มีหน้าที่ภาวนาไป จะได้หรือไม่ได้ช่างมัน

เมื่อก่อนก็คิดเช่นนี้ค่ะมีหน้าที่ภาวนาก็ภาวนาไปทำเช่นนั้นเพราะหลวงพ่อชาท่านเทศน์เช่นนี้ แต่ติดนานเกิน หลวงปู่หล้าท่านเคยทักว่า"ติดสมาธิหัวตอ"ให้พิจารณาสังขารแต่ก็พยายามเพราะไม่ได้อยู่ใกล้ครูบาอาจารย์ได้แต่ฝึกเองอ่านหาประสบการณ์จากเน๊ต แล้วฝึกไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้กลับเมืองไทยค่ะ

 

ขออนุโมทนาค่ะ
​

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ

ดอกบัวข้างบนสวยจับใจเลยค่ะ

 

ขออนุโมทนาสาธุด้วยครับ....ผมก็เป็นแบบนี้ครับ...เคยเข้าได้แล้วอีกนานเลยเพราะความอยากนี่เอง...คืนนี้นั่งอีกจะเลิกอยากได้อยากมีอยากเป็นแล้วล่ะครับ

 

อ๋อ ที่หลวงปู่ชาท่านพูดเช่นนั้นก็เพราะ ท่านสอนคนที่ไม่ชอบทำอะไรๆ ชอบแต่ถามๆๆๆๆ ถามไปเรื่อยแต่ไม่ยอมทำสักทีครับ ท่านเลยสอนไปอย่างนั้นเองหละ

หากได้สมาธิจริงแล้วไปถามท่าน ท่านก็คงจะแนะนำไปอีกอย่างแน่ครับ

คือ คนที่เข้าไปถามปัญหากับท่านจะมีอยู่สองประเภทหนะครับ

ประเภทที่หนึ่งก็คือ ถามอย่างเดียวมีแต่ความสงสัยแต่ไม่ยอมไปทำสักที
ประเภทที่สอง ทำไปจนเกิดสภาวะต่างๆแล้วแก้ไม่ได้จึงมาถามให้ท่านแก้ให้

ดังนั้นคำตอบของท่านจึงเป็นเช่นนั้นครับ ขอบคุณครับ

 

ขออนุญาตนำไปเผยแผ่เป็นธรรมทานนะขอรับ..

 

อ่านนึกถึงเรื่องพระอริยสงฆ์องค์หนึ่งจัด
ที่ท่านปฏิบัติเพื่อหวังจะให้บรรลุอรหันต์ให้ได้แต่ก็ไม่บรรลุ จนท่านเลิกหวังวางการปฏิบัติก็บรรลุเลย สาธุคับ
​

________________________________________________________________________

เล่ม 1. หนทางแห่งการพ้นทุกข์.rar
เล่ม 2. หนทางแห่งการบรรลุ.rar

 

ขออนุโมทนาสาธุครับ.
ตรงกับใจผมเลยรับ สมัยเด็กอายุประมาณ 10-12 ขวบ ผมเคยนั่งสมาธิมีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ผมเข้าถึงระดับ ที่เรียกว่า ปิติหรือสุข นี่แหละ จากที่ร่างกายปวดเมื่อยไปหมด โดยเฉพาะที่ขา พอถึงจุดหนึ่งร่างกายมันก็เย็นสบาย ความรู้สึกปวดเมื่อยหายไปหมด อารมณ์ความรู้สึกมันสบาย สบายอย่างที่สุด ซึ่งไม่เคยรู้สึกมาก่อน ...หลังจากนั้นมานั่งบ้างไม่นั่งบ้าง จนเข้าเรียนมัธยมจบแล้วก็ต่ออุดมศึกษา แต่ความสนใจในเรื่องสมาธิก็ยังมีอยู่ หลังจากจบมหาลัยมา ทำงานก็ปัญหาต่างๆ มากมาย จนกลับมาสนใจธรรมะและสมาธิจริงๆจังๆ อีกครั้ง (ซึ่งเมื่อก่อน มักอ่านแต่ทฤษฏี ปฏิบัติน้อยมาก) แต่ความสึกที่ได้รับจากการนั่งสมาธิสมัยเด็กยังติดใจอยู่จนบัดนี้ จนปัจจุบัน ก็ปฏิบัติมากขึ้นๆ แต่ก็ยังไม่สามารถ ได้ถึงระดับตอนเป็นเด็ก ...อย่างนี้มันเกี่ยวกับการที่เรายังมีตัวอยาก อยู่ใช่ไหมครับ ...

 

ไม่แน่ใจว่า เข้าสมาธิรึอะไรรึป่าว แต่ว่ารู้สึกมีความสุข บอกไม่ถูก จิตสงบนิ่งกว่าทุกๆครั้งที่เคยเป็น ตอนแผ่เมตตา เป็นแค่อยู่ช่วงเดียวครับ หลังจากนั้นแผ่เมตตายังไงก็ไม่เคยเข้าสมาธิแบบนั้นอีกเลย

เพราะความอยากนี่เอง = = หลังๆนี่ อยากให้มันเข้าสมาธิแบบนั้นจนเกิดอาการปวดๆขมับเล็กน้อยขณะแผ่เมตตา

วันนี้จะลองพยายามไม่อยากดูครับ

อนุโมทนาครับ

 

เหมือนผมเลยครับ อนุโมทนากับ จขกท ด้วยครับ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ

 

ขออนุโมทนาสาธู

เป็นเรื่องที่ทำได้ยากเพราะจิตต้องการเห็นพัฒนาการของจิต พยายามอยู่ค่ะ ขออนุโมทนา สาธุการค่ะ

 

ขออนุโมทนา ยังไม่เคยถึงไหนเลย ทำไปเรื่อยๆอยู่ คงได้ซักวัน

 

อนุโมทนาสาธุ แต่ผมยังไม่รู้สึกอะไร คงทำน้อยไปมั่ง
เลยไม่รู้ความอยากได้ตรงนั่น มีแต่ยิ่งนั่ง แล้วรู้สึกไม่สบายตัว
เมื่อยด้วย ปวดด้วย ผมมาถูกทางปะเนี้ยครับ ยังไม่เข้าใจในการนั่งสมาธิ

 

เพราะอยาก...จึงยึดติด...ไม่ปล่อยวาง

 

กราบอนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ครับ พระอาจารย์เล็ก
สำหรับตัวผมเองนั้น เราจะต้องฝึกจิตก่อน ด้วยการอธิษฐาน
คำอธิษฐาน
ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป ข้าพเจ้าจะควบคุมและกำหนดความนึกคิดทั้งหมด
ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป ข้าพเจ้าจะควบคุมจิตปราถนาและความนึกคิด เพื่อประโยชน์เกิดเป็นความบริสุทธิ์ของดวงวิญญาณ
ขอให้วันนี้และวันต่อไป ข้าพเจ้าจะควบคุมมโนภาพและความนึกคิดเพื่อประโยชน์ อันเป็นความสำเร็จในการปฏิบัติจิตของข้าพเจ้า
จากการอธิษฐานจิตตามข้อความข้างต้น จึงเป็นการบอกตัวเองว่ามีความแน่วแน่ในการปฏิบัติสมาธิทุกวัน
เมื่อเสร็จจากการอธิษฐานแล้ว เราควรที่จะทำการแผ่เมตตา สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น อเวรา โหนติ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรต่อกันและกันเลย............ ก่อนการนั่งสมาธิทุกครั้ง
ขั้นตอนการฝึกสมาธิ
1. การพักผ่อนร่างกายให้เต็มที่ก่อนการภาวนา
2. การกำหนดลมหายใจ ในเบื้องต้น ให้สูดลมหายใจเข้าช้าๆให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แล้วกลั้นลมหายใจไว้ภายในสัก 2-3 วินาที แล้วค่อยๆระบายลมหายใจออกอย่างช้าๆ ที่สำคัญก็คือมีสติตามกำหนดรู้กองลมตลอดสาย คือรู้ลมเข้า รู้ลมกลั้นอยู่ภายใน และรู้ลมที่กำลังระบายออกมา จิตจะค่อยสงบลง
3. การฝึกความสงบ ความสงบเกิดขึ้นได้ด้วยการอยู่คนเดียว เป็นโอกาสให้พัฒนาระดับดวงจิตให้สูงขึ้น เพื่อให้เข้าใจถึงแก่นของจิตวิญญาณที่ถูกต้อง ในขั้นนี้เมื่อมีความสงบก็ให้พิจารณาถึง ขันธ์ 5 ประกอบด้วย รูปขันธ์ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์ (ไม่ใช่จิต แต่เป็นวิญญาณที่เกาะอยู่กับขันธ์ 5 เรียกว่า ประสาท) ว่ามันเป็นไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง (ความไม่เที่ยง ความไม่คงที่ ความไม่ยั่งยืน ภาวะที่เกิดขึ้นแล้วเสื่อมและสลายไป) ทุกขัง (ความเป็นทุกข์ ภาวะที่ถูกบีบคั้น ภาวะที่ถูกกดดัน ฝืน และขัดแย้งอยู่ในตัว) อนัตตา (ความไม่ใช่ตัวตน ความไม่มีตัวตนที่แท้จริงของมันเอง ไม่ใช่ของใคร ไม่อยู่ในอำนาจควบคุมของใคร) รวมถึงการที่จะต้องพลัดพรากจากคนที่เรารัก สิ่งที่เรารักทั้งหลาย และ กรรมที่เราเป็นผู้กระทำขึ้นมานั้น เราย่อมจะต้องชดใช้กรรมนั้นด้วยตัวเรา ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ หมั่นพิจารณาเพื่อให้ละจากการติดบ่วงมาร และการทำความชั่วร้ายทั้งปวง การทำบาปทั้งปวง
4. การภาวนา ซึ่งแล้วแต่ความเหมาะสมของแต่ละคน จะเป็น พุทโธ นะมะพะทะ สัมมาอรหัง ยุบหนอพองหนอ ........ขณะเดียวกันให้นึกถึงองค์พระพุทธเจ้า โดยผ่านทางพระพุทธรูปที่ถูกกับตนเอง เช่น พระพุทธชินราช พระแก้วมรกต สมเด็จองค์ปฐม หลวงพ่อโสธร ฯลฯ หากสามารถมองเห็นภาพดังกล่าวก็ให้ทรงไว้ แล้วพิจารณาความสงบ เช่นเดียวกับข้อ 3.
5. การเพ่งกสิณ เป็นขั้นตอนของการฝึกจิตให้เกิดทิพยอำนาจ ควรปฏิบัติภายใต้การควบคุมของครูบาอาจารย์
อย่าลืมพื้นฐานของการทำสมาธิคือ การรักษาศีล ทำจิตใจให้ผ่องใส เลือกสถานที่ที่ให้เหมาะสม เลือกเวลาให้เหมาะสม (การเลือกเวลาและสถานที่เดียวกัน จะเกิดประโยชน์อย่างมากแก่ผู้ปฏิบัติ)
การฝึกสมาธิเป็นการสร้างระเบียบวินัยให้กับจิตวิญญาณ หากสามารถทำได้อย่างสม่ำเสมอ จะเกิดประโยชน์อย่างที่ท่านคาดไม่ถึงทีเดียว อย่างน้อยจะได้ปัญญาในการดำเนินชีวิตโดยไม่ประมาท

 

การควบคุมสติยากมากเลยค่ะ เป็นเพราะความไม่เข้าใจด้วย เลยหาทิศทางไม่พบสักที
ภาวนาทุกคืนค่ะ แต่คุมสติไม่ได้เลย

 

ใช่เลยครับ ขอบพระคุณอย่างสูง