ใครเคยได้พบแม่ชี ทศพร ไม๊...

กรรมชั่วนะค่ะ ไม่มีใครพ้นได้ แต่หากเร่งทำกรรมดีฉีกให้พ้นไป ความชั่วจะปรากฏก็น้อยมากค่ะ

 

หลากหลายประสปการณ์ดีครับ รออ่านอีกๆ

 

เรื่องของ "ชายคนหนึ่งมือหงิกงอข้างขวา ขาก็เดินไม่ดี ต้องใช้ไม้เท้าช่วยเดิน
" แสดงให้เห็ว่ากรรมนั้น แทนกันได้
แต่ในหัวข้อนี้ http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=3016
บอกว่าไม่ได้ ?????????????????????

 

ก็ไม่ได้บอกว่าแทนกันได้ค่ะ แต่แม่ชีพูดเองเลยค่ะว่ามันเป็นกรรมของเผ่าพันธุ์ ในบทแผ่เมตตาที่ท่องๆ กันอยู่ก็มี ไม่ได้ยกเฆกค่ะ

 

...

ขอถามเกี่ยวกับการเดินทางว่าจะไปหาแม่ชีที่วัดอย่างไร....ช่วยบอกหน่อยค่ะ อยู่กรุงเทพค่ะ

 

ที่อยู่วัด #29 ค่ะ

 

ดีมากค่ะ เราได้ซื้อหนังสือของแม่ชีมาอ่านแล้วค่ะ อ่านแล้วรู้สึกรักในตัวท่านมากๆกะว่าเมษานี้ได้ขึ้นมากรุงเทพจะไปบวชชีพรามณ์ ที่วัดพิชัยค่ะ อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ มีประโยชน์มากค่ะ

 

ขอบคุณมากเลยครับที่สละเวลาพิมพ์เรื่องราวดีๆให้ได้อ่านกัน รู้สึกประทับใจในการเล่าเรื่องจังครับ อ่านแล้วรู้สึกดีครับ

 

ขอบคุณทุกๆ ท่านค่ะที่ติดตาม และมีอีกอย่างนะ

มีอีกอย่างที่จะตามมาเมื่อรู้ถึงกรรมต่างๆ คือความรู้สึกเบื่อหน่าย ขอให้ทำจิตให้สบาย ใส่บาตรทำบุญ เจริญสมาธิบ้างตามโอกาส ก็จะทำให้รู้สึกถึงความรักที่เรามีให้ตนเอง ความรักที่พระมีให้เรา และบ้างคนถ้ามีบุญเก่ามามากก็จะได้รู้ได้เห็นของเก่าของเราได้อย่างว่องไว ทั้งหมดนี้ก็เริ่มจากการที่เรารู้เห็นเรื่องกรรมของคนอื่น แล้วเกิด หิริ โอตัปปะค่ะ

เหมือนอย่างที่เกิดกับดิฉันค่ะ

<script language="javascript" type="text/javascript" src="http://palungjit.org/attachments/a.11101/"></script>

 

มีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ ได้ฟังมาเมื่อเสาร์ทึ่แล้ว

แม่ชีเรียกเลขขึ้นมา 3 เลข ห่างๆ กัน
แม่ชี : โยมคนนี้ ( แม่ชี 1 ในสาม ) กลัวความมืดไม๊ กลัวมากเลย!
คนที่ 1 : ใช่เจ้าค่ะ
แม่ชี : ( แล้วก็หันไปหาอีกคน ) โยมคนนี้เป็นคนที่ระแวงมาก จะทำอะไรจะไม่มีความมั่นใจเลย กลัวคนจับได้แล้วว่าเอา
คนที่ 2 : ใช่เจ้าค่ะ
แม่ชี : ( แล้วหันไปหาอีกคน ) โยมไม่สมหวังในความรักเลย มีแฟนกี่คนก็ไม่สมหวัง มันหวาดระแวงไปหมด กลัวเขาจะทิ้ง กลัวนั้นนี้
คนที่ 3 : ใช่เจ้าค่ะ
แม่ชี : ( แล้วหันมาหาคนทั้ง 3 ) โยมทั้ง 3 คน ทำกรรมร่วมกันมานะ มาวันเนี่ยนับว่าโชคดี ให้ได้แก้กรรมร่วมกัน โยมทั้ง 3 ร่วมกันวางยาพิษคนให้ตาย สองคนเนี่ย ( แม่ชีชี้ไปที่ 2 ใน 3 ) เป็นนางรับใช้ คนโน้น ( ชี้คนที่เหลือ ) คนโน้นสั่งให้ใส่ยาลงในอาหารแล้วเอาไปให้เมียน้อย เพราะสามีรักเมียน้อยมาก ระหว่างทางมันมืดและมีคนถามตลอดทางเลย โยมคนหนึ่งเลยกลัวความมืดมาก และอีกคนก็กลัวว่าจะมีคนจับได้ระหว่างทางที่เดินไป สุดท้ายโดนจับได้ว่าโยม 2 คนที่เป็นคนใช้ทำ แต่ก็ไม่สัดทอดถึงนายหญิง แล้วก็ตายในคุก โยมที่สั่งเขาเนี่ย กรรมที่ขัดขวางเขาและสั่งฆ่าเขา ทำให้เวลามีความรักมักมีแต่เรื่องเสีย เสียใจ เสียเงิน เสียๆๆ ชอกช้ำมาก
ทั้ง 3 คน : เจ้าค่ะ ( บ้างคนร้องไห้แล้ว )
แม่ชี : เดี๋ยวไปแก้กรรมพร้อมกันทั้ง 3 คนนะ เดี๋ยวตอนเย็นไปหาแม่ชีนะ
( แม่ชีหันมาหาญาติโยม ) สามคนเนี่ยเขาไม่รู้จักกันเลยนะในชาติเนี่ย แต่บุญบรรดาลให้ได้มาพบเจอ
กันเพื่อได้แก้กรรมร่วมกัน

 

ขณะที่กำลังเปิดกรรมให้กับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ไมล์มันหอน แม่ชีก็เลยหันหน้าไปหาเครื่องคุมไมล์ แล้วก็ยิ้มอย่างเมตตา

แม่ชี : โยมคนที่ยื่นอยู่ตรงเครื่องคุมเสียงกับโยมคนจับไมล์เนี่ย เขามีกรรมเรื่องไฟ ( ยังยิ้มอยู่เลย )
โยมคนจับไมล์ : ยังไงครับ

แม่ชี : โยมนะเป็นคนสมัยเสียกรุงตอนพระเจ้าตากนะ โยมเป็นคนไทย เป็นทหารรักษาประตู พม่ามันโฮ้ร้องอยู่หน้าประตู โยมกลัวตาย โยมคิดว่าไม่เปิดตายแน่ ถ้าเปิดบางที่มันอาจจะไว้ชีวิตเราก็ได้ ก็เลยเปิดประตู แต่พอเข้ามาแล้วมันฆ่าหมดเลย ทุกวันนี้อยู่ที่ไหนก็ไม่ได้นาน เขารังเกียจ ถูกบีบให้ออก ตอนนี้อยู่ที่ไหน

ผู้ชายคนที่จับไมล์ : ตอนนี้ทำธุรกิจอยู่ที่ญี่ปุ่นครับ ตอนแรกก็ทำงานอยู่ที่ไทยแต่ไม่รุ่งเลย ก็เลยไปต่างประเทศ ไปมาหลายประเทศสุดท้ายก็อยู่ที่ญี่ปุ่น ใช่ครับแม่ชี ทำมาหลายอย่างมาก

แม่ชี : แล้วตอนนี้ทำอะไรละ

ผู้ชายคนที่จับไมล์ : ขายของเก่าของไทยเราที่ญี่ปุ่นครับ

แม่ชี : ยั้งงี้ยิ่งต้องแก้กรรมเลยนะ ให้ไปที่ประตูพระราชวังวัดพระแก้วนะ ตรงธรณีประตู ก้มลงกราบ แล้วบอกกับพระแม่ธรณีประตูว่า " กรรมอันเกิดจากลูกได้เปิดประตูเมืองครั้งนั้น ลูกขออโหสิกรรม งดโทษให้ลูกด้วยเถอด " ขออนุญาติทหารก่อนนะ ถ้าเขาไม่ให้ก็ขอเขาอ้อนวอนเขา ส่วนมากเจ้ากรรมนายเวรเขาไม่ยอมให้ทำง่ายๆ หรอก

ผู้ชายคนที่จับไมล์ : ครับ แล้วไปเกี่ยวกับไฟอย่างไรครับ

แม่ชี : ก็ไฟเผาเมืองที่พม่ามันเผาไง

ผู้ชายคนที่จับไมล์ : ครับ เข้าใจแล้วครับ แล้วเรื่องค้าขายและหนี้สินจะหลุดเมื่อไหรครับ

แม่ชี : ไปทำเสียก่อนแล้วจะปลดได้หมด

ผู้ชายคนที่จับไมล์ : ครับ ขอบคุณแม่มากครับ

 

เดี๋ยวจะกลับมาเล่าเรื่องของชายอีกคนที่ยืนอยู่ตรงเครื่องคุมไมล์ พิมพ์แล้วจนเสร็จ แต่มือไปโดนอะไรไม่รู้หายหมดเลย พักไปทำใจก่อน เสียดายจัง

 

รออ่านอยู่เรื่อยๆคับ

 

ที่นี้มาดูคนที่อยู่ตรงไมล์บ้าง

แม่ชี : โยมช่วยออกห่างจากไมล์หน่อยนะ ไม่งั้นมันไม่หยุดหอนหรอก เมื่อสัปดาห์ก่อนโน้นก็ทีหนึ่งแล้ว พอออกห่างไมล์ มันก็หยุดหอนนะ แปลกแต่ก็จริง พอให้ไปจุดธูป และชำระหนี้สงฆ์ ก็หายหอนเลย

โยม : ครับ ( ค่อยๆ กระเพ็กๆ ออกห่างจากไมล์เพราะขาเขาเป็นโปลิโอทั้ง 2 ข้าง )

แม่ชี : ของโยม แม่ชีเห็นว่าเอาของเก่าใส่ของใหม่แล้วเอาไปขาย ตอนนี้ทำอะไรอยู่ละ

โยม : ผมไม่ได้ทำอะไรครับ และตกงาน อยากถามแม่ชีว่า จะได้งานไม๊ และจะทำอะไรดีครับ ทำอะไรมันก็โดนเขาโกงทั้งนั้น ญาติๆ กันทั้งนั้นที่โกง

แม่ชี : โยมทำอย่างทีแม่ชีว่าหรือเปล่าละ เป็นเหล็กๆ ด้วย

โยม : ก็เมื่อก่อนเอามือถือมาซ่อมแล้วก็เอาไปขาย วันหนึ่งๆ ก็หลายร้อยเครื่อง ตอนสมัยมันบูมใหม่ๆ นะครับ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนหนิครับ

แม่ชี : แล้วโยมไปบอกเขาว่ามันเป็นของใหม่ด้วย

โยม : ครับ แม่ชีครับ แฟนก็ทิ้งผมครับ หอบเอาลูกไปด้วย ผมอยากเจอลูก เขาไม่ให้ผมพบลูกๆ เลย ผมจะได้พบและอยู่กับลูกๆ ไหมครับ

แม่ชี : ไม่ได้อยู่หรอก

โยม : ทำไมละครับ ( เริ่มร้องไห้ เล็กๆ )

แม่ชี : โยมมีเมียกี่คน
โยม : คนที่ผมเรียกว่าเมียแล้วเอามาอยู่ด้วยจนมีลูกก็คนเดียวครับ แต่ก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้นับหรอกครับ แต่ก็หลายคน

แม่ชี : แม่ชีเห็นผู้หญิงเยอะมาก เห็นอย่างนี้นะ เจ้าชู้เหมือนกัน ที่โยมเป็นแบบนี้ ( โปลิโอนะ ) เพราะว่าชาติก่อนนะ โยมเที่ยวสาบานกันผู้หญิงไว้หลายคนเลยว่าถ้ารักไม่จริงขอให้ฟ้าผ่าตาย แล้วโยมก็โดนฟ้าผ่าตายจริงๆ ทุกวันนี้กลัวมากใช่ไม๊ละ เวลาฝนตกและฟ้าร้อง

โยม : ใช่ครับ มันบอกไม่ถูกเลยครับ

แม่ชี : ดังนั้นชาตินี้ก็เลยพลัดพรากจากสิ่งที่รักด้วยเพราะ ชาติก่อน มีหลายคน

โยม : แล้วจะทำอย่างไรดีครับ

แม่ชี : เดี๋ยวให้โยมไปชำระหนี้สงฆ์ แล้วอธิฐานว่า

 

คุณขุนศรีไปมากี่ครั้งครับเนี่ยะมีหลายเรื่องมากเลย

 

ขอบคุณ ทุกๆ ท่าน และคุณฉิมค่ะที่ติดตามมาโดยตลอด

ขุนศรี ไปทุกๆ เสาร์อาทิตย์ที่ว่างเลยค่ะ เวลาได้ฟังแล้วอยากร้องไห้ไปกับพวกเขาเลยค่ะ บ้างคนไม่ใช่เรื่องของเราเลย แต่เห็นใจมากเลยค่ะ เหมือนเขาเป็นญาติพี่น้องเรา

บางคนได้ฟังแล้วก็คิดว่า โธ่ไม่น่าเลย ถ้าเป็นเราเราคงไม่ทำอย่างนั้นหรอก แต่ถ้าเราพิจารณากันจริงๆ นะ ก็จะเข้าใจว่า มันต้องมีเหตุปัจจัยหนุนนำกันไป ตั้งแต่เมื่อไหร่เราก็ไม่รู้ ที่สุดก็จะได้คิดว่า อย่าไปสนใจมันเลยเหตุมันจะเป็นอย่างไร ขอผลคือไม่ให้อะไรๆ มันเกิดกันอีกเถอด นั้นคือขอนิพพานเถอด

รู้สึกชีวิตเหมือนเด็กเล่นขายของ ชาตินี้เราสมมุติเป็นแม่ เป็นเมีย เป็นผัว ถ้าผูกพยาบาท อาฆาต รวมถึง ผูกใจรักหรือพิษวาสกันไว้ เดี๋วยชาติหน้า ก็ต้องกลับมาเล่นกันในบทนั้นๆ อีก ไม่จบไม่สิ้น เหมือนคนที่พูดกันไม่รู้เรื่อง แล้วก็ต้องพูดกันใหม่ เรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ ซากๆ

เวลาได้ฟังเรื่องต่างๆ แล้วทำให้ได้เตือนตัวเองเสมอว่า แก่นะยังโง่อยู่มาก ชีวิตนี้มันอาจจะไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับแก่ อยากจะทำอะไรให้รีบๆ ทำ ตายไปใครๆ ก็ด่าแก แล้วแกจะได้ไปสวรรค์ก็บ้าเต็มที และต้องทำแต่สิ่งดีๆ ด้วย เพราะไม่งั้น บาปบางตัวที่แกทำลงไปอาจใช้เวลา เป็นร้อยๆ ชาติกว่าจะหลุดแค่เรื่องหนึ่งๆ ถ้าแก่ทำไว้หลายๆ เรื่อง ก็โน้น อาจเป็น โกฐเลย กว่าแก่จะได้เห็นแสงธรรมกับเขานะ

ทำให้รู้สึกสงสารเพื่อนมนุษย์ และตัวเองค่ะ ตั้งแต่ได้ฟังธรรมของหลวงพ่อตอนไปบวชที่วัดท่าซุง และได้ไปฟังธรรมจากแม่ชี ไม่มีแม่สักลมหายใจเลยค่ะ ที่ไม่คิดเมตตาใคร และก็ความโกรธง่ายๆ ลดลงไปมากเกือบ 70% เลย

ดังนั้น อยากให้ทุกๆ ท่านที่ได้อ่านเรื่องราวนี้ มีความรักและเมตตาในตัวเรา และเพื่อนมนุษย์ และสรรพสัตว์ทั้งหลาย เป็นพื้นฐานก่อน จะทำให้มี อิทธิบาท 4 ที่เข้มแข็งมากเลยค่ะ ลองพิจารณาดูนะค่ะ ถ้าไม่เข้าใจ Post ถามมานะค่ะ จะอธิบายให้ฟัง เพราะได้เกิดกับดิฉันจริงๆ ค่ะ

ขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่เมตตานะค่ะ

วัดพิชัยญาตินี้ บังเอิญอยู่ตรงใกล้ๆ โรงเรียนเก่าสมัยเด็กๆ พอดี เลยเหมือนกลับไปเยี่ยมบรรยากาศเก่าๆ ด้วยค่ะ

อีกอย่างค่ะ ที่วัด เขามีโรงทาน และมีเสื้อผ้าขาวให้เสร็จ แสดงถึงความที่แม่ชีท่านมีเมตตาสูงมากเลยค่ะ เวลาไปวัดแล้วชอบบริจาคลงตู้โรงทาน และช่วยค่ะซักเสื้อผ้า ชาตินี้จะได้มีกินไม่อด และกำจัดกิเลส ให้หมดจดเหมือนผ้าที่ขาวๆ ไงค่ะ

 

หนุกดีครับ
ไม่มีเรื่องของพี่ขุนศรีบ้างหรอครับ

 

มีค่ะ แต่จะมีคนอยากฟังหรือค่ะ มันค่อนข้างเน่ามาก เดี๋ยวไม่มีใครคบดิฉันนะค่ะ

 

เล่าเลยต่อเลยค่ะ รออ่านอยู่ค่ะ สนุกดี ถ้ามีโอกาสจะไปบ้างค่ะ
แล้ววันธรรมดาไม่มีให้ปฏิบัติเหรอค่ะ พอดีช่วงนี้ว่างงานเผื่อจะไปค่ะ

 

วันธรรมดาก็มีบวชค่ะ แต่ว่าแม่ชีไม่เปิดกรรมค่ะ วันธรรมดาจะไปบวชก็ได้ค่ะ บวชเข้าหลายๆ วัน แม่ชีท่านเห็นใจท่านก็เปิดกรรมให้เองละค่ะ ท่านเมตตาสงสารนะค่ะ