ติดขัดสมาธิ พึ่งฝึกทำครับ

อันนี้คำถามฝากมาจากน้องสาวครับ

หนูนั่งสมาธิถึงจุดๆหนึ่งกำลังมีสมาธิเลยมันเหมือนจิตจะหลุดออกไป มันจะออกจากร่างหนูกลัวเลยออกจากสมาธิเลยตกใจมาก ทำยังไงจะผ่านจุดนี้ไปได้ค่ะและเกิดจากอะไร :'(

 

ให้ทรงอยู่ในกรรมฐานที่ปฏิบัติอยู่ครับ...ไม่ต้องไปสนใจ....

หรือหากว่าปฏิบัติอีก...มันอยากออก....ให้มันออกไปเลยครับ...ดูมันไป...ไม่เป็นอันตรายหลอกครับ....

 

ขอถามคุณตายแน่หน่อยค่ะ ว่าอาการจิตจะหลุดออกไปนี้ เป็นแบบไหนค่ะ ช่วยอธิบายให้ละเอียดเพื่อเป็นความรู้ค่ะ อยากทราบเพราะไม่เคยถึงตรงนี้ เลย แบบจะหลุดออกไปเลย
รบกวนด้วยค่ะ

 

คือเหมือนมันจะผลักออกไปจากหัวแต่ว่าหนูดึงเอาไว้ระมาณ3รอบรอบที่3ทนไม่ไหวก็เลยออกจากสมาธิค่ะตกใจกลัวมากๆ คือหนูพึ่งฝึกทำวันนี้เองค่ะและพึ่งทำเสร็จเมื่อสักครู่นี้เองพอมีปัญหาก็มาถามเลย

คำตอบจากน้องสาวผมครับ

 

รบกวนเปรียบอาการ เช่นเป้นลักษณะยังไงค่ะ เพราะแค่ผลักออกไปจากหัวมันอาจเป็นอุปทานได้ อันนี้พี่ไม่ได้มีเจตนาอื่นน่ะ เพียงแต่ลักษณะของอาการเปรียบเทียบไม่ชัดเจน ต้องขอโทษด้วยค่ะที่อยากทราบให้ชัดเจน

 

ใครปฏิบัติแล้วพบลักษณะแบบนี้ มาช่วยกันอธิบาย หน่อยค่ะ

 

เกิดจาก จิตใจและความรู้สึกไหลไป คล้ายคนใกล้หลับ
คอยควบคุมไม่ให้ความรู้สึก และจิตใจไหลไป ด้วยการหาคำบริกรรมมากำกับและให้ฝึกสติคอยรู้ตัวกำกับที่กายให้มากขึ้นกว่าเดิม ไม่ต้องกังวล ทำสติให้เต็มตา ให้ตื่นอยู่ คล่องตัวอยู่ จะไม่เกิดอาการแบบนี้

ดึงไว้นั่นแหละดีแล้ว แต่คราวหน้าหากเป็นอีก ค่อยๆบอกตัวเองว่าอย่าเพิ่งตื่นตระหนก ค่อยๆ กำหนดคำบริกรรมพุทโธ แล้ว ค่อยๆ ลืมตา เดินจงกรม แล้วหมั่นทำตามที่บอก คือ ระลึกรู้กายให้มาก

 

เป็นธรรมดาครับ ถ้ามาถึงจุดนี้ การที่เค้าจะออกไป เป็นธรรมชาติของจิตที่ซุกซนครับ เพราะกำลังสติเรามีไม่เพียงพอ เราเลยฝืนหรือบังคับเค้าไม่ได้ สติในที่นี้คือสติในทางธรรมนะคับ วิธีแก้คือ เจริญสติให้ต่อเนื่องเป็นปกติ แล้วครั้งต่อไป ถ้าถึงจุดนี้เราจะควบคุมเค้าได้เอง
และถ้าเค้าจะไปเราก็ฝืนบังคับเค้าได้ หรือ ถ้าจะไปก็ใช้สติตามไปดูได้(แต่ไม่แนะนำ) ยังไงก็ให้อยู่ในกายก่อน..
ส่วนความรู้สึกกลัวก็เกิดขึ้นได้..ไม่มีไรครับ..ไม่ต้องกลัว ถ้าร่างกายยังอยูปกติ แค่คิดจะกลับก็กลับแล้ว..ถ้าจะกลัวๆว่าถ้าเค้าไปเที่ยวๆบ่อยๆ โดยจิตเรายังไม่นิ่งอันนี้น่ากลัวกว่า เพราะจะกลายเป็นมิจฉาสมาธิ
แบบใครบอกใครเตือนก็ไม่ฟัง อันนี้ซิคับน่ากลัวกว่า...

 

อนุโมทนาในธรรมทุกท่านครับ

ผมก็เคยมีอาการนี้บ่อยๆ

แต่ไม่ใช่ภาวะที่จิตจะออกจากกาย

มันจะรู้สึกหน่วงๆที่หัว แล้วเหมือนจะโดนเหวี่ยง อาการแบบเหมือนหัวหมุน แรกๆผมก็ไม่รู้ในอาการนี้ ก็เคยคิดแบบนั้นเหมือนกัน

เป็นอาการที่เลือดไปคลั่งที่สมองมากเกินไป จากปัญหาที่คิดมากๆ หรือทำงานที่ต้องใช้สมองหรือสายตามากๆมาก่อนที่จะปฏิบัติ หรือเพ่งที่แถวบริเวณศรีษะมากเกินไป

ผมไม่ได้ว่าอาการของคุณจะเป็นแบบนี้นะครับ

แค่กล่าวอาการที่ตัวเองเคยเจอให้ฟัง เผื่อจะลองเปรียบเทียบดูหน่ะครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ถ้าเป็นอาการแบบนี้ ไม่ใช่อาการแบบถอดจิตออกไป ก็เข้าใจแล้วค่ะ
แต่ถ้าเป็นถึงขนาด จะหลุดออกไปยังไปไม่ถึงค่ะ

 

รับทราบครับผม

ธรรมผมยังน้อยครับ ผมมีแค่นี้แหละครับ

อนุโมทนาครับ

 

เห็นว่าคุณsupop กำลังจะบวชแล้ว ขออนุโมทนา ด้วยน่ะค่ะ
หากเคยล่วงเกินสิ่งใดที่ไม่เจตนา ก็ขออโหสิกรรมด้วยน่ะค่ะ

 

อนุโมทนาเช่นกันครับ

ผมก็ขอโทษด้วยครับ ถ้าการกระทำใดๆ ด้วย กาย วาจา ใจ ที่ทำให้คุณต้องขุ่นข้องหมองใจ ผมขออโหสิกรรมด้วยครับ

(มารบกวนกระทู้ท่านอื่นอีกแล้วผม)

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คุณแดง ท่าทางสนใจจริงๆนะเนี่ย

จิตมันเริ่มละเอียด จะได้ยินเสียงที่มันละเอียดมากๆ เช่นเสียงพัดลมที่ปะทะ ก้องในหู เป็นเสียงที่เราไม่เคยสังเกตุกัน
อาการมันวืดชา หรือเหมือนไฟดูดที่ปลายเท้าขึ้นมาที่หัว ร่างลอยออกมา
ตอนวืดหลุดออกจะรู้สึกได้ ถึงลมปะทะ

แค่ให้ประจักษ์ใจเป็นพอ ไม่ต้องไปสนใจอะไรครับ
ไม่ได้ทำให้เกิดปัญญาดับกิเลสได้

 

บางทีการปฏิบัติธรรมก็ต้องการกำลังใจบ้าง
ไม่งั้นคงปฏิบัติไปอย่างไม่มีทิศทาง

ถ้าสภาวะธรรมเกิด แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร ปัญญาไม่เข้าใจสภาวะนั้นๆ
ให้ลองมองหา อนิจจัง ทุกขัง ของที่เห็นได้ รู้สึกได้
ในสภาพธรรมที่ปรากฏอยู่เฉพาะหน้าใน จิต เจตสิก รูป
จะอัศจรรย์ใจ และปัญญาจะอาจหาญในธรรมทุกครั้ง ที่พิสูจน์

 

ปล่อยให้มันหลุดไปเลยครับ
ถ้ามันจะหลุดจริงจริงเเล้วเป็นทุกครั้งนะ
ส่วนตัวผมคิดว่าถ้าจะตายก็คือตายถ้าไม่ตายยังไงก็ไม่ตายครับ
เคยติดขัดเหมือนกันเวลาทำสมาธิเเล้วกลัวเห็นจิตตัวเองเป็นภาพต่างต่าง
บิดเป็นเกรียวก็มีน้ำตาใหลพรากพรากเลยถ้าลองอดทนเดินต่อไปเรื่อยเรื่อยเเล้ว
จนกลัวถึงที่สุดเเล้วมันไม่กลัวเเล้วก็ไม่กลับมาติดอีกเลยทุกวันนี้ก็ไม่ติดอาจจะเห็นบ้างเเต่รู้ว่าเราไม่เป็นไร

 

เป็นจิตเข้าสู่สมาธิ เมื่อจิตเข้าสู่สมาธิจิตจะไปรับรู้สังขารที่ปรุงแต่งจิต
คือเจตสิกที่ปรุงแต่งจิตตามแต่สังขารให้เป็นไปในลักษณะใดก็ได้ไม่ใช่เรื่องแปลก

เหมือนเรานอนหลับแล้วฝันนั่นแหละ แต่จะดูมันแปลกก็คือตรงที่ว่าเราไม่ได้หลับและก็เพิ่งเคยพบเคยเห็น
แต่สำหรับคนที่เข้าใจดีก็เห็นเป็นเรื่องปกติของสังขารปรุงแต่งจิตบางคนจะเรียกว่าภาพนิมิตปรากฏเท่านั้นเอง

มาถึงตรงนี้ได้ก็ถือว่าดีแล้ว ทำต่อไปเรื่อยๆมันก็จะก้าวหน้าไปเรื่อยๆ พยายามข้ามให้พ้นภาพนิมิตให้ได้
อย่าหลงนิมิตอย่าติดนิมิต คือการนั่งครั้งต่อไปอย่าแสวงหานิมิตที่เกิดกับเราตอนก่อนอีก
และก็อย่าลื่นไหลไปตามนิมิตนั้นไม่งั้นติดนิมิตนะครับ
มันเป็นเพียงสมาธิขั้นอุปจารสมาธิ เท่านั้น
จงพยายามทำสมาธิให้ถึงขั้นอัปปนาสมาธิให้ได้นะครับ

ก็อย่าลืมองค์กัมมฐานเดิมก็แล้วกันจงกลับมาที่เดิมตั้งแต่แรกที่ตั้งไว้

ขอให้โชคดีเจริญในธรรมครับ (รู้นิดหน่อยครับ)

 

อนุโมทนาทุกๆท่านนะครับที่มาช่วยนำทาง

แต่คุณ หลงเข้ามา เหมือนรู้เลยครับว่าน้องผมทำยังไง เพราะนั่งตอนแรกจิตก็ไม่สงบแต่นั่งไปนั่งมานั่งฟังเสียงพัดลมที่มันพัดเข้าหูครับถึงได้เกิด อาการเช่นนี้

 

มาแซว......เรา
ก็เห็นเค้าบอกว่าอะไรมันจะหลุด ออกมา ก็สนใจบ้าง
เพราะเราเองที่ผ่านมาจะมีอาการโยกโคลงบ้างเหมือนตัวเบา ตอนสวดมนต์สักพัก พอสวดเสร็จก็ภาวนาต่อ
เลยไม่รู้ตรงนี้ว่าเป็นยังไง นึกว่าเป็นกายทิพย์จะหลุด อันนี้พูดจริงน่ะ...
แต่ที่คุณหลงบอกเรื่องความละเอียดของจิต อันนี้ก็พอรู้ได้บ้าง
แต่อาการวืดเรามี แต่ไม่ชา แต่เป็นอาการเหมือนมีพลังบางอย่างวูบวาบ บอกไม่ถูก พูดถ่ายทอดอาการยังไงดี คุณหลงเคยเป็นมั้ย ส่วนมากจะบริเวณตั้งแต่หัวลงมาถึงแขน บางวันก็เกิดขึ้นเยอะ จะเป็นบ่อยแต่ก่อน
เดี๋ยวนี้ไม่เป็นแล้ว มันหายไป เอง การภาวนาของเราช่วงนาทีทองจะเป็นช่วง20นาทีแรก จะสบาย ต่อจากนั้นพิจารณา ตามแต่เกิดขึ้นในปัจจุบันไป

ปล.เค้าว่าถ้าได้ฌานที่เท่าไหร่น่ะจะบรมสุข

 

สภาวะเกิดแต่ไม่รู้ว่าคืออะไร สงสัยไหม
สภาวะดับแต่ไม่รู้ว่าจะเกิดอีกเมื่อไหร่ สงสัยไหม
ถ้าปฏิบัติทุกครั้ง รอจะให้เกิดสภาวะ แล้วมันไม่เกิด จะสงสัยไหม

โยกโคลง เห็นแสง วูบวาบ รู้สึกเหมือนมดไต่ เห็นพระพุทธเจ้า
ได้ยินเสียง ตัวหมุน ขนลุก เป็นนิมิต บ้างก็เป็นอาการธาตุ

หลังจากนั้นจะสุข เย็น สงบ ว่าง หรือจะว่าพักจิตอะไรก็ตาม
สุข เย็น สงบ ว่าง นี้ ไม่ใช่มรรค เป็นแค่สภาวะในสมาธิ

พอผ่านตรงนี้มา แล้วพิจารณานั้น
มันได้แค่เมฆหมอก ยังไม่เห็นอนิจัง

ลองนั่งให้หนักกว่านี้สิ สมมุตติเคยนั่งสามสิบนานที
ใจที่คิดว่าสมควรแก่เวลาแล้ว เราจะลืมตาแล้วนั่นแหละ ตัวแสบ!
ความคิดยุยงเกิดขึ้นแล้ว ให้มีสติรู้ว่าคิด
แล้วนั่งต่อไป ดูสิว่าจะเกิดอะไรในใจดวงนี้อีกไหม
ภาวะอัตตาเกิด อึดอัดไหม อยากลุกไหม ฟุ้งซ่านไหม ตามรู้พิจารณาไตรลักษณ์ไปเรื่อยๆ

เวทนาเกิดเมื่อไหร่ ตรงนั้นแล คือสนามรบจริง