เอ? ถ้าเราระลึกชาติได้ว่าถูกแม่หรือน้องฆ่าตาย เราจะไว้ใจใครได้อีกไหม?

ถามตรงๆ งี้ละ
ใครไม่โดน ใครไม่รู้หรอก
ลองโดนสักชาติสิ

พูดมันพูดง่าย อะไรก็มีเหตุผลทั้งนั้นแหละ
แต่ลองโดนเองบ้างสิ แล้วจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่โดน

 

ไม่ถามละกันว่าระลึกชาติได้ยังไง วิธีไหน แต่ยังไงมันก็เป็นอดีตไปแล้ว มันผ่านไปแล้วค่ะ อยู่กับปัจจุบันเถอะนะคะ พระพุทธเจ้าท่านสอนให้มีสติระลึกอยู่กับปัจจุบันอ่ะ ไม่แน่นะคะ ชาตินี้ที่เกิดมาเป็นญาติกัน ก็เพราะว่า ต้องมาชดใช้กรรมให้กันไงละคะ

อย่าคิดมากนะจ๊ะ

 

แล้วถ้ากลับกันล่ะ...
ถ้าระลึกชาติต่อไปเรื่อยๆ ไปเจอว่า เคยไปฆ่าพวกเขาเหมือนกัน แล้วมาเกิดจองเวรกันอีก
เป็นกงกรรมกงเกวียน จะรู้สึกอย่างไรต่อไป

 

อ่าคนนี้มีเหตุผล คุยกันได้หน่อย


เอ้าอย่างนี้สิ ถ้าทำให้เราระลึกได้ว่าเราเองทำกรรมใดไว้
จึงได้รับผลกรรมนั้น เราจะยกโทษให้ ถือว่าหายกัน


อย่างนี้ถึงยุติธรรม แบบคนแรกตอบนั้น เข้าข้างฝ่ายเดียว ไม่ยุติธรรม

 

เมื่อเราถูกกระทำ เราเป็นเจ้ากรรมนั้น (เจ้ากรรมนายเวร)


การจะให้เจ้ากรรมนายเวร ยกโทษให้ อย่าพูดแต่ได้ฝ่ายเดียว
อย่าพยายามแต่จะให้เจ้ากรรมนายเวรยอมท่าเดียว ด้วยเหตุผลต่างๆ นานา
แต่ต้องเข้าใจด้วยว่าเจ้ากรรมนายเวรโดนอะไรมาบ้าง


สำคัญมากคือยุติธรรม ไม่ใช่ช่วยพูดให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

 

นี่แหละพอระลึกได้แล้วก็ไปยึดติดกับอดีตชาติ
ปัจจุบันชาติจึงไม่เจริญในทางธรรมเพื่อความหลุดพ้น ให้อภัย เป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ถ้าทำใจไม่ได้ ขอถามว่า
เกิดในชาติปัจจุบันนี้ เป็นลูกของพ่อแม่คนเดิมหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ควรคิดจนจิตหมอง ถ้าใช่ก็ให้อภัย เพราะคือกรรม
ให้กำลังใจนะ

 

คำพูดแบบนี้ไม่ควรพูดกับเจ้ากรรมนายเวร
เหมือนเอาเตียวหุยไปเจรจาหย่าสึก
กลับยิ่งให้สึกรุนแรงขึ้น


การเจรจากับเจ้ากรรมนายเวรต้องพูดในแบบ You attitude
คือ เอาตัวเจ้ากรรมนายเวรเป็นใหญ่ เอาความรู้สึกเขาเป็นที่ตั้ง
ไม่ใช่พยายามจะลบล้าง หรือทำให้เขาเลิกราไป คนกำลังแค้น
เอาธรรมมาอัดใส่ไมได้หรอก จิตมารนั้นพระพุทธเจ้ายังโปรด
ไม่ได้เลย


แบบนั้นยิ่งแย่ใหญ่

 

ตอนคุณฆ่าเขา คุณคิดถึงธรรมะไหม?
เวลาเจ้ากรรมนายเวรที่ถูกฆ่า เขามาเอาคืน
คุณมาเอาธรรมะอัดใส่เขาหรือ?


แบบนั้น ถ้ามันสำเร็จจริง โลกนี้คงไม่มีการแก้แค้นกันหรอก

 

บางชาติคุณกำลังมีชีวิตที่ดีอยู่
แต่พอถูกฆ่าตายเท่านั้นทุกอย่างตรงข้าม


ชีวิตคุณกลายเป็นคนยากจนข้นแค้น
ลำบากมากมาก


ขนาดเป็นเด็ก นมแม่ยังไม่ได้กิน ต้องกินน้ำข้าว
สมัยนี้ หมามันยังไม่กินน้ำข้าวเลย


เป็นคนไทย แต่ไม่มีแม้ที่ดินที่จะอยู่อาศัยในแผ่นดินนี้
แม้แต่ที่ๆ บ้านปลูกอยู่ ก็เป็นของคนอื่นเขาให้เราอยู่


เวลานอนก็แทบหายใจไม่ออก ที่บ้านทำยาสูบ
เอาใบยาสดมาแขวนไว้เต็ม ไอพิษจากใบยาสูบ
รมเข้ามา น้ำมูกเต็มจมูก หายใจแทบไม่ออก
หายใจรูเล็กๆ ขวาที ปิดตัน ย้ายมาซ้ายที ...


โอ้ย ไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก ขี้เกียจเขียนแล้ว
การตายมันไม่เท่าไรหรอก แต่การอยู่อย่างลำบากมันทรมานกว่านัก

 

การให้อภัย หรือการให้อโหสิ ก็คือการไม่ถือโทษ
ถ้าจิตยังมีความพยาบาทอยู่มากก็ยากที่จะหลุดพ้น
เวรก็ย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
ถ้ามันระงับไม่ได้ก็ไม่มีใครช่วยได้ เพราะกรรมและเวรเป็นของเฉพาะบุคคล คนไหนทำ คนนั้นได้

 

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ขอให้ทำความดีกับ แม่ น้อง และครอบครัว ให้มากๆครับ รักท่านและกตัญญูสุดชีวิตไปเลย แล้วขออโหสิกรรมกันเลยในชาตินี้ ชีวิตจะมีความสุขกว่าครับ

 

แล้วขอถามกลับนะ?....ถ้าการระลึกชาติของคุณมันเป็น"อุปทาน"หละ?มันไม่ใช่ของจริงแต่เป็นการปรุงแต่งของจิตตัวคุณเอง...... คุณคิดว่าตัวคุณกำลังจะทำกรรมหนักคือ..."ใส่ร้ายป้ายสีพ่อแม่พี่น้องของตัวเองซึ่งเป็นเลือดเป็นเนื้อของตัวคุณหรือไม่?.... คุณจะต้องตก(นรก)หมกไหม้ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดหรือป่าว?"

 

เห็นด้วยกับคุณ พสภัธ

แน่ใจได้อย่างไรว่า สิ่งที่คุณคิดว่า ระลึกชาติได้นั้น เป็นจริงหล่ะ

ถึงได้บอกให้อยู่กับปัจจุบันไง


มนุษย์ไม่ชอบความทุกข์ แต่ชอบเสพติดและหวงแหนความทุกข์ซะอย่างกับเป็นสมบัติล้ำค่า.......คุณยึดติดอดีต ที่คุณเองก็ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่

การให้อภัยเป็นสิ่งที่ยาก แต่ก็เพราะมันยากไง มันถึงมีคุณค่า....

 

เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร การให้อภัยเป็นสิ่งที่ยาก แต่ที่ยากยิ่งกว่าคือการสู้กับมารในใจของตัวเอง อดีดก็คืออดีต มันไม่สามารถแก้ไขได้แล้ว แล้วทำไมไม่ยอมอยู่กับปัจจุบันเพื่อกำหนดวิถีชีวิตตัวเอง "ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว" มนุษย์ทุกผู้ทุกนามล้วนเกิดมาพร้อมกับกรรมที่ตนเองเคยกระทำไว้ "สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม"

 

เขาก็เก่งแล้วนี่นา..ถามเองตอบเอง รู้จักด้วยว่าเหตุผลคืออะไร
แถมยังแนะนำได้อีก ท้ายสุดยังบอกด้วยให้อภัยโทษแก่บุคคลที่เขายึดอยู่
ไม่รู้ว่าใครไปจองเวรจองกรรมกับเขา เขาทำยังไงก้ได้ยังงั้นแหละไม่ต้องไปตามดูใครอื่นหรอก และในที่นี้ไม่มีใครอยากเข้าไปยุ่งเรื่องสกปรกของอุตสาหกรรมการเมืองมีแต่เรื่องที่เต็มไปด้วยผลประโยชน์กองทัพ อวิชชาทั้งนั้นไม่ได้เข้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งนะแต่ดูทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ เคยเล่นโปรแกรมกูเกิ้เอิร์ธบ้างไม๊ล่ะ ซูมตั้งแต่รูปโลก เข้ามาเห็นทวีปเห็นประเทศเห็นจังหวัดเห็นอำเภอเห็นตำบล เห็นหมู่บ้านแล้วก็เห็นบ้านตัวเองในที่สุด ลักษณะการปฏิบัติธรรมนี่ก็คล้ายกัน ซูมลงมาจนเห็นจิตตน เมื่อเห็นจิตตนแล้วการจะอ่านในคนอื่นได้นั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะถูกต้องทุกข้อ ลองพิจารณาเหล่ากองทัพเนื้อหนังดูสิ ซูมเข้าไป เข้าไปในจิตใจเขาท่านจะเห็นอะไร ? ความอยาก ความโลภ ใช้โทสะเป็นเชื้อเพลิงในการขับเคลื่อนใช่ไม๊
และกรุณาอย่านำเรื่องการเมืองมาประปนกับศาสนา แค่เพียงนักปฏิบัติด้วยกันอ่านหนังสื่อเล่มเดียวกันก็ยังเห็นต่างกันไปได้เลย ประสาอะไรกับเรื่องแต่งขึ้นโน้มน้าวใจคนให้เห็นดีเห็นชอบกับตนเล่าหนอ ธรรมะว่าด้วยความสัจจริงทั้งหลายทั้งปวงซึ่งเป็นเรื่องทีมีอยู่จริง เกิดขึ้นแล้วและผ่านไปแล้ว หาใช่เรื่องแต่งเรื่องสมมติแต่อย่างใด

คนเราก็มีสองด้าน มีทั้งดี มีทั้งไม่ดี ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีนั้นหากเราเขารู้ว่าทำลงไปแล้วดีหรือมันไม่ดีก็ย่อมรู้อยู่แก่ใจตน คือ ยั้งคิดได้ แต่ยั้งทำไม่ได้ อันนี้ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมกันเป็นอีกเรื่องนึง คือ ทฤษฏีกฏแห่งการกระทำ หรือเรียกกันว่า กฏแห่งกรรม นั่นเอง คงไม่ต้องขยายนิยามอีกนะ เพราะเราท่านนั้นต่างก็เข้าใจและประสบมาด้วยตนเองอยู่แล้ว ส่วนจะหนักจะเบาจะเร็วหรือช้านั้นเป็นเรื่องที่ยากที่จะตอบได้ การกระทำที่เหตุให้ดีก็ย่อมส่งผลดีที่คาดว่าจะได้รับในอนาคตนั้นดีไปด้วย แต่ก็ไม่ใช่ว่าทำดีเพื่อหวังผลดี


สำหรับเรื่องระลึกชาติได้นั้น จุดประสงค์เดียวเท่านั้นที่พึงมีไว้ก็เพื่อ ให้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ มีแต่เรื่องทุกข์ ซ้ำซาก วนเวียน ไม่จบไม่สิ้นเสียที ไม่เฉพาะทุกข์นะ สุขก็เช่นเดียวกัน มันก็วนเวียนเหมือนลูกบอลสองสี กลิ้งไปตามรางเป็นวงกลม สลับทุกข์กับสุขเพียงสองอย่าง เวียนว่ายตายเกิดอยู่อย่างนั้น เมื่อพิจารณาเห็นตามความจริงแล้วจึงเกิดความเบื่อหน่ายขึ้นในจิตใจ มีแต่ความสลดใจ พึงรู้ไว้ซึ่งอบายนี่มันไม่ใช่สิ่งที่น่าเก็บน่ายึดไว้ เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว รู้ซึ้งประจักษ์แก่ใจแล้วยังจะเก็บไว้ยึดไว้อีกอย่างนั้นหรือ ?
อดีตที่ผ่านมา ถ้าเราหรือเขาเคยทำอะไรกับเราหรือเขาไม่ดี เราจำได้ แล้วเราจะกลับไปแก้ไขตรงนั้นก็ไม่ได้ ฉนั้นเราก็ควรอยู่ที่ปัจจุบัน ทำเหตุให้มันดี..เพียงเท่านี้ทำได้หรือไม่..

 

เวรระงับด้วยการไม่จองเวร ธรรมะนี้เป็นของเก่า
และต้องดูปัจจุบันเป็นหลัก

คุณระลึกชาติย้อนไปได้แค่ไหน ถึงแสนชาติไหม
ก่อนหน้านั้นคุณอาจเคยไปฆ่าเขาไว้ก่อนก็ได้

ไม่มีใครว่าอะไรคุณจะเจอหรือไม่เจอ
จะพอใจหรือไม่พอใจอย่างไร
พวกเราและคุณทั้งหมดก็ต้องตายอยู่ดี

"กูก็จะตาย สูก็จะตาย จะวุ่นวายทำไม"
..........หลวงปู่สิม

 

รุนแรงจริงๆนะจ๊ะ คุณบินเดี่ยว
งั้นขอเราถามคุณหน่อยว่า .....
ถ้าคุณระลึกย้อนได้จนถึงชาติแรก แล้วปรากฏว่า คุณเป็นคนที่ไปฆ่าเขาก่อน
แล้วชาติต่อๆมาก็ฆ่ากันไปฆ่ากันมา จนถึงชาติก่อนชาตินี้ คุณโดนเขาฆ่า
คำถามคือ ชาตินี้คุณจะอโหสิกรรมให้เขามั๊ย
ส่วนคำตอบที่ว่า เขาฆ่าคุณ และทำให้ชาติภพของคุณต้องทรมาน คุณจะไม่
ให้อภัยเขา ต้องแก้แค้นเท่านั้น เราเข้าใจคุณ แต่....
คุณช่วยตอบหน่อยว่า
1.หากย้อนได้ว่า ชาติแรกคุณเป็นคนเริ่มฆ่าเขา คุณจะทำยังไง......
2.หากคุณตอบว่า ถ้างั้นชาตินี้คุณก็จะอโหสิกรรมต่อเขา งั้นยุติธรรมกับคนที่คุณทำเขาก่อนหรือไม่
กรุณาตอบด้วยเหตุและผล ไม่มีอารมณ์หรือการเมืองเข้ามาเกี่ยวข้องนะจ๊ะ

 

นี่คงไม่ได้มาจาก เว็บ เราคนเหมือนกัน ใช่เปล่า

 

ผมว่าถ้าระลึกได้ว่าเคยฆ่ากันมาก่อน เคยแค้นกันมาก่อน มันจะเหมือนในหนังละคร คือจะแก้แค้นกันตลอด แต่พอนานไปก็จะรู้สึกผิดและให้อโหสิ เหมือนเรื่องอีจวง ช่องเจ็ด

 

ผมมองว่าคุณจะเอาปราฏิหาริย์มาเป็นสิ่งที่ให้ผู้คนยอมรับนับถือและศรัทธา

แล้วโยงประเด็นการเมืองของกลุ่มคนเสื้อแดง

ตลอดจนจาบจ้วงพระมหากษัตริย์ คืออวิชชามันเต็มหน้าคุณแล้วนะครับคุณบินเดี่ยว
ผู้ที่เจริญแล้วจะไม่กระทำเช่นนี้ เพราะการกระทำเช่นนี้ อาจจะได้กลายเป็น คุณขังเดี่ยว ได้นะครับ

เราให้อภัยคุณทักษิณนะ แต่เราจะห้ามกฏแห่งกรรมไม่ได้ คุณก็เหมือนกันหากจะโดนขังเดี่ยวก็ห้ามไม่ได้เช่นกัน
และคาดว่าคุณจะถูกแบบและกระทู้นี้จะถูกลบ เนื่องจากเป็นการไม่เหมาะสมและเกิดการแบ่งแยกชนชั้นและพวกคณะกลุ่มคน

เราไม่เหลืองก็ใช่จะเป็นแดง เราไม่แดงก็ใช่ว่าเป็นเหลือง ไม่ใช่ไม่รักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ไม่ใช่ไม่รักคนไทยด้วยกัน และไม่ใช่เมินเฉย ไม่ใช่เสื้อน้ำเงิน ไม่ใช่พระ เป็นเพียงผู้ศึกษาทั้งทางโลกและทางธรรม เท่านั้นเอง

ตอนนี้คุณกำลังร้อน พูดอะไรมันก็ไม่เข้าหูแล้วล่ะ สำเหนียกสภาวะนี้ไว้ดีๆนะ นั่นแหละเมื่อถึงวาระมาถึงภพภูมิที่จะไปต่อ

อนุโมทนา และขอจบไว้เพียงตรงนี้