เออ!...ตามมาทำไม..ถ้าไม่รักยายผีป่า?!!

อ่ามันอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย O_O สงสัยต้องหาหมวกกันน๊อคมาใส่ที่นิ้วเท้าแล้วซี

โหขาดอย่างแรงเลยเหรอ เอ ขาดมากมันเป็นลักปิดลักเปิดไม่ใช่เหรอ หมอสั่งมาเยอะจังหากินลำบากแฮะ

 

โหววววว...แป้งนี่เก่งอ่ะ วินิจฉัยโรคได้ด้วย คิคิ..ขาดอย่างแรงด้วยอ่ะ..
รินว่านะกลัวจะเป็นแบบลามไปทั่วอ่ะแป้ง..เอ้ยย..ซิปเปอร์...เดี๋ยวถามหมอแป้งก่อน
นะคะว่า จะลามรึป่าว...แล้วต้องกินสังกะสีตราช้างหรือตราอะไรคะ..แล้วเหล๊กเส้น หรือ เหล๊กแผ่นคะ..เดี๋ยวถามคุณหมอแป้งจี่ ก่อนนะคะ..คุณหมอคะ..ตอบด้วยนะคะด่วนจี๋ค่ะ..อิอิ

 

ว่ากันตามจริง มันก็ไม่ก่อให้เกิดปัญหากับการดำรงชีวิตมากหรอกนะ เพียงแต่ว่ามันก็ก่อให้เกิดความรำคาญ+สงสัย

เวลาคราบเลือดหลุดออกหมดทีไร เท้าเจ้ากรรมก็ชอบไปกระแทกอะไรทุกทีสิน่า

 

โห ลามไปทั่ว....จะเป็นไงเนี่ย...คิดไม่ออก
เดี๋ยวนี้ต้องกระเบื้องสามลอนแล้วนะ สวย....

 

เย่ยยยยยย...ยิ่งฟังยิ่งน่ากลัวอ่ะ..ลองไปถามคุณหมอสิคะ อาจเป็นแบบเชื้อ อะไรๆๆ เรื้อรังป่าวเอ่ยยยย..ไม่รู้คุณหมอแป้งอยู่รึป่าว..อิอิ..
แนะนำค่ะ...เวลาเดินกำหนดลมหายใจไปด้วย แล้วตามองที่เท้า คือเดินจงกรมไปเลยค่ะ..ย่างหนอ ย่างหนอ ย่างหนอ...รับรองไม่เป็นอีกแน่ๆค่ะ...ฮ่าๆๆๆๆ

 

เอาแบบมีสี..ด้วยมั้ยคะ ...ไม่เป็นไรค่ะ..สีทนด้ายยยยยยยยยยยยยย กั่ก กั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

นี่...นึกภาพไปไหนแล้วเนี่ย มันแค่เหมือนรอยเลือดเล็กๆ ที่ขังอยู่ระหว่างเนื้อกะหนังเท่านั้นเอง สงสัยมีโพรงแถวนั้นแฮะ 555

 

เอาแบบไม่มีกลิ่นนะ เดี๋ยวใครได้กลิ่นจะนึกว่ากลิ่นเท้า แย่เลย

 

โพรงอะไรหรอ..รินงงอ่ะ...อุ้ย..แต่ระวังนะคะ เดี๋ยวหนูเข้าไปทำรังอ่ะ เอื๊กกกกกกกก

รินว่านะ..สังกะสีคงไม่ไหวอ่ะค่ะ เอาไม่อยู่..ต้องนี่เลยยยยยยยย...กระเบื้อง ห้าห่วง ทนหายห่วงงง...ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ขอคุยด้วยคนซิ คุณริน คุณซิป

 

โพรงระหว่างเนื้อกะผิวหนังอ่ะ เพราะมันก็ขังอยู่ตรงนั้นเองไม่ไหลไปที่อื่น
กระเบื้องไม่เอาหรอก เอานี่ดีกว่า "ไทเทเนียม" แกร่งดี
จา 6 โมงแระ ใกล้จะเลิกงานแระ

 

อือ ดีเลยมีคุณขุนท้าวมารับช่วงต่อพอดี

 

โพรงกระรอก อิอิ

 

ฮ่าๆๆๆๆ ตลกดี..มีงี้อีก..รับช่วงต่อ...อิอิ

คุยเลยค่ะ คุณขุนท้าว...ตามสบายนะคะ..

 

สวัสดี คุณเอื้อมแฟนคลับมากจริงๆ วันนี้ปวดหลังสันนิฐานว่า เป็นโรคคนแก่ หมอนรองกระดูกเสื่อมไปตามวัย มีรูปสวยๆมาฝากครับ ภาพปริศนาดวงตาเห็นธรรม

 

ขออนุญาติ.... ขอคุยเรื่องอื่นแป็ปน่ะ เก็บเรื่องแผลไว้แป็ป

ยายครับ...ขอถามหน่อยคำถามส่วนตัวสักข้อครับ

ยายครับ วันนี้ผมนึกถึงหนูผมตัวหนึ่ง ผมเคยเลี้ยงหนูพันธุ์อะไรไม่รู้ แฮมเตอร์มั้ง จำไม่ได้ ตัวเล็กๆ ผมรักมัน ซื้อมาคู่หนึ่งตัวผู้กับตัวเมีย ตัวแรกมันตายเพราะว่าหนีออกจากกระบะ เพื่อนผมนอนอยู่ทับมัน ตายตอนไหนไม่รุ้ เช้ามาแข็งเลย ชื่อเสือ ซื้อมาไม่นานเท่าไหร่ตายก่อน เหลือตัวเดียวก็เลยปล่อยมันตามสบายไว้ในห้อง มันชอบวิ่งไปใต้ตู้เสื้อผ้า ผมเลิกงานผมก็ซื้อเจเล่ย์ ที่มีผงบุกเป็นเม็ดๆ อยู่มันชอบกินมาก และชอบกินเม็ดทานตะวันด้วย ผมป้อนมันทุกวัน เอามือเคาะๆ เรียกมัน เรียกชื่อมันมันก็วิ่งออกมา น่ารักดีครับ มันชื่อ Sleepy ต่อมาผมก็ไปซื้อตัวเมียมาให้มัน หามาไม่กี่วัน มันก็ไม่สบาย ไม่รู้เป็นไร สุดท้ายตายตอนเวลาตี 2 โดยประมาณ ผมตื่นมา เสียใจมาก ร้องไห้เลย
ตอนนี้นึกถึงมัน ตอนเจอมันตายผมก็ร้องและก็ยืนแผ่เมตตาให้มันตอนนั้นเลยแล้ว ผมก็มาปิดไฟนอนต่อ ยังไม่ทันหลับ ลักษณะเหมือนมีตัวอะไรมาไต่บนตัวผม ผมห่มผ้าแพรอยู่ ตกใจลุกมาดู ก็ไม่มีอะไร ผมชอบเอามันมาเล่นบนที่นอนด้วย อยากทำบุญให้มัน ไม่รู้ตอนนี้มันอยู่ไหน ผมตั้งชื่อให้มัน เวลาทำบุญให้ มันจะมารับได้หรือปล่าวครับยาย หนูเนี่ยมันจะรู้ไหมครับ ฝากยายชี้แนะด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

งั้นเปลี่ยนเรื่องด้วยบ้างนะคะ จริงๆ เจ้าน้องหนู่ sleepy ไม่ใช่ไม่สบายนะคะ
พอดี คุณ jdin ซื้อหนูตัวเมียมาให้ด้วยความหวังดี แต่จริงๆ แล้วเค้าไม่ได้ชอบ
ตัวนี้ซะหน่อย ไปยัดเยียดให้เค้า เค้าก็เลยยอมตายดีกว่า ......
จริงๆ แล้วเจ้าหนูแฮมเตอร์นี่เค้าจะเลือกคู่เองนะคะ เวลาจะหาคู่ให้เค้าต้อง
พาเค้าไปด้วย แล้วลองปล่อยให้อยู่ด้วยกันซักพัก ถ้าอยู่กันได้แบบไม่กัดกัน
หรือไม่ก็อีกตัวอยู่เงียบ ๆ แบบ ท่าทางหวาดกลัว ถึงจะถือว่าเค้ายอมรับกัน
และให้อยู่ด้วยกันได้ แต่ถ้าตัวไหนที่เค้าไม่ชอบ หรือไม่ใช่คู่เค้า เค้าจะไม่ยอมรับเลยล่ะค่ะ (น่านับถือเนอะ ) แป้งเลี้ยงหลายตัวมากเลย ชอบ ๆ เลี้ยงไปหาหนังสือมาอ่านไป ว่าง ๆ ก็นั่งดูเค้าไปเรื่อยๆ เพลินดีค่ะ

 

โห เอาของรักของหวงมาอวดในอเวต้า ให้เดะๆได้ซึ๊งแกมอิจฉา คนแก่อย่างยายผีป่ายังอิจฉาเรย คือเนื้อคู่กันแล้วก็คงต้องเจอค่ะ แต่เจอแล้วก็ค่อยว่ากันต่อไปว่าจะเป็นเนื้อคู่ลักษณะไหนน๊อ


มาช้าดีกว่าไม่มานะจ๊ะ อิอิ แหม อยากมีคู่เสียเจงๆเสมัยเนี๊ย

ตอนยายยังไม่เคยหลอกผู้ชายมาเป็นคู่(แบบจับได้ ลูบได้ คลำได้ อิอิ) ยายไปหาหมอดู ไม่เคยถามเรื่องเนื้อคู่เร้ย เพราะดูสารรูปตัวเองแร้ว มีคนหน้ามืดตาลายมาชวนเป็นแควน (แม้ชั่วคราวก็ดีจั๊ยดีจัย) ยายผีป่าถือว่าเกิดมาชาตินี้เป็นคนสมบรูณ์แระ หาคนมาควงมาผสมพันธุ์ได้ง่ะ แหะๆ

แต่แปลกน๊า พวกหมอชอบทักว่า เนื้อคู่อยู่ไกลบ้าง ยังไม่เกิดบ้าง เจอกันแล้วบ้าง เจอแล้วต้องจากต้องพรากบ้าง ยายก็เลยสงสัยว่า ตกลงตูจะมีผัวหรือเปล่าว่ะเนี่ย

 

น้องดรจ๊ะ การอาลัยอาวรณ์ในบริวารอันเป็นที่รัก จักหาประหลาดไม่ แต่ต้องตัดใจว่า สัตว์โลกย่อมเกิดด้วยกรรม ดับด้วยกรรม กรรมที่เอาของที่มันย่อยยากไปให้หนูน๊อยน้อยกิน มันอืดงั้ย หาคู่ให้ด้วยใจไม่รักไม่ชอบ ยอมตายอย่างน้องแป้งว่านี่น่าเอามาใช้กับพวกเราเนอะ จะมีใครไหมน๊อ เมื่อเจอคนที่รักแล้ว รักแน่ ไม่แปรเปลี่ยน เอาอะไรมาแลกก๊อม่ายอาว ม่ายยอม อย่างเจ้าหนูของน้องดรหนอ

น้องดรคะ สังขารลาลับ จิตหาดับตามไม่ พลังจิตผูกพัน ทำบุญให้เขา อุทิศให้เขา เขาได้รับค่ะ แหม ผีหนูเนี่ยน่ารักจังเรย

ยายเคยนอนทับตัวชะมดตาย โห รู้สึกผิดจนโต แต่พอมารู้ว่าการรู้สึกผิดถาวร คือตำหนิตัวเองไม่เลิก มันทำให้ดวงวิญญษณเกาะที่เรา

ยายผีป่ากัวผีง่ะ ผีคนผีสัตว์ก็กัว ดังน้านเลยตัดใจขออะโหสิกรรมต่อทุกๆชีวิต โดยเฉพาะขอขมาต่อหนุ่มๆที่ยายผีป่าไปทำร้ายจิตใจเขาด้วยความไม่ตั้งใจ คือ กล้าเสนอหน้าไปหลอนพวกเขาง่ะ (ก่อนที่จะมาจ้าในเวปงั้ย) คือไปทำความขมขื่นให้ชีวิตหนุ่มน้อย หนุ่มเหลือน้อย หนุ่มเหล่าน้านบ่นในใจ อีบ้าเอ๊ย ไม่เจียมตนเล้ย ไปที่ชอบที่ชอบเถ๊อะ แหะๆ

 

วันนี้คุยกันต่อนะคะ หนุ่มๆสาวๆ ยายผีป่ามีแขกมาเยี่ยม เป็นเพื่อนๆน้องสาวค่ะ มีหลานๆมายั้วเยี้ยเรย ต้องพาเขาไปล่องแพค่ะวันนี้

คุยกันรอยายนะจ๊ะ