เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

มาตามนัด แต่ก่อนจัดเรื่องราว
มาคลายอารมณ์กลมกล่อมกวี...

'เสือ'แค้นค้าง...'ห้าง'คาคืน
'คน'คอนปืน.....ตื่นตาเต้น
เล่นลวงเล่ห์.....เห่กลเห็น
บีบคั้นเค้น.......เน้นนัดเดียว
--หมอกมุ้งมิ้ง...น้ำทิ้งสาย
--เลื่อมละลาย..พรายไพรเขียว
--เทียวทบวัน....คอยหันเหลียว
--ลมขับเคี่ยว....กอดเกี้ยวพนา!

จบเพลงแห่งป่า เชิญท่อง"ตะนาวฯ" ลิ้มเสน่ห์รัตติกาลอันยากลืมเลือนของบทตอนต่อจากนี้ไป

 

ถนนเส้นนี้คือทางเข้าวัดโพธิการามครับ พระท่านกำลังเดินกลับเข้าวัด ผ่านหน้าบ้านคุณยาย



คุณยายกำลังอยู่นอกบ้านกล่าวคำนิมนต์พระ พระท่านจึงหยุดและเดินกลับมาหยุดรอที่หน้าบ้าน



คุณยายจึงเดินไปหยิบอาหารบนโต๊ะมา จากนั้นก็เแป็นไปตามภาพสุดท้ายครับ



คุณยายท่านนี้ดูจากสายตาอายุท่านคงเกิน ๘๐ ปี
ท่านชรามากเวลาท่านเดินหรือยืนหลังท่านงอตลอดครับพี่วัน

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
===============
ความเดิม...ผมหารู้ไม่การทำนายทายทัก 'ทีเล่นเหมือนจริง ทีจริงดังหยอกเล่น' แม่นยำยังกับตาเห็นในเวลาต่อมา!!!
------------------------------

นกกลางคืนบินโฉบเหนือหัว หลายตัวเซ็งแซ่ตามยอดไม้ รัตติกาลสยายเยือนโอบอุ้มป่าเต็มตัว ลุงพรานนำคุณเทพออกศึกตามฤกษ์เมื่อกว่าชั่วโมงที่ล่วงผ่าน ทุกคนแยกย้ายพักผ่อน มะมอญแกร่งกับบักสมเข้านอนไวกว่าทุกคน แกร่งแค่ไหนก็ต้องล้ากับงานหนักที่ไม่ได้ตั้งใจตอนกลางวัน

คุณนงประคองคุณชาติเขยก 3 ขา พร้อมอาจารย์เลิศลับหายเข้าไปในเต็นท์หลังใหญ่ เจ้าหนุ่มน้อยดวงดาวช่วยผมทำเส้นมงกุฏพระพุทธเจ้ารอบทิศ ก่อนผลุบหายเข้าเพิงหมาแหงนส่วนตัว

แคมป์น้อยเหลือผมลำพัง ยามผลัดแรกเดียวดายนั่งกอดไอ้ปืนโตข้างกองไฟ หันหลังให้แคมป์สอดส่งสายตาสู่แนวป่าด้านหน้ามืดครึ้ม มีบุหรี่กระป๋องราคาแพงเป็นเพื่อน

เปลวไฟในหลุมใหญ่ประทุอย่างกราดเกรี้ยว สาดไอร้อนไปทั่วทิศ ผมนั่งเหม่อคิดสารพันเรื่องราวที่ผ่านมาในห้วงทุกวันมหัศจรรย์แต่ละขั้นตอน หลายสิบตอนคืออัศจรรย์ดั่งฝันที่ไม่อยากตื่น ใคร่หลับไปกับฝันนั้นชั่วนิรันดร์กาล คิดแล้วก็เผลอหลับตา ดึงความฝันนั้นกลับมาให้อยู่กับตัวยามตื่น

นานเท่านานที่ภวังค์จิตหลุดลอยสู่ความเคลิบเคลิ้ม รอบคอผมพลันถูกรัดด้วยงวงนุ่มเย็น มันม้วนโอบจากบ่าประสานสอดเข้าใต้คางอย่างนุ่มนวล งวงประหลาดเย็นแต่ไม่ชืด แฝงด้วยความอบอุ่น กรุ่นกลิ่นเคยคุ้น

นั่นยังไม่เท่าไหร่ ความอุ่นหยุ่นนุ่มแน่นอีกหนึ่งสัมผัสที่ทาบทับเต็มแผ่นหลังนี่สิ ช่างส่งพลังวาบหวามแล่นทั่วร่าง ดุจประจุไฟฟ้าซ่านผ่าน แผ่วเบาแต่หฤหรรษ์!!!

"เฝ้ายามอย่างนี้ ต้องตัดเงินเดือนนะคุณพราน"!

เสียงกระซิบ ลมอุ่นกระทบข้างหู ผมขนลุกซู่ สำเนียงกังสดาลปานระฆังเงินที่ตายจากอีกกี่ชาติ ก็มิมีวันลืม

คุณพระ...แม่เสือสาวย่องมาข้างหลัง โดยผมไม่รู้ตัวได้หรือนี่?!

เธอเก่งเกินไปแล้ว แม่เสือเจ้าเสน่ห์ หรือมนต์สะกดจากกายเธอไม่ว่า รูป กลิ่น เสียง มักทำผมเผลอไผลตกอยู่ใต้การขาดสติอยู่เสมอ

"คะ...คุณนง"...ผมเหมือนละเมอหล่นคำพูดอย่างไม่รู้จะเอ่ยอะไรดี ไม่เป็นบ้าเบื้อใบ้ก็ถือว่าสติคืนกลับมาไว มือคว้าท่อนแขนใต้คาง ค่อย ๆ ดึงร่างเต่งตึงที่โน้มทาบหลังผมเต็มตัว ให้เลื่อนมาด้านหน้า จัดท่าอีกทีจับเธอนั่งบนตัก แขนขวาผมโอบประคองกันร่วงหล่น ไอ้ปืนโตวางข้างตัวด้านซ้าย

ผมจ้องหน้า มองตาเธอผ่านความเรื่อเรืองของเปลวไฟที่ส่องกระทบ ดวงตาคู่โศกเชื่อมเปลี่ยนเป็นวาบหวาม แววหวานเต้นระริกส่งประกายดวงดาวในดวงตา มนต์ดาราจากฟากฟ้า เลื่อนลงมาอยู่ตรงหน้า ห่างแค่จมูกกั้น

อดใจไม่ไหว ผมก้มจูบริมฝีปากที่เผยอรับ ฟอนเฟ้นจุมพิตไปทั่วใบหน้าที่แหงนรอ หน้าแสนงามที่ครั้งล่าสุดเลื่อนหลบผมพัลวันในป่าหิน

หนนี้นอกจากไม่หลบ เธอยังโอบกอดคอผมไว้แน่น จูบตอบผมอย่างรุนแรง สลับนุ่มนวลอย่างสิเหน่หา

"คิดถึงเวลานี้จังเลย"...เธอรำพันไม่มิดเม้ม ไม่เก็บความนัย ไม่เก็บอาการ

ผมไม่ถามถึงคนในเต็นท์ ไม่ชวนคุย ปล่อยนาทีพิศวาสอันแสนพิศวงดำเนินไปข้างกองไฟ ใช้ริมฝีปากฝากแทนคำตอบ

ไฟรักกระพือโหมเอ่อล้นทรวง ไฟใคร่ราคะแผดเผาท่วมท้นกาย สองภวตัณหาสัตว์โลก โลดทะยานหลอมละลายกลมกลืนเป็นเนื้อเดียว ไม่อาจแบ่งแยกธาตุด้วยสมองพื้น ๆ ของปุถุชน ดั่งกวีนิพนธ์เอกบทตรึงใจ...

***ความเอยความรัก
เริ่มสมัครขึ้นต้น ณ หนไหน
เริ่มเพาะเหมาะกลางหว่างใจ
หรือเริ่มในสมองตรองจงดี

แรกจะเกิดเป็นไฉนใครรู้บ้าง
อย่าอำพรางตอบสำนวนให้ควรที่
ใครถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงรตี
ผู้ใดมีคำตอบขอบใจเอย!

(ถอดความจาก 'เวณิสวาณิช-เช็คสเปียร์' โดยพระราชนิพนธ์สมเด็จพระธีรราชเจ้า ล้นเกล้ารัชกาลที่ 6)

ความเหน็บหนาวรอบกายไร้ความหมาย เปลวไฟสวาทสองเราท่วมแข่งกับเพลิงระอุที่ประทุอยู่ข้างกาย เม็ดเหงื่อหารู้ไม่ว่ามาจากไหน หลั่งเปียกแผ่นหลังสาวงาม ผมเองก็ตื่นเต้นเหงื่อท่วมพอกัน!

จู่ ๆ สาวงามก็ผละออกจากหน้าผม เอาสองมือจับประคองใบหน้าผมไว้ จ้องตาตรง ๆ แย้มยิ้มอย่างมีความสุข

"พานงไปอาบน้ำหน่อยค่ะ"

ชิชะ...เธอเล่นหักดิบหักมุมเยี่ยงนี้ ทำผมฉุนกึก เคมีในสมองของหนุ่มวัยแตกเปลี่ยวที่พุ่งปรี๊ด แทบแตกเปรี๊ยะเป็นลาวาภูเขาไฟประทุ ถูกสะกัดกั้นหน้าตาเฉย นาทีเห็นเสือยังไม่กลัว ใครจะยอม

ทว่า...เธอเอานิ้วชี้ทาบริมฝีปากผมอย่างนิ่มนวล ทุกท่วงท่าช่างงดงามตรึงตาเสียนี่กระไร

"อย่าโกรธสิคะ...นงไม่ได้อาบน้ำทั้งวัน อุตส่าห์รอเวลาอยากเห็นที่อาบน้ำที่ทำไว้ให้"

พายุอารมณ์ปั่นป่วนเหมือนทะเลคลั่ง สงบลงดั่งพุ่งกระทบภูเขาน้ำแข็ง ใครเล่าจักกล้าเคืองขุ่นเทพธิดาตรงหน้า...

ผมพบคำตอบที่คาใจทั้งวัน ในนาทีนี้แจ่มแจ้ง

เธอไม่ยอมอาบน้ำตอนกลางวัน ทั้งที่ตัวเหนียวเหนอหนะกับอากาศร้อนอบอ้าววันนี้

เธอส่งสัญญาณให้ผมตั้งแต่คุณเทพยืนกรานขอนั่งห้าง ไม่ยอมฟังคำทัดทานนายหัวเหมือง

สัญญาณที่ผมอ่านไม่ผิด เธอปรามผม อย่าห้ามคุณเทพขึ้นห้าง!!!

โอ้...คำเฉลยอัศจรรย์ เดินทางมาถึงวินาทีที่ผมกับเธอรอคอย จะปล่อยความขุ่นข้องหมองใจเล็กน้อยเข้ามาแทรกกลางหว่างอารมณ์อย่างโง่เขลาหรือไฉน?

-------------------------
***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

ขอบคุณ คุณอาwanwi ครับ หนึ่งตอน ช่วงค่ำ ทำให้ เพลิดเพลิน หลังมือค่ำ

 

วันที่ ๒๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันเสาร์ แรม ๖ ค่ำ เดือน ๑ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

คุณยายอายุมาก สังขารก็ไม่เอื้ออำนวย มีศรัทธาปสาทะต่อการพระศาสนาน่าชมเชย และร่วมอนุโมทนาแล้วทำจิตใจร่มรื่น สุขเย็นดีแท้

 

อีกหนึ่งบุญที่ 'คุณพุ่มพวง'(รถขายกับข้าว ห้อยของพะรุงพะรังหยั่งนี้ เห็นท่านผบ.ผมบอก เขาเรียกว่าคุณพุ่มพวง ตามของที่ห้อยเป็นพุ่ม-ช่างเข้าใจตั้งดีจัง)

คุณพุ่มพวงอุตส่าห์เจียดรายได้ จากกำไรไม่มากนักแต่ละวัน ปันเป็นบุญค้ำจุนพระศาสนา ขอบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยอำนวยพร ให้คนอุดหนุน "พุ่มพวง" หมดพุ่มทุกวันเถิด

 

บทแสนซาบซ่านรัญจวนจิต
ภาพกับกวีตามติดมิห่างหาย...

***ไฟห่มไฟ...กายหนาวอุ่น
กิเลสกรุ่น.....ละมุนไหว
ไฟในทรวง..ทะลวงใจ
ทะลักไล่...ไร้ชั่วดี
--บทอัศจรรย์..พลันแผดเผา
--ใต้เงื้อมเงา...ขุนเขาศรี
--มีดวงดาว.....พราวราตรี
--เป็นสักขี.......ฤดีสวาท!

 

เปิดเซฟเสพสุนทรีย์
ชมของดีมีความรู้!
==============

ปลดจากคอ ถอดจากเอว ให้ทำบุญแปลกๆแหวกแนวหลายเที่ยว

หนนี้'เปิดเซฟ'รื้อๆค้นๆหยิบ ของเด่นดีมีความขลัง ซึ่งในช่วงพลังสว.ก็ถอดท่านเก็บไว้ ไม่อยากเอาขึ้นคอมากมายให้ 'คอเคล็ด' ที่พกในกระเป๋าแต่ละวันก็ถือกัน'ข้อเคล็ด' พอควร

ให้ชมส่งท้ายปีเก่า รับปีใหม่ "ปีขาล" ที่กำลังกระโจนมาเยือน ไม่ได้ให้ท่านเคาะหรือจิ้ม แค่สับเปลี่ยนบรรยากาศการอ่าน การดู การทำบุญ ผสมผสานความรู้-ดูเพลินไปเรื่อยๆ

"ตะกรุดทองคำ'ลพ.เปิ่น'
~~~~~~~~~~~~~~~

รับกับมือ หลวงพ่อเปิ่น ฐิตคุโณ วัดบางพระ นครปฐม ในปี 40 โดยลูกศิษย์เอกซึ่งเป็นเพื่อนพ้องสนิท ซื้อทองคำแผ่นกันเอง น้ำหนักแผ่นละ 1 บาท ทั้งหมด 9 หรือ 10 แผ่น มอบให้หลวงพี่พระอาจารย์ต้อย ศิษย์เอกข้างกายตัวจริงของหลวงพ่อเมตตาลงจารให้ จากนั้นก็มีม้วนตามสูตรการทำตะกรุดอย่างสมบูรณ์ กำหนดวัน กำหนดฤกษ์นำให้หลวงพ่อซึ่งช่วงนั้นร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงนัก เพราะท่านกรำงานหนักมานานในการพัฒนาวัด สงเคราะห์ผู้คนแต่ละวันมาล้นเหลือคณา เมื่อท่านพักก็ต้องอาศัยอ็อกซิเจนครอบช่วยการหายใจฟื้นฟูพละ

ถึงวันไปรับตะกรุด หลวงพี่ต้อย นำพวกเราเข้าไปกราบท่านในกุฏิ ท่านนอนนิ่งครอบอ็อกซิเจนอย่างสงบแต่หลังรับฟังเสียงกระซิบ ก็ลุกขึ้นนั่งทันที ท่านรับพานตะกรุดถือแล้วเข้าสมาธิสงบนิ่ง กายตั้งตรงแน่วแน่ดั่งลูกธนู ใช้เวลาการเสกเดี่ยวครานั้น เกือบครึ่งชั่วโมงที่ไม่ขยับเขยื้อนเลย ก่อนลืมตาพยักหน้าให้พวกเราคลานเข้าไปรับกับมือคนละดอก เป่าเสกพ้วงใส่ศีรษะเป็นศิริมงคลให้ทุกคน โดยปราศจากอาการเหนื่อยอ่อนเพลียของผู้สังขารร่วงโรยแม้กระผีก!!!

นี่คืออำนาจพลังสมาธิสูงส่งของอริยสงฆ์ที่สัมผัสได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องฟังนิทานเล่าขาน เป็น "ของแท้-ของจริง" ยิ่งเสียกว่าความจริงใด

ชมกันพอเพลินเป็นความรู้ เพราะเป็น "ของจำเพาะตัว" มีไม่เกิน 10 ดอกที่ท่านเมตตา

ตะกรุดทองคำขนาดยาว 3 นิ้ว จารในทะลุออกมาผิวด้านนอก โดยหลวงพี่พระอจ.ต้อย ศิษย์เอก ลพ.เปิ่นผู้รับถ่ายทอดสรรพวิชาอาคมขลังจากหลวงพ่อจนเก่งฉกาจไม่เป็นรองใคร

อีกด้านของการแบ่งปันชมไม่ต้องโชว์อวดโก้ให้เสียเวลา แบบ เอียน เฟลมมิ่ง เห็นแล้วน่ารำคาญ

พลิกกับอีกสักมุม ชมหลายด้านครบทุกมิติ พอเพลินตา จำเริญใจ

 

ลืมไปเลยว่า วันนี้ วันดี ศรีชาวคริสต์ ได้รับการ์ดคริสต์มาสร่อนมาไกลจากแมสซาจูเซ็ทท์ถึงนึกออก

ก็เป็นอีกปีที่ "คริสต์มาส" โดนรังควานจากเชื้อโรคทะลายโลก กระทั่ง"ชาวโลก" หมดสนุก...

เขียนให้พอมีความสุข กับอักษรศิลป์เล็กๆน้อยๆละกัน...

'คริสต์มาส'อีฟ...รีบรับพร
'ซานต้า'ป้อน.....ก่อนนิวเยียร์
'เรนเดียร์'ขน....แจกจนเปลี้ย
ล้างละเหี่ย.......เกลี่ยสุขสันต์
--'จิงกาเบลล์'...เกณฑ์กึกก้อง
--ปีสอง สอง....จองของขวัญ
--มั่นใจ'ก็อด'...กอดกล่อมฉัน
--ส่งสวรรค์.....หรรษาคืน!
------------------------------

*** "พระเจ้า"มีจริงหรือไม่?...ไม่รู้!!!

'เทวดา'มีจริงแน่ องค์ไหนใหญ่มาก จะเรียกขานท่านเป็น "พระเจ้า" ก็ไม่ผิดกติกา ว่ากันตามความเชื่อ ตามสบาย

เรา "ชาวพุทธ" ไม่หยุดที่พระเจ้า เพราะ"พระพุทธเจ้า"ของเรา ล้ำลึกกว่านั้นมาก!

"ศาสนาแห่งจักรวาล" จึงไม่มีการปิดกั้นความเชื่อ ความนับถือ

เพราะความเชื่อ,ความนับถือ มีหลายระดับ ตั้งแต่ นับถือผี,กลัวปิศาจ,หวาดเทวดา ฯลฯ...ไม่ลบหลู่!!!

ศาสนาพุทธ จึงใจกว้าง ชาวพุทธยินดีต้อนรับ ความเชื่อต่างศาสนาอย่างเป็นมิตร

ไม่ใช้ ระเบิด,กระสุนปืน,เปลวไฟ,ดาบ...บีบบังคับให้ใคร เปลี่ยนศาสนาอย่างโหดร้าย ทารุณ และโง่เขลา!

สุขสันต์ "คริสต์มาส อีฟ" ครับ...ขอให้ชาวคริสต์ทั้งหลาย รับพรจาก "พระเจ้า" ของท่านอย่างทั่วถึง!

 

จำได้ว่าเคยอ่านเจอ หลวงพ่อฤาษีลิงดําเล่าไว้ว่า เคยขึ้นไปแดนสุขาวดี?แล้วเจอกับจีซัสไครสต์
ท่านบอกแต่งตัวเหมือนตอนอยู่บนโลก หลวงพ่อถึงรู้ครับ

 

หลวงพ่อดิษฐ์ วัดปากสระ
รูปเหมือนปั้มรุ่นแรก-ปี16
=================

รายการ 'เปิดเซฟ-เสพสุนทรีย์' ดูดี ดูเพลิน ยังไม่จบ มีอีกมากที่จะค่อยๆนำท่านไปชมของดีจริงที่ไม่มีนิยายอวตาร...หากล้วน ประสมประสาน"ความรู้จริง" ไม่อิงนิทาน เพราะรู้ด้วยตัวเอง จากของจริงที่สัมผัสมาทั้งดุ้น แม้จะฟังเขาเล่าว่า เล่ามา...

ก็เป็นการเล่า ที่"ผู้เล่า"อยู่ในเหตุการณ์ หรือประสบกับเหตุการณ์ตรง!!!

องค์นี้เชิญชม รูปหล่อรุ่นแรก หลวงพ่อดิษฐ์ วัดปากสระ พัทลุง ปรมาจารย์ยุคสงครามอินโดจีน แถวหน้าของเมืองคนดุ ที่โด่งดังยิ่งกว่าพลุแตก จากความเหนียวหนึบ แคล้วคลาด และผสมโชคลาภชั้นหนึ่ง เนื่องจากหลวงพ่อดิษฐ์ เป็นอริยสงฆ์ที่ทรงเมตตาสูง เลี้ยงดูผู้คนทุกข์ยากลำบากมากมาย ตลอดชีวิตท่านไม่สะสมเงินทองของมีค่า ทุกอย่างของท่านสละเพื่อเป็น "สมบัติสงฆ์-สมบัติพระศาสนา"ทั้งสิ้น

ท่านจึงเป็นหนึ่งแห่งอริยสงฆ์ที่อุดมด้วยลาภผล มีผู้คน"ขึ้น"มหาศาล หากเป็นลาภสักการะส่วนตัว ก็จะกลายเป็นพระร่ำรวยมั่งคั่งไม่ยาก

ส่วนความเหนียวเนื้อคงหนังขลังถึงกระดูกนั้นเล่า...

จำพวกเรื่องเล่าขานประเภท แมลงวัน หรือปลิงไม่ได้กินเลือด อันนั้นโคตรจิ้บจ้อย เป็นแค่นิทานเชยๆเล่าให้เด็กอมมือฟังสนุกสนานแต่โบราณบานบุรีที่คนขายพระ เขียนกันอยู่แค่มุขสองมุขเพราะไม่มีมุขของจริงอย่างอื่นให้เขียนเท่านั้น!

ของจริง หลวงพ่อดิษฐ์ ที่เจอกันมา ขนาด เอ็ม.16 รุมซัลโว 4 กระบอกเพื่อนร่วมโต๊ะตายเรียบ แต่คนแขวนหลวงพ่อดิษฐ์ รูปหล่อรุ่นนี้ "รอด" คนเดียว

เป็นเหตุให้ต้องขวนขวายหา "หลวงพ่อดิษฐ์" มาติดตัว ประสาคนชอบความเหนียวเนื้อคงหนัง ขลังถึงกระดูก ตามยุคสมัยลูกผู้ชายเมื่อหลายสิบปีที่ผ่านมา เมื่อลงไปประมูลงานแถวปักษ์ใต้

ก็ได้เจอกับท่านกำนันเจ้าของ'เรื่องเล่าฯ'ตัวจริงเสียงจริง หลังจากพอคุ้นเคยกันก็ไหว้วานท่านช่วยเสาะหา หลวงพ่อดิษฐ์ ให้บ้าง ก็ได้รับจากมือลูกบ้านที่เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อดิษฐ์ที่มอบให้ด้วยเกรงใจท่านกำนัน

ยุคนั้นการเช่าพระ ซื้อขายพระในแถบถิ่นบ้านนอกแทบไม่มี มีแต่การบอกว่า ฝากเงินให้ช่วยทำบุญหน่อยเท่านั้น คนที่'ขายพระกิน' จะรู้สึกผิดบาปในใจมหันต์เทียว

นี่คือ รูปหล่อ "หลวงพ่อดิษฐ์ ติสสโร" วัดปากสระ พัทลุง รุ่นแรก แม้จะสร้างในปี 16 (ท่านมรณภาพปี 07) ไม่ทันท่านเมตตาเสก แต่เชิญชมรายนาม บรมครูสาย"เขาอ้อ"อันเกรียงไกรที่เข้าร่วมพิธี อุโบสถ วัดปากสระ ตรงกับเสาร์ห้าเดือนมิถุนายน ...

จัดสร้างเพียง 1,000 องค์ เนื้อทองแดงรมดำ พิมพ์แขนทะลุ นิยมที่สุด!!!

--พระอจ.นำ วัดดอนศาลา
--ลพ.ปาล วัดเขาอ้อ
--ลพ.คง วัดบ้านสวน
--ลพ.ปลอด วัดหัวป่า
--ลป.แก้ว วัดโคกโดน
--ลป.หมุน วัดเขาแดง(ออก)
--พระอจ.ศรีแก้ว วัดไทรใหญ่
--ลพ.เมฆ วัดประจิมทิศาราม
--ลพ.ชู วัดมุมป้อม
--ลพ.ช่วง วัดปากสระ
======ฯลฯ======

รูปเหมือนพิมพ์แขนทะลุ ลพ.ดิษฐ์ วัดปากสระ พัทลุงรุ่นแรกปี 16 แม้ผ่านการแขวนบูชามานานแต่ก็ยังงามเช้งวับเหมือนวันวาน เพราะนิมนต์ท่านอยู่ในครอบแก้วอย่างดี รมดำอยู่เต็ม 100

ด้านหลังกับยันต์เอกของท่าน ภาพอาจไม่ชัดมากเพราะถ่ายผ่านครอบแก้ว ว่ากันเป็นความรู้ ดูเพลินๆก็แล้วกัน

เทียบขนาด
ตามสไตล์เรา

 

อ้อ ระดับหลวงพ่อก็ไปเกินขีดขั้นความรู้ของพวกเรามากแล้ว ท่านว่าอย่างไร เราก็ว่าตามไปอย่างนั้น แต่เรื่องแบบนี้ เป็น "อจิณไตย" ขั้นสูงมาก ต้องระดับผู้บรรลุธรรมขั้นสูงเท่านั้น จึงกล้าพูด กล้ายืนยัน โดยไม่ต้องเกรงผิดหรือถูก หรือโดนปรามาส

ส่วนคนธรรมดาเยี่ยงเรา...ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ล้วนเป็นสิทธิ์ส่วนตน !

 

เห็นแล้วน้ำตาจะไหล งามแท้น้อ … แม้ท่านอาพาธใส่ออกซิเจน ท่านยังเมตตาลุกมานั่งปรกให้อีกครึ่งชัวโมง กายสังขารท่านอาจจะไม่ไหว แต่จิตท่านเข้มแข็งกว่าสังขารมากนัก อย่างกะเด็กรุ่นๆ นี่แหละหนาที่บอกว่าฝึกถึงขั้นจิตแยกจากสังขาร … ระดับครูบาอาจารย์ ยิ่งรุ่นเก่าด้วยแล้ว เมตตาท่านสูงยิ่งครับ สาธุ สาธุ สาธุ ….. แถมดอกนี้ระดับลิมิเต็ท มีไม่เกิน 10 ดอกด้วย ตายๆๆๆๆ อกอีแป้นจะแตกกกก อยากมีไว้สักดอก 55555 …

 

สวัสดีปีใหม่ 2565(ล่วงหน้า) คุณอาวันวิ และสมาชิกทุกๆท่านครับ
ขอให้ คุณลุง พี่ ป้าน้า อาทุกๆท่าน สุขภาพแข็งแรง มีความสุขตลอดปี 2565 ครับผม
ปล. ขออนุญาตถือโอกาส ส่งการบ้านไปในตัว
นักขุดกรุ มือขลังจอมขมังเวทย์..( ตอนที่120)

ขอบพระขอบคุณครับ

 

ป๋าอ่านเจอจากหนังสือเล่มไหนครับช่วยบอกผมที ผมไม่คุ้นเลยกับคำว่าแดนสุขาวดี
อย่าบอกนะว่าอ่านจากหนังทิพย์ โลกลี้ลับ หรือพ้นโลก กลุ่มนี้

 

อย่าให้ถึงกับขนาดต้องนิ้วเคล็ด ตาบวมเลย
ช้า ๆ ยาว ๆ นาน ๆ ได้ลิ้มรส หลากหลายเรื่องครับ

 

มาจากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๓ หน้า ๕-๒๐ (หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง) ครับพี่พัฒนา… เป็นตอนที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษี ท่านตอบปัญหาธรรมเกี่ยวกับ ปัญหาเรื่องนรก-สวรรค์ครับ และ มีอยู่ช่วงหนึ่งท่านพูดถึง “เรื่องพระเยซูเป็นพระโพธิสัตว์ที่อยู่สวรรค์ชั้นดุสิต” ครับ ผม attached link อ้างอิงให้ทุกท่านสามารถ คลิ๊ก เข้าไปอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ ปัญหาเรื่องนรก-สวรรค์ ครับ

Credit: ขอขอบพระคุณที่มาจาก ศูนย์พุทธศรัทธา ครับ

 

วันที่ ๒๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันอาทิตย์ แรม ๗ ค่ำ เดือน ๑ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล