดแล้วยังไงๆก็ขอไปนิพานอย่างต่ำๆก็ไปสวรรค์แล้วกันแล้วไปต่อยอดเอาตามคำสอนของหลวงพ่อ บางวันเองก็ดื่มบ้าง ศีล 5 ก็ ขาดๆเกินๆครับ ไม่ครบ คิดอยู่ทุกวันจะไปได้ไหมเนี่ยะ นิพาน ศีล 5 ยังเอาไม่รอดเลย ที่ทำได้เลย ก็ 3 ข้อ ที่ขาดบ่อยๆ ข้อ5 ที่หลวงพ่อห้ามไว้ด้วย ฮึฮึฮึ ที่ไห้ฟังนี้ก็เพื่อไห้จะให้รู้ถึงตัวผมที่เป็น คนธรรดาๆคนนึงไม่ได้ เคร่งครัด สมาธิเท่าไร นั่งบ้างไม่นั่งบ้างแล้วแต่อารมณ์ แต่ในใจคิดเสมอว่าจะไม่เกิดอีก นิพานเท่านั้น... เข้าเรื่องเลยดีกว่า... หลังจากนอนลงเพื่อจะหลับสักหน่อย พุทโธ บ้าง นิพพานัง บ้าง จนหลับไป หลังจากนั้นก็เหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นครับ มีอาการ ปั่นป่วนในท้องผมท้องลวนไปหมดเหมือนมีคนมาบีบท้องผมแล้วขย้ำท้องผม...ผมเจ็บปวดมากหลังจากนั้นก็เหมือนผมโดนยกลอยขึ้นติดบนเพดาลห้องหมุนเป็นวงกลมเหมือนไคร สักคนหรือสักอย่างต้องการจะเล่นงานผมไห้ตาย แต่ผมมีสติทุกอารมณ์ตั้งใจภาวนา พุทโธ ทันทีครับ ภาวนาไปสักพัก ยังไม่หายครับเจ็บปวดมาก ในใจ คิด ตรูต้องตายแน่แล้วมั้งเอาหว่ะ ถึงตายก็ตายที่บ้านดีซะอีก ต่อจากนั้นผมตั้ง จิตใจไม่เอาแล้วร่างกาย ตาย ก็ตายไปเลย ตายก็ไปนิพพานโว้ย ผมตั้งใจปลงร่างกายเพราะคิดว่าต้องตายแน่แล้ว ผมภาวนา นิพพานัง เท่านั้นและครับเหมือนผมเห็นแสงสว่างที่ขาวแจ่มใสมากเข้ามาที่ดวงตาของผมมั้งผมยิ้มและดีใจมากคิดว่าตายก็ตายไปเลย เท่านั้นและ หยุดหมดเลยท้องที่เหมือนโดนไครมาบีบมาขย้ำสร้างความเจ็บปวดหายไป ตัวที่เคยโดนอะไรไม่รู้ยกผมขึ้นติดเพดาล ห้องแล้วหมุนเล่นก็หยุด จู่ๆผม ผมก็หลุดจากเรื่องราวๆต่างแล้วลืมตาขึ้นมา งง กับตัวเอง ว่า เกิด อะไรขึ้นกับตัวหรือผมอาจจะฝันไปหรือคิดไปเอง แต่ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้ฝันครับ เพราะผมมีสติทุกอย่าง แล้ว ท่านอื่นคิดว่าไงครับ แสงสว่าง สีขาวใส ที่เข้ามาคือแสงอะไร ผมเองไมอยากจะคิดเลยครับว่าคือแสงของ พระนิพาน เพราะ คิดว่าตัวเองยังอ่อนเกินไป ยังน้อยเกินไป ต้องตั้งใจมากกว่านีถ้าอยากนิพพานจริงๆแต่เรื่อง ที่ผมได้เจอทำไห้ผม ตั้งใจ ทำแต่สิ่งๆดีๆแล้วมั่นใจในครับสอน ของหลวงพ่อมากครับ
แล้วท่านอื่นหละครับคิดว่ายังไง

 

เป็นกำลังใจ ให้กับผู้ปฏิบัติครับ ขอให้เจริญในธรรม และมามาแนะนำให้ผู้สนใจปฏิบัติครับ

คงเป็นกำลังใจให้หลายๆท่านได้ครับ ที่กำลังกังวล ว่าจะต้องปฏิบัติแบบจริงจังหรือทำมั้งไม่
ทำมั้งครับ ^_^

 

..แค่สิ่งที่คุณเริ่มคิด ก็เป็นแนวทางที่จะนำไปสู่นิพพานได้แล้วค่ะ มั่นปฏิบัติและฝึกฝนต่อไปนะคะ การตัดร่างกายเป็นการคิดที่ถูกต้องแล้วค่ะ หาเวลาว่างๆไปฝึกมโนมยิทธิเพื่อเป็นแนวทางมาฝึกเองที่บ้านก็เป็นการดียิ่งขึ้นค่ะ ขอให้มั่นใจนะคะ...นิพพานมีจริง สวรรค์ นรกมีจริงค่ะ.....

 

ขอโมทนากับข้อปฏิบัติ หลังประโยค "เข้าเรื่องเลยดีกว่า..." ครับ

พิจารณาเหตุการณ์ตอนนั้นอีกหลาย ๆ ครั้ง

ผมว่า... หลวงพ่อให้คำตอบไว้หมดแล้วครับ ทั้งซีดีคำสอน และหนังสือ

ขอให้เจริญทั้งทางโลก และทางธรรม ยิ่ง ๆ ขึ้นไปครับ

 

ขออนุญาต ตอบตามความเห็นส่วนตัวครับ ถ้าไม่ถูกใจ หรือทำให้ใครไม่ชอบใจโปรดอย่าถือเอาความกัน และขออโหสิกรรมด้วยครับ

ตามที่เจ้าของกระทู้แสดงนะครับ ผมก็เคยคล้าย ๆ กัน และจากที่อ่านหนังสือหลวงพ่อวัดท่าซุงมาบ้าง ก็พอจะคิดได้ว่าเป็นการทดสอบกำลังใจครับ ว่าสิ่งที่เราตั้งใจไว้นั้น ถึงเวลาใกล้ตายกันจริง ๆ แล้วจะนึำกถึงพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ได้หรือเปล่า ในเหตุการณ์คล้าย ๆ กันที่ว่า ของผมก็โดนบีบแน่นแทบตาย ประมาณว่า โดนกดเหมือนแซนวิช ประมาณนั้น แต่ถึงเวลานั้นผมนึำกได้แค่ภาวนาพุทธโธ จนกว่าจะตาย ไม่สามารถนึกปลงสังขารได้เหมือนเจ้าของกระทู้
ขออนูโมทนาครับ
สู้ ๆ ต่อไป เพื่อพระนิพพานเช่นกัน

 

พิชญากร

9 ล้านปีของเมืองมนุษย์=1 วันในนรก ยังอยากลงไปอีกหรือ?<!-- google_ad_section_end -->

สะเทือนใจทุกครั้งเวลาเจอกระทู้ตอบของท่าน มันลำบากเหลือเกินตอนบารมียังอ่อนอยู่ สมัยนั้นร้อน แรง เจ็บ แสบไปหมด

ตอนนี้มองหันหลังกลับไปดูแล้ว ละอายแก่ใจ ไปบ่อยจนชิน

ตั้งตรงหน้าให้บารมีเต็มเช่นกันนะท่าน กลัวนรกที่สุดเหมือนกัน มุ่งหน้าเพื่อพระนิพพาน

เจริญธรรม

 

โอ้....ขออนุโมทนาด้วยค่ะ สาธุๆๆ^^
ข้าพเจ้าก็เหมือนท่านเจ้าของกระทู้เลยค่ะ ปราถนานิพพานเป็นที่สุดเลย เบื่อ ไม่อยากมาเกิดมาตายอีกแล้ว เคยโดนทดสอบแบบนี้เลย ถ้าพุทโธจนหลับนะ โดนประจำ อิอิ^^ บีบๆๆจนเราเหมือนจะขาดใจ แล้วก็กลัว สมาธิกระเจิง ดิ้นหลุดออกมาก่อน-_-" รู้ตัวเองเลยค่ะว่ายังสอบไม่ผ่าน ยังมีห่วงอยู่....แงๆT_T แต่จะพยายามต่อไปค่ะ^^

 

.......ขอบคุณค่ะ

...ที่ใช้ลายเซ็นนี้ ก็เพราะอยากจะเตือนสติให้กับทุกๆท่านที่กำลังหลงไปกับกิเลส ยังมัวเมาอยู่กับสิ่งไม่เที่ยงอยู่น่ะค่ะ
...นรกเมื่ออ่านในไตรภูมิ จะเห็นว่า มันไม่ใช่สถานที่ที่ควรจะไปเลย แต่มนุษย์ส่วนใหญ่ยังไม่ตระหนักถึง

ดิฉันคนหนึ่งล่ะที่ขอหลีกไกล หมั่นบำเพ็ญบารมีกันมากๆนะคะ

เจริญธรรมเช่นกันค่ะ

 

ไม่มีคอมเมนต์ครับ มาฟังเฉยๆ

 

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ค่ะ เคยเป็นเหมือนกันตอนนอนภาวนาความรู้สึกคือตัวเองกำลังลอยขึ้นและกำลังจะลอยออกนอกหน้าต่างลอยออกไปครึ่งตัวแล้วเลยดึงจิตกลับมา(ไม่รู้ทำถูกหรือเปล่า ) รบกวนผู้รู้แนะนำด้วยค่ะ