ศูนย์รวมลูกหลานพญานาคศรีสัตตนาคราช

สวัสดีเพื่อนธรรมทุกท่านจ้า ขอแจ้งถึงผู้ที่โชคดีได้รับเพชรพญานาคจากกิ่ง
กิ่งขออนุญาตจัดส่งในวันพรุ่งนี้นะคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ส่งล่าช้า กิ่งจะจัดส่งเป็น EMS ให้ะนะคะ

โมทนาสาธุจ้า

 

ขอร่วมเล่นเกมส์กับคุณขุนพิฆาตด้วยคนค่ะ ทายสีขาวกับสีเหลือง

 

มาเดาไม่ทันคุณกิ่ง ตั้งใจจะเดาสีเขียวและเหลืองเหมือนกัน
แต่ไหนๆก็เรียกว่ามาเดาแล้ว ขอเดาสีที่ชอบแล้วกันเนาะ
เดาว่าสีแดงและน้ำเงินค่ะ
แหะๆ รู้ว่าคงไม่ถูก แต่ก็เดาอ่ะนะ ร่วมสนุกกันไป

ขอแสดงความยินดีกับผู้ที่ตอบถูกด้วยจ้า

 

ไหนๆคุณโคมหลวงก็รู้สึกแบบนี้แล้ว ปราญฯขออนุญาตพี่ครูเอานิทานที่ปราญฯแต่งไว้มาวางให้ พี่น้องในกระทู้ได้อ่านกันนะคะ

เรื่องที่1
"มิ่งมณี" หญิงสาวชาวบ้าน อายุราว 17 ปี ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายตลอดมาในหมู่บ้านเล็กๆ หญิงสาวกำพร้า บุพการีตั้งแต่เธอเริ่มแตกเนื้อสาว เนื่องจากพ่อและแม่ของเธอทั้งสองเสียชีวิตลงด้วยโรคภัยไข้เจ็บ แต่ชีวิตเธอก็ไม่ได้โชคร้ายไปทั้งหมด เนื่องจากเธอได้รับความเมตตาจาก"อัคนี" ชายหนุ่มรูปงามอายุราว 25 ปี
อัคนีดูแลมิ่งมณีมาตลอด ด้วยเห็นว่าเธอเป็นเพียงหญิงสาวกำพร้าที่ต้องใช้ชีวิตเพียงลำพัง จากความเมตตาก่อให้เกิดความเอ็นดูเล็กๆขึ้นในหัวใจ จากความห่วงใยที่ชายหนุ่มมอบให้ก็ได้เปลี่ยนเป็นความรักและบูชาในหัวใจของหญิงสาว
ทั้งคู่ใช้ช่วงเวลาที่ได้รู้จักกัน ร่วมกันทำบุญ ตามกำลังศรัทธาที่พอมี
แล้วอยู่มาวันหนึ่ง เหตุการณ์ที่ไม่มีใครปรารถนาก็เกิดขึ้น บ้านเมืองเข้าสู่ภาวะสงคราม ชายชาติทหารถูกเกณฑ์ไปร่วมสู้รบและทำศึก
อัคนีอดเป็นห่วงมิ่งมณีไม่ได้ เนื่องด้วยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เขาเคยปกป้องดูแลเธอมาตลอด แต่วันนี้ต้องทิ้งเธอ ด้วยความจงรักและภักดีต่อผืนแผ่นดินเกิด
"ดูแลตัวเองนะเจ้า แล้วพี่จะกลับมา"นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่มิ่งมณีได้ยินจากปากของชายผู้เป็นดั่งทุกสิ่งของชีวิต
การเฝ้ารอนั้นแสนเจ็บปวด ข่าวคราวที่เงียบหาย อีกทั้งยังต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้ตนมีชีวิตอยู่รอด แม้จะเป็นห่วงและเจ็บปวดเพียงใด แต่เธอก็ไม่ยอมให้น้ำตาของเธอไหลออกมาให้เขาเห็น เพียงเพราะไม่ปรารถนาจะให้ห่วงหน้าพะวงหลัง ไม่ปรารถนาให้ตนเองเป็นภาระทางใจต่อคนที่ต้องจากไปเพื่อทำหน้าที่สำคัญ
แม้คนที่ไปสงครามบางส่วนจะได้กลับมา แม้บางส่วนจะกลับมาเพียงข่าวคราวหรือของที่ได้เก็บไว้ดูต่างหน้า แต่สำหรับเธอ ไม่มีสิ่งใด มีเพียงความหวังรำไรที่เธอยังเฝ้ารอ
แต่เวลานั้นจะอยู่ได้นานเพียงใดเล่า สำหรับหญิงสาวตัวคนเดียว เมื่อมีชายอื่นหมายจะรุกราน
เธอเลือกตัดสินใจที่จะปลิดชีพตน เพื่อรักษาสัญญาที่ให้ไว้แก่อัคนี

"ดูแลตัวเองนะเจ้า แล้วพี่จะกลับมา"<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เริ่มเปิดเกมกันเเล้วหรือ หุหุ เเต่มุกคงไม่ได้อยู่ร่วมลุ้น งานเข้าเเล้วจ้า...
ขอให้ผู้เข้าประกวด เอ๊ย ผู้เข้าร่วมเเข่งขันประชันภูมิโชคดีนะคะ


อนุโมทนากับกุศลจิตเเละทานอานิสงค์ของ พี่ขุน หนุ่มหลวง อาจารย์นิ
เเละ คงคาที่รักด้วยจ้ะ

 

ขอเดาครับ สีน้ำเงินกับสีขาวครับ

 

เรื่องที่ 2
แก้วกัลยา หญิงสาวผู้มีหัวใจมั่นคงยิ่งในความรัก
เธอมีคู่ชีวิตเป็นชายชาติทหาร มีตำแหน่งหน้าที่สำคัญยิ่งในการปกป้องชาติบ้านเมือง
เธอใช้ชีวิตร่วมกับสามีโดยมิได้มีบุตรด้วยกัน เธอทำหน้าที่ภริยาที่ดีโดยไม่ขาดตกบกพร่อง ในช่วงการศึกสงคราม แก้วต้องอยู่บ้านดูแลความเรียบร้อยเพื่อรอการกลับมาของสามี แม้ทุกวันตลอดระยะเวลาที่ชายอันเป็นที่รักต้องออกไปทำศึก เธอมิเคยปริปากบ่น ยังคงทำหน้าที่ และรอคอยเขากลับมา และยังคงหวังว่าคงมีสักวันที่บ้านเมืองจะสงบสุข และเธอมีโอกาสได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับสามีอย่างสงบสักครั้ง
วันหนึ่ง ชายผู้นั้นก็ได้กลับมาหาเธอที่บ้าน เนื้อตัวมอมแมมเต็มไปด้วยคราบเหงื่อและคาวเลือด เบื้องหลังชายผู้นั้นมีเด็กคนหนึ่งสะพายอยู่เบื้องหลัง
แก้วกัลยา ทั้งแปลกใจระคนยินดีที่ได้พบเขาอีกครั้งในขณะยังมีชีวิต แต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันนัก เขาเอ่ยขึ้นกับเธอว่า
"พี่มีหน้าที่ต้องดูแลเด็กคนนี้ให้ปลอดภัย แต่ก็มิวายห่วงเจ้า ไป..เจ้าจงไปพร้อมพี่ ทิ้งเจ้าไว้พี่ก็คงอดห่วงไม่ได้ พี่จะปกป้องเจ้าเอง"
เธอรีบร้อนตามหลังเขาไป โดยไม่เคยสนใจว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร รู้เพียงว่าเบื้องหน้าเธอคือผู้ชายที่เธอสละทั้งชีวิตให้แล้ว แม้ต้องลงนรกหรือโดดเข้ากองเพลิงก็มิปริปากบ่น
เมื่อเธอไว้เดินทางรอนแรมไปพร้อมกับเขาได้เพียงไม่ถึงวัน ก็มีข้าศึกกลุ่มหนึ่งไล่ตามหลังมา ทุกอย่างจวนตัวมากเกินกว่าเธอจะคิดอะไรได้ การต่อสู่เกิดขึ้นอย่างชุลมุน ข้าศึกเกือบ 10 คนที่กำลังรุมล้อมรอบชายอันเป็นที่รักยิ่ง เขาไม่สามารถต่อสู้ได้อย่างถนัดนักเพราะต้องเฝ้าคอยระวังเด็กน้อยที่ต้องดูแล
แก้วกัลยา ตัดสินใจเอาตัวเองเข้ารับคมมีดที่เข้ามาทางด้านหลังผู้เป็นสามี ดาบคู่ในมือข้าศึก พาดเข้าที่กลางหลังจากไหล่ซ้ายไปทางเบื้องขวา อีกดาบพาดเข้าทางด้านหน้า แต่นั่นคงยังไม่หนำใจพวกมัน คมดาบสุดท้ายปาดเข้าที่คอ
ชั่ววินาทีนั้น เธอมิได้คิดอื่นใดมากไปกว่า สละชีวิตอันไร้ค่าของตน เพื่อรักษาชีวิตและหน้าที่ที่สำคัญของสามี หากชีวิตหนึ่งแลกไว้ได้ด้วยสองชีวิต รวมไปถึงเกียรติยศและศักดิ์ศรีที่สามีเธอพึงได้รับ นั่นก็คุ้มค่าที่สุดแล้วกับสิ่งที่เธอแลกมา

 

สีน้ำเงิน กับ สีแดง ค่ะ

 

ท่านขุนพิฆาต ขอแจมด้วยค่ะ

ทายเป็น สีแดง กับ สีเหลือง

 

----- สมัยบ้านบางระจันทร์ สมัยย่าโม จะเกิดเป็นผู้หญิงที่ช่วยรบนะครับ เก่ง

 

--- อย่าไปคิดมากเรื่องรูปแทนตัวเอง บางทีเห็นสวยๆก็มี แต่ก็อาจจะเป็นช่วงวาระก็มี คือถ้ากระแสท่านใดปรากฎรูปแทนก็อาจจะเป็นท่านนั้น อย่าถ้าพระยูไลท่านปรากฎ ก็จะชอบรูปพระยูไล เป็นต้น

 

ท่านหลวงครับ ขออนุโมทนาบุญสำหรับพระ ลูกแก้วที่กรุณามอบให้ครับได้รับแล้วครับ
(องค์หลวงปู่ทวดพื้นด้านหลังเตารีดมุมบนแตกหักไปเสมอไหล่ โชคดีทีองค์ท่านยังบริบูรณ์) ขอขอบคุณและจำเริญ จำเริญครับ
ภูเก็ตฝนตกมักๆ ฝ่านนนท์ก็คงจะใกล้เคียง รักษาสุขภาพครับ

 

เป็นสีม่วง ม๊าง .....ตกพุ่มแม่ม้าย อิอิ

 

เมื่อเช้าฝนตกหนักมาก ผมต้องพานิสิตไปวาสุกรี ด้วยวันนี้ต้องทำอาหารเลี้ยงหมาและฝนก็ตกแต่เช้า รถตู้ออก7.30 อีก รถติด ดันไม่ได้ฉี่ก่อนขึ้นรถ เสร็จเลยงานนี้ มีอาการปวดฉี่บนรถนี่ เกรงใจคนขับหน้าบึ้งและดันมีผู้ใหญ่ไปด้วย เขาอารมณ์บ่จอยที่ต้องรอนิสิตมาสาย อิอิ วันนี้ฝนตกหนักมาก การเดินทางในวันนี้ ดูเหมือนจะยาวนาน นาคอยากคายน้ำ มากเลย หุหุ

 

เล่นเกมกันสนุกเลยนะครับ 555
แต่นิทานอิงเรื่องจริงของคุณปราญทำผมเล่นไม่ออกเลย ..... นึกจะบอกอย่างเดียวว่า ทำไม ... 555 อินไปกับนิทานซะงั้น ขอบคุณนะครับที่นำมาให้อ่านได้เขย่าอารมณ์เล่น ...

ขอเดาเล่นๆแบบถ้าเกิดถูกมา ไม่รับรางวัลครับ ... ชมพู กับฟ้า ....


คุณบรม ให้ผมส่งไปใหม่ไหมครับท่าทางไกลเลยโดนซะหักขนากห่อแล้ว แต่พระหักอย่าทิ้งนะครับ ท่านว่าใช้ได้แบบเดิม ทิ้งนั้นสิ ปรามาสเลยทีเดียว ผมส่งให้สององค์ ยังใช้ได้อีกองค์ก็ยังดีครับ

ยังไงบอกนะครับ


... นาคคายน้ำของพี่ครู นิผมแอบคิดทะลึ้งไปแล้วก็อ่านแล้วเห็นภาพนิครับ 5555555555

 

องค์พญานาคที่ผมสั่งองค์ พันแปดครับ ท่านหลวง

โมทนากับท่านขุนด้วยครับ

ขอทายสีแดง กับสีส้ม ครับ

 

ภาพวาดลึกซึ้ง ด้วยแรงสัจจะอธิษฐานเนื้อนาบุญด้วยกัน ส่งผลให้เคียงคู่ในอีกชาติภพ รอบด้านวิจิตรตระการตา ด้วยเสียงพิณอันไพเราะจากหมู่เทวา แม้นจะอยู่ในภพภูมิเทวดาแต่ทุกสิ่งก็ไม่จีรังยั่งยืน มีเกิดมีดับ ดั่งคำสอนของพระศาสดามิให้ยึดติดกับสิ่งใด อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

อิอิแถวฝั่งธนตกจนฟ้าเป็นน้ำ เดินจากที่จอดรถไปที่ทำงาน แกล้งกางร่มไม่ตรงตัว แบบว่าโดนฝนทีไร ลั่นล้าทุกที แล้วตอนเป็นไข้นี่ก็บ่นใครไม่ได้เพราะอยากเล่นน้ำฝนเอง :'(

 

พี่ขุนฯน้องทาย ขาว,ดำ ค่ะ