ยันต์มอญ คาถามอญ ลี้ลับมอญ

www.arjanaud.com

อาจารย์อูฐดอทคอม เว็บไซต์ยันต์มอญ คาถามอญ ความเชื่อมอญ อีกทางเลือกหนึ่งของคนชอบยันต์ เว็บเดียวในประเทศที่กล้าเปิดเผยคาถาและมียันต์มอญให้เลือกชมและใช้มากที่สุด

ร่วมแลกเปลี่ยนความรู้ความเชื่อ คาถา ยันต์ของชาวมอญ ได้ที่เว็บบอร์ดในเว็บไซต์หรือลิงค์ตามนี้ครับ
http://www.freethailand.com/webboard/webboard.php?Category=9864




ฝากเพื่อนๆส่งต่อด้วยจ้า เว็บเพิ่งเปิดใหม่ได้สองอาทิตย์ ขอกระแสด้วยครับ ขอบคุณมากครับ
โอม แม่ะ อะ อุ ขอจงพบแต่ความสุข และสิ่งที่ดีครับ
อ.อูฐ อัวโมน

 

หมกมุ่นมาก ๆ เดี๋ยวหาประเทศอยู่ไม่ได้นะ.....เหมือนมอญ น่ะ เอาพอประมาณ.

 

การอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมหรือชาติกำเนิดของตนเอง ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตามถือเป็นสิ่งดี ผมเองไม่ใช่คนมอญน่ะเป็นคนไทยแท้ แต่ชื่นชมในการอนุรกษ์ศิลปวัฒธรรมและการดำรงชีวิตของชาวมอญ ว่ามีความเคร่ดครัดและแน่นแฟ้นในชาติพันธุ์ของตนเองมาก มันทำให้ผมอยากระลึกถึงชาติพันธุ์ของตนเองบ้างเหมือนกาน ขอเป็นกำลังใจให้สู้และทำมันต่อไปครับ อุปสรรคมีมาขวางเสมอครับไม่ว่าเรื่องอะไร

 

ขอบคุณครับ พอมีความรู้อ่านออกเขียนได้แต่ขอมบาลี จะลองเข้าไปศึกษาเพิ่มเติมนะครับ

 

ดีครับ ทั้ง อาจารย์อูฐ ที่ชำนาญภาษามอญ และคุณอาภากร ที่ชำนาญภาษาขอม
วันหนึ่ง ผมคงจะได้ขอความช่วยเหลือ ในการคลี่คลายประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา
โดยเฉพาะ ความลับต่างๆ ที่อยู่ในคัมภีร์มอญโบราณ ที่จะยืนยันว่า พระเจ้าอโศกมหาราชก็ดี
พระพุทธโฆษาจารย์ก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นชาวมอญโบราณ ที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินที่เป็น
ประเทศไทย และอดีตประเทศมอญนี้ ไม่ใช่เป็นแขกชาวอินเดีย ดังที่ถูกคนต่างชาติ ต่างศาสนา
ทำให้เข้าใจผิดมาเป็นเวลา ร้อยกว่าปีมานี้เอง..

 

​

ฝากคุณเอก หากอยากทราบภาษามอญ ประวัติเมืองมอญ วัฒนธรรมมอญ มีอีกท่านหนึ่งที่พอจะช่วยเรื่องราวของมอญได้ คือพระอาจารย์สุทัศน์ วัดทองบ่อ อ.บางปะอิน จ.พระนครศรีอยุธยา
​

พระอาจารย์สุทัศน์ วัดทองบ่อ อ.บางปะอิน


​

เรือนไม้สักหลังนี้สร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๕๕ สมัยรัชกาลที่๖ พระอาจาย์สุทัศน์ผูกพันเรือนหลังนี้ เพราะนอกจากจะเป็นคนเชื้อสายมอญแล้ว ครั้งที่บิดาของหลวงพ่อเสียชีวิตได้ตั้งศพบำเพ็ญกุศลที่เรือนหลังนี้ ภายหลังหลวงพ่อนำเรือนนี้มาทำพิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน และหลวงพ่อก็จำวัดที่เรือนหลังนี้ด้วย ถามหลวงพ่อท่านไปว่าหลวงพ่อไม่กลัวผีหรือคะ ท่านบอกว่าท่านเชื่อตามผู้ใหญ่ว่าผีมาให้ตั้งสติถามเขาว่าอยากได้อะไร ส่วนใหญ่ก็อยากได้บุญกุศลด้วยกันทั้งนั้น ทางสายธาตุจึงน้อมรับคำสอนหลวงพ่อไว้ถ้าเจอจะพยายามตั้งสติให้ได้ แต่ทางที่ดีอย่าเจอดีกว่า
​

​

พระอาจารย์เล่าเรื่องกษัตริย์องค์แรกผู้ก่อตั้งเมืองสะเทิม ชื่ออะไรจำไม่ได้แล้วค่ะ ต้องไปถามหลวงพ่ออีกครั้ง ชื่อมอญจำยาก คนมอญเป็นผู้ที่มาอาศัยอยู่ในดินแดนแถบนี้ก่อนใคร

เมืองที่เป็นเมืองหลวงของมอญที่มีราชวงศ์สืบสายกันจะมีแค่ 3 เมืองคือ สะเทิม หงสาวดี และเมาะตะมะ ส่วนเมาะลำเลิงไม่มีราชวงศ์ปกครองค่ะ ใครอยากรู้จักกษัตริย์มอญ เชิญไปชมที่วัดทองบ่อค่ะ หลวงพ่อมีรูปกษัตริย์มอญแสดงไว้ ไปถามพระประวัติของแต่ละพระองค์ได้ที่หลวงพ่อนะคะ ท่านแม่นเรื่องประวัติเมืองมอญมาก

อีกสองวันพระ คือวันที่ 23 กันยายน 2553 จะมีพิธีตักบาตรน้ำผึ้งแบบดั้งเดิมของชาวมอญแท้ๆที่วัดนี้ค่ะ เชิญไปเที่ยวได้

ตอนนี้ อบต. ได้จัดสรรงบประมาณเพื่อพัฒนาทัศนียภาพวัดทองบ่อเพื่ออนุรักษ์วัฒนธรรมมอญแบบดั้งเดิมไว้ให้สมบูรณ์มากที่สุดที่นี่ค่ะ ปีหน้าจะเห็นโฉมใหม่ของวัดทองบ่อ คงจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญอีกแหล่งหนึ่งทีเดียว หนังสือพิมพ์แนวหน้าได้มาทำสกู๊ปข่าวเกี่ยวกับวัดนี้เสนอเป็นตอนๆอยู่ในขณะนี้ค่ะ

ท่านพระอาจารย์สอนภาษามอญง่ายๆมาด้วยสองคำ
คำว่า "มิ" แปลว่า แม่
คำว่า "เมาะ" แปลว่า พ่อ

คนมอญเขาเรียกพ่อกับแม่แบบนี้ค่ะ

​

 

มีหลายวัดในจังหวัด สมุทรสาคร ที่มีเจ้าอาวาสชํานาญภาษามอญครับ จ.นี้เจ้าคณะจังหวัดรูปเก่า ได้พระราชทินนาม พระรามัญมุนี วัดป้อมวิเชียนโชติการาม เจ้าอาวาสรูปปัจจุบันและเจ้าคณะจังหวัดรูปปัจจุบันไม่มอญละ
แต่รู้สึกว่ามีพระอีกรูป ไม่แน่ใจว่าวัดน่วมกานนท์หรือป่าวยังมีชีวิตอยู่ เคยไปเที่ยววัดมีความเป็นมอญอยู่แต่เห็น ว่าเป็นมอญ

ว่าแต่ ธรรมยุตินิกายนี่มีพื้นมาจากรัชกาลที่ 4 สมัยทรงผนวชอยู่เห็นพระมอญหรือป่าว ท่านใดทราบช่วยเล่าเรื่องที

 

อนุโมทนาครับ ชอบจังกระทู้นี้ สงสัยชาติก่อนจะเป็นมอญผมเลยชอบบบ

 

ในรูปภาพ รู้สึกว่ากษัตริย์องค์นี้จะชื่อพระเจ้าเอิกกะลาปะน่ะครับ ส่วนสองคนที่เข้าเฝ้าก็คือ นายตะเปา กับนาย ตะปอ สองพ่อค้าชาวมอญที่นำพระเกศาธาตุจำนวน8องค์ ของพระพุทธเจ้ามาถวาย กษัตริย์พระองค์นี้จะเกี่ยวข้องกับการเกิดเจตอยเลียเกิง(เจดีย์ชเวดากอง) ด้วยเพราะเเจดีย์แห่งนี้คือที่ประดิษฐ์ฐานพระเกศาธาตุที่ทั้งสองนำมาถวายนั้นเอง

 

น่าจะใช่ค่ะ เก่งจังเลยอาจารย์ ตะเปาตะปอสองคนนี้เป็นคนถวายข้าวสตุก้อนแด่พระพุทธเจ้าด้วยใช่ไหมคะ

 

ใช่แล้วครับทั้งสองถวายข้าวสตุแบบผงและก้อนจำนวน49 ก้อนขนาดเท่าลูกตาลหนุ่ม แล้วทั้งสองก็เข้ากราบสักการะบูชาและฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า แล้วเกิดความเลื่อมใสศรัทธา ตอนแรกทั้งสองใส่สินค้าไปขายเต็มลำเรือใบขนาดใหญ่เลย แต่สุดท้ายก็รู้สึกจะแจกประชาชนเป็นทานหมดเลยครับ จากนั้นก่อนลากลับทั้งสองก็ทูลขอเกศาธาตุจากพระพุทธองค์จำนวน 8 องค์ แต่ระหว่างอัญเชิญเกศาธาตุกลับมา พระเกศาธาตุ 2 องค์โดนกษัตริย์เมือง อจิตตะนคร แย่งไป และถูกพญานาคแอบมาขโมยพระเกษาธาตุไปอีก 2 องค์ ทำให้เหลือพระเกศาธาตุกลับมาเพียง 4 องค์เท่านั้น สุดท้ายพระเจ้า เอิกกะลาปะในรูปภาพ ทรงอธิฐานจิต ปรากฎว่าเกศาธาตุทั้งหมดก็กลับมาอยู่ในผอบแก้วมณีตามเดิมครบทั้ง 8 องค์ อย่างน่ามหัศจรรย์ ผมย่อๆมาน่ะครับ เรื่องจริงในตำรายาวมากแต่อ่านแล้วสนุกมากครับครับ ยิ่งตอนหาที่ประดิษฐานพระเกศาธาตุ(ภูเขาสิงฆุตระ) ยิ่งสนุกมากครับว่างๆผมจะชอบนั่งอ่าน

เสริมอีกนิด นายตะเปาและนายตะปอภายหลัง ได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าอีกที่กรุงราชคช นายตะเปาบรรลุโสดาบัน กลับมาเมืองมอญเพียงคนเดียวและตั้งปณิธานจะกวาดลานวัดรอบเจดีย์เลียเกิงไปตลอดชีวิต ส่วนนายตะปอบรรลุเป็นพระอรหันต์ในสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยได้ฉายานามว่า ธรรมมิกเถระ ...........จบ...

 

นายตะเปาและนายตะปอ ไปพบพระพุทธเจ้าในเขตอินเดียหรือในเขตเมืองมอญคะ

สนใจเรื่องกรุงราชคช ใช่หมายถึงกรุงราชคฤห์ (ราด-ชะ-คึด) อาจารย์อูฐว่าอยู่ในอินเดียไหมคะ

ถามดูเพราะสนใจเรื่องที่คุณเอกอิสโรคุยๆอยู่ด้วยค่ะ เรื่องพระพุทธเจ้าเกิดในประเทศไทยหรืออินเดีย อะไรอย่างนี้ค่ะ ถือว่าแลกเปลี่ยนความรู้และความเห็นกันนะคะ

 

พระธัมมิกเถระ
พระธัมมิกเถระนี้ สั่งสมบุญมาแล้วจากชาติก่อนๆ ครั้นมาเกิดในยุคสมัยของพระพุทธเจ้าองค์สมณโคดม ได้เกิดอยู่ในตระกูลพราหมณ์แห่งโกศลรัฐ มีนามว่า ธัมมิกะ
เมื่อเติบโตเจริญวัยเป็นหนุ่ม บังเกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา จึงละจากเพศพราหมณ์ มาบวช ประพฤติธรรมเป็นภิกษุ ตั้งใจฝึกฝนบำเพ็ญอย่างเคร่งครัดอยู่ในอาวาสใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่ง
แต่เพราะความถือดีในการปฏิบัติวัตร(หน้าที่พึงกระทำ)ต่างๆได้ ทำให้ภิกษุธัมมิกะบังเกิด อุปกิเลส (ทำดีแต่เกิดกิเลสซ้อนแฝง) เพ่งโทษในวัตรและมิใช่วัตรของภิกษุทั้งหลาย ถึงกับอดทนไม่ได้ มักตำหนิ อย่างไม่พอใจ ว่ากล่าวเพื่อนภิกษุเสมอๆ เหล่าภิกษุในอาวาส ได้รับความอึดอัด ลำบากใจยิ่งนัก จึงพากัน ละทิ้งที่นั้น หลีกไป เหลืออยู่แต่ภิกษุธัมมิกะ เพียงรูปเดียว ในอาวาส
บรรดาอุบาสกอุบาสิกาจึงไปกราบทูลเรื่องราวให้พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบ พระศาสดา ตรัสเรียก ภิกษุนั้นมาถาม ท่านก็ยอมรับตามจริง ในการเพ่งโทษ จนเพื่อนภิกษุ อยู่ร่วมด้วยไม่ได้
"เป็นอย่างนั้น พระเจ้าข้า"
พระศาสดาทรงสดับเช่นนั้น ก็ตรัสกับหมู่สงฆ์ในที่นั้นว่า
"ภิกษุนี้เป็นผู้ไม่อดทนในสามัคคีธรรม ก็พวกเธอได้ชื่อว่าเป็นญาติกันในทางธรรม ควรที่จะสมัครสมานกัน อย่าว่าแต่เป็น ความสามัคคี ในหมู่มนุษย์เลย แม้หมู่ไม้ รวมกลุ่มกันหนาแน่น มหาวาตภัย ก็มิอาจรุกราน ให้ต้นไม้ หักโค่นได้เลย"
ภิกษุทั้งหลายทูลวิงวอนให้ทรงเล่าเรื่องนั้น พระศาสดาจึงทรงแสดงรุกขธัมมชาดกให้ฟัง


เมืองสะเทิม อยู่ในแคว้นโกศล ? หรือกล่าวอีกแบบว่า สะเทิม ก็คือเมืองหลวงของแคว้นโกศลในพระไตรปิฏกใช่ไหมคะ?

 

จากความเห็นส่วนตัวผมน่ะที่เคยเป็นครูช่างสอนเกี่ยวกับงานสำรวจงานแผนที่ต่างๆผมว่าแผนที่โบราณ จำเป็นมากน่ะ ถ้าจะหาหลักฐานอ้างอิงจริงๆ ผมว่าคำกล่าวหรือข้อความในตำราเอามาแปลคงจะไม่มีน้ำหนักมากนัก เพราะว่าถ้าสมัยนั้นคนสองคนความคิดเห็นต่างกันแต่เขียนตำราขึ้นมาคนละเล่มความหมายในหนังสือสองเล่มนั้นมันก็แตกต่างกันแล้วอ่ะครับ สิ่งที่ผมว่าเห็นชัดที่สุดก็น่าจะเป็นการนำแผนที่เก่ามาอ้างอิงตำแหน่งที่ตั้งของแต่ละเรื่องราวด้วยจะดีมากๆเลย ไม่รู้จิประวัติศาสตร์ผมไม่ได้เตะมันอย่างจริงจังซะด้วยสิ เลยไม่ถนัดเรื่องการหาข้อเท็จจริง เรียนวิจัยมาก็เยอะเลยถูกสอนมาตลอดว่า งานวิจัยที่ดี ต้องมีเหตุกับผล และแหล่งอ้างอิงที่ชัดเจน แต่คิดว่าประวัติศาสตร์บางอย่างมันก็น่าจดจำน่ะ...ท้ายที่สุดใครก็รู้ดีเท่าคนที่อยู่ในยุคสมัยนั้น..จิงม่ะ

..การค้นพบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการค้นพบตัวตน...