ศีลแท้คือศีลแบบไหนศีลอย่างไรชื่อว่าศีลเทียม

ศีลแท้คือศีลแบบไหนศีลอย่างไรชื่อว่าศีลเทียม

จุดเริ้มต้นของปัญหา และจะมีภาคต่อไปอีกยาว ขอท่านผู้เจริญจงช่วยไขปัญหานี้ด้วยเถิด

 

ศีลแท้ คือศีล แบบไหน ??
ศีลเทียม คือศีล แบบไหน ??

ศีล มี แท้ มี เทียม ด้วย หรือ ยังกับ ส่องพระเครื่องหา แท้ หา ปลอม เลย ???
ตามแบบฉบับที่ผมเข้าใจและศึกษามานะครับ คำว่าศีล นั้น ใคร ๆ ก็รักษาศีลได้ แต่จะรักษามันได้ บริสุทธิ์ รึไม่ นั้นก็อีกประเด็นครับ ศีล นั้น จะรักษาให้ บริสุทธิ์ ด้องเกิดขึ้นทั้งองค์ประกอบ 3 ประการ นั้นคือ กาย , วาจา , ใจ เมื่อครบองค์ประกอบทั้ง 3 ประการ และรักษาทุกวันตลอดไป นั้นคือ พระโสดาบัน ต้น ๆ เลยนะครับ แต่ปันจุบันนี้ เรารักษา ศีลกัน น้อยคนนักจะรักษาได้บริสุทธิ์เสมอไป เพราะเราก็ยังเป็นแค่ ปุถุชน คนธรรมดา มี ราคะ กิเลศ ตัณหา ทั่วไป .....

สรุปคือ ศีลบริสุทธิ์ นั้นต้องเกิดจาก องค์ประกอบทั้ง3 คือ กาย ,วาจา , ใจ คิดดีทำดีพูดดี แล้วจิตใจก็จะเป็นสุข

ส่วน ศีลเทียม นั้น การรักษาศีลไปวัน ๆ แบบมือที่สาก ปากถือศีล

 

พระพุทธเจ้าตรัสว่า

เจตะนาหัง ภิกขะเว สีลัง วะทามิ.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่า เจตนานั่นแหละเป็นตัวศีล.

ศีลแท้คือ การตั้งใจรักษาศีลอย่างแท้จริง
(งดเว้นจากข้อที่พระพุทธเจ้าทรงห้าม)
โดยเห็นโทษของการละเมิดศีลข้อนั้น ๆ จึงงดเว้น ไม่ล่วงศีล
เห็นคุณประโยชน์ของการรักษาศีล แล้วจึงรักษา โดยไม่รู้สึกว่ามีใครคอยบังคับ

ศีลเทียม คือ ประกาศให้ผู้อื่นรู้ว่าเราเป็นผู้มีศีล
แต่แท้จริงไม่ได้ตั้งใจรักษาแต่อย่างใด
มิได้เห็นโทษและคุณของศีลดังกล่าว

ศีลแท้ย่อมมีอานิสงส์เป็นอันมาก
แต่ศีลเทียมย่อมไม่มีอานิสงส์ใด ๆ

 

ศีลแท้ คือศีลรักษาเรา คือศีลที่เกิดมีขึ้นในจิตในใจ จากการเพียรเจริญสติ

เรียกว่า จิตมีสติ คือจิตมีอินทรียสังวรศีล จิตมีศีล ไม่มีศีลขาด

ศีลเที่ยม คือเรารักษาศีล คือศีลที่เรากำหนดด้วยความคิด ตั้งเจตนาจะรักษาให้อยู่ในกรอบของศีล

หรือศีลที่สมาทานมาจากพระ แล้วกำหนดสติรักษาศีล ศีลขาดก็ต่อใหม่ รักษาใหม่

ศีล ก็คือศีล ศีลแท้ ศีลเที่ยม เป็นคำอุปมาสมมุติให้เห็นความต่างเท่านั้น

คนไม่ศีลน่ากลัวกว่า เพราะไม่รู้

 

วิมุตติมรรค
โดย พระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
ให้เสียงโดย พระกฤช นิมฺมโล



[MUSIC]http://audio.palungjit.org/attachment.php?attachmentid=16270[/MUSIC]​

 

​

 

ศีล คือ การให้สำรวม กาย วาจา ใจ เมื่อเราสำรวมกาย วาจา ก็จะเกิดศีลเมื่อนั้น เมื่อเราสำรวมใจก็จะเกิดเป็นสมาธิ เมื่อสำรวมทั้งกายวาจาใจต่อเนื่องไปเรื่อยๆก็จะเกิดปัญญา ศีลจึงเป็นพื้นฐานของสมาธิ และปัญญานั้นเอง

 

ถือศีลแบบ "นกยาง"ไงล่ะครับ

ปล.ตอนนี้ผมยังบาปหนาคับ

พยายามรักษาศีลให้ได้แค่"ข้อ 3" ข้อเดียวก็ยังดี

 

สาธุครับ ที่ท่านทั้งหลายมาให้ความรู้แก่กระผมมากมาย แต่ยังไม่เจอท่านที่เป็นระดับปรมาจารย์เลยครับ

 

รอพรุ่งนี้เช้าสิ เดี๋ยวเขามา รู้สึกจะมีสองคนนะ

 

ศิลแท้ = การไม่พดโกหกครับ
ศิลเทียม = มือถือสากปากถือศิล ครับ... ถูกไหมเอ่ย????

 

ศีล....

ศีลแท้ คือ ศีลในอริยมรรค 8 ได้แก่ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ ที่ครอบคลุมศีล 5, 8, 10, 227 อันเกิดด้วยอำนาจของมรรค อันเป็นทางแท้ ทางสายเอก .....

ศีลเทียม คือ ความยึดมั่นถือมั่นในศีลเป็นสีลัพตปรามาส(ข้อบังคับ)และวัตร(ข้อปฏิบัติ)แบบผิดๆ, ความถือมั่นในข้อบังคับและข้อปฏิบัติโดยสักแต่ว่าทําตามๆกันมาอย่างงมงาย อันเกิดจากการไม่เข้าใจในธรรม(สภาวธรรม)ตามความเป็นจริง แต่ปฏิบัติเป็นไปตามความเชื่อ ความยึด หรือตามประเพณีที่สืบทอดกันต่อๆมา โดยขาดปัญญาพิจารณาเนื่องด้วยอธิโมกข์เช่น เห็นว่าจะบริสุทธิ์หลุดพ้นได้ด้วยศีลและวัตรข้อปฏิบัติแต่ฝ่ายเดียวก็พอเพียงแล้วในการปฏิบัติธรรม, การทำบุญเพื่อหวังผล หรือเพื่อไปสวรรค์ นิพพาน แต่อย่างเดียวก็พอเพียงแล้ว, การถือศีลอย่างเคร่งครัดแต่ฝ่ายเดียวแล้วจะบรรลุมรรคผล, คล้องพระเพื่อให้เกิดโชคลาภ คงกระพันชาตรี, การปฏิบัติแต่สมถสมาธิอย่างเดียว แล้วจะเกิดปัญญาเข้าใจธรรมหรือได้มรรคผลขึ้นมาได้เอง, การทรมานตนในการปฏิบัติ, การอ้อนวอนบูชา, การบนบาน, การบูชายัญ, การยึดมั่นใน อัตตาเจตภูต หรือแม้แต่ปฏิสนธิวิญญาณ ฯลฯ.

 

คนส่วนใหญ่รู้ว่าศีลคืออะไร

แต่คนที่ยอมรับความจริงของตัวตนในตัวเองว่ามีศีลหรือไม่มีศีลนั้น

นับเป็นคนกล้าหาญอย่างแท้จริง ลูกผู้หญิงขอชูนิ้วโป้งให้

 

งดกรรมที่เศร้าหมอง ^-^

 

คนที่รู้จักความเศร้าหมอง จริง จึงงดกรรมที่ทำให้เกิดความเศร้าหมอง

คนที่ไม่รู้จักความเศร้าหมอง ของจริง จึงไม่อาจงดกรรม เพราะไม่รู้

คนที่คิดว่า ทุกสิ่งเป็นเป็นภาพลวงตาเป็นมายา โดยไม่รู้จริง

จึงกล้าทำกรรมที่ทำให้เกิดความเศร้าหมอง ขาดซึ่งวิจารณญาณ ไม่รู้ดีรู้ชั่ว

ไม่เข้าใจเรื่องกรรม ไม่รู้เรื่องกรรม จึงกล้าทำกรรมโดยไม่ละอายต่อพระธรรม

 

ตามความเข้าใจของผมเองนะครับ ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยครับ:-

ศีลเทียมก็ เช่น ข้อกำหนดต่างเพื่อความสำรวมระวัง แต่อาจจะไม่ได้ส่งผลถึงความบริสุทธิ์ทางใจมากนักเป็นเพียงแค่การเน้นความสุภาพเรียบร้อยและมารยาททางกายและวาจาเท่านั้น

ส่วนศีลแท้นั้นก็คือ การงดเว้นจากสิ่งที่ไม่ดีต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นทางกาย วาจา หรือทางใจ แต่การงดเว้นนั้นส่งผลให้เกิดความบริสุทธิ์แห่งใจขึ้น ส่งผลให้จิตใจเกิดความสงบ ตั้งมั่น และผ่องใส และเกิดปัญญาญาณมองเห็นสรรพสิ่งได้ตามความเป็นจริง ครับ

 

ศีลเทียม คือศีลที่ต้องรักษา ทำตัวเป็นกฏ
ศีลแท้ คือศีลที่ไม่ต้องรักษา เป็นไปเองตามธรรมชาติ

อันธรรมข้อใด เพื่อการยึดถือติด หน่วงเนี่ยว กักเกณฑ์ เป็นธรรมสมมุติโลก

 

สาธุธรรมเถอะท่าน

ศีลแท้คือศีลที่กอบด้วยคุณธรรมตามลำดับขั้น
ศีลเทียมคือศีลอันแห้งเหี่ยวยึดมั่นรนราน แต่ไม่เกื่อกูล เป็นศีลพรตอันงมงาย

ศีลแท้ ศีลเทียม มีความคล้ายกันหรือเหมือนกัน หากนำมาแจกออกเป็นบท หรือเป็นข้อๆ แต่

เมื่อสงเคราะห์เข้าสู่ ผู้ประพฤติ ตัวบ่งชี้ว่าแท้หรือเทียมนั้น คือ ภาวะจิตของผู้ มีศีลนั้น

มีศีลเพราะอยาก มีศีลเพราะเพียรละ มีศีลเพราะเป็นคุณธรรม
มีศีลเพราะ หมดกิเลส

สาธุ อนุโมทามิ

 

ศีลหนอศีล ชีวิตมันก็แค่เรื่องง่ายๆ
หึๆ