ใครว่า"ปอบ"ไม่มีจริง...คำยืนยันจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์

ผีปอบสาว

ปี พ.ศ. 2493 เดือนเมษายน เป็นช่วงที่ท่านพักที่วัดป่าสุทธาวาส จังหวัดสกลนคร ที่นั่นท่านได้พบกับคุณหมอเจริญ ซึ่งกำลังเตรียมตัวจะบวชตามประเพณี

วันหนึ่ง มีหญิงสาวผู้หนึ่งเข้ามาสนทนากับคุณหมอเจริญ หลังจากพูดคุยกันอยู่ครู่ใหญ่ เรื่องราวที่สนทนากันทำให้หญิงสาวผู้นั้นถึงกับยอมเปิดเผยความในใจว่าแกเป็นปอบ ในตอนนั้น ท่านเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ท่านเล่าไว้ ดังนี้

"...อย่างเขาว่าเป็นปอบเป็นผีก็เหมือนกัน คนนั้นเป็นปอบ คนนี้เป็นปอบ มันมีผีมาสิงอยู่ในคนเขาเรียกปอบ เอ๊ ชื่อว่าอะไรนาหญิงคนนี้ หมอเจริญซักเอาเสียจนตาแห้ง นั่งดูหญิงคนนั้น หมอเจริญน่ะเป็นนักเรียนแพทย์ปัจจุบัน อยากรู้ชัดๆ เป็นยังไงแน่ แกก็เล่าให้ฟังจริงๆ โห แกเล่าอย่างอาจหาญนี่ นั่งเหมือนกับอ้าปากด้วย ลืมตาไม่หลับด้วย อ้าปากด้วย คือแกพูดมันน่าฟัง

ถ้าวันไหนมันหิวมันดิ้นอยู่ในนี่ เจ้าของจะรู้สึกรำคาญ ว่างั้น ปอบส่วนมากมันจะออกทางตา แพล็บๆ ทางตา แล้วก็ไป แล้วทางเจ้าของนี้ก็คอยร้อนใจละซิ กลัวว่ามันจะไปกินใครเข้า ถูกหมอเขาเก่งเขาไล่ติดตามผีมา ก็มาหาเราได้ ถ้าคนไล่ผีไม่เก่ง คนไล่ผีไม่รู้ มันก็กินคน พอมันกินอิ่มแล้ว ก็กลับมาหาคน กลับมาหาเจ้าของนั่นแหละ มาเข้าเจ้าของ เข้าทางหูบ้าง เข้าทางตาบ้าง แวบเดียว ทีนี้ก็จะรู้สึกง่วงนอนทั้งวัน ถ้ามันได้ไปกินอิ่มๆ มาแล้ว จะง่วงนอนทั้งวันเลย แต่ถ้ามันหิวแล้ว เจ้าของก็จะรู้สึกกระวนกระวาย คือมันกวนอยู่ภายใน ครั้งถ้าออกไปกินเขา ก็ถูกเขาไล่ละซิว่า

"อีนี้เป็นปอบ อีนั้นเป็นปอบ"

เขาไล่ตามมาก็มาโดนเอาเราเข้า เหตุที่จะเป็นปอบก็เพราะแกไปสักว่าน เขาเรียกว่ากระจาย สักอยู่บนหัวนี่...ให้เขาสักว่านให้ที่กระหม่อม แล้วอยู่ยงคงกระพันด้วยนะ เมื่อสักว่านแล้ว แทงก็ไม่เข้า ฟันไม่เข้า ปืนยิงไม่ออก นั่นละ เหตุที่จะมาเป็นปอบก็เพราะว่านอันนี้ คือรักษาไม่ได้

แกว่ามีวิชาที่ขัดกันกับสิ่งนี้ เช่นกินของดิบอย่างนี้นะ ถ้าหากกินเนื้อดิบปลาดิบอย่างนี้เข้าไปมันจะขัดกับวิชานี้ ถ้าขัดแล้วก็ทำให้เป็นปอบได้ ถ้าไม่ขัดก็ไม่เป็นอะไร สิ่งที่ทำให้ขัดกันก็เช่น ไม่ให้กินเนื้อหรือไม่ให้กินปลาดิบ หรืออย่างลาบเลือด หรือเครือกล้วยก็ห้ามไม่ให้ไปลอด นี้ก็ไปลอดไม่ได้มันผิด นี่ละที่แกเล่าให้ฟัง

เราก็ฟังดูเหมือนกัน เอ๊ พิลึก ที่วัดป่าสุทธาวาสนี่ละ เรากำลังจะไปวัดดอยธรรมเจดีย์กับหมอเจริญ หมอเจริญกำลังจะบวช ให้ท่านเจ้าคุณธรรมเจดีย์ไปบวช...แกบวชให้แม่ แม่ขอก็เลยบวชให้ ก็พอดี ผู้หญิงคนนั้นแกมาคอยรถอยู่ที่หน้าวัด แต่ก่อนรถไม่ค่อยมีแหละ มาที่กุฏิ พวกนี้ก็นั่งอยู่นั้น แกมาก็เลยพูดกันไปพูดกันมาจึงได้รู้เรื่องรู้ราวว่าแกเป็นปอบ

"ทุกวันนี้ยังเป็นอยู่เหรอ ?"

"เป็นอยู่" แกว่างั้นนะ "ทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่ ยังแก้ไม่ตก เพราะว่านเขาสักไว้กระหม่อมนี้ แล้วไปทำผิดเลยกลายเป็นปอบไป..."

...ถ้าหมอเขาเก่งๆ มันไปกินใครอย่างนี้ เขาไปขับผี พอจับมัดได้แล้ว เอาเชือกนะมัด เขาเรียกเชือกระกำ เป็นเชือกวิชา เมื่อเขามัดผูกนี้ไว้แล้วมันก็ออกไม่ได้ จากนั้นเขาก็ซักถามซิ

"เป็นใคร ? มาจากไหน ?"

เป็นนั้น ชื่อว่าอย่างนั้นๆ "แล้วใครเป็นเจ้าของ ?" มันก็ชี้บอกเจ้าของ

"ยายนี้แหละ" คนยังสาวๆ อยู่นะ ไม่ใช่ยายอะไรแหละ หมอเจริญนี้เชื่อเลย...

โอ้โห ! วิชามันแปลกนะ เอาไปคิดแหละพวกหมอแผนปัจจุบันนี่นะ สิ่งเหล่านี้เขาไม่เชื่อว่ามี ทีนี้หมอเจริญนี่แหละเชื่อ ไปเห็นแล้วไม่เชื่อได้ยังไง เพราะเขาพูดเป็นตุเป็นตะ พูดเป็นหลักความจริง หลักฐานพยานก็สักอยู่บนกระหม่อมเขา ก็บอกว่าสักอยู่ตรงนี้ นี่ละตัวมันพาเป็นเหตุ ก็มีหลักฐานพยานอยู่ทุกสิ่งทุกอย่างแล้วจะไม่เชื่อได้ยังไง มันกินคนเขาก็บอกว่ามันไปกินคน..."

 

แล้วสามคนนี้ละ...

 

55555+ 3 คนนี้ไม่ใช่ปอบจ้า - -!

 

เคยได้ยินอยู่ครั้งหนึ่งเหมือนกันครับ..
...มีวิชาหนึ่งเขาเรียกกันว่าวิชาปอบ....วิชานี้คนไหนมีไม่ต้องทำมาหากิน...ก็มีกินมีใช่...
แต่ว่าต้องทำตามข้อห้ามอย่างเคร่งครัด......
...คือคนแถวภาคอีสานเขาจะมียุ้งข้าวกันทุกบ้าน....เวลาตอนกลางคืนคนที่มีวิชาปอบ....ก็จะขึ้นไปบนยุ้งข้าวของตัวเอง..เอาเท้าเหยียบบนพื้นยุ้งข้าว..ว่าคาถาเสกเป่า..แล้วข้าวมันจะมาเอง...แต่เอาได้วันละท่วมหลังเท้าเท่านั้น...เกินนั้นเป็นปอบทันที...ที่ข้าวมาได้เองนั้นเขาว่าปอบไปโขมยจากยุ้งข้าวคนอื่นมาให้...
...แล้วก็มีการวางไซ(ไซดักปลา)ดักเอาเงินด้วย.....แต่ให้เอาได้วันละสี่บาท...เอาเกินนั้นเป็นปอบ....
...ไม่รู้เรื่องที่ผมว่าลักษณะนี้มีท่านใดเคยได้ยินมาบ้างหรือเปล่า.......

 

เรอะ

 

เรื่องวางไซ ดักเงินนี่เคยได้ยิน คุณตา คุณยายเล่าให้ฟังตอนเด็กๆ ว่ามีคนแก่ๆแถวนครสวรรค์คนนึง(แก่ๆสมัยนู้นนะ20ปีได้ล่ะ ป่านนี้ตายแล้วมั้ง) เค้าจะเอาไซไปแขวนไว้ตามต้นไม้ในป่า แล้วก็จะมีเงินมาติดไซ คนๆนั้นเค้าว่าไม่ได้ทำงานอะไรเป็นหลักเป็นแหล่ง แต่เค้าว่าแกมีวิชาดี เคยหาเลี้ยงตัวได้ไม่อดตาย(แต่ไม่เคยได้ยินเรื่องเป็นปอบนะ)

 

อืม ๆ ขอบคุณคร้าบ

 

ผีปอบ!!!

น่ากลัวจัง

 

ใจร้ายมากเลยนะค่ะ...

 

ญี่ปุ่นมีเยอะครับพวกปอบ กินอะไรดิบๆ

 

แหมมมคุณก้อ....หนูเองก็ชอบของดิบๆเหมือนกันค่ะ พวกอาหารญี่ปุ่นหนะ อร่อยจะตายไป คุณbigหละค่ะชอบใหม?ๆ

 

"สักไว้กระหม่อม"
คนแรกที่คิดเรื่องลวดลายที่สักนี่เค้าเอาจินตนาการจากไหนครับว่าสักแบบนี้จะขลังจะอะไรต่อมิอะไร

 

นั่นสิค่ะ....??? พี่พอจะทราบใหมค่ะ?

 

ไม่รู้ครับเพราะไม่ได้สักอะไรเลย
ต้องไปถามอาจารย์หนู

 

มีครั้งนึงผมตื่นมากลางดึกเพราะปวดทุกข์ เปิดประตูห้องมาจะเจอหิ้งกุมารที่แม่ผมไหว้ มันก้อมืดๆนะครับ งัวเงียๆด้วย ได้ยินเสียงจ๊วบๆ ก็หันไปตามเสียง สายตาไปหยุดที่น้ำแดงแฟนต้า เห็นหลอดขยับขึ้นลง ตกใจครับแต่ตั้งสติ เปิดไฟปุ๊บเจอเลยครับ
จิ้งจก!!!!! มุดหัวลงไปกินน้ำแดง มันตกใจตอนเปิดไฟวิ่งกระจายหายไปเลย

 

โอ่ว......... - -

 

เคยสังเกตุมั้ยครับว่าเรื่องผีมันสื่ออะไร
ผีทุกตัวต้องทำเลวทำกรรม ผีที่โดนฆ่าตายกลับมาฆ่าคนที่ฆ่าบ้าง
เรื่องผีสื่อและสอนอะไรเรา?
บางเรื่องไม่จำเป็นต้องสอนตรงๆเหมือนนิทาน เช่น กระต่ายกับเต่า นิทานนี้สอนอะไรเรา ใจความของเรื่องคืออะไร

ปล.ผมเชื่อเช่นความคิดที่ผมสื่อออกมาครับ

 

เคยดูหนังเรื่อง The Island มั้ยครับ เค้าสมมุติเกาะสวรรค์แห่งนึงขึ้นมา
ให้โคลนนิ่งอยากจะไป โคลนนิ่งที่ไม่รู้เรื่องโลกภายนอกเลย อยากไปเกาะสวรรค์ที่ไม่มีจริง

 

เรื่องที่ดักไซแล้วมีเงินมานั้น ที่ว่าเขามีวิชาดีเรียกวิชานี้ว่า วิชาเรียกทรัพย์ เคยอ่านเจอว่ามีฆารวาสที่เป็นเพื่อนกับหลวงพ่อปานวัดบางนมโค แกใช้วิชานี้เรียกเงินมา เงินที่ได้มาก็จากคนทำตกไว้ ไม่ได้ไปขโมยใครมา แล้วก็ตกปลาทิ้งเบ็ดไว้เฉยๆ พอมาดูก็พบมีปลามาติดที่เบ็ด เบ็ดปักไว้กลางอากาศ เขาว่าปลาที่มาติดก็ปลาที่หมดอายุถึงที่ตาย อันนี้อ่านเจอมาไม่เกี่ยวกับปอปที่3คนนั้นเล่านะครับ

 

5 5 5 ขันๆ นะครับ แต่อย่าให้ปอปเข้าคุณแล้วกันนะครับ

โปรดจงแคล้วคลาด นะ

ปอปก็ือผู้เรียนวิชามนต์ดำแต่รักษาครูไม่ได้ นั้นก็เลยเปนต้นดำเนิดปอป ครับ