แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

ช่วงนี้ต้องเก็บตัวครับ โดน น้องๆ ถล่มใส่ 55555

แค่มุขแป๊ก ครั้งเดียวเอง 5555

 

ขอบพระคุณพี่มะบอมด้วยนะครับ ที่ท้วงติงครับผมแก้ไขให้ถูกต้องแล้วครับ

 

ดีนะ ที่คิดถึง เจ้าตัวเล็ก

ถ้าคิดถึง บ้านเล็ก ล่ะก็ ตัวใครตัวมันนะครับ 5555

 

ดวงชะตาราศี ดวงสมพงษ์คู่ หนุ่มสาวชอบไปให้หมอดู ตรวจดวงว่าจะได้พบเจอเนื้คู่เมื่อไหร่ เป็นแฟนกันดวงจะสมพงษ์กันหรือไม่ หมอดูก็ทำนายไปตามหลักวิชา บางคนจะแต่งงานกัน มาขอฤกษ์หมอดู ว่าฤกษ์ทำการวันไหนถึงจะเหมาะ เคยอ่านหนังสือถ้าจำไม่ผิด หมอแฉล้ม เพชรรัต บอกว่า ฤกษ์นั้นเกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่หนุ่มสาวได้เสียกันครั้งนั้นแล้ว ครั้นมาขอฤกษ์ตอนหลังนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลย จะดูว่าหนุ่มสาวดวงจะสมพงษ์กันไหม ดูดาวจันทร์ในดวงชะตาของทั้งสอง ว่าสัมพันธ์กันดีแค่ไหน เล็งกัน โยคหน้า โยคหลัง หรือกุมกันไหม อันนี้ผมจำมาจากหนังสือ บางรายผู้ชายหลงรักโสเภณีซึ่งงามหยดย้อย จนต้องออกจากงาน เพราะทนแรงพิศวาสของฝ่ายสตรีไม่ไหว เที่ยวตามตื้อตามติด จนทำให้ขาดงานเสียคนไป พอมาดูจันทร์ในชะตา ส่งตรีโกณถึงจันทร์ในชะตาหญืง
บางคนดาวในภพคู่ครองเป็นดาวฝ่ายบาปเคราะห์ บางท่านว่าใช้ภรรยาเปลือง ก็เห็นจะจริง เพราะเปลี่ยนคู่บ่อย แต่ได้คู่ที่ไม่สวยมาตลอด เขาคงไม่อยากให้แฟนเป็นจุดเด่นก็เป็นได้

 

การบนบานศาลกล่าวจะสำเร็จดังประสงค์หรือไม่ขึ้นอยู่กับบุญ วาสนา และกรรมครับ สิ่งใดที่ไม่เกินกรรมก็ย่อมที่จะประสบผลสำเร็จได้ครับ แต่ต้องเกิดจากจิตศรัทธา มิใช่เกิดจากแรงศรัทธาจากการพูดกันปากต่อปาก หรือจากกระแสครับ กระบวนการในการบนก็สำคัญครับ ผมเนี่ยบนเป็นอาชีพ 555 ทำอะไรก็บนตลอด แต่เคล็ดลับในการบนก็มีนะครับ ขึ้นอยู่กับสถานที่แต่ละสถานที่ที่เราไปด้วยครับว่ามีเคล็ดอย่างไร ก็ต้องศึกษาดูกันครับ ส่วนตัวผม หลัก ๆ ก็จะบอกว่าผมชื่ออะไร เกิดวันไหน บ้านอยู่ที่ไหน จะไปทำอะไร มาขออะไร สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนขอครับ อย่างเช่น บางคนจะไปสอบ มาขอให้สอบผ่าน บนของเยอะมาก แต่ไม่อ่านหนังสือ อย่างนี้เทวดาทั้งสวรรค์มาก็ช่วยไม่ได้ครับ สำหรับผม ผมจะขอให้ผมอ่านหนังสือได้เข้าใจ ตรงจุด มีความจำดี มีความขยันหมั่นเพียรเพื่อที่จะได้สอบผ่าน โดยจะสอบวันที่... และตอนสอบถ้าข้อไหน ทำไม่ได้ขอให้จำหนังสือได้ ถ้าจำไม่ได้จะเดาขอให้เดาถูก และถ้าสอบผ่านก็จะนำ...มาถวาย

จริง ๆ เรียกว่าขอพรน่าจะดีกว่าครับ

ผมว่าที่คนนำช้างไปถวายพระพรหมไม่ได้หมายความถึงพาหนะหรอกครับแต่เป็นการนำบริวารไปถวายให้แก่พระพรหมครับ เพราะหงส์คือพาหนะของท่านอยู่แล้ว ส่วนช้าง ม้า เปรียบดังบริวารครับ

พูดถึงการไปไหว้พระพรหม ผมว่าหลายคนคงโดนพ่อค้าแม่ค้าขายพวงมาลัยด้านหน้าครับ ใครหลวมตัวไปเดินเข้าไปไหว้พระพรหมด้วยรอยถลอกแน่นอนครับ เพราะโดนขูดเลือดครับ ผมโดนมาแล้ว รอบแรกเลยไปโดนไปสามร้อย พอเข้าไปข้างในชุดละ 20 เป็นของมูลนิธิครับ

ส่วนที่อยู่ตรงเซ็นทรัลเวิร์ด ที่คนไปบูชาเรื่องรักนั่นคือ องค์ตรีมูรติครับ เป็นปางรวมกันของพระพรหม พระวิษณุ และพระอิศวรครับ เป็นคนละองค์กันกับพระพรหมนะครับ องค์นี้ครับจริง ๆ เป็นเทพเจ้าแห่งความสำเร็จ พอมีคนไปบนบานเรื่องความรักแล้วสำเร็จก็กลายเป็นการพูดปากต่อปากครับ จริง ๆ สามารถขอพรเรื่องอื่นๆ ก็ได้ครับ

 

“ ใส่บาตรที่วัด..แล้วใส่บาตรพระอรหันต์ที่บ้านหรือยัง? ”

วันสงกรานต์ที่ ๑๓ เมษายน โบราณคติถือว่าต้นปี คนเกิดเดือนเมษาฯ เขาเรียกคนเกิดต้นปี คนเกิดเดือนมีนาฯ เขาเรียกคนเกิดปลายปี

อาตมา อยู่วัดสังฆทานมา ๒๕ ปี สงกรานต์ปีนี้มีฝนชุ่มชื้นกว่าทุกปี แล้วฝนก็ตกทั่วไป ทุกสิ่งทุกอย่างคงจะอุดมสมบูรณ์ บ้านเราถือว่าเป็นอุดมประเทศ เป็นประเทศที่สมบูรณ์พอใช้ได้ โบราณบอกว่าฝนฟ้าที่ตกต้องตามฤดูกาลนี้ เป็นเพราะคนขยันทำบุญ คนขยันสวดมนต์ไหว้พระ คนขยันถืออุโบสถกันมาก

ธรรมชาติก็จะหลั่งมา เป็นความเย็น ถ้าคนใจบาปหยาบช้าเอาเปรียบกัน เนรคุณไม่กตัญญูไม่รู้คุณ ไม่ตักบาตรทำบุญ ไม่เมตตากันก็จะแล้งน้ำใจ ฝนก็จะแล้งมันแล้งจากคน ฉะนั้นเราอย่าไปเบียดเบียนคนอื่น อย่าแล้งน้ำใจ

ที่พระท่านบอกว่า “ใส่บาตรที่วัด..แล้วใส่บาตรพระอรหันต์ที่บ้านหรือยัง?”

“ไม่มีหรอก ที่บ้านไม่มีพระอรหันต์หรอก”

“มีสิ พระอรหันต์ที่บ้าน กลับไปใส่ที่บ้านแล้วจะได้ร่ำรวย ใส่ที่บ้านก่อนแล้วจึงไปใส่ที่วัด”

“ที่บ้านไม่มีพระอรหันต์หรอกมีแต่แม่ แม่ก็แม่ปากเก่ง บ่นวันยันค่ำ พ่อก็ขี้เมาไม่เอาไหนแล้วเป็นพระอรหันต์ได้ยังไง”

พระ ท่านก็บอก “นั่นแหละ! พระอรหันต์ของเรา ทำบุญแล้วจะได้บุญทันตาเห็น” ก็เป็นปริศนาธรรม บางคนก็ได้พระอรหันต์ที่ไม่เมาที่ไม่บ่น ก็เต็มใจทำบุญกับพ่อแม่ตนเอง กราบไหว้ด้วยความเต็มใจ แต่ถ้าไปเจอพระอรหันต์ขี้เมา พระอรหันต์ขี้บ่น ลูกก็ไม่ยอมรับ พอไม่ยอมรับก็เป็นบาปกับลูกอีก พ่อแม่ต้องถูกทอดทิ้ง มันจะเป็นกรรมที่สืบทอดมาถึงตัวลูก

ตามปกติลูกจะทำตามพ่อแม่ พ่อแม่ก็ต้องเป็นตัวอย่างที่ดี อย่าทำอะไรให้ลูกนี้ต้องหมดความเคารพนับถือ อย่าไปเมา อย่าไปบ่น อย่าไปด่า อย่างไปใช้คำหยาบคายกับลูก พ่อแม่ก็จะเป็นที่รักที่เคารพของลูกต่อไปจะเป็นพ่อแม่ที่ดี ลูกก็จะกราบไหว้ อย่างสนิทใจ ลูกก็จะได้บุญได้ลาภมากจะเจริญมาก ไม่ใช่ด่าเช้าด่าเย็น แช่งเช้าแช่งเย็น ลูกก็จะไม่เกิดประโยชน์อะไร พ่อแม่ต้องสวดมนต์ให้พรลูกเช้าเย็น ลูกก็จะเจริญทำมาค้าขึ้น มีการศึกษาที่ดี มีหน้ามีตา

ถ้ามัวแช่งมัวด่าลูกทุกวันก็ไม่ได้ อะไร กลับล้าหลังคนอื่น ลูกก็จะด่าพ่อด่าแม่เปรียบเทียบกับพ่อแม่คนอื่นที่ดี ก็ไปทำลายจิตใจพ่อแม่ตัวเองอีก เลยกลายเป็นปฏิปักษ์ เป็นศัตรูกันหาความสุขในบ้านไม่ได้

เราต้องเข้าหาศีลธรรม อย่าดูถูกกัน จงเคารพกัน ยังไงพ่อแม่ก็ได้ให้เราเกิดมาเป็นมนุษย์ก็ใช้ได้แล้ว เมื่อเกิดมาแล้วก็เป็นหนี้บุญคุณกันตลอดชีวิต อย่าไปบอกว่า “ฉันเกิดผิดนะ ไม่อยากเกิดมามีพ่อแม่แบบนี้”

เพราะถึงอย่างไรมันก็ ลบล้างความเกิดไม่ได้ ถือว่าเราเคยทำบุญทำกรรมร่วมกันมา ต้องยอมรับว่าพ่อแม่ของเราดีที่สุดในโลก เพราะคนอื่นไม่รักเรายันตาย ลองสิ! ลูกที่ไปติดคุกมีใครไปเยี่ยมบ้าง ไม่มีใครเยี่ยม คนที่ไปเยี่ยมคือพ่อแม่ เมียยังไปมีผัวใหม่ มันยังทิ้งเลย ผัวก็ทิ้ง เมียก็ทิ้ง เพราะฉะนั้นคนที่รักเรามากที่สุดก็คือพ่อแม่ จะดีจะชั่วยังไงท่านก็ไม่ทิ้งเรา เราจึงต้องเคารพตรงนี้

วัน สงกรานต์นี้คือวันแสดงความกตัญญูกตเวทีให้เห็นว่าพ่อแม่เป็นพระอรหันต์ของ เรา ขอให้กลับไปรดน้ำดำหัวพ่อแม่ รดมือรดเท้า บางคนก็รดทั้งตัว แล้วก็ล้างเท้าพ่อแม่และกราบขอขมาลาโทษ “กายกรรม วจีกรรม มโนกรรมที่ลูกสบประมาทพลาดพลั้ง ทั้งต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็ดี ตั้งแต่เกิดมาจำความได้ก็ดี จำไม่ได้ก็ดี ที่ได้ทำให้พ่อแม่ไม่สบายใจ ขอน้ำนี้จงล้างมลทินในใจของลูกหรือความรู้สึกของพ่อแม่ที่ดีให้กลับคืนมา” ขอขมาขออภัยตรงนี้

เดี๋ยวท่านตายแล้วเราทำไม่ได้ หากท่านแช่งจนเราตาย หรือเราแช่งจนท่านตาย ก็ขอขมากันไม่ได้ ถ้าจะขอก็ขอกันขณะที่ยังมีโอกาส จะได้ไม่มีกรรม

หลักพระพุทธศาสนาสอน ว่าไม่มีใครประเสริฐเท่ากับพ่อแม่ที่ให้ชีวิตเรา คนอื่นเขาจะให้ความรัก ให้เงินให้ทอง ให้บ้านให้เรือน ให้อะไรก็ช่างเถอะ แต่คนที่ให้ชีวิตเรามีเพียงคนเดียวในโลกคือแม่กับพ่อเท่านั้น

เป็น การให้สิ่งที่ประเสริฐกว่าสิ่งอื่นคือให้ชีวิต พระพุทธเจ้าท่านรู้แล้ว่าบุญคุณอันนี้เปรียบเหมือนปฐพีที่หนาแน่นมาก ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่เท่ากับพ่อแม่ หมายถึงแผ่นดินให้สัตว์อยู่ได้ ถ้าไม่มีแผ่นดินสัตว์ที่ไหนจะอยู่ได้ เมื่อมีแผ่นดินแล้ว น้ำก็อยู่ได้ มันต้องประกอบกันไปหมด ฉะนั้นแม่ธรณีคือแผ่นดิน แม่พระคงคาคือน้ำ แม่พระพายคือลม ก็เปรียบเหมือนแม่ที่มีบุญคุณอันสูงสุด

พ่อแม่ที่ดี ก็พยายามให้พรที่ดีกับลูก ให้ลูกเจริญ ให้ร่ำรวย ให้อยู่ดีกินดี ขอให้มีอะไร อย่าไปแช่งลูก ลูกก็จงอย่าด่าอย่าเถียงพ่อแม่ เพราะมันจะเป็นกรรม ถ้าเราด่าวันนี้แล้วพรุ่งนี้ท่านตาย เราก็ไม่รู้จะไปขอขมาที่ไหน

คนเราเกิดมาจะช้าหรือเร็วก็ต้องตายจาก กัน ถ้าตามประเพณีพ่อแม่อายุมากต้องตายก่อนลูก ลูกจะต้องตายทีหลัง แต่มีอุบัติเหตุบางอย่างที่กรรมมาตัดรอนลูก ลูกจะตายก่อนพ่อแม่ ฉะนั้นถ้าคิดว่าพ่อแม่ต้องตายก่อน ลูกก็อย่าให้พ่อแม่ตายเสียก่อนโดยที่ยังไม่ได้แก้ตัวยังไม่ได้ลบล้างความ ผิด ยังไม่ได้ขอขมาลาโทษ

ทุกคนคงต้องเคยเถียงเคยทะเลาะกับพ่อแม่ เพราะอยู่กันทั้งวันก็ต้องมีข้อติเตียนบ้าง แต่พออยู่ห่างกันก็คิดถึงกัน เราต้องรู้ว่าคนที่อยู่ใกล้เราคือคนที่มีบุญคุณต่อเรา ไม่งั้นเขาก็คงไม่มาอยู่กับเรา เขาคงทิ้งเราไปแล้ว

ฉะนั้นกลับไป บ้านขอให้ไปล้างเท้าพ่อแม่ บางคนทำไม่ได้ ต้องทำได้นะ ถึงพ่อแม่ขี้เมาก็ต้องจับมาอาบน้ำให้ได้ บางทีเขาคิดได้นะ.. ‘๒๐ ปี ๓๐ ปี ไม่มีลูกคนไหนมาเคารพกูเลย ต่อไปนี้กูคงจะต้องเลิกเมาแล้วล่ะ ลูกมันเคารพเรานะ’ พ่อแม่ต้องเกิดความรู้สึกละอายแก่ลูกว่าลูกรักเรา ลูกเคารพเรา ถึงจะบ่นจะเมายังไงก็แล้วแต่ ถ้าวันนี้ลูกทำดีกับพ่อแม่ก็คงจะเลิกบ่นเลิกเมา คงคิดถึงที่ลูกทำดีกับพ่อแม่

พ่อแม่เปรียบเป็นพระอรหันต์ของลูก ท่านมีพระคุณอันสูงสุด อย่าไปดุ อย่าไปด่า อย่าไปตี อย่าไปว่า มันเป็นบาปเป็นกรรมแก่ตัวเรา ประเพณีโบราณกล่าวว่าความกตัญญูรู้คุณนี้ทำให้คนเราเจริญ จึงได้มีวันสงกรานต์เพื่อจะได้ย้อนใจกลับมาทำความเคารพตรงนี้ แต่บางคนเขาเลี้ยงดูพ่อแม่ทุกวันก็ไม่ต้องขอขมา เขารู้จักหน้าที่ความเป็นลูกที่ดี แต่ถ้าเราเถียงพ่อแม่หรือทำอะไรให้พ่อแม่ไม่สบายใจ เราก็ควรไปขอขมาในวันนี้ บางคนเตรียมเสื้อผ้าไปให้ด้วย

วันนี้อาตมา มาจากเขาใหญ่ ก็มีโยมผู้ชายคนหนึ่งเป็นหมอนวด มางานมุทิตาฯ ก็เลยชวนไปอยู่เขาใหญ่ไปนวดพระบ้าง นวดอาตมาบ้าง นวดโยมบ้าง แกบอกว่าแกต้องกลับบ้านวันนี้ เพราะลูกๆ จะมาอาบน้ำให้แก ลูกสาวเป็นห่วงพ่อ อยู่ที่ไหนก็จะไปรับ อยู่เขาใหญ่ก็จะเอารถไปรับ อาตมาจึงให้คนขับรถไปส่งที่บ้าน ที่บางพลู นครปฐม เพื่อลูกของแกจะได้แสดงความกตัญญูในวันสงกรานต์ นี่ก็ถือว่าเป็นความผูกพัน ดูสิ! อยู่ถึงเขาใหญ่ก็ยังกลับบ้านเพื่อให้ลูกได้รดน้ำ ลูกก็ผูกพัน นี่คือพ่อแม่ที่เป็นตัวอย่างที่ดี ลูกก็เป็นตัวอย่างที่ดี

เรามีพ่อ มีแม่ มีปู่ย่าตายาย วันนี้เราก็ต้องไปขอขมาท่าน น้ำขันเดียวมันจะเปลืองสักเท่าไรเชียว เหล้าขวดหนึ่งแพงกว่ายังซื้อได้เลย น้ำขวดหนึ่งไม่กี่ลิตรก็เอาไปอาบท่านจะอาบทั้งตัวก็ได้ จะล้างมือล้างเท้าขอขมาลาโทษท่าน โทษนั้นก็เป็นอโหสิกรรม และต้องกล่าวด้วยวาจา เพราะเราเถียงด้วยวาจา ถ้าเราแค่คิดในใจก็ขอขมาทางใจ แต่ถ้าเราโต้ตอบท่านหรือทำให้ท่านไม่สบายใจด้วยกาย วาจา เราต้องแสดงออกจึงจะอโหสิกรรมกันแล้วกรรมนั้นก็ไม่พยาบาท

ทำไมบางคน มีบุญ หน้าตาสะสวย แต่พออายุมากแล้ว เกิดพิกลพิการ?.. นั่นแสดงว่ากรรมมันตามทัน บางคนก็พยายามดูแลรักษาร่างกายตัวเองไม่ให้ทรุดโทรมแต่ก็ยังมาพิการ นี่แสดงว่ากรรมไม่อโหสิกรรม มันตามทัน ทำให้ทุกข์มากเลย

ดังนั้น ทุกคนมีกรรม ตอนที่กรรมดีให้ผลเรา ก็มีกายวาจาใจดี ถ้ากรรมที่เราทำบาปในชาติก่อนมันตามไม่ทัน เราก็รอดพ้นไป แต่ถ้ากรรมนั้นตามทันมันก็ให้ผลเป็นความเจ็บป่วยหรือทุพพลภาพ บ้างก็รับกรรมต่างๆ กัน เช่นถูกฟ้องล้มละลาย ถูกน้ำท่วมไฟไหม้ ถูกรถชน ผ่าตัดเป็นโน่นเป็นนี่ จะรับกรรมมากหรือน้อยก็ประคับประคองกันไป แต่จะแก้กรรมได้ก็ต้องสร้างบุญกุศล อย่างการกตัญญูรู้คุณต่อพ่อแม่นี่เป็นการแก้กรรมอย่างดีที่สุด

การ ตักบาตรทำบุญ การรักษาศีลให้ทานเจริญภาวนา การมาบวชปฏิบัตินี่เป็นการแก้กรรม เป็นการเพิ่มกรรมดี กรรมนี่ไม่มีอะไรจะแก้ได้นอกจากทำดี จากกรรมหนักก็เป็นเบา บางทีกรรมมันมาแรง ถ้าเรามาอยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ หรือค่ายของศีลธรรม กรรมมันก็เข้ามาไม่ถึงหรือเข้ามาก็เพียงถากๆ แค่เจ็บกายไม่ถึงขนาดพิกลพิการ แต่ถ้าเราไม่เข้ามาหาศีลธรรมเลยกรรมมันมาตรงตัว เราก็แก้ไม่ได้

พระ พุทธเจ้าชี้ทางแก้ให้ได้ แต่พระองค์แก้กรรมให้ใครไม่ได้ ถ้าคนนั้นเดินตามทางจึงจะแก้กรรมได้ เราทุกคนมีกรรมดีและไม่ดีติดตัวมา ทุกคนหนีกรรมไม่พ้น อย่างความแก่ความเจ็บความตาย...มีใครหนีพ้น หนีไม่พ้นทุกคน จะช้าหรือเร็วก็ตามอายุของมัน แต่ว่าเราหนีทางใจได้ ยังไงๆ ก็ขอให้จิตใจของเราหนีพ้น ไม่ให้มีทุกข์

ทำบุญทุกครั้งควรอุทิศ ส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ขอให้อโหสิ อย่าได้ติดตามมาเลย บางคนต้องปล่อยสัตว์ เช่น ปล่อยวัว ปล่อยควาย ปล่อยนก ปล่อยปลา บางคนต้องบวช ต้องถือศีล กรรมถึงจะอโหสิเบาบางลง แต่ถ้าหากไม่สนใจ มัวแต่อยู่ที่บ้านเวลาที่กรรมให้ผลก็ไม่มีอะไรจะช่วยได้เลย มีคนหนึ่งไม่เข้าวัด ฟังธรรมะไม่รู้เรื่อง เกิดมาพ่อแม่สอนให้ทำกินเขาก็ทำมาหากินอย่างเดียว เขาไม่เห็นว่าการเข้าวัดจะมีประโยชน์อะไร ผลที่สุดเขาไม่รู้เรื่องธรรมะเลย เวลาเขาป่วยก็เหมือนไม่มีญาติเลย คนข้างบ้านบอกให้ “พุทโธ ธัมโม สังโฆ” ก็ไม่รู้เรื่อง ได้แต่ร้อย “โอย..โอยๆๆ” อยู่ทั้งวันทั้งคืน แล้วก็ไม่มีญาติเอาไปโรงพยาบาล ปล่อยให้อดจนผอมจากคนตัวใหญ่ๆ เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกร้อง “โอยๆ” ไปจนตายโดยไม่มีอะไรเป็นที่พึ่ง บางคนมีเงินมีทองมีทุกอย่างสามารถหาหมอเก่งๆได้ แต่รักษาไม่หายก็ร้องไปยันตาย คนไม่มีธรรมะก็จะเป็นอย่างนี้แหละ

คน ที่ไม่รู้จัก “พุทโธ ธัมโม สังโฆ” ไม่เคยมาบวชมาเรียนจะไม่มีสมาธิ คนพวกนี้จะทุกข์ทรมานมาก ยามแก่ยามเจ็บยามตายน่าสงสารมาก พวกเรารู้จักธรรมะก็ไม่น่าสงสารเท่าไรหรอก คือสงสารตัวเองก็จริง แต่ไม่น่าทุเรศที่คนอื่นมาเห็น ถึงจะตายก็ตายอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ถึงจะแก่ก็แก่อย่างภาคภูมิใจ มีคนอุปถัมภ์ มีลูกดี มีสามีดี มีภรรยาดีเพราะทำดีไว้ ฉะนั้นเราเป็นพวกมีบุญ ต้องรู้จักสวดมนต์ไหว้พระ มารู้จักประพฤติปฏิบัติ จะได้มีที่พึ่งกันทุกคน

วันสงกรานต์นี้ก็ขอ ให้กลับไปทำบุญกับพระอรหันต์ที่บ้าน ลูกบางคนทิ้งพระอรหันต์ให้นั่งร้องไห้รอคอยลูกมารดน้ำอยู่ที่บ้านพักคนชรา บางแค นี่อย่าไปโทษใคร อย่าไปโทษลูก ต้องโทษตัวเองที่มัวทำมาหากิน มัวหาเงินสร้างบ้าน หาเงินใช้หนี้เพื่อจะให้ลูกร่ำเรียนให้เป็นใหญ่เป็นโตให้ดีกว่าคนอื่น ก็เลยไม่ได้สอนลูกว่าบุญเป็นยังไง บาปเป็นยังไง เข้าวัดถือศีลยังไง ไม่ได้สอนให้รู้จักรักพ่อแม่ พอลูกได้ดิบได้ดี เราก็แก่เป็นคนไม่มีสติสมบูรณ์ ไม่มีสมาธิก็จู้จี้ขี้บ่น ลูกมันก็เอาไปไว้ที่อื่น ทำให้เป็นกรรมไปถึงลูกอีก ต้องแก้กรรมด้วยการตอบแทนกัน ต้องสงเคราะห์กัน ต้องให้กันตอนเป็นๆ อย่าใจจืดใจดำ

สังคมไทยเราอยู่ได้ด้วยการให้ การสงเคราะห์กัน การเคารพกัน การกตัญญูรู้คุณยังเป็นคำสอนที่ดีในพระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าท่านไปเยี่ยมนรกมาแล้ว พวกที่ด่าพ่อตีแม่ตกนรกทั้งนั้น มันไม่ไปตกมันก็ไม่เชื่อหรอกว่านรกมีจริง

ก็ต้องบวชเรียนแล้วอุทิศ บุญให้ กลับไปก็จะต้องไม่ไปตีไปด่าพ่อแม่อีก แล้วจะแก้กรรมได้ เอาละเราก็รู้จักพระอรหันต์ที่บ้านของเราแล้ว ถ้าใครมีแม่ดีพ่อดีก็โชคดี ๒ ต่อ ถ้าพ่อแม่ขี้เมาก็เป็นพระอรหันต์ขี้เมา แต่ก็ต้องทำบุญกับท่าน เขาว่าถ้าไม่ได้ทำบุญกับพระอรหันต์ที่บ้านแต่ไปทำบุญกับพระอรหันต์ที่วัดก็ ไม่เจริญ ถ้าทำบุญกับพระอรหันต์ที่บ้านแล้วทำบุญที่ไหนก็เจริญ โบราณเขาถือว่าใครตีพ่อด่าแม่ทำกินไม่ขึ้น ถึงจะสร้างโบสถ์กี่โบสถ์ก็ไม่สำเร็จหรอก แต่ถ้าทำบุญกับพ่อแม่จะสำเร็จ ทุกอย่าง

วันสงกรานต์ถือว่าเป็นวันนักขัตฤกษ์ที่ชาวเมืองเขาเล่นสนุก สนานและทำบุญกัน คนที่มาตักบาตรทำบุญถือว่าเริ่มต้นดี ถ้าวันนี้เริ่มต้นเมาก็เมาตลอดปี เมาจนขับรถกลับบ้านไม่ได้ ต้องไปนอนโรงพยาบาลก็มี เผลอๆ ไปนอนป่าช้าเลย

อันนี้ฤกษ์ไม่ดี เรามาวัดถือว่าเป็นฤกษ์ดี ต้นปีเลือกฤกษ์ดีๆ ก็ถือว่าเป็นมงคลแก่ตัวเรา เข้ามาวัดเราอยากจะมีกรรมดีก็ต้องฝึกสมาธิ ต้องเจริญกรรมฐาน เจริญวิปัสสนา คือการปัดเป่าทุกข์ทางใจ ทุกข์ของครอบครัวและทุกข์ของตัวเอง

เมื่อเจริญสมถกรรมฐานวิปัสสนา กรรมฐาน ก็จะเหมือนพระพุทธเจ้าโปรดองคุลีมาล แค่ฟังกระแสธรรมหน่อยเดียวก็บรรลุเป็นพระอรหันต์ ถึงจะทำบาปฆ่าคนเป็นพันคนก็ไม่ต้องไปนรก แต่ได้ไปนิพพานเลย

พวกเรา ไม่ใช่คนใจบาปหยาบช้าถึงขนาดฆ่าคน ก็จงเรียนรู้คำสอนของพระพุทธเจ้าเสียตั้งแต่ตอนยังเยาว์วัยขณะยังมีชีวิต อยู่ เรียนกรรมฐานก็คือ เรียนรู้ดูตัวเอง รู้จักกายตัวเอง รู้จักลมหายใจตัวเอง รู้จักสงบในสมาธิขั้นต้นคือ ขณิกสมาธิ (สมาธิชั่วขณะ) เมื่อฝึกขณิกสมาธิได้ ต่อไปก็เป็นอุปจารสมาธิ (สมาธิจวนจะแน่วแน่) จะรู้เรื่องสมาธิมากขึ้น จะสงบมากขึ้น จนเข้าถึงอัปปนาสมาธิ (สมาธิแน่วแน่) คนที่ทำอุปจารสมาธิได้นี่สามารถระงับความโกรธได้ ใจจะเย็นลงและสงบมากขึ้น แล้วถ้าเจริญวิปัสสนาเข้าไปพิจารณาเห็นจิตตัวเอง ก็จะรู้ทันจิต รู้ทันกิเลสตัวเอง ก็จะฆ่ากิเลสตัวเองได้ จิตใจก็จะสงบมากขึ้น ทีนี้ก็จะไม่มีเรื่องมีราวกับใคร ไม่มีเรื่องทะเลาะกับใคร ไม่เป็นศัตรูกับใคร เพราะจะทำอะไรก็ทำอย่างมีสติ เมื่อรู้เรื่องของตัวเองมากขึ้นก็มีความเจริญงอกงามในตัวเอง

เราต้อง ฝึกต้องเรียนรู้เรื่องสมาธิก่อน อย่างน้อยต้องสงบให้เป็นเหมือนเราดูหน้าตัวเองในกระจก เราก็เอาใจของเราเป็นกระจกเงา เอาแก้วตาในนึกถึงตัวเองว่ามีผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ดูลมหายใจตัวเองอยู่เรื่อยๆ สงบสักนาทีหนึ่ง หรือสงบสักแวบหนึ่งก็ยังดี แล้วใจก็จะเย็นลงสงบลง ถ้าทำใจได้อย่างนี้ก็เหมือนเรารดน้ำให้เย็นลงในใจของเรา คนเราร้อนที่กายไม่เท่าไร แต่ร้อนที่ใจเยอะ ร้อนเพราะโกรธกัน ร้อนเพราะเกลียดกัน ร้อนเพราะหาเรื่องกันอยู่เรื่อยๆ อยู่ใกล้ๆ กันนานๆ ก็โกรธกันเกลียดกัน นั่นเพราะเราไม่เย็น ไม่มีความสงบ ฉะนั้นทุกคนจำเป็นต้องศึกษาธรรมะเพราะทุกคนใจร้อน

แล้วทำยังไงจะให้ เย็นลง?..ก็ต้องเรียนรู้เรื่องความสงบ ถ้าไม่มีความสงบก็ไม่มีความสุข คนที่ไม่มีความสุขเพราะเป็นคนใจร้อน สงบไม่ได้ ส่วนคนที่มีความสุขคือคนที่สงบได้ คนที่มีสมาธิดูลมหายใจเข้า หายใจออก หายใจเข้ายาวเข้าสั้น จนสงบ ยิ่งสงบเป็นชั่วโมง ยิ่งเจอความสุขมากขึ้น

การ เรียนธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นสิ่งจำเป็นของทุกคน ถ้าเราไม่รู้เรื่องเหล่านี้ถึงจะบอกกันยังไงก็ไม่เข้าใจ เราต้องศึกษาต้องประพฤติปฏิบัติ มาวัดแล้วจะต้องรู้จักเรื่องของศีลสมาธิปัญญา ต้องฝึก ต้องทำ ต้องสงบ ต้องภาวนา ต้องปล่อยวาง ทำจิตให้ว่าง เอาจิตมาไว้กับกายให้ได้ เอาจิตมาไว้กับลมหายใจให้ได้ ควบคุมตัวเองให้ได้ เมื่อทำได้แล้วเราจะรู้ธรรมะของพระพุทธเจ้า ทีนี้พระท่านเทศน์เรื่องอะไรๆ ก็ฟังรู้เรื่องหมด อ่านหนังสือบทไหนก็รู้เรื่องหมด จะเข้าใจตัวเองและคนอื่นได้มากขึ้น

ฉะนั้น วันสงกรานต์นี้เรามาเข้าวัดทำบุญถือว่าเป็นฤกษ์ดีแล้ว ก็ขอให้อุทิศบุญกุศลเหล่านั้นแก่ปู่ย่าตายายที่ล่วงลับไปแล้ว พลังใจที่เราสวดมนต์ภาวนาทำบุญกุศลนี้ สามารถอุทิศไปถึงญาติที่ล่วงลับได้ ขอให้เราสร้างพลังใจอยู่เรื่อยๆ ทำให้บ่อยๆ
ทำให้เกิดขึ้น

หลวงพ่อสนอง กตฺปุญโญ

 

พ่อแม่ห่างลูก ไม่ได้อบรมบ่มนิสัยให้ดี ลูกก็ขาดความดีที่เข้มแข็ง อีกอย่างวัดในกรุงเทพฯและเมืองใหญ่ ยังขาดพระวิปัสนาญาณ พระที่ปฏิบัติดี แสดงธรรมโปรดญาติโยม คนก็เลยห่างวัด เวลารอรถเมล์ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ พระสงฆ์จะถูกประชาชนแย่งขึ้นรถเมล์ สังเกตุได้พระจะขึ้นหลังสุดเพราะโยมแย่งพระขึ้นรถ ผิดกับต่างจังหวัด คนเห็นพระเดินผ่านก็จะหยุดไหว้ และให้พระขึ้นรถก่อนตน
เรื่องขยันแล้วรวยไม่จริงเสมอไป ขึ้นอยู่กับว่าประกอบอาชีพอะไร ทำเลที่ตั้ง บุญกุศลวาสนา ครอบครัว พื้นฐานความรู้ นิสัยใจคอ
มีเรื่องนึงแม่ค้าสองคนค้าขายอาหารแบบชนิดเดียวกัน คนนึงแผงเช่าที่ คนนึงรถเข็น คนที่เช่าที้ไล่ไม่ให้แม่ค้ารถเข็นมาขายในซอยที่ตนเองอยู่ กลัวจะมาแย่งลูกค้า แม่ค้ารถเข็นก็เสียใจต้องไปขายอีกที่นึง ซึงอยู่ห่างไปหลายซอย ทำไปก็มีลูกค้ามาอุดหนุนเพิ่มมาก บางวันถึงกับมายืนออรอซื้อหลายคน ด้วยอัธยาศัยดี ฝีมือทำอร่อย ลูกค้าติดใจ นี่คือการไล่ให้ไปรวย

พระทางโชคลาภ ที่สังเกตุและจากคำบอก คือ พระสีวลี พระปิดตา(พระกัจจายนะ) พระอุปคุต

 

ยอดเยี่ยมมากครับ ปกติผมค่อนข้างโง่เรื่องพระธรรม แต่ดันจำข้อที่8นี้ได้ครับ ^^"

อยากให้คุณ 2zani เผยแพร่ธรรมของพระศาสดาต่อไปนะครับ เป็นกุศลที่ดียิ่งแล้วครับ ให้ธรรมนั้นยิ่งใหญ่กว่าการให้ทุกอย่าง ชนะการให้ทั้งปวงครับ แต่ต้องพยายามอย่าให้เกิดความผิดพลาดในข้อธรรม ต้องตรวจทานให้ละเอียดมากๆ อย่าให้พระธรรมบิดเบือนไปนะครับ ^^ นับถือจริงๆครับ คนๆนี้

ไม่ทราบว่ามีโครงการจะพิมพ์หนังสือแจกเป็นธรรมทานหรือเปล่าครับ ขอร่วมด้วยสักหนึ่งร้อยบาทก็ยังดีครับ PM มาคุยกันได้ครับ แบบนี้ผมชอบ

 

ดูแล้วก็ต้องพาไปตรวจนะครับ เพราะสงสัยว่าเธอจะป็นปลอดบวมครับ 555

 

สวัสดีทุกท่านที่ยังเฝ้าหน้าจออยู่ขณะนี้ ขอใหมีความสุขในวันแม่นะครับ

 

***
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ

 

โดย นาย นภรรณพ (มะบอม)
วันแม่ที่ 12 ส.ค. พ.ศ.2553

ขอมอบข้อคิดดีๆที่เป็นประโยชน์กับมนุษย์ทุกคนสืบไปอีกหลายพันปีครับ ขออุทิศบุญกุศลอันไม่รู้จบนี้ให้กับแม่ของผมครับ

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการเล่าเรื่องแม่ แต่จะเป็นประโยชน์กับผู้ที่ได้อ่านไปอีกนับพันๆปี ทำไมผมจึงมั่นใจได้อย่างนั้น? ลองอ่านดูแล้วกันครับ

สำหรับเราชาวพุทธทุกท่าน อย่าได้เป็นชาวพุทธแค่ในบัตรประชาชนเท่านั้น ชาวพุทธก็ควรจะรู้หลักการของพุทธบ้างไม่มากก็น้อย ดีกว่าไม่รู้อะไรเลย
หลักธรรมคำสอนนั้นมีถึงมาก 84000 พระธรรมขันธ์ เลือกเอาที่ตรงกับจริต หรือ เหตุการณ์ที่ไกล้เคียงมาศึกษาเพื่อเป็นเครื่องเตือนใจ บางคนคงคิดว่าตั้งแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ กว่าจะเรียนจะศึกษาได้หมดนั้นยากเกินไป ผมมีวิธีคิดง่ายๆที่ทุกคนเข้าใจได้ไม่ยาก ถอดความมาจากเรื่องในสมัยพุทธกาลเรื่องหนึ่ง แต่เรื่องนี้จำไม่ได้เหมือนกันว่าเป็นตอนไหน จำได้เพียงแต่ใจความสำคัญเท่านั้น ว่า

"84000 พระธรรมขันธ์" ย่อความให้สั้นลงมาอีกจะเหลือเพียง8ข้อ คือ

"อริยมรรค" หรือมรรค8 ย่อความให้สั้นลงมาอีกจะเหลือเพียง3ข้อ คือ

"ศีล สมาธิ ปัญญา" ย่อความให้สั้นลงมาอีกจะเหลือเพียงข้อเดียว คือ

"สติ"

สรุปว่าทั้ง 84000 พระธรรมขันธ์นั้น ย่อลงมาเหลือเพียง1 คือ ตัวสติตัวเดียวเท่านั้น เพราะทุกข้อล้วนเป็นเครื่องเตือนสติทั้งสิ้น ไม่เชื่อลองนึงข้อธรรมขื้นมาสักหนึ่งข้อแล้วพิจารณาดูว่าทั้งหมดในข้อธรรมนั้นๆคือต้องการจะเตือนสติเราใช่มั้ย? จะพบคำตอบเองว่าใช่แน่นอน นี่คือความมหัศจรรย์ของศาสนาพุทธเราที่ไม่ควรลืมว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นคือที่สุดในไตรภูมิ มีเพียงพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะสามารถดำริข้อธรรมเหล่านี้ได้ด้วยพระองค์เอง

ที่นี้จะเห็นได้ว่าที่จริงธรรมะ คือ ธรรมาชาติ เป็นของง่ายแต่คนเรานี่แหละที่สอนยาก ธรรมะเป็นของมีค่ามาก อยากให้พวกเราตั้งใจศึกษาและถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังต่อไป นี่ก็ล่วงมากว่า 2500 ปีแล้วที่ศาสนาของเราดำรงค์สืบมา และจะยังดำรงค์สืบไปตราบนานเท่านาน แม้ว่าเวลานี้ศาสนาของเราเริ่มเสื่อมถอยลงไปมากอย่างเห็นได้ชัดแล้ว และแม้ว่าศาสนาของเราจะถึงกาลเสื่อมลงในอนาคตล่วงไปถึง 5000 ปีก็ตาม แต่วันนี้ วันที่ผมยังไม่ตาย ผมขอแสดงเจตจำนงค์ต่อเทพเทวดาฟ้าดินทั้งหลายอย่างชัดเจนและเปิดเผย ว่าผมจะขอเป็นคนๆหนึ่งที่จะยืนหยัด สืบต่อศาสนาของพระศาสดาต่อไปตราบจนชีวิตจะหาไม่ นี่คือคำสาบาน และหน้าที่ของผมผู้ได้เกิดมาเป็นฆราวาสชาวพุทธครับ.

ใครที่มีความคิดเหมือนผม ขอให้แสดงเจตนา แล้วต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดต่อไปเถอะครับ ผมทนไม่ได้เวลาที่มีใครมาพูดถึงศาสนาพุทธแบบเสืยๆหายๆ โดยที่ไม่รู้แก่นแท้ของพระธรรมจริงๆครับ

 

พี่นพพรครับ หากอยากได้ไว้บูชา เดี๋ยวผมจะจัดส่งไปให้พี่ครับ แต่คงปลายๆอาทิตย์หน้าเพราะพี่วุธจะส่งให้ผมวันจันทร์อีกชุดนะครับพี่ จะจัดไปให้พี่ลองบูชาดูองค์ของผมกำลังไปเลี่ยมเงินอยู่ ว่าจะแขวนเดี่ยวบูชา เผื่อจะเข้าใจสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก

 

พี่สาวคนสวยคนนี้ รู้สึกดีใจจังเลยเห็นพี่น้องกระทู้นี้เอื้ออาทรให้กัน มีน้ำใจเป็นธุระให้แก่กัน รู้สึกดีจริงๆค่ะ แล้วมีฝากพี่สาวคนสวยบ้างเปล่า....


<TABLE class=tborder style="BORDER-TOP-WIDTH: 0px" cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR title="โพส 3650326" vAlign=top><TD class=alt2 align=middle width=125>ศิษย์หลวงปู่กวย009</TD><TD class=alt1>อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sakuda
วันนี้ เตรียมตัวกลับเมืองไทยครับ นั่งเตรียมพระธาตุสำหรับพี่ๆน้องๆ พร่องไปเยอะมากครับ แต่ก็ยินดีครับ
คุณหนึ่ง หายไปไหนนะวันนี้ อิอิ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ช่วงนี้ต้องเก็บตัวครับ โดน น้องๆ ถล่มใส่ 55555

แค่มุขแป๊ก ครั้งเดียวเอง 5555


หายไปหนึ่งคืนกลับมา ถล่มน้องๆไม่คืนเลยนะคะ ทุกคนคิดถึงและเป็นหวงค่ะ




สวัสดี.....ยามเช้าทุกท่านค่ะ
</TD></TR></TBODY></TABLE>


เหตุผลที่เราควรรักแม่ มากกว่าแฟน

145Share<SCRIPT src="http://static.ak.fbcdn.net/connect.php/js/FB.Share" type=text/javascript></SCRIPT>

​

ข้อมูลจาก Forward Mail
ภาพประกอบทางอินเทอร์เน็ต
​

​

แม่. . . ไม่เคยหลอกให้เราหลงรัก
เพราะเราเต็มใจรักแม่ โดยไม่ต้องหลง​

แม่. . . อาจเคยตีเราให้เจ็บ แต่ไม่เคยทำให้เราเจ็บหัวใจ
แม่. . . ส่งเสียเรา แต่เราต้องส่งเสียแฟน

​

แม่. . . ไม่เคยบอกเลิก
แม่. . . เป็นแบงค์ส่วนตัวที่เวลากู้ไม่เคยคิดดอกเบี้ย
และไม่ค่อยทวงคืน

แม่. . . เห็นเราเดินแก้ผ้าตั้งแต่เล็ก โดยไม่เคยติเรื่องรูปร่าง
แม่. . . เป็นคนที่เห็นเราดีกว่า แฟนของแม่เสมอ
ขอหอมแม่ไม่ยากเท่าขอหอมแฟน

​

แม่. . . ยอมตัดสะดือตัวเองเพื่อให้เราเกิดมา
แม่. . . สอนให้เราพูดได้ เพื่อจะไปบอกรักแฟนตอนโต
แม่. . . ยอมเป็นยายอ้วนลงพุงตั้ง 9 เดือน
เพื่อให้เราอาศัยอยู่ข้างใน

​

และในประเทศนี้ไม่มี . . . “วันแฟนแห่งชาติ”
เหมือนวันแม่ใช่มั้ย

รู้ว่าความรักของแม่ ยิ่งใหญ่กว่าแฟนแล้ว. . .
พรุ่งนี้!! คุณอยากบอกแม่ว่าอะไรดี. . .?
​

​

อย่ารอโอกาส หรือรอเวลาบอกรักแม่เฉพาะ “วันแม่” เท่านั้น
. . .เพราะวันเวลาอาจทำให้คุณ . . . ไม่มีโอกาสบอกรักแม่ก็เป็นได้


​

ที่มาจาก....​

 

วันนี้วันแม่แล้วครับเดี๋ยววันนี้จะไปกราบแม่ บอกรักแม่ขมาและขอพรจากท่าน

วันนี้ก็ตื่นแต่เช้าอรุณสวัสดิ์พี่ๆทุกท่านนะครับ

เห็นพี่ๆท่านอื่นเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับแม่แล้วก็ซึ้งใจอ่านไปน้ำตาไหลไป

วันนี้เนื่องในวันแม่ก็จะมาพยายามเขียนเรื่ิองราวเกี่ยวกับแม่ขอผมบ้างครับ

แต่ไม่น่าจะเศร้าเพราะแม่ของผมนั้นเป็นคนค่อนข้างยิ้มแย้มแจ่มใส

ใครอยู่ด้วยก็มีความสุขส่วนที่เป็นความทุกข์่ท่านจะไม่ให้ลูกของท่าน(ผมกับพี่ชาย

อีก2คนได้รู้เลย)ขนาดตอนที่ผมได้ทุนไปเรียนที่ต่างประเทศ ซึ่งเป็นช่วงหลัง

จากช่วงต้มยำกุ้งที่บ้านเป็นหนี้เกือบ50ล้าน ยังไม่พูดอะไรให้ลูกชายไม่สบายใจ

แต่มีพวกญาติๆบอกผมว่าอย่าไปเลยที่บ้านกำลังลำบาก แต่แม่ก็ยืนยันว่าสำหรับ

อนาคตขอลูกแล้วแม่กับพ่อ หาให้ลูกได้ หลังจากได้ไปอยู่ที่ต่างประเทศแล้ว

เมื่อได้ไปอยู่ตัวคนเดียว แม้จะมีแม่อุปถัมป์คอยดูแล จึงได้รู้สึกว่าพ่อและแม่มี

พระคุณต่อเรามากเพียงไหน คอยดูแลเฝ้าเอาใจใส่เราตลอดเวลา แต่เรากลับ

มองเห็นทุกอย่างที่ท่านทำนั้นเป็นเรื่องแสนธรรมดา จนต้องรอให้เราได้ใช้ชีวิต

ด้วยตัวของเราเองแล้วเราค่อยมองเห็นคุณค่าของสิ่งต่างๆที่ท่านทำ และความ

เมตตากรุณาของท่านที่ำทำสิ่งต่างๆ ให้กับเราโดยไม่เคยเรียกร้องอะไรตอบแทน

ทุกวันนี้ผมต้องบอกว่าผมเป็นคนที่โชคดีครับ ที่ได้ใช้เวลาอยู่กับพ่อกับแม่เกือบ

ตลอด เพราะที่บ้านมีธุรกิจเป็นของตังเอง และช่วงประมาณ 4ปีที่แล้วคุณพ่อก็

ได้ป่วยจนแพทย์จะยอมแพ้ว่า "ทำอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าคืนนี้รอดค่อยว่ากันอีกที

เพราะเค้าบอกว่าสิ่งที่ทำได้ก็ได้ทำไปหมดแล้ว " ผม พอได้ยินก็ถึงขนาดต้องรีบ

ออกจากห้อง icu ออกมาร้องไห้ข้างนอก แต่แม่กับเป็นคนที่มีกำลังใจว่าพ่อต้อง

หายและคอยให้กำลังใจคนอื่นรอบข้างตลอดเวลา จนพ่อดีขึ้นเหมื่อนที่แม่พูด

ทุกวันนี้ ถามท่าน ท่านบอกว่าตอนนั้นแม่ก็เสียใจมากใจก็ไม่ค่อยดี อยากร้องไห้

เหมือนกันแต่เห็นลูกๆพากันร้องไห้ แม่ไม่อยากให้ลูกเสียใจและกังวลเรื่องแม่อีกคน

แค่เรื่องพ่อลูกๆ ก็เสียใจและกังวลมากแล้วตอนนั้นแม่เลยไม่ร้อง ตอนหลังที่

ผมกับพ่อมารู้ว่าตอนนั้นแม่คิดอย่างนี้นี่่น้ำตาไหลเลยครับ ขอกราบพระคุณแม่ครับ

แม่ผู้เป็นผู้นึกถึงความสุขของคนรักที่อยู่รอบข้างตลอดเวลา

ปล.ตอนนี้ คุณพ่อสบายดี ไปล้างไตกับคุณแม่ อาทิตย์ละ 2ครั้ง ก็ไปเป็นเพื่อนท่าน

เห็นท่านรักดูแลกันแล้วมีความสุขจัง ชีวิตนึงถ้าหาคนที่รักเราได้=แม่รักพ่อก็คงดี

สุดท้ายนี้ขอให้พี่ๆและแม่ ของพี่ๆทุกท่านมีความสุขมากๆตลอดปีนี้จนถึงวันแม่ปี

หน้านะครับ

 

สวัสดีครับ

วันนี้เป็นวันแม่ ถ้าท่านใดยังไม่รู้ว่าจะทำสิ่งดีๆอะไรในวันนี้กับคุณแม่ ก็ลองชวนท่านปลูกต้นไม้ที่บ้านสักหนึ่งต้น แค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้ว

ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับพี่หนุ่มและพี่ๆทุกท่านครับวันนี้วันแม่







พระพุทธเจ้าเสด็จจำพรรษาบนสวรรค์"ชั้นดาวดึง"

แสดงธรรมโปรดพระมารดา"



โปรดพุทธมารดา

เสด็จดาวดึงส์

ลำดับนั้น สมเด็จพระบรมศาสดา ทรงพุทธดำริว่า “พุทธประเพณีแห่งพระพุทธเจ้าในอดีตกาล เมื่อทำยมกปาฏิหาริย์แล้ว เสด็จจำพรรษา ณ ที่ใด” ทรงพิจารณาด้วยอดีตตังสญาณก็เห็นแจ้งประจักษ์ว่า “เสด็จจำพรรษาในดาวดึงสพิภพ แล้วตรัสแสดงอภิธรรมปิฎกทั้ง ๗ ปกรณ์ ถวายในไตรมาส เพื่อกระทำการสนองพระคุณพุทธมารดาอีกประการหนึ่ง ความปรารถนาอันใดที่พระชนนีตั้งไว้แทบบาทมูลพระพุทธวิปัสสีสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “ขอให้นางได้เป็นมารดาพระบรมครูเห็นปานดังพระพุทธองค์” ความปรารถนาอันนั้นก็สำเร็จสมประสงค์และพระชนนีมีพระคุณแก่ตถาคตเป็นอันมาก ยากที่จะได้ตอบสนองพระคุณพระมารดา ทรงจินตนาการดังนี้แล้วเสด็จลุกจากรัตนบัลลังก์ ขึ้นสู่ดาวดึงสพิภพประทับนั่งเหนือกัมพลศิลาอาสน์ ภายใต้ปาริฉัตตรุกขชาติ อันเป็นธงแห่งดาวดึงส์เทวโลก

แสดงพระอภิธรรมปิฎก

ในกาลนั้น ท้าวสหัสสนัยน์เทวราช เมื่อทอดพระเนตรเห็น จึงประกาศใช้เหล่าทวยเทพได้ทราบทั่วกัน เทพเจ้าทั้งหลายตลอดหมื่นจักรวาลถือทิพยมาลาสักการะมาสโมสรสันนิบาต ถวายนมัสการแล้วประทับนั่งอยู่โดยรอบพระพุทธองค์ เมื่อไม่ทรงเห็นพุทธมารดา จึงตรัสถามท้าวสักกรินทร์เทวราช เทวราชจึงเสด็จไปตามพระสิริมหามายาเทวบุตร ณ ดุสิตพิภพ พระพุทธมารดา ได้สดับทรงประปีติปราโมทย์ เสด็จมายังดาวดึงส์เทวพิภพสู่สำนักพระบรมครู ถวายนมัสการประทับนั่งอยู่เบื้องขวาแห่งพระผู้มีพระภาค พลางดำริว่า อาตมานี้มีบุญยิ่งนัก มีเสียทีที่อาตมาอุ้มท้องมา ได้พระโอรสอันประเสริฐเห็นปานนี้” ส่วนสมเด็จพระชินสีห์มีพระทัยปรารถนาจะสนองคุณพระมารดาจึงดำริว่า “พระคุณแห่งมารดาที่ทำไว้แก่ตถาคตนี้ยิ่งใหญ่นัก สุดที่จะคณานับได้ว่า กว้างหนาและลึกซึ้งปานใด และธรรมอันใดจึงจะสมควรที่จะทดแทนพระคุณได้ พระวินัยปิฎก และพระสุตตันตปิฎกก็ยังน้อยนัก มิเท่าคุณแห่งพระมารดา เห็นควรแต่พระอภิธรรมปิฎกที่จะพอยกขึ้นชั่งเท่ากันได้” ดำริดังนี้แล้ว กวักพระหัตถ์เรียกพระพุทธมารดาว่า “ดูกรชนนี มานี้เถิดตถาคตจะใช้ค่าน้ำนมข้าวป้อนของมารดา อันเลี้ยงตถาคตนี้มาแต่อเนกชาติในอดีตภพ” แล้วกระทำพุทธมารดาเป็นประธาน ตรัสอภิธรรมปิฎก ๗ คัมภีร์ ให้สมควรแก่ปัญญาบารมี มีสังคณี วิภังค์ ธาตุกถา ปุคคลบัญญัติ กถาวัตถุ ยมก และมหาปัฏฐาน กาลเมื่อสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงสัตตปกรณาภิธรรมเทศนาจบลง องค์พระสิริมหามายาเทวบุตรพุทธมารดา ก็บรรลุโสดาปัตติผล ประกอบด้วยนัย ๑ พันบริบูรณ์

เสด็จลงจากดาวดึงส์

พระมหาโมคคัลลานะทูลถามการเสด็จลง

กาลเมื่อพระผู้มีพระภาค ทรงกระทำปาฏิหาริย์แล้วขึ้นไปสู่ดาวดึงส์เทวโลก ครั้งนั้น มหาชนทั้งหลายที่มาประชุมกันอยู่ในที่นั้นและดูพระพุทธสรีรกายหายไปในเทวโลก ก็เศร้าโศกปริเทวนาการว่า “พระบรมครูขึ้นไปสู่ภูเขาจิตรกูฏหรือไกรลาส หรือคันธมาสประการใด เราทั้งหลายมิได้เห็นพระองค์ในกาลบัดนี้” แล้วเข้าไปถามพระมหาโมคคัลลานะ “ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า พระบรมครูแห่งเราเสด็จไปสถิตอยู่ ณ ที่แห่งใด” พระมหาเถระจึงกล่าวว่า “พวกท่านจงถามท่านพระอนุรุทธะก็จะทราบ” มหาชนก็ไปถามพระอนุรุทธเถระท่านก็บอกว่า “พระพุทธองค์ เสด็จขึ้นไปจำพรรษาที่บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ ในดาวดึงส์เทวโลก เพื่อจะตรัสพระธรรมเทศนาอภิธรรม ๗ คัมภีร์ โปรดพุทธมารดา” ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า ก็เมื่อใดเล่าจะกลับมาสู่มนุษยโลก ดูกรท่านทั้งปวง พระบรมครูตรัสเทศนาพระอภิธรรมปิฎถ้วนไตรมาสแล้ว พอถึงวันปวารณาจึงจะกลับมายังมนุษยโลกนี้” ชนทั้งหลายจึงกล่าวแก่พระมหาโมคคัลลานะว่า “ถ้ามิได้เห็นองค์พระสัพพัญญู ข้าพเจ้าทั้งหลาย จะไม่ไปจากที่นี่” แล้วชวนกันพักแรม ตั้งทับและชมรมพักอาศัยมิได้มีหลังคา

พระมหาโมคคัลลานะขึ้นไปเฝ้า

เมื่อเวลาเหลืออยู่อีก ๗ วันจะออกพรรษา ประชาชนเข้าไปหาพระโมคคัลลานะและกล่าวว่า “พระผู้เป็นเจ้า ควรที่จะรู้วันที่พระสัพพัญญูจะเสด็จลงจากเทวโลกให้แน่นอน และพวกข้าพเจ้ามิได้เห็นพระบรมครูแล้วจะไม่ไปจากที่นี่” พระมหาเถระจึงสำแดงฤทธิ์ขึ้นไปยังชั้นดาวดึงส์กระทำอัญชลีแล้วทูลว่า “พระพุทธองค์จะเสด็จลงจากเทวโลกในกาลเมื่อใด” จึงมีพระดำรัสว่า โมคคัลลานะ แต่นี้ไปอีก ๗ วัน จะถึงวันมหาปวารณา ตถาคตจะลงจากเทวโลก ณ ที่ใกล้ประตูเมืองสังกัสสนคร ในวันนั้น ผิวมหาชนใคร่จะได้เห็นตถาคต จงไปที่นั้น เธอจงไปแจ้งแก่มหาชนตามคำตถาคตสั่งนี้” พระมหาเถระก็กลับมาแจ้งแก่ประชาชนทุกประการ

ครั้นถึงวันอัสสยุชปุณณมีเพ็ญเดือน ๑๑ สมเด็จพระบรมศาสดาทรงปวารณาพรรษาแล้ว จึงตรัสบอกแก่สมเด็จอมรินทราธิราชว่า ดูกรท้าวเทวราชตถาคตจะลงไปสู่มนุษยโลกในเวลาวันพรุ่งนี้ ท้าวโกสีย์จึงเนรมิตบันไดทิพย์ทั้ง ๓ คือบันไดทองอยู่เบื้องขวา บันได้เงินอยู่เบื้องซ้าย บันไดแก้วอยู่ท่ามกลางเชิงบันได้ทั้ง ๓ จรดพื้นภูมิภาค ณ ที่ใกล้เมืองสังกัสสนคร หัวบันไดเบื้องบนจรดยอดเขาสิเนรุราช อันเป็นที่ตั้งแห่งดาวดึงสพิภพ บันไดทองเป็นที่ลงแห่งหมู่เทวดา บันไดเงินเป็นที่ลงแห่งหมู่พรหม ส่วนบันไดแก้วนั้นเป็นที่เสด็จลงแห่งพระบรมศาสดา

สมเด็จพระบรมครูเสด็จสถิตเหนือยอดเขาสิเนรุ ทอดพระเนตรเห็นเครื่องสักการบูชาแห่งเทวดาทั้งหลายหมื่นโลกธาตุ ก็ทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ซ้ำอีก และทรงแสดงโลกวิวรณปาฏิหาริย์บันดาลเปิดโลก ยังสวรรค์มนุษย์และนรก ทั้งหมื่นโลกธาตุให้แลเห็นกันปรากฏทั่วทั้งสิ้นอันเป็นมหาอัศจรรย์ เทวดาทั้งหลายในหมื่นจักรวาลก็มาประชมพร้อมกัน พระองค์ก็เสด็จลงจากเทวโลก พร้อมด้วยทวยเทพตามส่งเสด็จเป็นจำนวนมาก ครั้งนั้น สรรพสัตว์ทั้งหลายซึ่งได้เห็นองค์พระชินสีห์ ผู้ใดแม้สักคนหนึ่ง ที่ไม่ปรารถนาพุทธภูมิไม่มี เมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาจารย์เสด็จลงจากเทวโลกถึงเชิงบันไดแล้วประทับยืนอยู่ พระธรรมเสนาบดีก็ถวายอัญชลีพระโลกนารถ แล้วประกาศความยินดี

พระพุทธองค์ประทานพระธรรมเทศนา เมื่อแสดงพระสัทธรรมเทศนาจบ ภิกษุ ๕๐๐ รูป ซึ่งเป็นสัทธิวิหาริกแห่งพระสารีบุตรก็บรรลุอรหัตผล ประชาชนก็ได้ดวงตาเห็นธรรมเป็นจำนวนมาก

เมื่อพระพุทธมารดาได้ประสูติพระกุมารสิทธัตถะได้เพียง ๗ วัน ก็ได้ทิวงคต ไปบังเกิดเป็นเทพบุตรในสวรรค์ชั้นดุสิต

ในพรรษาที่ ๗ นับแต่พระพุทธองค์ตรัสรู้ พระพุทธองค์ได้เสด็จขึ้นไปจำพรรษาที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เพื่อจะทรงแสดงธรรมโปรดพระพุทธมารดา

พระพุทธเจ้าได้เสด็จประทับจำพรรษาที่โคนต้นปาริฉัตร บนแท่นแผ่นหินที่ปูลาดด้วยผ้ากัมพลสีแดง เรียกว่า ‘บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์’

พระพุทธมารดาซึ่งอยู่ในเพศเทพบุตรในสวรรค์ชั้นดุสิต ได้เสด็จมาฟังธรรมจากพระพุทธองค์แล้วบรรลุโสดาปัตติผลในที่สุด

 

สวัสดียามสายๆครับ ญาติธรรม ชมรมคนรักพี่หนุ่มเมืองแกลง ทุกๆท่าน

 

ขอบคุณมากนะครับ ที่มีน้ำใจมีให้กันเสมอๆ ให้กันไปๆมาๆอย่างนี้ก็สนุกดีเหมือนกันนะครับ ถือเป็นการแลกเปลี่ยนมิตรภาพ รู้สึกยินดีที่ได้รู้จักกันที่นี่มากๆครับ

ปล.สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักและอยากเข้าใจนั่น เอาแบบผิวๆ ก็พอนะครับ เดี๋ยวจะงานเข้า ฮา....