คำตอบแห่งคำถาม "เราเกิดมาทำไม?"

​

การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นเรื่องยาก ต้องมีบุญมาก ... อุปมา เหมือนเต่าตาบอดตัวหนึ่งดำน้ำอยู่ในทะเล ทุกๆ 100 ปี เต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่ขึ้นมาจากทะเลครั้งหนึ่ง ... เหนือผิวน้ำมีห่วงเล็กๆ ขนาดใหญ่กว่าหัวเต่าเล็กน้อยลอยอยู่ 1 ห่วง ... โอกาสที่เต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่ขึ้นมา แล้วสวมหัวเข้ากับห่วงพอดีนั้น .. ยากเพียงไร โอกาสนั้นก็ยังมีมากกว่าการที่เหล่าสรรพสัตว์จะได้เกิดมาเป็นมนุษย์
มนุษย์ เราไม่ว่าเกิดมาเป็นใครก็ตาม ต่างก็มีทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น ... ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตายเป็นทุกข์ ... การประสบกับสิ่งที่ไม่รัก การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ไม่ได้สิ่งที่หวังเป็นทุกข์ ความโศกเศร้า ไม่สบายกาย ไม่สบายใจก็เป็นทุกข์
แต่ไม่ ว่าจะมีความทุกข์มากเพียงใด เคยทำบาปกรรมไว้มากแค่ไหนก็ตาม หากหยุดทำชั่วได้ ตั้งมั่นอยู่ในศีล 5 ปฏิบัติภาวนาจนเกิดวิปัสสนาญาณแล้ว ก็มีโอกาสไปที่สูงขึ้น การเจริญวิปัสสนาจึงเปรียบเสมือนระเบิดนิวเคลียร์ล้างบาปได้ทั้งหมด
มนุษย์ ทุกคนย่อมอยากเกิดมาสบาย สุขภาพสมบูรณ์ สติปัญญาดี ฐานะดี ครอบครัวอบอุ่น ... แต่ในความเป็นจริงแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครสมบูรณ์พร้อมทุกด้าน ... บางครั้งเมื่อเราประสบปัญหา มีทุกข์ เรามักน้อยใจ ท้อใจ ... บางคนสรุปเอาว่าชีวิตนี้เกิดมาเพื่อชดใช้กรรม ซึ่งข้อสรุปแบบนี้เป็นการเข้าใจกฎแห่งกรรมในแง่ลบ ... หากเราพิจารณากฎแห่งกรรมด้วยปัญญาแล้ว จะเข้าใจว่า

อดีตเป็นเหตุ ปัจจุบันเป็นผล
ปัจจุบันเป็นเหตุ อนาคตเป็นผล​

ปัจจุบันเป็นเวลาที่สำคัญที่สุด
เราต้องยอมรับความจริงว่า อดีตผ่านไปแล้ว เราไม่อาจแก้ไขอะไรได้ ไม่ต้องไปคิดถึง ...
อนาคตก็ยังมาไม่ถึง การวิตกกังวลถึงอนาคตจึงไม่มีประโยชน์อะไรเลย ...
ปัจจุบันจึงเป็นเวลาที่สำคัญที่สุด เริ่ม ต้นทำสิ่งที่ดี รักษาใจเป็นปกติ ทำหน้าที่ในปัจจุบันให้ดีที่สุด ด้วยใจเป็นศีล ไม่เบียดเบียน ตั้งเจตนาถูกต้อง มีเมตตากรุณาต่อตนเองและผู้อื่น
แก้ปัญหาชีวิตด้วยทาน ศีล ภาวนา
การแก้ปัญหาทุกอย่าง ต้องเริ่มที่ "ตัวเราเอง" ก่อน ...
นัก ธุรกิจชื่อดังของเมืองไทยคนหนึ่ง หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย ก็ทำงานสร้างฐานะจนมั่งคั่งแล้ว ก็ชอบเที่ยวเหมือนผู้ชายทั่วไป กินเหล้าเมายา มีเพื่อนผู้หญิง เที่ยวกลางคืน ใช้ชีวิตแบบหนุ่มเจ้าสำราญ แต่แล้ววันหนึ่งธุรกิจเกิดปัญหา มีหนี้สินเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ก็เป็นทุกข์ จนได้รับคำแนะนำวิธีแก้ปัญหา 3 ข้อ
1. ให้ทาน เขากำลังมีปัญหาเรื่องหนี้สินอยู่หลายล้าน แต่ก็ได้รับคำแนะนำให้ทำบุญให้ทาน เป็นข้อแรก
2. รักษาศีล ต้องหยุดเที่ยวกลางคืน เลิกอบายมุข หยุดกินเหล้าเมายา ตั้งใจรักษาศีล 5
3. เจิรญเมตตาภาวนา ให้ฝึกทำสมาธิเพื่อให้ใจสงบ มีความสุขใจ
ปราฏว่าไม่นานชีวิตเขาก็เปลี่ยนไป แก้ปัญหาได้ ภาระหนี้สินค่อยๆ หมดไป จนในที่สุดก็สามารถจัดการทุกอย่างได้เรียบร้อยด้วยดี
การให้ทาน ไม่จำกัดอยู่เฉพาะการทำบุญกับวัดเท่านั้น ... ไม่ว่าจะให้แก่พ่อแม่ พี่น้อง ญาติ เพื่อน ให้แก้ผู้ที่ขาดแคลนหรือสรรพสัตว์ทั้งหลาย ก็เรียกว่าให้ทานทั้งสิ้น จะให้มากน้อยก็แล้วแต่กำลังศรัทธาและกำลังทรัพย์ของผู้ให้

​

กล่าวได้ว่า มนุษย์ เราเกิดมาเพื่อพัฒนาชีวิต จิตใจและสติปัญญา ... อันจะนำไปสู่ความรู้แจ้งเพื่อความดับแห่งทุกข์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดที่มนุษย์ทุกคนสามารถบรรลุได้นั่นเอง
==============================================
จากหนังสือ "เราเกิดมาทำไม"
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก


http://www.oknation.net/blog/chaiyudh/2010/11/10/entry-1

 

ขอบคุณค่ะ..............

 

เกิดมาเพื่อตัวเอง(บำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา)​

 

เป็นข้อคิดที่เตือนสติได้ดีมากสำหรับตอนนี้เลยคะ ขออนุโมทนาสำหรับการให้ความรู้เป็นวิทยาทานด้วยนะคะ สาธุ...

 

สาธุ สาธุ สาธุ..เมื่อรู้ว่าเพราะอะไร เราก็ควรขอบคุณในบุญที่เคยได้ทำไว้ จึงทำให้ได้เกิดมาเพื่อสร้างกรรมดีอีกครั้งหนึ่ง
.

 

ขอขอบคุณ titawanที่โพตข้อความดีๆๆมาไห้สมาชิกได้อ่านกัน คงจะถูกใจทุกท่าน อนาคตไม่มีใคร รุ้ ทำวันนี้ให้ดีสุดๆๆ สาธุๆครับ

 

อดีตเป็นเหตุ ปัจจุบันเป็นผล
ปัจจุบันเป็นเหตุ อนาคตเป็นผล

อนุโมทนาสาธุค่ะ ​

 

อนาคตก็ยังมาไม่ถึง การวิตกกังวลถึงอนาคตจึงไม่มีประโยชน์อะไรเลย ...
ปัจจุบันจึงเป็นเวลาที่สำคัญที่สุด เริ่ม ต้นทำสิ่งที่ดี รักษาใจเป็นปกติ ทำหน้าที่ในปัจจุบันให้ดีที่สุด ด้วยใจเป็นศีล ไม่เบียดเบียน ตั้งเจตนาถูกต้อง มีเมตตากรุณาต่อตนเองและผู้อื่น


อนุโมทนา สาธุคะ

 

สงสัยคงไม่ต้องรอท่าน"ผู้รู้"มาตอบ

 

ยืนยัน...ชาตินี้ ชาติหน้า อดีตชาติ มีจริง สภาวะธรรมในใจของท่านขณะนั้น ท่านเคยเล่าให้พระภิกษุในวัดป่าบ้านตาดฟังว่า "เกิดความสลดสังเวชภพชาติแห่งความเป็นมาของตน และเกิดความอัศจรรย์ในพระพุทธเจ้า พระสาวกอรหันต์ที่ท่านหลุดพ้นไปแล้ว ท่านก็เคยเป็นมาอย่างนี้ เราก็เป็นมาอย่างนี้ แต่คราวนี้เป็นความอัศจรรย์ในวาระสุดท้าย ได้ทราบชัดเจนประจักษ์ใจ เพราะตัวพยานก็มีอยู่ภายในจิตนั้นแล้ว แต่ก่อนจิตเคยมีความเกี่ยวข้องพัวพันกับสิ่งใด บัดนี้ไม่มีสิ่งใดจะติดจะพัวพันอีกแล้ว..."

(จากประวัติหลวงตามหาบัว)

 

การเจริญวิปัสสนาจึงเปรียบเสมือนระเบิดนิวเคลียร์ล้างบาปได้ทั้งหมด

ก็ยังติดใจกับคำกล่าวนี้ครับ ณ ที่ว่างที่หนึ่งแห่งจิตการอยู่กับการโดนไล่ตามของบาปและกรรมไม่ดีใดๆที่เราได้กระทำมาจะรู้สึกเป็นเหตุเป็นผลกับสิ่งที่ที่ได้รับ สุขที่เข้าใจเหตุเเละยินดีรับเหตุ ณ อารมณ์นั้นเราจะเข้าใจเองว่าการชดใช้และการเพียรสร้างมันคนละส่วนกัน.