ธรรมสนทนาของหลวงปู่ดูลย์

ธรรมสนทนาของหลวงปู่ดูลย์

วันที่ 31 มีนาคม 2521​

เนื้อความ :


ขณะนั้น ท่านมีอายุได้ 90 ปี และได้เข้าพักที่ พระตำหนักพรต วัดบวรฯ
<table style="width: 659px; border-collapse: collapse;" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม :
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

พุทโธ เป็นอย่างไร
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่ :
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

เวลาภาวนาอย่าส่งจิตออกนอก ความรู้อะไรทั้งหลาย อย่าไปยึด ความรู้ที่เราเรียน กับตำรา หรือครู อาจารย์ อย่า เอามายุ่งเลย ให้ตัดอารมณ์ ออกให้หมด แล้วเวลาภาวนาไปให้มันรู้ รู้จากจิตของเรานี่แหละ จิตของเราสงบ เราจะรู้เอง ต้องภาวนาให้มาก ๆ เข้า เวลามันจะเป็น จะเป็นของมันเอง แล้วก็ ควานรู้อะไร ๆ ให้มันออกมาจากจิตของเรา ความรู้ที่ออกจากจิตที่สงบนั่นแหละเป็นความรู้ที่ลึกซึ้งถึงที่สุด ให้ มันรู้จากจิตเองนั่นแหละมันดี คือจิตมันสงบ ทำจิตให้เกิดอารมณ์อันเดียว

แต่ก่อนภาวนา ก็อย่าส่งจิตออกนอก ให้จิตอยู่ในจิต และก็ให้จิตภาวนา เอาเอง ไม่ต้องบริกรรมทางปาก ให้จิตเป็นผู้บริกรรม พุทโธ. พุทโธ อยู่นั่นแหละ เกิดครั้งเดียวเท่านั้น และพุทโธนั่นแหละจะผุดขึ้นในจิตของเรา เราจะได้รู้จักว่า พุทโธนั้น เป็นอย่างไร แล้วรู้เอง..เท่านั้นแหละไม่มีอะไรมากมาย ภาวนาให้มาก ๆ เข้า ใน อิริยาบถ 4 ยืน เดิน นั่ง นอน อะไร อะไรทำให้หมดเลย บริกรรม พุทโธ ให้จิตว่าเอาเอง ว่านาน ๆ ไป จิตของเราติดอยู่กับ พุทโธ นั้นแล้วไม่ลำบาก มันจะว่าเอาเอง ถ้ามันติด กับ พุทโธแล้วนะ นั่นแหล่ะ มันใกล้จะเป็นสมาธิแล้ว

ถ้าเป็นสมาธิแล้ว เราก็กำหนดสมาธิของเราอยู่นั่นแหละ เออ..จิตมันเป็นสมาธิ มันเป็นอย่างนั้น ๆ แล้วเราก็รู้เอง เข้าไปรู้อยู่ในสมาธินั่น สมาธิสูงสุดอยู่ตรงนั้น คือ. จิตมีอารมณ์เดียว จิตไม่ฟุ้งซ่าน ตัวจริงมันอยู่ตรงนั้น เรารู้อะไร เรารู้จากจิตของเราเอง เรารู้ถึงความบริสุทธิ์ ของเราเลย นอกจากนั้นไม่มีอะไร แต่เราต้องพยายามให้มาก ๆ เข้า ก่อนจะนอนหรือลุกจากที่นอน เราต้องทำเสียก่อน ทำแล้วก็นั่งให้นาน ๆ เวลามันจะเป็น มันจะรู้เองดอก แต่ถ้ายังไม่เป็น บอกเท่าไร มันก็ไม่รู้ รู้จากจิตของเรานะ รู้ถึงความบริสุทธิ์ของเราเลย รู้ถึงความเป็นจริง เท่านั้นเอง
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">
ไม่มีอะไรมากมาย มีเท่านั้น รู้จากจิตที่เป็นสมาธิ รู้ถึงความเป็นจริงแล้ว เราก็หมดความสงสัยในพระพุทธศาสนา รู้ไม่ถึงความเป็นจริงก็ไม่หมดนควารมสงสัยดอก ศาสนาเป็นอย่างไร เรารู้ของเราเอง อย่าปล่อยให้มันปรุงแต่งมากนัก ข้อสำคัญ ให้รู้จักจิตของเราเท่านั้นเอง เพราะว่าจิตคือ ตัวหลักธรรม นอกจากจิตแล้วไม่มีหลักธรรมใด ๆ เลย (ติดตามตอนต่อไปนะครับ )
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

การภาวนาเข้าไปเห็นจิตผู้รู้นั้น ทำอย่างไรครับ
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ล.ป.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ทำให้มากๆ ทำให้บ่อยๆ
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

เห็นจิตครั้งเดียวนี้ ใช้ได้ไหมครับ
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

เห็นครั้งเดียวถ้าชัดเจนแล้วไม่ลืมทำให้ชำนาญ เมื่อเกิดความสงบแล้วก็พิจารณาความสงบ หัดเข้าหัดออกให้ชำนาญ เมื่อเวลาภาวนา จิตสงบแล้ว พิจารณา...รู้ว่าเป็นอย่างนี้ๆ เมื่อถึงเวลาคับขัน สิ่งที่พร้อมอยู่แล้วมันก็ย่อมเป็นไปเอง ก็มีเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากมาย
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ในเวลาคับขันเกิดจะตายขึ้นมากะทันหันและเราเข้าสมาธิไม่ทัน จะทำอย่างไรครับ
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

นั่นแหละ ต้องหัดเข้าให้ชำนาญ ถ้าชำนาญแล้วอะไรมาปิดบังไม่ได้หรอก
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่ครับ ความสงบนั้นเราจะทำอย่างไรให้มีตลอดไป
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ความสงบ รึ ภาวนานั่นเอง ภาวนาให้จิตเกิด
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

การงดเว้นจากการทำภาวนา จิตเราจะเสื่อมไหมครับ
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถ้าหากเรารู้ถึงความเป็นจริงแล้ว ไม่เสื่อม ถ้ารู้ไม่ถึงความเป็นจริงมักจะเสื่อม
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

คิด ๆ ไป ทั้ง ๆ ที่คิดไปเห็นแต่กลับไม่เห็นอีก
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

มันจะเห็นมาจากไหน ไปหาให้มันเห็น มันไม่เคยให้ใครเห็นหรอก เลิกหา เลิกคิดของเก่าที่เคยเห็น ทำเอาใหม่ ให้เลิกอยากรู้อยากเห็นของเก่า ทำใหม่อีกมันก็เกิดใหม่อีก อย่าไปยึดสิ่งที่เคยเป็นแล้วเกิดใหม่อีก ทำใหม่อีก ดูแต่จิตอย่างเดียว อะไรๆออกจากจิตอย่างเดียวเท่านั้น
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ดูจิตแล้วเห็นปรุงแต่งเรื่องราวมากมาย ไม่ชนะ จะตามดับ
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ต้องลำบากไปตามดับมันทำไม ดูแต่จิตอย่างเดียวมันก็ดับไปเอง มันออกไปปรุงแต่งข้างนอก มันเกิดจากต้นตอที่จิตทั้งนั้นหาแต่ต้นตอให้พบ ก็จะรู้แจ้งหมด อะไรก็ไปจากนี้ อะไรๆก็มารวมอยู่ที่นี้ทั้งหมด ( ท่านพูดพลางเอาหัวแม่มือชี้ที่หน้าอก ) สิ่งที่ได้รู้ได้เห็นแล้วอยากรู้อยากเห็นอีก นั่นแหละคือตัวกิเลส
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

เมื่อถึงโลกุตระแล้ว มีเมตตา กรุณาอะไรไหมครับ
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ไม่มีหรอก ความเมตตา กรุณา อยู่เหนือสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา อยู่ในโลกทั้งหมด จิตสูงสุดหลุดพ้น อยู่เหนือโลกทั้งหมด
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ถาม:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

ไม่มีเมตตาหรือครับ
</td> </tr> <tr> <td style="width: 48px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

หลวงปู่.:
</td> <td style="width: 583px; padding: 0cm 5.4pt;" valign="top">

มีก็ไม่ว่า ไม่มีก็ไม่ว่า เลิกพูดเลิกว่า เลิกอะไรๆทั้งหมด มันเป็นเพียงคำพูดแท้ๆ ให้ดูจิตอย่างเดียวเท่านั้น ความเป็นจริงแล้ว เป็นแต่เพียงคำพูด สลัดทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งเป็นมายาออกเสีย ตัวผู้ที่รู้และเข้าใจอันนี้แหละคือตัวพุทธะ หมดภารกิจ หมดทุกอย่างที่จะทำอะไรต่อไปอีก พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมลงอยู่ที่นี่ จบอยู่ที่นี่ ไม่มียาวต่อไปอีกไม่มีเล็ก...ใหญ่...หญิง...ชาย...อยู่ว่างเปล่า ไม่มีคำพูด เปล่าเปล่าบริสุทธิ์
</td> </tr> </tbody></table>

( เสียงระฆังวัดบวรฯ ทำวัตรเย็นดังขึ้น รับประโยคสุดท้ายของหลวงปู่ )


คัดลอกจาก ประตูธรรม http://www.dharma-gateway.com/monk/preach/lp_doon/lp-doon_7.htm

 

ขออนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ ขออำนาจบารมีหลวงปู่คุ้มครองนะคะ