**ทำไม?ทุกคนจึงมุ่งทำบุญด้วยการสร้างวัตถุกันนักครับ

ใจบริสุทธิ์ก็โอเค

 

การบำเพ็ญบารมีของแต่ละหมู่คณะก็ต่างกันไปตามความชอบที่สะสมมาข้ามภพข้ามชาติ การทำบุญที่ขัดกับแนวทางที่ชอบนั้นหรือฉันทะนั้น จึงไม่ส่งเสริมอิทธิบาทสี่ให้แก่กล้า เมื่ออิทธิบาทสี่ไม่แก่กล้า บารมีก็ไม่เต็ม บรรลุธรรมไม่ได้

หมู่คณะที่สะสมบารมีมามากในการให้วัตถุทาน ก็ควรโมทนากับธรรมทานหรือการบำเพ็ญบารมีแนวอื่นที่หมู่คณะอื่นท่านได้ทำแต่ควรปฏิบัติวัตถุทานเป็นบารมีนำ เพื่อให้เกิดอิทธิบาทสี่อันแก่กล้า แล้วทานบารมีที่ทำจึงจะดึงบารมีอื่น ๆ มาประกอบให้บารมีเต็มง่าย

หมู่คณะที่สะสมบารมีมามากในการให้ธรรมทาน จึงควรโมทนากับวัตถุทานที่หมู่คณะอื่นท่านได้ทำ แล้วตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติธรรมทานเป็นบารมีนำต่อไป เพื่อให้เกิดอิทธิบาทสี่อันแก่กล้า แล้วธรรมทานที่ทำจึงจะดึงบารมีอื่น ๆ มาประกอบให้บารมีเต็มง่าย

หมู่คณะที่สะสมบารมีมามากในการปฏิบัติเนกขัมมะ จึงควรโมทนากับวัตถุทานและธรรมทานที่หมู่คณะอื่นท่านได้ทำ แล้วตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติเนกขัมมะเป็นบารมีนำต่อไป เพื่อให้เกิดอิทธิบาทสี่อันแก่กล้า แล้วเนกขัมมะบารมีที่ทำจึงจะดึงบารมีอื่น ๆ มาประกอบให้บารมีเต็มง่าย

 

ไม่รู้ว่าทำไมแต่ละคนทำอย่างที่ว่ากัน แต่มีเหตุหวังผลกันไปต่าง ๆ นา ๆ ของผมเองทำบุญให้เงินรึ ก็ไม่เคยเลยสักบาท ทำแต่แรง ให้วัด ส่วนที่ไม่เกี่ยวกับวัดก็ทำ เช่นช่วยสัตว์ ก็เท่านั้นเอง บางทีมานั่งนึกว่าทำบุญอยู่รึเปล่าที่ทำไปนั่น ก้ไม่ได้คิดนะ แล้วถามตัวเองว่าอยากทำบุญมั้ย ก็ไม่ได้อยากทำเพื่อบุญ ที่ทำไปเพราะมีสติคิดไตร่ตรองแล้วว่า ตัวตนเรานี้ เป็นอะไร เป็นใคร ก็เท่านั้นเองครับ

 

นานาจิตตัง ผมคิดว่าแต่ละคนมีหน้าที่แห่งตน มีหน้าที่ตามที่อธิษฐานหรือตั้งใจไว้ ทุกคนล้วนพยายามเกิดมาเพื่อการสร้างความดี ประโยชน์ให้กับตนและสังคม ทุกฝ่ายช่วยกันดีแล้วครับ ช่วยกันสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา
ไม่ว่าจะเป็นการสร้างองค์พระ สร้างเจดีย์ สร้างเพื่อสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา สร้างเพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุแสดงความกตัญญู สร้างเพื่อให้คนได้กราบไหว้บูชาเป็นพุทธานุสติ ผมเองเจอพระพุทธรูป เจดีย์ วัด ผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ดี จะระลึกถึงพระพุทธเจ้า เป็นกุศโลบายทำให้เราเข้าถึงท่านได้ง่าย และรู้สึกว่าท่านอยู่กับผมทุกที่ตลอดเวลา ผมโมทนาความดีกับผู้สร้างทุกท่าน ที่ทำให้ผมได้เห็นพระพุทธรูป ระลึกถึงคุณงามความดีขององค์ท่าน และทำให้ชาวบ้านยากจนได้เห็น และได้มีโอกาสทำบุญสร้างพระ นอกจากนี้เป็นศิลปะ และการสร้างงานให้กับชาวบ้าน คนไข้โดยส่วนใหญ่เป็นชาวสวน ชาวเขาครับ เขาไม่ค่อยได้มีโอกาสศึกษาพระไตรปิฏกอย่างเช่นที่ทุกท่านได้มีโอกาส อาชีพที่ใช้กำลังงาน บางครั้งเราเอาตัวเราตั้ง แต่เราไม่ได้มองสังคมทุกด้านหรือมองแบบองค์รวม คุณเคยเห็นคนไข้บางคนจิตไม่สงบ ผมเคยขึ้นไปห้อง ICU แล้วผมหญิงคนหนึ่งตาย ซึ่งตายแบบตาไม่หลับ คนไข้บางคนบอกให้ภาวนาพุทโธภาวนาไม่ได้ นึกถึงพระไม่ได้ เห็นดังนันสิ่งหนึ่งที่ผมจะช่วยเขาได้ในเวลาป่วยก่อนตาย คือรูปพระพุทธเจ้า ซึ่งก็ต้องได้มาจากจิตศรัทธาของผู้สร้างพระ เป็นรูปที่เขาเห็นแล้วจิตอ่อนโยน มองโลกในมุมบวก
หนังสือธรรมะ ผมศึกษามาบ้าง และก็บริจาคบ่อย ผมเป็นอาจารย์สัมผัสกับนักศึกษา ภรรยาผมเป็นพยาบาล ได้สัมผัสกับคนไข้ ขณะที่ลูกสาวผมเป็นเด็กอนุบาล เธอได้สัมผัสกับเพื่อนเธอและครู ผมได้มีโอกาสสัมผัสกับบุคคลที่อยู่ในระดับใช้แรงงาน ไม่ค่อยมีเวลาศึกษาธรรมอย่างพ่อค้าแม่ค้าในตลาด ชาวนา ชาวเขา และก็มีโอกาสสัมผัสกับคนที่มีเวลาศึกษาธรรมแต่ไม่ศึกษา อย่างนักศึกษาโดยส่วนใหญ่ และก็โอกาสสัมผัสกับคนที่ศึกษาธรรมและศึกษา รวมถึงการปฏิบัติทุกด้าน ผมรู้สึกว่าหนังสือธรรม สื่อธรรม เป็นสิ่งที่จำเป็นครับ แต่สำคัญคือการจูงใจเป็นสิ่งจำเป็น เนื่องจากบัวนั้นมีหลายเหล่า เริ่มจากกลุ่มเด็ก เด็กบางคนมีอภิญญา ซึ่งอายุประมาณ 5 ขวบ ผมสังเกตุว่าเธอสนใจผมมากขณะที่ผมกำลังจัดพระบรมสารีริกธาตุมอบให้กับศรัทธา ขณะที่เด็กบางคนเมินเฉย (ลูกผมเอง) สนใจการ์ตูนแทน แต่เธอก็สวดมนต์และฝันถึงพระอยู่บ้าง เด็กบางคนชอบสวดมนต์ กลุ่มคนไข้และการพยาบาล ผมดำเนินการรับบริจาคหนังสือมาสักระยะ และภรรยาผมก็เล่าให้ฟังว่า บางคนอ่านหนังสือธรรม โดยเริ่มจากอภินิหาร (โลกทิพย์) หลังจากอ่านเกิดศรัทธา ก็อยากที่จะเรียนรู้มากขึ้น ได้แก่การอ่านและการเริ่มปฏิบัติ บางคนสวดมนต์ นักการพยาบาลบางท่านเริ่มอ่านหนังสือธรรมเรื่องกรรม กิจกรรมการตกปลาน้อย แต่บางคนก็ไม่อ่านไม่สนใจ บางคนก็เอากลับบ้าน ลงกลุ่มนักศึกษา ผมเองได้พานักศึกษาไปบำเพ็ญประโยชน์ ก็สังเกตุว่าเด็กผมกลับมามีความสนใจในเรื่องของธรรมมากขึ้น จิตอ่อนน้อมขึ้น แต่บางอย่างจำเป็นต้องจูงใจเขาอยู่บ้าง บางครั้งเราจะสอดแทรกธรรมอย่างเดียว ผมคิดว่าทำได้ยาก เพราะ สมาธิหรือความสนใจเขายังอยู่ในขั้นเริ่มต้น

ผมคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีความสอดคล้องกันครับ และมีความจำเป็นทุกด้าน ขอให้ใจบริสุทธิ์ มองตนและมองสังคม และร่วมกันสืบทอดอายุพระพุทธศาสนากัน(พระพุทธรูป เจดีย์ สื่อธรรม พระไตรปิฏก การศึกษาธรรม ให้ความรู้และถ่ายทอดธรรมะ) และทำประโยชน์ให้กับสังคมกันครับ

 

เพราะแก่นจิตของคนไม่เหมือนกันไง

 

เราก็พิมพ์หนังสือและ cd แจกนะ บุญอย่างอื่นเราก็ทำ มันแล้วแต่คนแต่ละคนมากกว่าว่าคิดยังไง

 

ในแนวความคิดข้าพเจ้าการทำบุญด้วยวัตถุสิ่งของจะเห็นเป็นรูปธรรมชัดกว่า
เช่นการสร้างโบสถ์เมื่อโบสถ์เสร็จทุกคนจะอิ่มใจที่มีส่วนร่วมนั้นก็เป็นบุญนะ
แต่ที่สำคัญจิตใจควรได้รับการอบรมทางธรรมควบคู่กันไป

 

ขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ และสมาชิกที่มาร่วมแสดงความคิดเห็นทุกท่านค่ะ
เป็นประโยชน์มากกับผู้ที่ได้เข้ามาอ่าน มาศึกษา เพื่อคลายสงสัยค่ะ

เห็นด้วยกับความเห็นส่วนใหญ่ ที่ชี้ให้เห็นความสำคัญของการสร้างบุญทางวัตถุนะคะ
จริงค่ะ เห็นภาพเลยค่ะ ว่าสำคัญอย่างไร

อย่างไรก็ตาม ที่เจ้าของกระทู้ สะกิดให้คิด และคุณ Tawee gibb แสดงความคิดเห็น
ให้พิจารณาในอีกแง่มุมนั้น ก็เห็นด้วยค่ะ

อยู่ในความพอดี ทำให้เกิดประโยชน์มากกว่าจริงค่ะ ทั้งเกิดกับผู้ทำบุญเอง และกับส่วนรวม
ในเมืองพุทธของเราค่ะ

อยากเห็นวัดวาที่ยังขาดแคลน ในหลายๆ พื้นที่ของประเทศ ได้รับความช่วยเหลือให้มากๆ ค่ะ
คนทำบุญเองทำแล้วจิตใจผ่องแผ้ว ชาวบ้านในพื้นที่ วัด และสังคมโดยรวมก็ยังจะได้ประโยชน์มากขึ้นไปอีกค่ะ


อนุโมทนาด้วยค่ะ

..