ทำไมเดี่ยวนี้คนส่วนใหญ่ศึกษาคำสาวกมากกว่าศึกษาคำพระพุทธเจ้า

ทำไมเดี่ยวนี้คนส่วนใหญ่ศึกษาคำสาวกมากกว่าศึกษาคำพระพุทธเจ้า
ทั้งที่คำของพระพุทธเจ้าดีที่สุดแล้ว ไม่มีใครเทียบได้เลยครับ
คำสอนของพระพุทธเจ้าไม่มีผิดพลาดแม้แต่คำเดียว

 

อาจเพราะความที่ฟังง่าย ฟังเพลิน
ประกอบกับ ไม่ค่อยมีการศึกษาพุทธพจน์มากเท่าที่ควร
แหล่งข้อมูลตำรา มีน้อย

ผู้สืบทอดที่รู้จริงในพุทธพจน์แบบแตกฉานจริงมีจำกัด
การอ่านพระไตรปิฎกเองเข้าใจยากกว่าการอ่านหนังสือทั่วไป
ต้องเป็นผู้ทรงภูมิธรรมมีฐานความรู้มากพอควร ที่จะเข้าใจเชื่อมโยงทั้งหมดได้
ความรู้ทางบาลีหากมีไม่มากพอก็จะไม่เข้าใจความหมายลึกๆอีก

อย่างไรก็ตาม ควรหันมาศึกษากันให้มาก
คนที่รู้แล้วควรเผยแผ่ให้มากขึ้น

**ใครสนใจCDโปรแกรมการสืบค้นพุทธพจน์ versionใหม่ ของวัดนาป่าพง PM แจ้งชื่อที่อยู่มาได้จัดส่งให้ฟรี**

 

จริงๆ คนเค้าก็ศึกษาคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั่นแหละ เพียงแต่ศึกษาผ่านสาวกของพระพุทธเจ้า เพราะบัดนี้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงปรินิพพานไปแล้ว จึงต้องศึกษากับพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ผู้ซึ่งยึดมั่นและปฏิบัติตามคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และนำคำสั่งสอนนั้นมาย่อย มาบด มาสลายให้เราเข้าใจง่ายขึ้น ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ

สำหรับเราๆท่านๆนั้น ครั้นจะศึกษาจากตำราพระไตรปิฏกเพียงอย่างเดียว ก็อาจรู้ในธรรม แต่ไม่เข้าถึงธรรม ไม่กระจ่างในธรรม ประเภทขรัวใบลาน เพราะความเข้าถึงธรรมนั้น ไม่ได้อยู่ที่ตัวอักษร แต่อยู่ที่เราซาบซึ้งในธรรมนั่นต่างหาก ซึ่งจะเป็นอย่างนั้นได้ ต้องมีครูฝึก ครูสอน เพราะฉะนั้น บางครั้งรู้มาก ก็เลยไปไหนไม่รอด เพราะรู้มาก ก็สงสัยมาก ดีไม่ดี เถียงครูอีก เพราะถือว่าครูไม่สอนตามตำรา

เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ

 

จริงๆ ต้องบอกว่าคนส่วนใหญ่ศึกษาคำสอนจากสาวกที่สืบต่อมาจากพระพุทธเจ้า
คำสอนของพระพุทธเจ้านั้นไม่ผิด แต่คนที่นำไปใช้ หรือไปสอนอาจจะผิด หรือทำแบบขาดวิจารญาณ ทำให้การปฏิบัติไม่ได้ผล เช่น

คนที่มีโทสะจริต แต่ไปภวนาพระคาถา ที่เป็นอสุภกรรมฐาน ซึงยังไม่ถูกกับโรคของคนๆนั้น ณ เวลานั้น

คนที่เป็นโทสะจริต ต้องภวนา อโกรโธ โหติ หรือความไม่โกรธ หรือ ภวนา เมตตายะ ให้ธรรมของเมตตาปรากฎขึ้นในจิต

คาถาหรือคำบริกรรมหรือแนวทางหนึ่ง จะใช้ได้เฉพาะคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้น แต่จะใช้ไม่ได้กับคนกลุ่มอื่น ดังนั้น แนวทางการปฎิบัติหรือคาถานั้นจะต้องตรงกับสภาวะในปัจจุบันที่ตนยังข้องอยู่

 

เพื่อความเข้าใจ ศึกษาจากใบลานคำภีร์บางครั้งสงสัย ติดขัด ก็ต้องหาคำตอบ โดยการ

ถามครูบาอาจารย์ ที่ท่านปฎิบัติผ่านมาก่อน ให้ชี้แนวทาง

ของวัดน่าปาพงก็ดี ผมก็เคยฝังท่านและอ่านหนังสือท่าน ดูวีดีโอที่ท่านสอน

ก็เหมือนๆกันกับที่อื่น ที่ผมศึกษา

เพราะมีทั้งพระสูตร คัมภีร์หลายอย่าง เลือกเอาตามจริต ...........

จริตแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ปลายทาง เหมือนกัน เป็นไปเพื่อความดับทุกข์

เคยมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเมื่อเข้าไปศึกษาธรรมจากครูบาอาจารย์ท่านหนึงที่เคารพนับถือ ก็

พาลคิดว่าครูบาอาจารย์ของตนนั้นเก่งมาก ทำไมคนอื่นๆไม่มาที่ครูบาอาจรย์ของตน

สอนจนตนสามารถเห็นนู้นเห็นนี้ในสมาธิ.........

ได้ไปกราบครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งที่ผมนับถือ ได้คำตอบยังไงไม่ทราบไม่ขอบอก ขับรถ

จากวัดทันทีก็แสดงว่ายังไม่ถึงไหน แต่เที่ยวไปอวดดีทั้งๆที่ไม่มีดีเท่าไหร่ให้อวด

คำสอนจากครูบาอาจารย์หลายท่านก็นำมาจากพุทธวจนนั้นแล แต่นำมาพูดอธิบายให้คน

เข้าใจโดยง่ายแต่ความหมายมิได้เปลี่ยนแปลงไป...

นั่งรถ นั่งเรือ เครื่องบิน เดิน ว่ง จักยาน จักยานยนต์ ก็ล้วนไปถึงปลายทาง แม้ระยะเวลา

ต่างกัน............

ปัญญาแต่ละคนไม่เท่ากัน .จริตแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน ........อัตตาตัวตน

 

จริตเราไม่เหมือนกัน
ศึกษาพระธรรมใช่เรื่องง่ายของทุกคน
เราอาจต้องเสาะหาครูบาอาจารย์ที่ชี้แนะทางปฏิบัติตรงจริตกระมัง
เราว่านะ...