ค้นหาแรงบันดาลใจเพื่อให้การฝึกธรรมมีความต่อเนื่องแบบไหนถึงจะดีครับ

เป็นคนที่ฝึกปฏิบัติธรรมได้ไม่ค่อยต่อเนื่องสักเท่าไหร่ครับคือ ช่วงไหนขยันหน่อยก็ฝึกมาหน่อย แต่ช่วงไหนที่งานเริ่มเยอะขึ้นก็พาลขี้เกียจหาเรื่องอ้างงดการฝึกซะอย่างงั้น อยากค้นหาแรงบันดาลใจดีๆ สักประการเพื่อให้การฝึกปฏิบัติมีความก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆน่ะครับ ขอคำแนะนำด้วยครับ

 

แรงบันดาลใจจริงๆแล้วเราต้องทำเอง..คือทำบ่อยๆเป็นกิจวัตรครับ....ไม่ทำไม่ได้อย่างนี้จนเป็นนิสัย...เดี๋ยวก็ชินไปเองครับ.....

ยกตัวอย่าง..ตั้งให้มันง่ายๆก่อนเช่น สวดมนต์ บท ชินบัญชร 9 จบ ก่อนนอน...เป็นอย่างน้อย......ถ้ามีเวลามากก็สวดมาก...มีเวลาน้อยก็ 9 จบ ต้องได้อะไรอย่างนี้เป็นต้น...แต่ไม่ใช่ไม่ทำความขี้เกียจมันเข้าได้ง่าย...นานเข้าก็เกิดไม่มีกำลังใจอย่างที่เป็นอยู่....

 

เพิ่งได้ไปอ่านกระทู้ที่ท่านตั้งไว้เรื่องกรรม....

รักษาศีลไว้นะท่าน......ศีลสำคัญ...อย่าให้ขาด...เป็นกำแพงช่วยท่านได้....

แรงบันดาลใจท่านคงต้องสร้างเองแล้วหละ.....เพราะว่าถ้าได้ผลเอง...มันจะแน่นกว่าคนอื่นบอกมาก...

 

ให้ระลึกอยู่เสมอว่า กฎแห่งกรรม นรกสวรรค์มีจริง
เวลาปฏิบัติธรรมมีน้อย ก็จะทำให้มีพลังในการปฏิบัติครับ

 

ฟังจากผู้รู้มาครับว่าไม่ต้องหาไกลตัว ธรรมะอยู่ในตัวเราเอาอย่างง่ายๆวันๆหนึ่งเราหายใจเข้าออกใช่ไหมครับ เราก็ดูลมหายใจให้เป็นอารมณ์ ถ้าทำได้ตลอดยิ่งดีครับ ขออนุโมทนาด้วยครับ

 

ตัวท่านเองนั่นแหละ คือสิ่งที่ต้องเรียนรู้ อนุโมทนาครับ

 

แรงบันดาลใจจะต้องเกิดจากการเห็นโทษ ว่า การปล่อยใจไปเลื่อนลอย ไม่ทำกิจวัตร มันทำให้เกิดความทุกข์และความไม่เจริญ

ส่วนการปฏิบัติมันทำให้เราเกิดความเจริญ และ มีความสุขที่แท้จริง

ทำให้ได้ แล้วสังเกตุผลด้วยตนเองให้ชัด มีสติคอยสังเกตุผลในสิ่งที่ทำจะทำให้เรามีกำลังใจ มีศรัทธาในการปฏิบัติธรรมมากขึ้น ตามขั้นตามภูมิ

 

ร่าเริงในธรรม

ดูกิเลสตัวเอง แค่นี้ก็ไม่ว่างแล้วค่ะ ต้องปฏิบัติ ๆ ขาดไม่ได้ ^^

 

ทำความรู้จักตัวเองให้ได้ พอเข้าใจตนเองระดับหนึ่ง
แรงบันดาลใจมันมาเอง
ปัญหาคือ ทำอย่างไรจึงจะเข้าใจตัวเอง ทำอย่างไรจึงจะค้นหาใจตัวเองให้เจอ
ระหว่างที่ยังค้นหาตัวเองไม่เจอ ก็ต้องอาศัย ศีล สมาธิ ภาวนา นำทางไปก่อน
จะท้อบ้าง จะสู้บ้าง ก็ดูใจตัวเองไปเนืองๆ ทำไปเนืองๆ สังเกตตัวเองเนืองๆ
ว่าสนใจเรื่องใดเป็นพิเศษ(แต่ต้องเป็นเรื่องที่ไม่ผิดศีลธรรมนะ) ก็เน้นไปทางด้านนั้น
ทำแล้วสบายใจ สุขใจ ก็ทำไปให้ต่อเนื่อง ถ้ายังมีความตั้งใจอยู่เนืองๆ
ก็คงได้ค้นพบตัวเอง หมดความสงสัย แล้วแรงบันดาลใจมันจะมาเอง

 

ปู่ตาย ย่าตาย ตาตาย ยายตาย พ่อตาย แม่ตาย ลูกตาย หลานตาย เหลนตาย
ผู้มีอิทธิฤทธิ์ตาย
ผู้มีปาฏิหาริย์ตาย
พระอรหันต์ตาย
เหลือเวลาอีกเท่าไหร่ไม่ทราบ
รุ้วันเกิด ไม่รู้วันตาย
พยายามละนันทิ คือความเพลิน สิ่งต่างๆในโลกย่อมเกิดมาจากเหตุ ทุกสิ่งไม่ใช่ตัวตนเราเขา ทุกอย่างเป็นสิ่งสมมติ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของทุกๆท่านด้วยน่ะครับ