การฝึกสมาธิ เพื่อการรักษาโรคให้ตนเองและผู้อื่น (ได้อภิญญาเป็นของแถม)

เสาร์อาทิตย์นี้
สุวิจะเข้า บูธ 042 เฉพาะวันเสาร์ที่ ๒ ตุลา เวลา 10.00-14.00 น
ส่วนวันอาทิตย์ ที่ ๓ ตุลาคม ติดสอบครับ จะไม่เข้าไป

 

สวัสดีครับอาจารย์
เหมือนถูกเรียกมายืนหน้าห้องให้มารายงาน
ทั้งทีผลงานก็ไม่ค่อยมี

เมื่อได้มรรค 8 มาพิจารณา
มันทำให้เห็นความแตกต่างระหว่าง
การพิจารณาแบบปกติที่เคยทำมา
กับการมีสมาธิ แล้วพิจารณา
ความคมชัดมันต่างกัน
ความลึกซึ่งในธรรมก็ต่างกัน

เหมือนกับการท่องพุทโธ แบบเดิม
มันเหมือนพุทโธอยู่ที่ปาก สักแต่ว่าท่อง
สติอยู่ที่หนึ่ง สมาธิอยู่ที่หนึ่ง

แต่เดี๋ยวนี้ เวลาท่องพุทโธ
เสียงของพุทโธ มันก้องไปทั้งกาย
พุทโธ สติ สมาธิ มันเป็นหนึ่งเดียวกัน

ขอรายงานแค่นี้ก่อนครับ

 

สาธุ.....ที่ทำไปนั่นดีแล้วหนอ

 

ส่งการบ้านครับ บทที่ 1 ครับ
- ดูลมหายใจ ถึง 99 ก็มืดเงียบไปหน่อย(คล้ายหลับ) ตั้งสติได้ก็ต่อ ที่ 100 เลยครับ
- พุทโธ ไปสักพัก ก็มืดเงียบไม่รับรู้อะไรเลยครับ นานมาก น่าจะสักประมาณ 20 นาทีได้ ก็กลับมา พุทโธใหม่ จนจบ ที่ 100
- เกษา ฯ หลุดนิดเดียวครับ ทำจนจบ 100 แล้วก็ นอนครับ
- เป็นคล้าย ๆ แบบนี้ทุกวันครับ ผมต้องปรับปรุงแก้ไข เพิ่มเติม อะไรบ้างครับ รบกวนอาจารย์แนะนำครับ.....

 

ขอมารายงานตัวก่อนแล้วกันนะค่ะ

พร้อมส่งการบ้านเมื่อไหร่ จะแวะมาอีกทีค่า

ยินดีในบุญกับทุกท่านที่พัฒนาการฝึกดียิ่งๆขึ้นไปนะค่ะ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ visnu
อย่างที่เคยบอกว่าผมเห็นเด็ก น่าจะเป็นที่เราเคยไปรู้ไปเห็นการทำแท้งมา อันนี้ต้องแก้
ไม่อย่างนั้นก็จะติดอย่างนี้ครับ เมื่อกายคตาสติ แยกออกจากกัน กรรมบางตัวนั้น
ถือเป็นโมฆะกรรม
เค้าย่อมไม่ยอมแน่นอน อันนี้ต้องมาดูมาคุยกันครับ




</TD></TR></TBODY></TABLE>

การนั่งสมาธิ ย่อมเป็นบุญ การให้ทาน ก็เป็นบุญเช่นกัน

ให้ระลึกถึงบุญ และรวมให้เป็นหนึ่ง อุทิศให้เด็กผู้นั้น(โดยด่วน)ทำในสมาธิ
และขอโทษ ขออโหสิกับเขาด้วย
และบอกเขาว่า เราไม่ได้รู้เห็นกับการทำแท้งนั้นเลย และยืนยันเราไม่เกี่ยว
แม้การให้ยืมเงินไป ก็เพื่อตั้งใจช่วยเพื่อนมนุษย์ให้มีกินมีใช้เพื่อการยังชีพเท่านั้น
เขาจะเอาไปทำอะไรเกินเลย เราไม่อาจรู้ได้ และไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้


และระลึกถึงบุญอีกครั้ง ขอให้บุญนั้นจงปกป้องคุ้มครองตัวเราให้พ้นจากภัยทั้งปวง
และระลึกถึงบุญทั้งปวงนั้นเป็นเหมือนสนามพลังห่อหุ้มตัวไว้
และสั่งลงไปอีกครั้งให้ "ขอให้บุญนั้น(สนามพลังที่ห่อหุ้มตัว) จงปกป้องคุ้มครองตัวเราให้พ้นจากภัยทั้งปวง ทั้งหลับและตื่น ในทุกภาวะ"

รีบทำโดยด่วน และทำซ้ำหลายๆครั้งเมื่อมีโอกาส
ทำจนกว่าจะพบ อ. บาสซ์

 

น่านน มีเรื่องให้เสียวๆอีกแล้วนิ
คุณทานตะวัน สู้ๆนะคะ

คุณอาทำให้เรานึกถึง พวกที่ชอบมาแจกซองผ้าป่า
ไม่ได้เกี่ยวกับคุณทานตะวันนะคะ แต่ทำให้นึกได้ว่า
บางที่เราให้ด้วยความใจบุญ เท่านั้นคงไม่พอ
การให้ที่ประกอบด้วยปัญญา... มันก็ยากเหมือนกันแฮะ ..

แต่ก่อนเวลามีคนเดินมาขอบริจาคตามบ้าน
ก็ให้แบบกังขา เค้าเอาไปทำบุญจริงป่าวหว่า
หลังๆเลยตัดปัญหา ไม่ให้เลยแล้วกัน ไม่ได้
ลบหลู่ดูหมิ่น แต่ไม่มีศรัทธา ก็ไม่กล้าทำ
อันนี้เป็นกรรมมั้ยหนอ ???

 

มารายงานตัวและส่งการบ้านด้วยครับ
หลายวันที่ผ่านมานั่งแล้วอาการไม่ค่อยสงบเลยครับ
วันนี้อาการสงบขึ้นมาบ้างครับ ตามดูลม มีอาการตัวโยกเล็กน้อย และลมหายใจเบาลง
ภาวนาช่วงอื่นก็มีฟุ้งช่านมาบ้าง ครับ

 

ขอบคุณ....อ.สุวิ ค่ะ
จ้องๆ วันเสาร์...ไว้ ถ้าไม่มีอะไรติดขัด จะรีบเลยยยยย.......ค่ะ

 

ส่งการบ้านบทที่หนึ่งครับ นี่เป็นครั้งแรกของผมครับ
-นั่งสมาธิหายใจเข้า ออก 100 ครั้ง ได้ครบครับ
-ภาวนาพุท โธ รู้สึว่าเสียงนาฬิกาหายไปพักนึงไม่กี่วิครับ พอนึกสงสัยก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ภาวนาจนครบ 100 ครับ
-ช่วง เกษา โลมา ฯลฯ พยายามท่องไม่ให้ลืมว่านับถึงไหนแล้ว รู้สึกช่วงนี้ใจเบา ๆ เสียวสันหลังครับ มีลืมนิดหน่อย แล้วนั่งเลย 100 ไปนิดหน่อยกันส่วนที่เผลอครับ
-เสร็จแล้วนั่งไม่ภาวนาปล่อยใจสบาย ๆ เริ่มรู้สึกปวดสะโพกขึ้นมา ก็พยายามคิดพิจารณาว่าความเกิดมันเป็นทุกข์ ๆ จนรู้สึกเวทนาบีบคั้นไม่ไหว ก็เปลี่ยนมานั่งพับเพียบแล้วแผ่เมตตาครับ
-ช่วงแผ่เมตตาถึงเจ้ากรรมนายเวรเสร็จนี้อยู่ ๆ ก็มีเสียงจิ้งจกทักมาทำเอาสะดุ้งขนลุกวาบ แต่พยายามตั้งสติ แล้วก็เลิกครับ
ของผมก็หมดเท่านี้ละครับ การบ้านครั้งต่อไปยังไม่รู้ว่าจะได้ส่งเมื่อไรครับ เพราะช่วงนี้เป็นฤดูกาลสอบไฟนอลเทอมหนึ่งครับ งานเยอะ+ต้องอ่านหนังสือ อาจไม่ค่อยมีเวลา แต่ว่าง ๆ ก็จะมานั่งอ่านกระทู้นี้ประจำครับ แล้วหาเวลาฝึกให้ได้ ขอบคุณอาจารย์บาส อาจารย์ suwi เป็นอย่างสูงด้วยครับ

 

วันเสาร์น่าจะไม่ได้เข้านะครับงานเยอะมากครับ

 

ส่งการบ้านค่ะ
นั่งบทที่ 1 ต่อด้วยบทที่ 3

บทที่ 1
-หายใจเข้า-ออก ลมหายใจเริ่มละเอียดตั้งแต่เริ่มภาวนา มีอาการตึงเบาๆแทบไม่รู้สึกที่หัว นับลมหายใจได้ 60 อาการตึงจึงหายไป
-องค์ภาวนาพุทโธ เกษา โลมา ลมหายใจละเอียด บางครั้งการนับหายไป แล้วกลับมานับต่อ


บทที่ 3
-ทุกองค์ภาวนา ลมหายใจละเอียด จิตดิ่งลึก แล้วก็ถอยกลับ สลับกันไป การภาวนาบางครั้งองค์ภาวนาหายไป เหลือแต่ลมหายใจ แล้วกลับมาภาวนาต่อ
-หลังจากแผ่เมตตา จิตดิ่งลึก บางครั้งเหมือนคนนอนหลับ แล้วถอยออกมานิดหน่อย สลับกันไป ก่อนที่จะถอนสมาธิได้ยินเหมือนเสียงลูกนกหรือลูกเจี๊ยบร้อง นั่งต่อไปเรื่อยๆจนลมหายใจเริ่มหยาบและไม่กลับไปละเอียดอีก ก็ปัจจเวกณ์ นั่งได้ 2 ชั่วโมงครึ่งค่ะ

 

อาทิตย์นี้ วันศุกร์ช่วงเย็นถึงดึกๆ เป็นวันที่ควรทำบุญและอุทิศบุญ เป็นอย่างมาก
บุญจากการนั่งสมาธินั้นสูงสุด
หาที่หาทางนั่งสมาธิสัก ๓-๔ ชั่วโมงดีที่สุด
นั่งสงบไม่ได้ยาว ก็นั่งคิดโน่นคิดนี่ สลับกับการนั่งสมาธิและอุทิศบุญ ก็ยังดี
ขอให้หาที่นั่งที่เหมาะเถอะ ที่บ้าน่าจะดีนะ น่าจะดีกว่าที่อื่น

 

มาส่งการบ้านครับ
ตื่นตีสามนอนไม่หลับเลยนั่งปฏิบัติต่อ
บทหนึ่งถึงสามอาการก็เหมือนเมื่อคืน เกือบๆตกภวังค์พยายามรักษาอาการไว้ตลอดการปฏิบัติ ขาซ้ายปวดและชามาก พิจราณาแผ่บุญอุทิศตามปกติครับ
คืนนี้ เริ่มบทหนึ่งแค่พุทโธหลับไปตื่นมา ช.ม พอดี ต่อบทสองจนจบ ปัจเวทย์แผ่บุญอุทิศกุศล เหนี่อยมากเลยต้องออกครับ
ขอบพระคุณ อาจารย์ บาส ครับ

 

เมื่อวานยังปวดคอ ไหล่อยู่ เลยไม่ได้นั่งครับ
กลางคืนเลยนอนพักดูทีวี อยู่ๆหน้าอาจารย์บาสก็โผล่ขึ้นมาในจิต
ชัดเจนเลย สงสัยอาจารย์มาเรียกไปนั่ง เลยดูทีวีอีกสักพัก
แล้วนั่งสมาธิบนเตียงสักพักแล้วนอนครับ นั่งพิจารณาความเจ็บปวดไปเรื่อยๆ
ช่วงนี้ รู้สึกว่าร่างกายเราไม่ใช่ของเรา เหมือนเราควบคุมอะไรมันไม่ได้
ความเจ็บเกิดขึ้นก็ดูแล้วก็ คิดว่ามันก็เป็นแบบนี้ละ ความเจ็บเป็นของธรรมดา
เดี๋ยวมันก็หาย ตามกฏไตรลักษณ์
คืนนี้จะขึ้นไปนั่งที่ห้องพระละครับ วันพระพอดี

 

เอาด้วยๆ วันพระ ถึงจะแรม8ค่ำ แต่เมื่อคืนวันโกน ก็โดนพอประมาณ
ห้องครัวก็จะเหมือนอะไรมาผ่านเท้า ส่งบุญเท้าขวา มาเกาะเท้าซ้าย มองไปก็ไม่เห็นแ้ม้แต่มด
ก่อน5ทุ่ม เปิดเน็ตก็จุกอก ส่งบุญให้แล้วก็พึ่งบารมีพระรัตนตรัย ได้นั่งสมาธิก่อนนอนค่ะ
พักนี้สมาธิดีเป็นพัำกๆ ไม่ต่อเนื่องเลย

 

รับทราบค่ะ...
ไม่ได้นั้งมา 2 วันแล้ว มัวแต่นั่งทำใบรายชื่อกฐิน....ถึงเช้าเลยยย...อิอิ
ประกอบกับหน่วงหน้าผากมั๊กๆ..เลยเบรคสัก 2 วัน

....วันนี้กลางคืนจะนั่งต่อ ตามที่อ.สุวิบอก....ค่ะ

 

ส่งการบ้าน(ก่อนนอน+เช้า)

ตั้งใจนั่งภาวนาบทที่ 2 กะว่าจะให้ไม่หลุด
แต่ก็มีหลุดบ้างนิดหน่อย ภาวนาไปเรื่อยตามที่จะคิดได้
นั่งนิ่งๆ ให้สงบๆ ต่อ มีอาการตัวโยกนิดหน่อย
สั่นๆ นิดๆ ตึงๆที่หัว นิ้วชี้กระตุ๊กชี้ไปข้างหน้าเลย
ไม่คิดไร ปล่อยว่าง ๆ สบายๆ พักนี้เจ็บเข่าทางด้านขวา
มีอาการไอ แต่ตอนนั่งสมาธิ ไม่มีอาการอะไร
นอกจากคอแห้งจ๊ะ

จะพยายามต่อไปจ้า(พยายามละความกลัวจ๊ะ)

*เวลานั่ง ไม่เห็นภาพอะไร เห็นเป็นสีบ้างนิดๆ แต่ก็นั่งนิ่งๆ *

 

เวลาที่ดี ๑ ทุ่มถึง สี่ทุ่ม ดีที่สุด

นั่งให้ได้ในช่วงนี้
แหม่ นึงถึงโฆษณาอะไรสักอย่าง

เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

 

นั่งแล้วเกิดอาการอาการขนลุก แล้วเหมือนจิตจะหลุด

เมื่อคืนได้ลองฝึกนั่งแล้ว ทำตั้งแต่การนับลมหายใจเข้าออก นับ 1-100 แต่เกิดปัญหา คือ จะหลับแบบไม่รูตัวตลอดค่ะ พอรู้ตัวก็เลยพยายามลอง บริกรรมเป็น พุท-โธ จิตก็ยังไม่นิ่งอีก จากนั้นเลย ข้ามไป บริกรรม เกษา โลมา แทน ปรากฎว่าจิตนิ่งมีสมาธิดีมาก บริกรรมแบบไม่นับนะคะ สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ รู้สึกขนลุกทั้งตัว เกร็ง จากนั้น รู้สึกตัวว่าขาเป็นตระคิว ปวดหัวไหล่ ก็พยายามไม่สนใจ จากนั้นมันเป็นความรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดด้านบน เหมือนวิญญาณจะหลุดจากร่างไงไม่รู้ แต่ตัวเราพยายามรั้งไว้ เพราะกลัว เหมือนมันจะหลุดแล้วร่างเราจะหงายหลัง ในใจรู้สึกว่าถ้าหงายหลัง หัวจะต้องโขกหัวเตียงแน่ๆ เลย ดึงจิตกลับมาที่ เกษา โลมา ให้ทุกอย่างผ่อนคลายลง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรู้สึกตัวตลอดเวลาค่ะ ก็เลยนั่งไปเรื่อยๆ มันก็ว่างเปล่า ก็เลยคิดว่าวันนี้พอแค่นี้ดีกว่า ค่อยๆ ถอนออกมา โดยการบริการพุท-โธ ลืมตาขึ้นมาก็ยังเห็นอยู่เลยค่ะว่า ขนยังลุกอยู่ อยากทราบว่ามัน คืออาการอะไรคะ รู้สึกกลัวค่ะ ขอคำชี้แนะจากอาจารย์ค่ะ