หนักเหลือเกิน

หนักเหลือเกิน

เป็นเรื่องราวของเพื่อนพ่อที่เสียชีวิตไปแล้ว มาเข้าฝันบอกพ่อว่า "หนักเหลือเกิน ต้องหาบดินที่โกงหลวงไปเอามาคืน เหนื่อยเหลือเกินจะพักก็ไม่ได้เขาไม่ให้พัก หาบไปจนกว่าจะครบตามจำนวนที่โกงหลวงไป"

เฒ่ามะขาม คือชื่อเพื่อนคอเหล้าที่ชอบพอกันคุยกันถูกคอกับพ่อ อยู่หมู่บ้านเดียวกันแต่คนละคุ้ม อยู่ข้างบ้านพี่สาวและมีซอยเล็กๆ คั่นไว้เข้า-ออกของชาวบ้านในระแวกนั้น หน้าบ้านเขาติดถนนหลวงเส้นหลักของหมู่บ้านกับอีกหมู่บ้านหนึ่ง ซึ่งเมื่อก่อนยังไม่ลาดคอนกรีต
โดยทั่วไปตามบ้านนอก จะมีเสาหลักแบ่งเขตแดนอาณาเขตแสดงความเป็นเจ้าของแบบง่ายๆ คือใช้เสาไม้และไม้ไผ่กั้นเป็นเขตแนว หรือบางบ้านจะใช้ไม้ไผ่สานผูกมัดกับไม้ไผ่นั้นแทนกำแพง ทีนี้เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนแกล้อมเสาหลักเขตของบ้าน แกก็ค่อยๆ เขยิบออกมาทีละนิดๆ หลายปีอยู่เหมือนกัน กินเนื้อที่ของริมถนนซึ่งเป็นทางระบายน้ำ และเป็นที่สำหรับวัวควายเดินไปประมาณศอกเศษๆ ส่วนอีกด้านเป็นซอยก็ทำให้ซอยทางออกดูแคบลงอย่างเห็นได้ชัด พี่สาวเห็นหลังจากแกล้อมรั้วเสร็จแล้ว ก็เลยติงแกไปว่า "ทำไมล้อมรั้วไม่ตรงเขตแนวเดียวกัน วัวควายจะเดินตรงไหน แล้วเวลาฝนตกจะมีทางระบายน้ำไหมน่ะ" แกก็เถียงแบบข้างๆ คูๆ ทุกคนในชุมชนนั้นรู้แต่ก็ไม่มีใครไปทำอะไรแกได้ แกเป็นคนเสียงดัง โมโหร้ายและเอาเรื่อง เลยไม่ค่อยมีใครอยากไปยุ่ง พอดิฉันกลับไปเยี่ยมพี่สาวๆ ก็ชี้ให้ดู เออ! มันใช่จริงๆ ลองไปยืนริมรั้วของพี่สาวแล้วมองตรงไปยังบ้านแก รั้วของแกมันโผ่ยื่นออกมาติดถนนเลย ส่วนถนนที่เป็นหินลูกรังสีแดงก็เว้าแว่งเข้าไปเพราะเกิดชำรุดจากวัวควายเดิน ส่วนซอยด้านข้างเป็นรูปปากขวดเห็นได้ชัดมาก ไม่นานต่อมาหลังจากที่แกได้ครอบครองที่ที่ได้มาอย่างน่าตาเฉย แกก็ป่วยไข้ บ่นปวดท้องบ้าง หนักท้องจนลุกไม่ขึ้น ท้องเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ ไปหาหมอๆ ตรวจเช็คตับกลัวว่าเป็นโรคตับแข็งจากการดื่มเหล้า หมอบอกไม่เป็น บอกว่ามีน้ำในท้องต้องเจาะออกทุกอาทิตย์ พี่สาวว่าแกทรมานอยู่นาน เดินเหินไม่ได้ พ่อก็ไปเยี่ยมประจำ และแล้วแกก็จากไป พ่อเสียใจมาก เหงาไปพักใหญ่เพราะคิดถึงเพื่อน ผ่านไปจนถึงงานทำบุญหา พ่อก็ช่วยงานอย่างเต็มที่ คืนวันนั้นพ่อก็ฝันว่า เพื่อนมาหาก็ดีใจและถามข่าวคราวกันเป็นธรรมดา

นี่คือคำสนทนาระหว่างพ่อกับเพื่อน
พ่อ: สบายดีไหมเพื่อน ทำบุญไปให้(แจกข้าว)ได้รับไหม
เพื่อน: ฮื้อ!(พยักหน้า)ได้รับแล้ว
พ่อ: ได้รับแล้วทำไมหน้าเศร้า ไม่สบายรึ? รึว่าหิวเหล้า!!!??
เพื่อน: โอ๊ย! เกลอเอ้ย! เหนื่อยและหนักมากเลย
พ่อ: เอ็งไปทำอะไรมา?
เพื่อน: หาบดินไปคืนเขา ทั้งวันทั้งคืนไม่ได้หยุดพักเลย
พ่อ: ดินอะไร? คืนใคร?
เพื่อน: ก็ดินหลวงที่ฉันโกงเขามาน่ะสิ เอามาแค่ศอกเดียว จะต้อง หาบไปอีกเมื่อไหร่ ปวดไหล่ไปหมด ไม่รู้เมื่อไหร่จะใช้คืนหมด ไอ้เกลอ ฉันไปก่อนนะ หมดเวลาแล้วต้องไปหาบดินต่อ

พ่อตกใจตื่นจากฝัน และเล่าให้แม่ฟัง พอแม่ไปวัดก็ไปปรึกษากับท่านเจ้าอาวาส ส่วนพ่อก็ไปบอกภรรยาของเพื่อนถึงความฝัน ภรรยาเขาบอกว่าก็ไม่รู้จะช่วยได้อย่างไรคุยกันอยู่สักพัก แม่กลับมาจากวัดก็เลยมาบอกว่า หลวงพ่อที่วัดแนะนำมาว่า สิ่งที่เอามานั้นให้เอาคืนเขาไปเสีย แล้วตอนกรวดน้ำให้เอ่ยชื่อคนตายบอกว่าขอคืนของที่เอาไป ทุกคนก็ช่วยกันรื้อเสาหลักและฝาไม้ไผ่ที่ล้อมรั้วนั้นออก และเขยิบเข้าด้านในอย่างที่เป็นจริงกันทั้งสองด้านที่โกงมา เมื่อเสร็จสิ้นก็ให้ผู้เฒ่าผู้แก่ที่มีศีลมีธรรม(รวมแม่ด้วย) จัดทำพิธีเล็กๆ เรียบง่าย ขอขมาขึ้นที่ตรงนั้น เป็นอันว่าคืนเสร็จสรรพ หลังจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น นับว่าเป็นเรื่องราวที่ตอกย้ำกับสิ่งที่คนแก่เฒ่าเขาสั่งสอนลูกหลานอย่างเป็นรูปธรรม จากนั้นต่อมาประมาณปีกว่าๆ หมู่บ้านก็ได้งบฯ มาสร้างถนนคอนกรีต

นี่คือเรื่องราวที่คนตามถิ่นบ้านนอก จะเกรงกลัวกันมากเพราะเชื่อในเรื่องบาปกรรม คุณทำอะไรไว้คนอื่นๆ เขาอาจไม่รู้ไม่เห็น แต่คุณหนีกรรมนั้นไม่พ้น ไม่วันใดก็วันหนึ่งแหล่ะคุณจะต้องเจอ

 

ิอนุโมทนา ครับ

ที่บ้านผมไม่รู้โกงที่หลวงไหมอะครับ หลังบ้านติดกับคลอง

แล้วมีเจ้าท่า(เจ้าหน้าที่ทางน้ำมาเตือน) แต่ผมเห็นทุกบ้านก็เลยหมด

เลยไม่รู้ว่ากงไหมอะครับย

 

ถ้าเจ้าหน้าที่มาเตือนก็แสดงว่ามีปัญหาครับ แนะนำทำให้ถูกต้องตามที่
เจ้าหน้าที่แนะนำดีกว่าครับ

 

ตามที่พันเอกเสนาะ จินตรัตน์ เล่าท่านบอกว่าผู้ชอบโกงที่ดิน เมื่อตายแล้ว จะแบกดินที่โกงได้ แม้จะหนักเพียงใดก็ต้องแบกไว้อย่างทรมาน และครำ่ครวญอยู่ตลอดเวลาว่า"หนักเหลือเกินๆ"จนกระทั่งหมดกรรมที่โกงไปซึ่งนานแสนนาน..ท่านก็บอกว่าท่านเล่าตามที่ไปเห็นมา

 

ทำกรรมใดได้กรรมนั้น ทำในสิ่งที่ถูกต้องค่ะ
เจริญในธรรมค่ะ

 

ขออนุโมทนาที่แนะนำเรื่องราวดีๆ มาให้ค่ะ ถ้าว่างจะเข้าไปฟังค่ะ