ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

24 ต.ค 2552 กฐิน วัดกู่เสือ ภาค 7

 

24 ต.ค 2552 กฐิน วัดกู่เสือ ภาค 8

 

24 ต.ค. 2552 กฐิน วัดกู่เสือ ภาค 9

 

มาแล้วๆๆๆ เนทใช้ไม่ได้ทั้งวันเลย เพิ่งเข้าได้นี่แหละค่ะ เดี๋ยวจะมาเล่าต่อเหตุการณ์ที่เหลือนะคะ

 

ก๊ากกกกกกกกก ขำพี่ณหทัยกับพ่อพจน์จริงๆ อย่างฮา

พ่อพจน์คะ หนูละชอบพ่อจริงๆเล้ยแต่งตัวได้จ๊าบถูกใจหนูมั่กมั่ก อย่างนี้ไปด้วยกันได้ค่ะแบบว่าพวกเราแก่แต่อายุเนอะ อายุเป็นแค่ตัวเลขเอง ฮาฮา

 

ไม่มีอะไรบังเอิญสำหรับพวกเราค่ะ ทุกคนเคยเกี่ยวเนื่องกันมาแต่อดีตทั้งนั้น โดยเฉพาะหลวงพี่วิริทนี่ ใครๆก็คุ้นท่านไปหมด อ้อ..ห้ามมาถามว่าท่านเคยเป็นอะไรกับดิฉันด้วย ไม่บอก ปล่อยให้งง อิอิ จากเหตุที่เคยเกี่ยวเนื่องกันมาก่อนก็เลยได้ไปทำบุญกฐินกับหลวงพี่นี่แหละค่ะ รวมถึงพวกเราทุกคนด้วย ดิฉันคุยกับหลวงพี่เหมือนกันว่าเป็นวันรวมญาติในอดีต ท่านก็ยิ้มๆ

 

เฮ้ย..จะมาแน่ใจได้ยังไงว่ามากับช้านแล้วจะไม่ตาย ฮาฮา ทุกคนเกิดมาต้องตายทั้งนั้นแหละ น้องอ่ะประมาทนะเนี่ย เอาชีวิตมาฝากที่พี่ได้ไง ต้องกำหนดจิตตัวเองให้ได้ด้วย เกิดอะไรขึ้นมาปุบปับนึกไม่ทัน อดไปนิพพานนะเฟ้ย ทีหลังหัดใหม่นะตัวเอง

 

ที่คุณหนิงถามมานั้น เพราะว่าพวกเราได้พบเรื่องที่มหัศจรรย์ที่นั่นค่ะ เป็นอะไรยังไงรอติดตามอ่านละกันค่ะ รับรองขนแขนสแตนอัพกันแน่ๆค่ะ

 

มาเล่าเหตุการณ์ต่อนะคะ

หลังจากที่พวกเราถวายกฐินกันเสร็จแล้ว ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ คณะของพวกเราตอนแรกว่าจะตามคณะของอาจารย์ชนะไปที่แม่แจ่มด้วย แต่ติดที่ว่าน้องนารูฟอสต้องขึ้นรถทัวร์กลับตอนสามทุ่ม กลัวว่าจะกลับลงมาไม่ทันไปส่งน้องขึ้นรถ ตอนหลังพวกเราเลยตกลงกันว่าจะไปไหว้พระพุทธบาทสี่รอยกัน หลายคนก็ดีใจกันใหญ่ เพราะอยากไปกันมานานแล้ว อยู่ๆก็ได้ไปแบบไม่คาดคิด ก็เลยปลื้มใจกันมากมาย

ระหว่างทางก็นั่งคุยกันไปแบบสนุกสนานเฮฮามากมาย เป็นพวกคณะทัวร์ธรรมะเฮฮาลั่นล้ามาก ฮา ก็มีการพูดถึงกันว่าตอนทอดกฐินนี่ดีเนอะ ฝนไม่ตก ดิฉันเลยว่าไม่ตกหรอก เพราะขอไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่ให้ฝนตกไม่ให้ร้อนให้อากาศเย็นสบายๆ แล้วก็เลยบอกว่าเรื่องขอไม่ให้ฝนตกนี่อ่ะ ขอบ่อยแล้ว ทำบ่อย อิอิ แล้วน้องนารูฟอสก็ถามว่า

นารูฟอส - ทำยังไงเหรอพี่ จุดธูปปักกลางแจ้งเหรอ

ดิฉัน - เฮ้ย..พี่ได้มโนแล้วก็ขึ้นไปขอเลยง่ายกว่า จะมานั่งจุดธูปปักกลางแจ้งทำไม

ทั้งรถเลยหัวเราะขำน้องนารูฟอสกันใหญ่เลย แหม..น้องไม่น่าปล่อยไก่เล้ย หมดเล้าแล้วมั้ง ฮาฮา

พอขับรถไปถึงแม่ริม น้องตู่ก็ให้โทรหาน้องคนข้างวัดว่าไปทางไหนต่อ แต่ว่าติดต่อไม่ได้ คาดว่าน้องคนข้างวัดคงอยู่บนเขาแล้วเลยไม่มีสัญญาน ก็เลยอาศัยถามคนแถวๆนั้น เขาก็ให้ขับตรงไปเรื่อยๆแล้วจะมีทางเลี้ยวซ้าย ไปได้สักพักน้องตู่ก็ว่าผิดทางละมั้ง เลยแล้วมั้ง ดิฉันก็อาศัยมโนเช็คดูก็รู้ว่ายังไม่ถึง ต้องขับไปอีก แต่น้องตู่ก็กลัวว่าจะหลงเลยได้จอดรถถามชาวบ้านแถวนั้นอีกที เขาก็บอกว่าให้ขับตรงไปอีก น้องตู่ขับเลยทางเข้าอีก ต้องไปกลับรถมาใหม่ ทางไปบนนั้นก็หวาดเสียวดีอย่างที่น้องคนข้างวัดว่าไว้นั่นแหละ แต่หาได้เป็นอุปสรรคกับคณะทัวร์ธรรมะเฮฮาคณะนี้ไม่ ก็ยังคุยกันได้แบบสนุกสนานเฮฮาเหมือนเดิม หนทางมิอาจทำไรกับพวกเราได้เลย โฮะ โฮะ

พอไปถึงวัด พี่ลีก็ซื้อดอกไม้สำหรับบูชารอยพระพุทธบาทให้กับพวกเราทุกคนเลย อนุโมทนากับบุญกุศลนี้ของพี่ลีด้วยค่ะ ขอให้พี่เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ แล้วพวกเราก็ได้เดินขึ้นไปบูชารอยพระพุทธบาทสี่รอยกัน ตอนที่พวกเราไป ฝนหยุดตกไปแล้ว โชคดีค่ะไม่เจอฝน ตอนที่ไหว้กันเสร็จแล้วก็ลงมายืนอ่านป้ายประวัติกัน ดิฉันอ่านไปเจอว่าพระเจ้าเม็งรายเคยเสด็จมาที่นี่ด้วย ขนลุกขึ้นมาทันที เป็นอยู่อย่างนั้นพักนึง ส่วนพี่รินกับคุณหนิงก็กำลังยืนดูรูปปั้นฤาษีอยู่ น้องตู่ก็อยู่แถวๆนั้น พวกเราอยู่บริเวณเดียวกันทั้งหมด แล้วอยู่ๆพวกพี่ริน คุณหนิง น้องตู่ก็บอกว่า เอ๊ะ ได้ยินเสียงสวดมนต์ ดิฉันกำลังยืนอ่านป้ายประวัติอยู่ ก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ชัดมากเหมือนกัน ก็เลยได้เดินไปถามทุกคนว่า

ดิฉัน - เอ๊ะ เสียงสวดมนต์ ใครสวดมนต์อ่ะ

น้องตู่ - นั่นซิพี่ เสียงหลวงพ่อฤาษีนะนี่ สวดบทบวงสรวง

คุณหนิง - ใครเอาเทปมาเปิดหรือเปล่า

ดิฉัน - ไม่มีนะ ข้างบนไม่มีใครเอาเทปมาสักคน เห็นถือมาแต่ดอกไม้ อีกอย่างใครเขาจะให้เปิดอ่ะ เพราะว่าเป็นสถานที่สำหรับทุกคนทุกสาย ไม่ใช่วัดของหลวงพ่อฤาษีนะ

คุณหนิง/น้องตู่ - เออ..นั่นซิ แปลกนะ แต่นี่เสียงหลวงพ่อชัดๆเลยนะ

ดิฉัน - ใช่อ่ะ ชัดมากเลย

พวกเราก็ถกกันใหญ่เลย เป็นงงกันมากๆ ที่ได้ยินมีดิฉัน น้องตู่ คุณหนิง พี่ลี พี่ริน ส่วนน้องนารูฟอสกับคุณนัถไม่ได้ยินค่ะ ขนาดตอนที่เราขับรถกลับลงมา เราก็ยังนั่งถกกันอยู่ตลอดเลยว่า ใครเอาเทปมาเปิดหรือเปล่า แต่สรุปว่าเราไม่เห็นใครเอาเทปมาเลยสักคน ข้างบนก็ไม่มีเทปเหมือนกัน สุดท้ายดิฉันเลยได้สอบถามกับน้องเล็ก น้องเล็กบอกว่าไม่มีใครเอาเทปไปหรอก เป็นหลวงพ่อเอง เลยได้ไปกราบถามท่าน ท่านก็นั่งหัวเราะแบบอารมณ์ดีไปเลย ดิฉันเลยใช้ให้น้องตู่เช็คด้วยมโน แต่ไม่ได้บอกว่าดิฉันอ่ะตรวจแล้ว สักพักน้องตู่บอกว่า

น้องตู่ - ก็เสียงหลวงพ่อแหละพี่

ดิฉัน - ใช่มะ เพราะพี่ก็เช็คแล้วว่าเป็นหลวงพ่อ ท่านนั่งหัวเราะอยู่นี่

น้องตู่ - เออๆๆใช่พี่ ท่านหัวเราะ

สรุปเป็นเสียงหลวงพ่อนั่นเองที่มาสวดมนต์ให้พวกเราฟัง สาธุ

 

กฐิน วัดกู่เสือ ภาค 10 จ้า ^^

 

ต่อด้วย ภาค 11 (deejai)

 

ภาค ที่ 12 ละค่ะ

 

จากนั้นพวกเราก็เดินกลับลงมาที่ลานจอดรถ ก็มาเจอกับคณะของน้องคนข้างวัด ซึ่งกำลังจะกลับพอดี น้องคนข้างวัดแนะนำให้ขึ้นไปดูโบสถ์ข้างบน บอกว่าสวยมาก ตอนแรกดิฉันว่าจะไม่ไป แต่น้องๆก็คะยั้นคะยอก็เลยได้เดินขึ้นไปดูกัน ไปถึงแล้ว โอ้โฮ..อลังการงานสร้างมากๆ มีท้าวจตุบาลทั้งสี่คุมอยู่ทั้งสี่มุมกำแพงเลย เห็นท่านพ่อเวชสุวรรณก่อนองค์อื่นเลย

พวกเราก็ได้ขึ้นไปปิดทองลูกนิมิตกัน แล้วก็ได้มีการไปทดสอบบุญบารมีของตัวเองกันด้วย คือการได้ไปลูบฆ้องอันใหญ่ว่าจะเกิดเสียงหรือไม่ น้องตู่นี่ลูบดังมาก คุณหนิงก็ดังเหมือนกัน น้องนารูฟอสนี่ลูบไปสองฆ้องดังทั้งสองฆ้อง ยิ้มแก้มบานไม่ยอมหุบเลย ส่วนดิฉันสมาธิไม่นิ่งก็เลยไม่ดังซะงั้น แค่แผ่วๆ ฮาฮา คุณหนิงบอกว่าเห็นท่านพ่อหัวเราะใหญ่เลย คงขำดิฉันนั่นแหละ อิอิ

 

อ้อ..ลืมบอกไปค่ะว่า ตอนที่ขึ้นไปไหว้รอยพระพุทธบาทกัน พวกเราได้ร่วมทำบุญกฐินกับของทางวัดด้วยค่ะ มาอนุโมทนาด้วยกันนะคะ

 

เสร็จจากชมโบสถ์ก็เดินทางกลับ ระหว่างทางที่กลับลงมา ดิฉันเห็นป้ายของวัดหนองก๋ายปิดไว้ชวนทำบุญกฐินตกค้าง19 วัด ในใจคิดอยากทำบุญกฐินแบบนี้มาก เพราะจะได้บุญเยอะ ปากก็พูดบอกทุกคนว่า กฐินตกค้างนี่ดีนะ ได้บุญเยอะ ทุกคนก็เลยถามว่า คืออะไรกฐินตกค้าง ดิฉันก็บอกว่า ก็คือกฐินที่วัดไม่มีคนจองกฐินไว้ เลยตกค้าง ถ้าเราได้ทำบุญกฐินแบบนี้จะได้บุญกุศลเยอะ

แล้วอยู่ๆน้องตู่ก็ขับรถเลี้ยวผิดทาง พี่รินก็ว่ามาผิดทางละ เห็นตั้งแต่ตอนเลี้ยวแล้วว่าเลี้ยวผิด แต่การที่น้องตู่มาผิดทางทำให้เราผ่านไปที่วัดหนองก๋าย พอเห็นวัดปุ๊ปทุกคนก็คิดกันว่าแวะที่วัดกันก่อนดีกว่า พอรถจอดเท่านั้นแหละ เราถึงเห็นว่าเป็นวัดหนองก๋ายที่ปิดป้ายชวนทำบุญกฐินตกค้าง 19 วัด ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า คุณสาวพูดปุ๊ปได้ทำเลย ฮา

หน้าวัดมีรูปปั้นครูบาศรีวิชัยอยู่ ท่านเป็นคนสร้างวัดนี้ เล่นเอาทุกคนขนลุกกันไปหมด พอเข้าไปในวัดก็ไปแจ้งกับพระท่านว่าจะมาทำบุญกฐินตกค้างกัน ท่านเลยว่าเข้าไปในวิหารเลย เจ้าอาวาสท่านอยู่พอดี แล้วท่านก็พาพวกเราเข้าไปในวิหารไปกราบเจ้าอาวาส พอเข้าไปในวิหารยิ่งทำให้พวกเราขนลุกไปตามๆกัน เพราะมีรูปหลวงปู่ใหญ่ มีรูปปั้มหลวงปู่ใหญ่ด้วย น้องตู่ถึงกับน้ำตารื้นเลยทีเดียว เพราะอะไรให้น้องตู่มาเล่าแล้วกัน

จากนั้นพวกเราก็รวบรวมปัจจัยได้สองพันบาททำบุญกฐินตกค้างทั้ง 19 วัด ดิฉันใช้ชื่อว่าคณะศิษย์หลวงพ่อฤาษีค่ะ เขียนไว้หน้าซอง พอท่านเจ้าอาวาสเห็นท่านก็ว่า อ้าว ลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีเหรอ เก่งๆกันทั้งนั้นเลยนะเนี่ย ที่มานี่ ท่านก็ถามว่าไปไหว้รอยพระพุทธบาทกันมาหรือยัง ก็บอกท่านว่าไปมาแล้วค่ะ ท่านก็ว่ามาตามรอยหลวงพ่อฤาษีกันเหรอ เพราะหลวงพ่อฤาษีท่านไปสักการะรอยพระพุทธบาทแล้วท่านก็แวะมาพักที่วัดนี้ โห..เล่นเอาพวกเรานี่พูดไม่ออกเลย สงสัยเบื้องบนท่านดลจิตดลใจให้เรามาที่วัดนี้แน่ๆ บอกแล้วว่าไม่มีอะไรเป็นเรื่องบังเอิญหรอก

ตอนที่ท่านเจ้าอาวาสสวดมนต์แล้วให้ศีลให้พร ท่านก็สวดให้พวกเราแบบยาวนานมาก มีทั้งที่เป็นบาลีแล้วก็เป็นภาษาไทยธรรมดาด้วย ท่านให้พรตามแบบฉบับของหลวงพ่อฤาษีเลย ส่วนคนอื่นที่มาทำบุญทีหลังเรา สังเกตุว่าท่านไม่ได้ให้พรแบบของพวกเราค่ะ

จากนั้นพวกเราก็นั่งถ่ายรูปองค์พระประธานกัน พระประธานที่วัดนี้เป็นโบราณวัตถุนะคะ อายุ 1,317 ปี (ถ้าจำไม่ผิด หากผิดขอให้ผู้ที่รู้มาแก้ให้ด้วยนะคะ) วิหารก็เป็นโบราณสถานค่ะ อายุนานมากแล้ว แล้วก็มีธรรมาสที่ใช้นั่งเทศน์ที่เป็นโบราณวัตถุอีกชิ้นนึงด้วย แนะนำว่าถ้ามีโอกาสน่าจะแวะไปที่วัดนี้กันนะคะ

จากนั้นก็ถึงเวลาเช็คบุญกันอีกละค่ะ ด้วยการลูบฆ้อง น้องตู่เริ่มก่อนเลย เสียงดังแหลมกังวานมาก ของดิฉันนี่จะดังออกเสียงทุ้มกังวานค่ะ หากใครเคยลูบดู ให้สังเกตุว่าแต่ละคนจะดังเสียงไม่เหมือนกันนะคะ ลองเช็คดูนะคะ

 

ผมขอเล่าบ้างนะครับช่วงที่ขึ้นเขาคือคณะผมไปกัน 9 คนแม่ผมกับเพื่อนๆนั่งที่กระบะ 4 คนอีก 5 คนรวมผมอยู่ในแคป ก็ขึ้นเขาไปได้ประมาณกลางๆกำลังซ้ายขวาๆๆๆกับทางโค้งแอบมองกระจกหลัง คุณพระช่วย มีผู้หญิงแต่งชุดขาวอายุประมาณ50 นั่งอยู่ในกระบะด้วยตกใจแต่เก็บอาการขับต่อไปอีกพักนึงใกล้จะถึงยอดดอยแอบมองอีกครั้งนึง ยังๆอยู่คราวนี้ไม่นั่งเปล่าชวนแม่ผมคุยอย่างสนุก (น่ากลัวแล้วใช่ม๊า) คราวนี้ผมถึงบางอ้อเลยก็ตอนขับเลี้ยวผ่านเข้าหมู่บ้านมาใหม่ๆมีคนโบกรถขอขึ้นดอยมาด้วยแต่คนโบกเป็นผู้ชายแต่คนที่ขึ้นรถมากลับเป็นผู้หญิง(ฮา) คือผมลืมไปไง(ฮา) สุดท้ายคือเขาจะขึ้นไปถือศืลที่วัดนั่นแหล่ะเพราะวันรุ่งขึ้นเป็นงาน กฐินของทางวัดเลยร่วมใส่ซองทำบุญไปด้วยโชคดี หลายๆๆ เล่าให้ฟังสนุกๆๆเน้อ ขาลงมายังแวะทำบุญที่วัดหนองก๋ายได้อีกหนึ่งวัดบุญจริงๆครับวันนั้นบุญทั้งวัน

 

ฮาฮา แหม..นึกว่ามาให้เห็นแบบตัวเป็นๆซะอีก ที่แท้ก็คนขอติดรถขึ้นมาด้วย ทำซะตกใจ อิอิ

 

พี่สาวครับจะเริ่มงานอีกงานเมื่อไหร่ดีครับเด็กกำพร้าอ่ะครับ

 

กราบขอบพระคุณพี่อ้อยมากครับ ไปทำบุญครั้งนี้ต้องรบกวนพี่อ้อยบ่อยๆเลย รวมถึงพี่พุดด้วยนะครับ ^^รูปผมก็แว็บๆติดกล้องนิดหนึ่งอ่ะครับ รูปที่ 3 ในข้อความที่ 4042 หน่ะครับ ขวาสุดเลย อุอุ

 

พอออกจากวิหารมา ก็มาเห็นว่าคุณนัถอาการกำลังแย่อยู่ทีเดียว ยืนเกาะศาลพระอุปคุตอยู่ ออกอาการท่าทางมากมาย ซึ่งดิฉันรู้ดีว่าเป็นเพราะอะไร จะเล่าไปโดยไม่มีที่มาที่ไป คงทำให้ทุกคนงงแน่ๆ คุณนัถก็อนุญาตให้เล่าได้เป็นธรรมทาน ดังนั้นดิฉันก็จะเล่าที่มาที่ไปอาการของคุณนัถให้ฟังก่อนแล้วกันนะคะ จริงๆกะว่าจะเก็บไว้เขียนในภาคของกฏแห่งกรรม แต่ไหนๆก็ไหนๆ เล่าให้ฟังตอนนี้ละกัน

ตอนแรกที่คุณนัถติดต่อดิฉันมานั้น เป็นเพราะคุณนัถถูกของถูกคุณไสยเล่นงานมานานหลายปีแล้ว เป็นสิบๆปี (เหตุจากการไปตำหนักทรงแล้วก็ไปทำพิธีเปิดจิตให้พูดภาษาเทพได้) การงานก็ทำไม่ได้ ร่างกายอ่อนเพลียไม่มีแรง ฐานะทางการเงินก็ล้มเหลวหมดจนเพื่อนไม่คบแล้ว ก็เล่นยืมแต่เงินเขาจนคนเขาเบื่ออ่ะนะ ดิฉันก็เข้าใจสถานการณ์ของคุณนัถดี คุณนัถอยากหายจากอาการเหล่านี้ ก็เลยมาขอคำปรึกษาว่าจะทำยังไง ดิฉันก็แนะนำสถานที่ให้คุณนัถไปไล่ของออก ก็ดีขึ้นมาระดับนึง แต่ว่าก็ยังไม่หมดซะทีเดียว หลังจากนั้นคุณนัถก็ได้ไปรับยันต์เกราะเพชรกับหลวงพี่เล็ก ก็ดีขึ้นมาอีก

ตอนหลังคุณนัถติดต่อมาก็มาเล่าให้ฟังว่า อาการเหนื่อยเพลียยังมีอยู่เลย นอนไม่ค่อยจะตื่น อาการพวกถูกของถูกคุณไสยมันออกหมดแล้วนะ แต่รู้สึกว่าจะเหลือเทพอยู่ ไม่ยอมออก แล้วคุณนัถก็เล่าว่า เมื่อก่อนตอนนอนพอตื่นมาเสื้อนอนของคุณนัถจะมียางสีดำๆออกมาเต็มข้างหลังเสื้อเลย ซักก็ไม่ออก ซึ่งอาการนี้มันเคยหายไปแล้ว แต่ตอนนี้มันกลับมาอีก ดิฉันก็อึ้งไปนิดนึง เพราะขนาดไปรับยันต์เกราะเพชรมาแล้วนี่ ทำไมถึงยังไม่หาย จริงๆคุณนัถเองเขาก็อยากให้ดิฉันไปตรวจดูให้เขาเหมือนกัน แต่เขาไม่กล้าพูด ดิฉันเองก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็คุยให้กำลังใจกันไป แต่ดิฉันก็มานั่งคิดอีกแหละว่าเพราะอะไร สงสัยต้องได้ไปตรวจดูกรรมคุณนัถละ เพราะถ้าแบบนี้ต้องมีสาเหตุมาจากกรรมเก่าแน่ๆ

ช่วงนั้นน้องอ้อยเพิ่งจะได้มโนมยิทธิมาใหม่ๆหมาดๆ ดิฉันก็เลยฝึกน้องอ้อยให้ย้อนไปดูอดีตคุณนัถ ตอนแรกให้ขึ้นไปขอบารมีพระศาสดาไปถามเรื่องกรรมของคุณนัถ น้องอ้อยก็กลับมาบอกว่าพระศาสดาว่าเขาเคยไปสัญญาเป็นสาวกของเทพองค์นึง ก็เลยทำให้เขาเป็นแบบนี้ ดิฉันเลยว่า รู้มาแค่นี้เองเหรอ บอกว่าให้ไปดูอดีตมาเลย แล้วขอวิธีแก้มาด้วย น้องอ้อยว่า อ้าวก็ให้ไปถามมา ก็ถามมาให้แล้วไง ดิฉันว่าให้ขอบารมีพระศาสดาพาไปดูอดีตที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้มา ไม่ใช่แค่ถาม ไปดูมาให้รู้ แล้วก็หนทางแก้ไขด้วยว่าแก้ได้หรือไม่

น้องอ้อยก็บ่นๆๆ เพราะน้องเขาเพิ่งได้มโนมาหมาดๆ กำลังใจยังไม่คล่องต้องตั้งท่านานกว่าจะขึ้นไปได้ แต่ก็ยอมขึ้นไปใหม่ น้องอ้อยหายไปนานพักนึง กลับมาเล่าให้ฟังด้วยใจที่เต้นระทึกบอกว่า โอย เหมือนดูหนังยังไงยังงั้นเลย แล้วมันน่ากลัวมาก ใจยังเต้นโครมครามอยู่เลย จากนั้นน้องอ้อยก็บอกว่าเขาเห็นคุณนัถเป็นหัวหน้าในพิธีฆ่าคนบูชายัญโดยการควักหัวใจของคนที่ยังเป็นๆอยู่ บูชายัญแก่เทพองค์นึง (ขอไม่เอ่ยว่าเทพองค์นั้นคือองค์ไหนนะคะ เพื่อความสงบสุข) ซึ่งคุณนัถก็ได้สาบานสัญญาตนเป็นสาวกเทพองค์นั้นไปตลอด ตอนหลังถึงคราวที่ลูกของคุณนัถจะต้องถูกฆ่าบูชาย้ญบ้าง คุณนัถก็ได้พาลูกหนี ทำให้คนอื่นๆโกรธก็เลยได้ตามฆ่าคุณนัถ โดยการใช้หอกอาบยาพิษพุ่งใส่หลังคุณนัถ ก่อนตายคุณนัถก็ได้อาฆาตแค้นมาก ส่วนลูกของคุณนัถก็ถูกจับไปบูชายัญ

ส่วนเรื่องวิธีแก้ พระศาสดาบอกว่าก็ให้ไปถอนคำสัญญานั้นต่อหน้าเทพองค์นั้นซะ ตอนแรกดิฉันก็คิดหนัก เหวย..เรื่องมันตั้งกะชาติไหนไม่รู้ แล้วสถานที่นั้นก็ไม่รู้อยู่ตรงไหน ณ ตอนนี้ คิดไปคิดมานึกได้ เออ...รูปปั้นองค์เทพ ที่ไหนๆก็เหมือนกันแหละ ก็คือเทพองค์เดียวกัน ก็เลยได้โทรไปเล่าให้คุณนัถฟัง บอกว่าจะเล่านิทานให้ฟัง แต่จะเชื่อไม่เชื่อแล้วแต่คุณนัถละกัน ก็ช่วยได้เท่านี้จริงๆ ดิฉันก็บอกว่าให้คุณนัถไปขอถอนคำสัญญาที่จะเป็นสาวกของเทพองค์นั้นซะ ให้บอกว่าสัญญาที่เรามีต่อกันขาดกันตั้งแต่วันนี้ แล้วหลังจากนั้นให้อาราธนาพระรัตนตรัยคุ้มครองตัวเองแทน

ซึ่งคุณนัถก็เชื่อแล้วก็ได้ไปถอนคำสัญญาที่วัดนึง (ขอไม่เอ่ยชื่อ ถ้าคุณนัถจะมาเล่าเสริม ขอให้ละชื่อทุกอย่างไว้ด้วยค่ะ เพื่อความสงบสุขนะคะ) จากนั้นอาการของคุณนัถก็ดีขึ้นนะคะ แต่ว่ากรรมที่คุณนัถทำเอาไว้ก็ยังไม่หมดซะทีเดียว ซึ่งคุณนัถก็จะต้องทนรับไปค่ะ อีกอย่างพวกเราทุกคนนี่มีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมาหมดเลยตั้งกะไม่รู้กี่ชาติแล้วค่ะ ในกรณีของคุณนัถก็เหมือนกัน มีคนเกี่ยวเนื่องในเหตุการณ์นี้เยอะเลย แต่ขอไม่เอ่ยถึงเพราะทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไปแล้ว ทุกคนก็เปลี่ยนไปแล้วเหมือนกัน เหลือแค่กฏแห่งกรรมที่มันทำหน้าที่ของมันอยู่ ดังนั้นขอให้คุณนัถอโหสิกรรมต่อทุกท่านด้วยค่ะ ดิฉันเองก็ขออโหสิกรรมต่อคุณนัถเช่นกัน หากว่าดิฉันเคยได้ทำกรรมไว้กับคุณนัถ ขอจบกันในชาตินี้ค่ะ

เอาละได้รู้ที่มาที่ไปของคุณนัถแล้วนะคะ ทีนี้จะมาเล่าต่อเรื่องที่คุณนัถออกอาการที่วัด จริงๆอาการคุณนัถเริ่มไม่ดีตั้งแต่อยู่หน้าศาลพระอุปคุตที่วัดรอยพระพุทธบาทสี่รอยแล้วค่ะ พวกเราก็คงจะรู้ถึงอิทธิฤทธิ์ขององค์พระอุปคุตกันดีนะคะ เพราะท่านได้ปราบมารน่ะคะ ท่านเลยมีฤทธิ์ในด้านนี้มาก ดังนั้นพอคุณนัถอยู่หน้าองค์ท่าน เลยทำให้คุณนัถออกอาการเลยค่ะ มาหนักตอนที่ไปที่วัดหนองก๋ายค่ะ ทั้งอ้วก ทั้งยกแขนยกขา ออกอาการอย่างมากเลย ดิฉันเรียกก็ไม่ได้ยิน หน้าวิหารจะมีกระถางน้ำล้นอันใหญ่อยู่อันนึง ระหว่างที่เป็นห่วงคุณนัถ ดิฉันได้ยินหลวงปู่ใหญ่บอกว่าให้เอาน้ำในกระถางน้ำล้นให้คุณนัถล้างหน้า

ก็พยายามเรียกคุณนัถ แต่เขาก็ไม่ได้ยินเอาซะเลย ตอนหลังพอเริ่มดีขึ้นก็เลยจะพากันกลับ พอเดินๆไปหน่อย ดิฉันก็บอกคุณนัถว่า

ดิฉัน - คุณนัถเอาน้ำในกระถางนั่นล้างหน้านะ หลวงปู่ใหญ่บอกมา

คุณหนิง - เออ..ใช่ๆ คุณนัถ หนิงก็คิดเหมือนกันเลย ว่าเอาน้ำนั่นล้างหน้านะ

คุณนัถ - มันล้างไม่ได้นะ มันต้องลูบหลังอ่ะ ให้ออก

ดิฉัน - ก็เอาเหอะ จะล้างจะลูบก็ ทำไปเลย

คุณนัถ - แต่ผมลูบหลังไม่ถึงไง

ดิฉัน - งั้นไป เดี๋ยวสาวช่วย

คุณหนิง - หนิงช่วยด้วย

คุณนัถ - ทำไมไม่บอกก่อนหน้านี้ละ ผมจะได้ไม่ออกท่าออกทาง

ดิฉัน - เอ๊า ก็เรียกแล้วไม่ได้ยินนี่นา

จากนั้นคุณนัถก็ไปยืนก้มหน้าตรงกระถางน้ำล้น ดิฉันก็ได้ขอบารมีสมเด็จองค์ปฐมและพระศาสดาแล้วก็หลวงปู่ใหญ่ ให้น้ำนี้ช่วยคุณนัถด้วย พอวักเอาน้ำรดหัวคุณนัถแล้วก็ลูบไปตามหลังเท่านั้นแหละ คุณนัถก็อ้วก แล้วมือก็ตีกระถางใหญ่เลย ขาก็ยกกระตุกๆๆขึ้น สักพักคุณหนิงก็เข้ามาช่วยอีกคน ซึ่งดิฉันยังไม่ทันได้เอ่ยปากเตือนคุณหนิงเลย เพราะรู้ดีว่าเดี๋ยวคุณหนิงจะต้องได้รับผลของการช่วยคุณนัถในครั้งนี้ เพราะดิฉันเจอมาหลายหนแล้วเลยรู้ พออาการคุณนัถดีขึ้นก็พากันนั่งรถกลับ สักพักดิฉันก็เกิดอาการเจ็บหน้าอกข้างขวา ซึ่งรู้ได้ทันทีว่าเกิดจากการที่ช่วยคุณนัถในครั้งนี้ ดิฉันก็ว่าสงสัยหอกที่พุ่งใส่คุณนัถนี่มันต้องทะลุอกแหงมๆ เพราะเจ็บอก ก็พูดให้มันติดตลกไว้ แต่ในใจก็เริ่มแผ่เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวรละค่ะ แล้วทันใดคุณหนิงก็บอกว่าเจ็บท้อง ก็เลยบอกคุณหนิงว่า ให้แผ่เมตตา เพราะว่าเราไปช่วยคุณนัถ เขาเลยมาที่เรา เมื่อกี้บอกไม่ทันว่าคุณหนิงจะต้องโดนด้วย แต่ว่าสาวโดนบ่อยแล้ว เลยรู้ ก็เลยต้องแผ่เมตตากันอยู่สามสี่รอบถึงจะหาย

คุณนัถเองตอนที่ไปไหว้พระธาตุลำปางหลวงก็เกิดอาการอีกนะคะ แต่คิดว่าค่อยๆทะยอยดีขึ้นแล้ว ยังไงก็มาเล่าให้ฟังด้วยนะคะคุณนัถ