ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน

มีใครเคยวิเคราะห์บ้างไหมว่า หลายต่อหลายคนที่เป็นนักปฏิบัติธรรม รู้อยู่ว่าการมีครอบครัวมีแต่ความทุกข์แต่ก็ยังมี เป็นเพราะสาเหตุอะไร ?

ตอนนี้เพื่อนรุ่นน้องอายุ ๔๖ กำลังจะแต่งงานหลังออกพรรษานี้ คิดดูว่าเขาเข้าวัดมาทั้งชีวิต ท้ายสุดเขาก็แต่งงานตอนแก่ เหตุผลที่เขาให้ก็คือ ห้ามใจตัวเองไม่ได้ พยายามตัดใจแล้วตัดไม่ได้ ตัวนี้เป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุดเลย ก็คือไม่สามารถที่จะสู้กิเลสไหว..!

ทั้งๆ ที่รู้ว่าข้างหน้าอาจจะเป็นนรก แต่ก็กระโดดลงไปแต่โดยดี ช่างมีความกล้าหาญเหลือเกิน..! เอาความกล้ามาเปลี่ยนในการปฏิบัติธรรมหน่อยเดียว จะได้ดีเยอะเลย ในเมื่อกล้าที่จะสู้ก็ต้องกล้าที่จะหนีสิ..!

เยื่อใยความผูกพันนั้นมีทั้งกรรมเก่าที่มาด้วย และการที่กำลังใจเราไม่เข้มแข็งพอ ยอมอ่อนให้กิเลส ในเมื่อสองอย่างรวมกันขึ้นมา ถ้ากำลังเขาสูงกว่าก็เสร็จกิเลส

เพื่อนเขาให้เหตุผลอยู่อย่างหนึ่ง ฟังแล้วก็อึ้งไปเหมือนกัน เขาบอกว่าเพื่อนอีกคนแต่งงานตั้งแต่อายุ ๑๘ ก็เป็นอันว่าตกนรกมายาวนาน เขาเองแต่งตอนอายุ ๔๖ ตกนรกอย่างไรก็ไม่นานเท่าเพื่อนคนนั้นหรอก เป็นเหตุผลที่เข้าข้างตัวเองมากเลย แต่ก็ฟังได้แบบข้างๆ คูๆ

ก็เลยมีแต่คนสงสัยว่า ในเมื่อเขาโทรมา ทำไมเราไม่ห้าม? นั่นเขามีคำตอบอยู่แล้ว เขาตัดสินใจไปแล้ว เราห้ามจะไปมีประโยชน์อะไร ?

บางทีก็มานั่งสังเวชใจตัวเอง เหมือนกับเห็นคนเดินลงเหว แล้วเราทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่ยืนมอง ต้องเอา มัทธนพาธา ให้ไปอ่านหลายๆ รอบ

ความรักเหมือนโรคา......บันดาลตาให้มืดมน
ไม่ยินและไม่ยล............อุปสรรคะใดใด
ความรักเหมือนโคถึก.....กำลังคึกผิว์ขังไว้
ย่อมโลดจากคอกไป......บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้...........ก็ดึงไปด้วยกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง............บ่หวนคิดถึงเจ็บกาย​

อะไรที่โบราณเขาสรุปมาไม่ผิดเลย เพราะฉะนั้น..จะเห็นว่าจริงๆ แล้วเขาแพ้ใจตัวเอง ในเมื่อความแพ้ใจตัวเองเกิดขึ้น ก็คือไม่สามารถจะตัดเยื่อใยได้ ในเมื่อไม่สามารถจะตัดเยื่อใยได้ ความอาลัยทุกประเภทก็งอกงาม

ฉะนั้น..ถ้าเมื่อไรเข้าถึง อนาลโย ไร้ซึ่งความอาลัย ได้ ก็ปลอดภัย

ท่านบอกว่า ไวพจน์ของ วิราคะ คือความสิ้นราคะ มีอะไรบ้าง ? คำว่าไวพจน์ คือคำที่ใช้แทนกันได้ ในบาลีท่านบอกว่า

มทนิมฺมทโน ....ย่ำยีเสียซึ่งความเมา

ปิปาสวินโย.....บรรเทาซึ่งความกระหาย

วฏฺฺฏูปจฺเฉโท ....ตัดเสียซึ่งวัฏฏะ

อาลยสมุคฺฆาโต.......ถอนเสียซึ่งความอาลัย

ตณฺหกฺขโย ...ตัดสิ้นซึ่งตัณหา

นิโรโธ ..................ดับสนิท

นิพฺพานํ...............หาความเสียดแทงไม่ได้

ถาม : สิ้นอาลัย คืออย่างไร ?

ตอบ : ไม่มีเยื่อใยแล้ว

ถาม : คนที่ตัด ไม่มีเยื่อใย นี่คือละอะไรได้ ?

ตอบ : ละราคะ โทสะ โมหะได้

ถาม : ก็เป็นพระอรหันต์สิคะ ?

ตอบ : ประมาณนั้นแหละ ไม่เกินนั้นหรอก ทำแค่นั้นเองก็พ้นแล้ว (หัวเราะ)



พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงบ่าย ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันเสาร์ที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๓


ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=2143



.