พระอิสวาสุรัตนะมาลา (พระอิติปิโสรัตนะมาลา)

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if !mso]><object classid="clsid:38481807-CA0E-42D2-BF39-B33AF135CC4D" id=ieooui></object> <style> st1\:*{behavior:url(#ieooui) } </style> <![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot] ปริตตมนตคาถา (พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ)
[/FONT]
[FONT=&quot] พระอิสวาสุรัตนะมาลา (พระอิติปิโสรัตนะมาลา)[/FONT]

[FONT=&quot]เท่าที่จะมี [/FONT]-[FONT=&quot]ฉันทคาถา-พระอิสวาสุรัตนะมาลา [/FONT][FONT=&quot] นี้ขึ้น ก็เพราะมีชาวพุทธ์จำนวนมากที่รู้จักกันได้เล่าให้ฟังเสมอว่า-เวลาว่างมักสวดมนต เช่น นั่งไปในรถ หรือ เครื่องบิน [/FONT]
[FONT=&quot]ที่จำไม่ได้-ก็เปิดหนังสือ-อ่านสวด,ท่อง, เช่น ยอดพระกัณฑพระไตรปิฎก และ พระอาการวัตตนสูตร์ บอกว่า-ไม่รู้ความเป็นส่วนมาก แต่ก็ดีที่กระทำใจ กับ สติให้ละกังวลต่างๆได้ [/FONT]
[FONT=&quot]เฉพาะคุณ-สุ ซึ่งได้อ่าน-พระชินบัญชรคาถา และ ท่องจำ-สวดเป็นประจำ กับ อ่าน-พระอิติปิโสรัตนมาลา บางแห่งก็จำได้ และ ใช้สวดภาวนา เช่น ห้องคาถาว่า-ปิโย เทว มนุสสานํ ฯลฯ [/FONT]
[FONT=&quot]ที่ไม่รู้ และจำไม่ได้ก็มีมาก จึงขอให้แปล-จะจัดพิมพ์ในกาลมีอายุครบ ๔รอบแล้ว [/FONT]
[FONT=&quot] ซึ่งในรอบที่ ๔-๕ นี้ ทั้งภรรยาสามีได้ผ่านอุบัติเหตุมาแล้วหลายครั้ง [/FONT]
[FONT=&quot]ในเวลาอุบัติเหตุ มีอำนาจเร้นลับดลบันดาลให้ทั้งคู่กระดอนตัวพุ่งขึ้นทะลุกระจกหลังรถ ตกลงไปนั่งขัดตะหมาด ณ พื้นนา [/FONT]
[FONT=&quot]เล่าให้ฟังว่า-ตกลงเบาๆ เคล็ดยอกเล็กน้อย[/FONT]
[FONT=&quot]ตามปกติ-เวลาว่าง มักกระทำจิตกระทั่งเงียบ มีความรู้สึกว่า-เบา, ว่าง, สงบ,สุข,สดชื่น,เสมอ, เวลาไปรถ จึงภาวนามนตคาถาเท่าที่จำได้ อาจเป็นอย่างนี้จึงปลอดภัยตลอดมา[/FONT]
[FONT=&quot]ได้ฟังแล้ว ได้ดูเพื่อแปลความ ก็เห็นมีผิดมาก ได้คิดแก้ แม้ในเวลาคิดแก้นั้น ในสำนึกปรากฏเห็นหน้าพระคุณเจ้าลอยกระจ่างชัด ทั้งคล้ายจะได้ยินเสียงบอกว่า-ปรับปรุงแก้ไขให้ถูกต้องด้วย แต่ก็นึกว่า-คิดเอาเอง [/FONT]
[FONT=&quot]ยังเกิดรู้สึกว่า-เจ้าพระคุณท่านเคารพภาษามคธมาก ในเวลาแปลสอบ-ก็ยังยืนยัน ถึงกรรมการสอบจะให้ท่านตกก็ยังยอมสอบตก แต่ทูลกระหม่อมพระถือว่า-สอบได้ จึงเรียกท่านว่า-มหาโต (เล่ากันว่า-เป็นมหา แต่ไม่ได้พัดยศ) ฉะนี้ เจ้าพระคุณจึงเรียนภาษาบาลีกระทั่งสอบได้ ๒สนาม และเรียน-อิติปิโส ซึ่งเป็นพระพุทธคุณตลอด ๑๐๘ ห้องพระคาถากระทั่งปลุกเสกพระเครื่องมีคุณภาพขลังศักดิ์สิทธิ์เป็นที่นิยมเคารพนับถือบูชาทั่วไปถึงกาลบัดนี้ (๒๕๓๑) เจ้าพระคุณคงแต่งขึ้นสำหรับใช้สวดภาวนาปลุกเสกพระเครื่องให้มีคุณานุภาพตามที่พระคุณจะปรากฏ เช่น-ปิโย เป็นที่รัก เป็นต้น ไม่ใช่แต่งให้ตรวจสอบผิดถูก[/FONT]
[FONT=&quot]ฉะนี้ ได้พิจารณาแล้วจึงแน่ใจ กับ ยังเคารพ-มตินัยของพระคุณท่าน ก็คือ-ความรู้ให้คิดถอดศัพท์ออกเป็นตัว-พยัญชนะ มีสระแล้วต่อศัพท์เข้าเป็น-พระคุณภาพตามเสียงกล่าวมีความหมายรู้นั้น [/FONT]
[FONT=&quot]แต่เจ้าพระคุณก็ทำไว้เพียง ๑๐๘ ห้องเท่านั้น คือ พระพุทธคุณ ๕๖ พระธรมคุณ ๓๘ พระสงฆคุณ ๑๔ ใช้เพียง สุปฏิปนฺโน ฯลฯ..สฺโฆ เท่านั้น พระสงฆคุณจึงยังเหลืออีก ๑๐๘ ถ้ารวมกันจะได้จำนวน ๑๐๘ ถึง ๒ ครั้ง [/FONT]
[FONT=&quot]จึงตกลงใจกระทำขึ้นใหม่ และไม่ทอดทิ้งของเดิม ทั้งได้แก้ไขให้เป็นของตัวเอง จึงปรากฏ ๑๐๘ ต้นเป็น-อิติปิโสรัตนะมาลา รวมเข้าอีก ๑๐๘ ปลายจึงเป็น-อิสวาสุรัตนะมาลา เท่าที่ได้กระทำขึ้นนี้ก็ตาม-มตินัยของเจ้าพระคุณนั้น[/FONT]
[FONT=&quot]ก็หัวใจว่า-อิสวาสุ นี้ เป็น-หัวใจพระรัตนไตรซึ่งท่านโบราณาจารยแต่ง ตั้งไว้ใช้นานมาแล้ว มีที่หมายอย่างนี้ คือ[/FONT]
[FONT=&quot] อิ-ต้น อิติปิโส สวา ต้น สฺวากขาโต สุ-ต้น สุปฏิปนฺโน [/FONT]
[FONT=&quot]ได้กระทำขึ้นแล้ว ทั้งแก้ไขหลายครั้ง หากยังเห็นผิดอีก ก็จะแก้ต่อไป [/FONT]
[FONT=&quot]และ ฉันทนี้ ก็มี ๘ คำบ้าง ๙ คำบ้าง ตามที่นิยมในพุทธภาษิต และ จรนาจารย[/FONT]
[FONT=&quot]กระทำไว้ในกาลก่อน [/FONT]
[FONT=&quot]ในครั้งนี้-ก็เพื่อให้ได้ความตามต้องการ และสำเร็จได้ จึงชื่อว่า-ได้สืบต่อภาษามคธ กับ ใช้หนังสือไทยอันทรงพระพุทธศาสนามานานนับเป็นพันปีมาแล้ว ทั้งยังเป็นหลักฐานยืนยันซึ่งยังคงอยู่พร้อมทุกประการอีกด้วย[/FONT]

[FONT=&quot] พระพุทธศาสนา-พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้แล้วได้แต่งตั้งประดิษฐานไว้ ซึ่งมีพระพุทธปฏิมากร และ วัด ปรากฏเป็นหลักฐานอยู่ พระธรรมวินัยที่ทรงแสดง และ ทรงบัญญัติไว้ ได้จดจารึก, พิมพ์,เป็นตัวหนังสือไทย และ หนังสือขอม เป็นเล่มหนังสือ และ คัมภีร์ใบลาน พระสงฆ์ได้กระทำไว้ กับ ประพฤติปฏิบัติตามเป็นระเบียบแบบแผนวัตรปฏิบัติ และ พิธีกรรม ทั้งยังสอนให้ชาวชนประพฤติปฏิบัติตาม, เจริญภาวนากันด้วยเพื่อขะจัดทุกขเจริญสุขอันเกิดจากวิเวก และ สมาธิ เช่น ที่เห็นกันอยู่[/FONT]
[FONT=&quot]เจ้าพระคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ได้กระทำไว้ใน ๓ วัตถุนั้น [/FONT]
[FONT=&quot]ในพระพุทธคุณ ได้ระบุให้เป็นที่รักในบทว่า-ปิ จะเห็นเป็น-ปิโย เทวมนุสฺสานํ ฯลฯ พระพุทธเจ้าเป็นที่รักของทวยเทพหมู่มนุษย์ ฯลฯ[/FONT]
[FONT=&quot]ในพระธรรมคุณ ก็มีระบุให้ยินดีในบทว่า- โต ณ สุด-สฺวากฺขาโต จะเห็นเป็น โตเสนฺโต สพฺพสตฺตานํ ฯลฯ พระธรรมให้สรรพสัตว์ทั่วไปยินดี ฯลฯ[/FONT]
[FONT=&quot]ในพระสงฆคุณ ก็มีระบุให้ยินดีในบทว่า-โต จะเห็นเป็น โสเสนฺโต เทวมนุสฺเส พระสงฆ์ให้ ทวยเทพหมู่มนุษย์ยินดีอยู่ ฯลฯ[/FONT]
[FONT=&quot]สำหรับ-ในพระสงฆคุณที่แต่งให้ครบเต็มนี้ ได้ระบุนิยม คือ [/FONT]-[FONT=&quot]นิ[/FONT][FONT=&quot] จากสุดบท-ยุคานิ ต่อกันได้ว่า-นิยม จะเห็นเป็น-นิยโม อมตํ ปทํ ฯลฯ พระสงฆ์นิยม-อมตธรรม ฯลฯ เมื่อนำไปภาวนาในใจก็กระทำใจให้สงบ และ ดลให้เป็นที่รัก, เป็นที่ยินดี,เป็นที่นิยม ก็ล้วนเป็นสิ่งเจริญดีตลอดกัน จึงกระทำตามมตินัยสมเด็จเจ้าพระคุณนั้น[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot](จากหนังสือที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพ [/FONT]
[FONT=&quot]พระราชกวี (อ่ำ ธมฺมทตฺโต ป.ธ.๖) ๓ พฤษภาคม ๒๕๓๕)
[/FONT]