เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรงครับ ...

 

รบกวนดูให้ทีครับ เป็นรุ่นไหนออกวัดหรือศูนย์สร้าง อยากได้แบบที่วัดสร้างครับ

 

รุ่นนี้ของวัดครับ แขวนเดี่ยวได้เลยนะ ผมเชียร์

 

วัดสร้างครับ

 

ทำกลางศาลาวัดมอญเลยครับ...แหะๆ

 

ดีใจด้วยครับสมประสงค์แล้ว

 

ขอบคุณครับ บูชาสองร้อยไม่แพงมาก อยากได้แบบวัดสร้างมานานแล้ว ไม่น่าปลอมนะครับ

 

คุณ พี นำภาพ ท่านปลัดมาโชว์ เยอะเลย ทุกรายการสร้างใหม่ หรือเป็นรุ่นเก่าที่คุณ พี่ สร้างให้หลวงพ่อ ทรงเสกค่ะ

 

เท่าที่พบๆมา ยังไม่เห็นของปลอมครับ แต่ต่อไปมีแน่นอนครับ

 

ชอบรูปนี้

 

ศิษย์ใหม่เข้ามากราบหลวงพ่อครับ

 

กราบ กราบ กราบหลวงพ่อทรงครับ..มาสวัสดีในยามเย็นกับพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่านด้วยครับ..

 

ของวัด..ขึ้นคอเดี่ยวๆได้เลยครับ..ยืนยันพิมพ์นี้เมตตาดีมากครับ แค่มีศรัทธาแน่วแน่อย่าลังเลสงสัยครับ..

 

มาเล่าต่อครับ...(ยาวหน่อยครับ)
ผมกำลังมองดูว่าเป็นอะไรกันแน่ เหตุที่ไม่กล้าจะออกแนวไสยศาสตร์ไปนั้นเพราะเราเป้นครูเดี๋ยวชาวบ้านเห็นจะดูไม่งามเท่าไหร่ อีกอย่างกลัวว่าเด็กนักเรียนจะเกิดอุปทานหมู่อย่างในข่าวที่ผ่านมาผมจึงพูดอะไรทำอะไรไม่ได้มากได้แต่ปลอบและถามอาการในใจก็ระลึกถึงครูบาอาจารย์เราว่าอย่าให้เป้นอะไรมาก แต่วันนั้นพอดีมีพระที่มาสอนหนังสือนักเรียนเป้นพระตามบ้านนี่ล่ะครับ หรือเรียกว่าหลวงพี่ก็ได้เพราะอายุไม่แก่เฒ่าสักเท่าไหร่ หลวงพี่องค์นี้ก็มาโรงเรียนตอนเช้าพอดีเลยเข้ามาดู ก้สังเกตอาการสักพักแล้วบอกว่า เดี๋ยวผมจัดการเองแล้วท่านก็หันมาหาผมบอกว่า ครูมาช่วยผมหน่อย แล้วท่านหยิบสายสิญจน์มาแล้วว่าคาถาท่านเสร้จแล้วให้ผมเอาสายสิญจน์ใส่คอเด็กทีละคนแล้วท่านก้มาว่าคาถาเป่าหัวอีกสองสามครั้งเด็กก็หยุดร้องแต่ยังไม่สนิทนัก ท่านก็เดินไปหาอีกคนเพราะเห้นว่าอาการค่อยยังชั่วขึ้น พอมาหาอีกคนก็ทำเช่นเดิมอีกแต่คนนี้ไม่หายง่าย ยังคงร้องจ้าอยู่ตัวแข็ง หลวงพี่ท่านก็เป่าอยู่หลายครั้งมากกว่าจะหยุดและค่อยยังชั่วขึ้น แล้วหลวงพี่ก็หันมาพูดเป้นภาษาใต้กับผมว่า ครุสอนดนตรีไทยใช่ไหม ท่านบอกห้องดนตรีไทยมันมีของทับเขาอยู่นะ ให้หาจาน ดอกไม้ ธุปเทียนไปไหว้ซะ ผมก็จัดการตามที่พระท่านบอกเพราะว่าก็คิดไว้เช่นนั้นเหมือนกันหลังจากวันแรกที่เด็กมีอาการแต่ยังไม่ทันได้ทำ พอเตรียมของเสร้จผมจึงขึ้นไปบนห้องเก็บซากสัมภารกต่างๆพร้อมหลวงพี่รูปนั้นด้วย พอเข้าไปถึงท่านก็หันมองรอบห้องแล้วบอกว่าเขาอยู่ตรงนี้พร้อมกับหยิบกล่องเก่าๆที่ทับระนาดอยู่ออกวางไว้ที่อื่นแล้วให้ผมอธิฐานบอกเอง ผมก็อธิฐานเชิญครูทางดนตรีไทยของผมมาหมดเลย พร้อมทั้งบอกว่า หากมีอะไรอยู่ ณ ที่นี้ที่เป้นบรมครูเป้นครูหรือผู้ดีแลเครื่องดนตรีนี้ขอให้มาอยู่กับผมและออกไปด้วยกันและผมจะจัดการรื้อและทำความสะอาดให้หมด และบอกครูพ่อแก่ กับพระพิราพซึ่งเป้นครูประจำตัวว่าหากมีสิ่งไม่ดีอันใดก็โปรดขจัดปัดเป่าให้ด้วย และไม่ลืมบอกกล่าวอัญเชิญบารมีหลวงพ่อทรง และครูบาอาจารย์ต่างๆแผ่มา ณ สถานที่นี้ด้วย เสร็จแล้วผมลงไปด้านล่าง ก็เห็นหลวงพี่รูปนั้นนำเด็กออกมากลางแจ้งและใช้เทียน 1 เล่ม วนรอบๆตัวนักเรียนพร้อมว่าคาถา อุณหิส เด็กก็มีอาการดีขึ้นตามลำดับเข้าเรียนได้ตามปกติ ผมสงสารเด็กนักเรียนครับ คิดว่าทำไมไม่มาบอกเราเองเลยล่ะไปลงกับเด็กทำไม เด็กไม่รู้เรื่องอะไรด้วย อีกอย่างหากเป้นบรมครูทางดนตรีไทยหรือครูบาอาจารย์ทางนี้ผมคิดว่าผมก็สัมผัสมาพอสมควร คิดในใจว่าน่าจะมาบอกเราหรือสื่ออะไรให้มันดีกว่านี้หน่อย แบบนี้เด็กยิ่งกลัว ใครจะกล้ามาเล่นดนตรีไทยกันครับต่อไปไม่กลัวผีกันหมดเรอะ แต่อาจจะเป้นพวกคนเฝ้าหรือดวงวิญญาณทั่วไปที่รับหน้าที่มาเฝ้าเครื่องดนตรีไว้ เลยสื่อออกมาค่อนข้างจะแรงสักหน่อย ในใจไม่กลัวเลยน่ะครับเรื่องพวกนี้แต่สงสารเด็กหากเป็นจริงมีจริงก็น่าสงสารนักเรียนมาก
วันต่อมาวันที่สามผมก็เตรียมตัวเองไปพร้อมครับทั้งกำลังใจ กำลังกาย กำลังพระ กำลังครู คิดไว้ว่าหากวันนี้ไม่เลิกเป็นอีก ก็คงได้รู้กันไปข้างนึงเลย และวันที่สามนี้ผมก็อาราธนาเบี้ยแก้หลวงพ่อทรงขึ้นคอแขวนร่วมกับพระนักธรรมจะได้มีปัญญาแก้ปัญหาด้วย แต่วันนี้วันที่สามเหตุการณ์ปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้นประกอบกับห้องนั้นทางโรงเรียนก็ทำการรื้อของและห้องนั้นออกทั้งหมดผมจึงแยกเครื่องดนตรีไทยต่างๆออกมาไว้ให้เหมาะสมแล้วบอกว่าครูเดี๋ยวมาอยู่กับผมนะ มากันให้หมดเลย...เห็นสภาพเครื่องดนตรีแล้วก็ฝุ่นจับหนาเป็นสิบปีชำรุดทรุดโทรม ตะโพนก็หนังแตก หนังขาด ระนาดตะกั่วหลุดเชือกขาด อังกะลุงแตกใช้การไม่ได้เสียแล้ว โดยเฉพาะตะโพนนั้นถือเป้นครูใหญ่เลยเห้นแล้วนึกถึงคำครูผมขึ้นมาทันทีว่าตะโพนท่านเป็นครูใหญ่ครูพระปรคนธรรพดูแลรักษาไว้ให้ดี ควบคุมเครื่องดนตรีอื่นๆได้ แต่ตะโพนที่นี่พังยับเยินเลย ครูหรือคนเฝ้าหรือวิญญาณต่างๆก็อาจมาส่งสัญญาณให้ดูแลท่านให้ดี วันที่สามผ่านไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น และมีเบี้ยแก้หลวงพ่อทรงในคอก็อุ่นใจไปชั้นหนึ่ง...วันต่อมาผมจึงได้ฤกษ์เอาเครื่องดนตรีทุกชิ้นมาทำความสะอาดให้นักเรียนล้าง ขัด ถู ให้ดูใหม่ทั้งหมด แล้วเอามาผึ่งแดด เสร็จแล้วจึงเอามาลองเคาะเสียงดีดูความไพเราะของไม้เก่าที่พังๆ เสียงเพี้ยนเสียหมดแล้วครับ แต่เสียงนั้นก็เรียกนักเรียนมายืนมุงดู ทั้งครูด้วยกันด้วย ต่างๆดีใจที่ได้ยินเสียงดนตรีไทยมาขอฝึกระนาดกันใหญ่เชียวครับ อ่อในระหว่างที่บรรเลงลองเครื่องอยู่นั้น จู่ๆเสียงรถมอไซด์นักเรียนที่จอดไว้อยู่ เกิดติดเครื่องขึ้นมาเองแบะบิดแบบสุดๆเสียงดังเหมือนเลื่อยไฟฟ้าเลยเด็กนักเรียนแถวนั้นก็วิ่งหนีกันอลหม่านครับ พอไปดูก็เห็นรถมอไซด์ยังดังอยู่แต่เครื่องมีควันขึ้นแล้วคือใหม้ ครูอีกคนจึงไปผ่อนคันเร่งรถควันก็ขึ้นเลยครับ ไม่รู้ใครทำใครเล่นแต่ก็คิดกันว่าอาจมีนักเรียนมาแกล้วเพื่อนแล้ววิ่งหายไป...หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติผมก็เดินมาเก็บเครื่องดนตรีเข้าที่ คิดในใจว่าเอาอีกแล้วเหรอนี่ ไม่หยุดหรือ เดี๋ยวคงต้องจัดเลี้ยงสักมื้อหรือไม่ก็บุกเบิกดนตรีไทยที่นี่เพราะผมชอบท้าชอบลองของ มาท้าทายผมแบบนี้เดี๋ยวจะทำให้พูดไม่ออกกันไปเลย อยากให้ทำ อยากให้เล่น อยากให้มี จะเล่น จะทำ จะมีให้จุกกันไปข้างนึงเลยล่ะครับ คงคิดมาลองใจผมว่าแข็งพอไหม กล้าพอไหมที่จะมาทำวงดนตรีไทยที่นี่ คงลองถูกคนแล้วล่ะครับ คราวนี้ อิอิอิ หลังจากเก้บเครื่องดนตรีไทยแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เรารู้แก่ใจเราเองว่ามีอะไร ต้องทำยังไงเองพอแล้วจึงไม่ได้ไปคุยกับครูคนอื่นเรื่องแบบนี้...
จนเมื่อวานวันจันทร์ ก็เกิดเหตุประหลาดขึ้นอีกครั้งสดๆร้อนๆ เล่นเอาผมและคนรอบข้าง งง ไปตามๆกันเลยครับ คือเมื่อวานวันจันทร์เป้นเวรผมที่จะต้องลงดูแลนักเรียนทำความสะอาด ผมจึงลงไปตรวจตราตามปกติ ในระหว่างที่เดินอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงแว่วๆมาแต่ไหน เป้นเสียงฉิ่งกับเครื่องดนตรีอะไรสักอย่างลอยแว่วมาไกลๆผมก็ไม่สนใจเดินต่อ พอเดินไปเรื่อยๆเกือบถึงห้องเก็บเครื่องดนตรีก็ชัดขึ้นๆๆๆ จนผมถามครูเวรด้วยกันและนักเรียนข้างๆว่าได้ยินเสียงอะไรไหม ทุกคนได้ยินแล้วบอกว่ามันดังมาจากไกลๆแต่ไม่รู้ว่าเสียงเครื่องดนตรีอะไรแต่รู้ว่าคือเครื่องดนตรีไทย ผมเลยสงสัยเพราะทุกคนได้ยินหมดไม่หูฝาดคนเดียวแน่ๆ เลยเดินตามเสียงเพลงไปเรื่อยๆ ยิ่งได้ยินชัดขึ้นๆ จับใจความได้ว่าเป็น ซออู้ กำลังบรรเลงเดียวเพลงกราวในซึ่งถึงว่าเป้นเพลงเดี่ยวสูงสุดของดนตรีไทย แต่หาเสียงนั้นไม่เจอ พอเดินเข้าไปในที่แคบเสียงก็ชัดขึ้น ปรากฎว่าเสียงไม่ได้มาจากไกลๆเหมือนที่หลายคนได้ยิน แต่เสียงมันอยู่ที่เอวผมครับ ...!!! ดังมาจากโทรศัพท์มือถือนี่เองที่เอว จึงฟักออกมาดู หน้าจอเป็นเครื่อวเล่นเพลงแล้วผมจึงรีบเดินไปหาที่คนเยอะๆที่ตามหาเสียงกันแล้วบอกว่านี่ไงต้นเสียงมาจากมือถือผม ทุกคนทำหน้า งง ว่าทำไมมันดังเองได้ อันนั้นไม่แปลก แปลกตรงที่ว่า มือถือผมจะล๊อคปุ่มกดอัตโนมัติและร้อยไว้กับเข็มขันที่เอวถึงมือไปโดนแต่ไม่เคยเกิดว่ามันจะผ่านระบบล๊อคอัตโนมัติไปได้ ถึงจะผ่านไปได้แต่ก็ไม่สามารถไปถึงเครื่องเล่นเพลงได้เพราะมันต้องเป้นคนกดหาเพลงจึงจะทำได้ ผมก็มองหน้าพวกครูและนักเรียนแล้วยิ้มๆบอกว่าสงสัยมือไปกดโดนมั้งครับแล้วเดินจากไป คิดในใจอีกว่า นี่อะไรมันจะบังเอิญเปิดเพลงได้ขนาดนั้นและสามารถทะลุระบบล๊อคมือถือเข้าไปได้เพราะขณะเอามือถืออกมาถูกนั้น ระบบล๊อคก้ยังคงล๊อคปุ่มอยู่เช่นเดิม คิดว่า เอาอีกแล้วนะวันนี้ มาแบบไกล้ตัวเลย เล่นไม่จบจริงๆ แต่วันนั้นไม่ได้ใส่เบี้ยแก้หลวงพ่อทรงไปน่ะครับ ใส่แต่เหรียญเต่า 1 ไป เลยเข้ามาเล่นได้ไกล้ๆตัว เหตุการณ์ทั้งหมดก็มีเพียงเท่านี้ล่ะครับ ผมอยู่บวรนิเวศมาก็เจอเรื่องพวกนี้มาเหมือนกันแต่ก็ไม่รุนแรงหรือเฮี้ยนเท่านี่ ที่นี่เฮี้ยนดีน่าลองครับ อีกวันผมจึงเอาล๊อคเก็ตพ่อแก่ที่ผมเคยสร้างไว้มาแจกครุในโรงเรียนทุกคนน่ะครับ แบบว่าแสดงสักหน่อยว่าเราก็ศิษย์มีครูเช่นกันนะ มาที่นี่มาดี มาทำ มาสร้าง ยิ่งเจอเรื่องลี้ลับแบบนี้แล้วยิ่งชอบมาเลยครับผมจะทำให้ดูเลี้ยงให้อิ่มหนำสำราญเหมือนครั้งที่อยู่บวรนิเวศทีเดียวเชียว...ผมก็นำมาเล่าสู่กันฟังน่ะครับอยู่ที่นี่คอเดียวกันไม่ค่อยมีหรือไม่มีเลย คุยเรื่องพระเรื่องของขลังก็ไม่รู้เรื่องกัน เลยมาเล่าให้ยาวๆหน่อยครับ เพราะตื่นเต้นสนุกดีไม่นึกว่าจะมาเจอของเฮี้ยนจริงๆแรงพอตัวที่นี่ ไม่ทันได้เตรียมเนื้อเตรียมตัวเลยครับงานนี้...ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะครับผิดพลาดประการใดขอขมาอภัยไว้ ณ ทื่นี้ด้วยครับ

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง วัดศาลาดินครับ

 

สุดยอดครับ อาจารย์วิม สมเเล้วที่เป็นครูไม่ละทิ้งศิษย์

 

ติดตามอ่านเรื่องของครูวิมด้วยความตื่นเต้น ... moo noi ก็เด็กศิลป์ เคยครอบเศียรพ่อแก่ตอนเรียนดนตรีไทยมาเหมือนกัน แต่เป็นคนจิตอ่อนค่ะ ถ้าได้ยินอะไรแบบนี้ รับรอง จิตกระเจิง เวลาไปไหนถ้ารู้ว่ามีเรื่องแบบนี้จะบอกว่าอย่ามาทำให้กลัว...แต่ถ้าเจอเรื่องแบบนี้แล้วมีครูวิมอยู่ด้วย ใจอาจจะแข็งขึ้นมาอีกเล็กน้อย....เป็นคนกลัว :boo:ค่ะ

 

ขอบคุณครับๆ ผมว่าสนุกดีนะครับสอนนักเรียน ไม่ลองบ้างเหรอครับ สอนเกษตร...ชวนป๋าก่อไปด้วย คริคริคริ

ตื่นเต้นจริงๆครับ ลุ้นทุกวันว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกไหม อิอิอิ เคยเรียนดนตรีไทยมาด้วยเหรอครับ ครอบครูมาแล้วก็เป็นศิษย์พ่อแก่เช่นกันครับ เรื่องเหตุการณ์ใจจริงก็หวั่นๆกลัวๆลึกๆครับหากรุนแรงกว่านี้คงสนุกกันใหญ่โตทั้งโรงเรียน แต่ก้ต้องอยู่ไปไหนไม่ได้มีครูดนตรีคนเดียวบรรจุที่นี่ต้องสู้และบุกเบิกต่อไปน่ะครับ

ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย....

 

รออ่านมาตั้งนานตื่นเต้นเร้าใจจริง ๆ

ล็อกเก็ตพ่อแก่หากเหลือ ๆ ก็แจกมาทางนี้บ้างก็ดีนะครับ

ชอบดนตรีไทย เพลงไทยเดิม แต่ไม่เป็นอะไรสักอย่าง

เพลงโปรดก็คือ ลาวดวงเดือน แต่หาฟังแบบเต็มสูตรจริง ๆ ยากมาก

สงสัยครูดนตรีแถวนั้นเห็นลูกหลานท่านไปอยู่ด้วยคงจะดีใจเลยแสดงฤทธิ์ให้เห็นเต็มที่

จัดไหว้ครูดนตรีเสร็จ งานนี้รุ่งแน่นอน ขอให้โชคดีนะครับ

 

อย่าเขว๋ครับ สงสัยโดนของเก็จนชิน...แหะๆ ของปลอมยังไม่เห็นครับ

ทำกลางศาลาวัดมอญ ถ้ามีปลอมได้ ก็เลิกห้อยกันล่ะครับ

 

ของเก่าทันหลวงพ่อทรงทุกตัวครับ

หลวงพ่อเป็นอาจารย์ปลัดมาก่อนน่ะครับ ทำขึ้นด้วย

ของมีไม่มากหรอกครับ ทำไว้ใช้บูชาส่วนตัว