เรื่องเด่น เปิดกรุพระดี.....สำหรับมีไว้บูชาอย่างแท้จริง

ยืนยันการรับจอง พระปรกโพธิ์ยุคต้นของหลวงพ่อกวย หลังพระพุทธชินราชไว้แล้วครับ ขอบคุณครับ

 

ปัจฉิมบท หลวงพ่อกวย ชุตินธโร

เปลวเทียนละลายแท่ง เพื่อให้แสงส่องอำไพ
ชีวิตสูญสิ้นไป เหลือทิ้งไว้แต่ความดี
หลวงพ่อกวยชีพมลาย แต่คงไว้กายอินทรีย์
ห่วงศิษย์ทุกชีวี ทั่วปฐพีคอยคุ้มครอง

บันทึกเหตุการณ์จริง นาทีชีวิตลมหายใจสุดท้ายของหลวงพ่อกวย ชุตินธโร วัดโฆสิตาราม(บ้านแค) ต.บางขุด อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาท ที่ยังไม่เคยเปิดเผยที่ใดมาก่อน ถ่ายทอดข้อมูลจริงจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นในขณะนั้น ทั้งสถานที่-วันเวลาและตัวบุคคล จากผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์และยังมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน รวมทั้งจากบันทึกของผู้ที่ร่วมอยู่ในเสี้ยวนาทีสุดท้ายของชีวิตหลวงพ่อ โดยไม่เสริมเติมแต่งให้บุคคลที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์จริงมาเกี่ยวข้อง และไม่บันทึกไว้เพื่อผลประโยชน์ใดๆทั้งสิ้น เพียงเพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งความทรงจำของลูกหลานและผู้ที่เคารพนับถือในตัวหลวงพ่อกวย จะได้เรียนรู้เรื่องราวในอดีตที่ไม่ย้อนคืนกลับมาและจะอยู่ในประวัติศาสตร์ของห้วงเวลาสำคัญตลอดไป

หมายเหตุ...บทความที่ลงไว้นี้ จะขาดหายช่วงเวลาสำคัญไปบางส่วน คือนาทีลมหายใจสุดท้ายของท่าน โดยจะมีอยู่ครบถ้วนในหนังสือ "ตามรอยหลวงพ่อกวย" และจะทราบได้ว่า มีใครบ้างที่อยู่กับหลวงพ่อในนาทีชีวิต โดยมีบุคคลที่อ้างอิงได้จริง ได้สอบทานข้อมูลกับคนที่อยู่ในเหตุการณ์มาแล้วทุกคน ใครที่จองหนังสือเล่มนี้ไว้จะได้รู้ในสิ่งที่ปกปิดอีกหลายอย่าง และบางอย่างก็ถูกบิดเบือนข้อมูลมานาน

ขอสงวนสิทธิ์การคัดลอกบทความทั้งหมด

 

หลวงพ่อกวย ชุตินธโร เริ่มมีสุขภาพไม่แข็งแรงและมีร่างกายทรุดโทรมลง นับตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลพญาไท กทม.เมื่อปลายปี2521 แต่ตลอดเวลาที่กลับจากโรงพยาบาลมาแล้ว ท่านก็ยังไม่หยุดสร้างพระพิมพ์ ยังลบผง จารยันต์หรือปลุกเสกวัตถุมงคลในกุฏิของท่านตามลำพังในแต่ละวันและไม่ค่อยจะให้ใครเข้าพบเพื่อรบกวนเวลาทำวัตถุมงคลของท่าน เวลาพักผ่อนก็มีเพียงไม่กี่ชั่วโมงในช่วงดึกของแต่ละวันหลังจากเสร็จกิจวัตรที่ท่านทำเป็นประจำแล้ว ท่านบอกศิษย์ทุกคนที่ได้ขอร้องให้ท่านพักผ่อนว่า “วันหนึ่งที่กูไม่อยู่แล้ว ของที่กูทำไว้นี้จะช่วยพวกมึงได้ จะมีค่ามากกว่าพลอยแม้จะแตกหัก” แม้หมอเฉลียวเองจะพยายามอธิบายว่าสามารถจ้างโรงงานสร้างมาให้ท่านปลุกเสกก็ได้เช่นกัน แต่ท่านก็ยังย้ำเสมอว่า “กูมั่นใจของที่กูทำเองมากที่สุด ถ้าอยากจ้างก็ไปทำมาแล้วกัน ให้เอาผงของกูไปผสมด้วย” ซึ่งหมอเฉลียวก็ได้ไปหาโรงงานสร้างวัตถุมงคลหลายรูปแบบมาให้ท่านปลุกเสก

โรคประจำตัวอย่างหนึ่งของหลวงพ่อกวยคือระบบขับถ่ายหนัก ที่มักต้องใช้ยาถ่ายเป็นตัวช่วยเสมอมาจนทำให้การทำงานของลำไส้ใหญ่ผิดปกติ เกิดปัญหาระบบขับถ่ายมานานแล้ว ครั้นเวลาล่วงถึงเดือนมีนาคม 2522 ท่านมีอาการท้องเสียโดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด เกิดอาการถ่ายท้องอย่างแรงและอ่อนเพลียหนักจนต้องเข้าไปนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลอินทร์บุรี จ.สิงห์บุรีที่มีพื้นที่ติดต่อกับ อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาทและเป็นสถานพยาบาลที่ท่านมารับการรักษาบ่อยครั้ง หลังจากนอนให้น้ำเกลือและยาอยู่หลายวันจนอาการท่านดีขึ้นแต่ก็ยังไม่แข็งแรงดีนัก ท่านก็รบเร้าให้หมอเฉลียวพากลับวัดเพราะท่านห่วงวัดของท่าน และไม่อยากให้เป็นภาระของลูกศิษย์ที่ต้องเดินทางมาเฝ้าหรือมาดูแลที่โรงพยาบาล

หลังจากที่กลับจากโรงพยาบาลครั้งนี้ ท่านมักจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องและนิ่งเงียบมากกว่าเก่า ท่านเคร่งขรึมและไม่ค่อยจะพูดจากับใครเช่นแต่ก่อน ร่างกายของท่านยิ่งซูบผอมไปมากกว่าเดิมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกแต่ก็ยังเดินดูต้นไม้รอบวัดได้ตามปกติ ครั้นถึงเย็นวันที่ 10 เมษายน 2522 ท่านมีอาการถ่ายท้องหลายครั้งจนร่างกายอ่อนเพลียและมีไข้ตลอดเวลาจนลุกไม่ขึ้น ทำให้ท่านต้องนอนซมตลอดทั้งคืนโดยมีศิษย์ใกล้ชิดคอยช่วยกันดูแล ครั้นพอถึงเช้าวันที่11 เมษายน 2522 ซึ่งศิษย์ทุกคนจะทราบกันดีว่าท่านกำหนดวันมรณภาพของท่านไว้ในวันนี้ตามที่ท่านวงวันที่และเขียนกำกับไว้บนปฏิทิน จึงมีศิษย์ทั้งไกลและใกล้เดินทางมาเฝ้าท่านที่วัดจนแน่นไปทุกพื้นที่ มองไปด้านไหนก็เจอแต่ลูกศิษย์ของท่านที่พากันอยู่ทั้งบนกุฎิและลานดินรอบกุฎิไม้ของท่าน ที่ประตูทางเข้าวัดก็มีชาวบ้านที่รู้ข่าวว่าหลวงพ่อกวยจะมรณภาพในวันนี้ต่างพากันเดินเข้าวัดมาอย่างต่อเนื่อง ทั้งคนหนุ่มคนสาวหรือผู้เฒ่าผู้แก่ต่างพากันเดินไปที่เรือนไม้เก่าๆที่หลวงพ่อใช้จำวัด

คนแก่ๆหลายคนยกชายเสื้อขึ้นปาดน้ำตาพร้อมยกมือพนมท่วมหัวเมื่อเข้าเขตวัดเพื่อขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์และหลวงพ่อโต พระศักดิ์สิทธิ์ประจำวัดให้คุ้มครองหลวงพ่อให้หายจากอาการป่วยและอยู่ดูแลวัดต่อไปอีกนานๆ พวกเขาเหล่านี้รักและห่วงใยท่านเหมือนเป็นพ่ออีกคนหนึ่ง ซึ่งตลอดทั้งวันนั้นก็มีรถวิ่งเข้าวิ่งออกวัดบ้านแคเหมือนมีงานประจำปี แม้แต่อาจารย์ทรง รอดเล็กก็ยังเหมารถมาจากวัดแหลมคาง อ.บางระจัน จ.สิงห์บุรี เพื่อมาเยี่ยมอาจารย์ของท่านเป็นครั้งสุดท้ายและเฝ้าดูอยู่ที่วัดบ้านแคตลอดทั้งวัน บนชานไม้ในกุฏิก็มีพระอาจารย์ตั้วที่เป็นหลักอยู่คอยประคองป้อนยา-ป้อนน้ำหรือเช็ดตัวให้ท่าน ในครัวของวัดก็มีป้าสมนึก ป้าพัด ป้าปี สามแม่ครัวหลักที่คอยทำข้าวต้มให้หลวงพ่อ ทำอาหารเพลถวายพระจากวัดต่างๆที่มากราบเยี่ยมหลวงพ่อและทำอาหารเลี้ยงคนที่มาเยี่ยมท่านตลอดเวลา โดยตั้งแต่เช้าถึงเย็นของวันนั้นท่านก็ยังไม่มรณภาพตามที่ท่านกำหนดไว้ เพียงแต่ฉันท์อาหารอะไรไม่ได้เลยและนอนกระสับกระส่ายหายใจรวยรินอยู่ในกุฏิของท่านตลอดวัน จนศิษย์หลายคนก็คิดว่าวันนี้หลวงพ่อคงจะไม่เป็นอะไรตามที่ท่านวงไว้ในปฏิทิน บางส่วนจึงกราบลากลับในเวลาเย็นและนัดจะมาเยี่ยมท่านกันใหม่อีกครั้ง รวมทั้งอาจารย์ทรงที่มีกิจนิมนต์ในช่วงค่ำที่วัดในสิงห์บุรี

 

สงฺขารา ปรมา ทุกฺขา : สังขาร เป็นทุกข์อย่างยิ่ง

ย่ำอัสดงแล้ว...แสงตะวันของเย็นวันที่ 11 เมษายน 2522 ใกล้ลาลับแนวป่าของบ้านแค ทิ้งแสงสีแดงฉานทาบไว้ที่ขอบฟ้าไกลโพ้น ลมนิ่งสงบและอากาศร้อนระอุจนรู้สึกได้ ท้องฟ้าแบบนี้ดูแปลกตานัก เสียงกระดึงผูกคอของวัวควายที่ถูกต้อนเข้าคอกดังแว่วมาแต่ไกล ฝูงนกกาบินกลับรังแล้วโผเกาะตามกิ่งไม้ที่เคยนอนทุกค่ำคืน ต่างส่งเสียงดังระเบ็งเซ็งแซ่ เสียงจักจั่นเรไรเริ่มกรีดปีกร้องดังระงมดุจดนตรีบรรเลงในสรวงสวรรค์ เป็นเสน่ห์ธรรมชาติของชนบทที่หาไม่ได้ในเมืองกรุง หากเป็นผู้ที่กำลังมีความสุขอาจจะเห็นเป็นภาพและบรรยากาศอันสวยงามตระการตาประทับใจยิ่งนัก แต่ผู้กำลังอยู่ในความทุกข์กลับเห็นเป็นสัญลักษณ์ของชีวิตที่ใกล้จะลาลับ แสงสลัวๆยามโพล้เพล้เริ่มคืบคลานเข้ามาแทนที่ความสว่างในกลางวัน ตะเกียงเจ้าพายุถูกจุดแขวนไว้ส่องแสงสว่างขาวโพลนไปทั่ววัดในยามนี้ มีจุดไว้ทั้งในครัวและบนกุฏิของหลวงพ่อ มันสว่างมากพอที่จะเห็นร่างผอมเกร็งของพระเกจิผู้ลือชื่อไปทั่วคุ้งน้ำภาคกลางตอนล่าง ที่ขณะนี้นอนหลับตาหายใจรวยรินบนเสื่อที่ปูทับเตียงไม้เก่าๆหน้ากุฏิหลังใหญ่ของท่าน รอบๆเตียงมีศิษย์รุ่นเก่านั่งรายล้อมอยู่ด้วยหน้าตาที่เคร่งเครียด บางคนก็คอยโบกพัดใบลานให้ท่าน บางคนก็บีบนวดเท้าเพื่อให้เลือดลมเดินสะดวก และทุกคนวิตกกังวลในเรื่องตรงหน้า

เสียงดังคร่อกๆในลำคอของหลวงพ่อเพราะท่านหายใจลำบากมีดังขึ้นเป็นระยะๆชวนให้สงสารจับใจสำหรับคนที่ได้ยินหรือเห็นภาพตรงหน้า ท่านหายใจติดขัดเสียงดังครืดคราดๆเป็นระยะๆตลอดเวลาหลายชั่วโมงตั้งแต่ช่วงบ่ายมานี้ นานๆท่านถึงจะลืมตาขึ้นสักครั้งหรือเมื่อมีศิษย์คลานเข้าไปกราบแทบเท้า ท่านจะเอ่ยถามเสมอว่าเป็นใคร และเมื่อได้ยินเสียงก็ยังจำลูกศิษย์ได้ทุกคน แต่ท่านไม่ได้พูดอะไรมากนักคงมีเพียงร้องอือๆตอบรับเบาๆ บ่อยครั้งที่ท่านไอสั้นๆและสำลักน้ำลายจนต้องประคองให้บ้วนลงในกระโถนข้างเตียง อาจารย์ตั้วประคองถ้วยยาหอมที่ชงด้วยน้ำร้อนเข้าไปหาและประคองศีรษะท่านให้ผงกขึ้นเล็กน้อยพอจะจิบยาในถ้วยได้ แต่ท่านก็จิบได้เพียงไม่ถึงครึ่งถ้วยแล้วก็หยุดเพราะท่านกลืนลงในลำคอไม่ได้เลย ยาหอมที่เพิ่งเข้าปากก็ไหลย้อนออกมาลงมุมปากเปรอะเปื้อนจีวรไปหมด เสียงท่านพึมพำออกมาในลำคออย่างเหนื่อยล้าและยากลำบาก แม้อาจารย์ตั้วจะอยู่ใกล้ที่สุดก็ยังต้องเอาหูไปแนบปากท่านเพื่อจะได้รู้ว่าท่านพูดสั่งอะไร ไม่มีใครรู้มากไปกว่าคนที่ได้ยินหลวงพ่อบอก เพียงครู่เดียวทุกคนก็เห็นอาจารย์ตั้วหน้าเสียและหันมามองทุกคนแต่ไม่พูดอะไรออกมาให้คนอื่นรู้ ส่วนหลวงพ่อก็นอนหลับตาสงบนิ่งหายใจแผ่วเบา นานๆจึงจะมีไอหรือกระแอมขึ้นสักครั้ง เป็นเวลาที่ทรมานใจของคนที่เฝ้าดูเกินที่จะบอกได้

ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว หลวงพ่อกวยลืมตาขึ้นอีกครั้งหลังจากหลับตานอนนิ่งไปนานนับชั่วโมง ทุกคนมองด้วยใจจดจ่อและรอฟังว่าท่านจะบอกอะไร ท่านพึมพำเบาๆ “ถ้ากูไม่อยู่แล้ว ต้องช่วยกันดูแลวัดด้วยนะ กูสร้างทุกอย่างไว้เพื่อพวกมึงและคนรุ่นหลังๆ ต้องดูแลรักษามันไว้ให้ดี” น้ำเสียงที่กระท่อนกระแท่นแผ่วเบาๆและแหบเครือยังไม่เศร้าเท่าความหมายที่ท่านพูดออกมา ทุกลมหายใจของท่านมีแต่ความห่วงวัดและลูกศิษย์อยู่เต็มล้น เสียงร้องไห้โฮๆจากคนกลุ่มใหญ่ที่รายล้อมอยู่รอบเตียง ลุงหล่อนเอ่ยเสียงสั่นเครือด้วยหน้าที่นองน้ำตา “หลวงพ่ออย่าทิ้งพวกเราไปไหนนะครับ ต้องอยู่กับพวกเราก่อน” เสียงอีกหลายคนร้องไห้ตามกันและแย่งกันพูดขอนิมนต์ให้ท่านอยู่ก่อน อย่าเพิ่งละจากไปในตอนนี้ จนท่านต้องยกมือโบกเบาๆ “พวกมึงจะร้องไห้ไปทำไมกัน กูจะไปดีไปสบายแล้ว จะห่วงก็แต่พวกมึงนี่แหละ เสียดายที่กูคงอยู่ช่วยพวกมึงไม่ได้อีกแล้ว” คำพูดของท่านครั้งนี้..มันบาดหัวใจคนได้ยินยิ่งนัก แม้เสียงของท่านจะแผ่วเบาและอ่อนล้าอย่างไร ก็ยังเหมือนสายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงกลางใจคนที่รายล้อมอยู่ในเวลานั้น มันชวนให้หนาวยะเยือกและร้อนรุ่มในเวลาเดียวกัน จนใจสั่นระรัวและพูดอะไรไม่ออก ทุกคนได้แต่คอตกหันมามองหน้ากันไปมาเท่านั้น

คล้อยหลังเที่ยงคืนวันที่ 11 เมษายน 2522 มานานมากแล้วจนล่วงเข้าวันใหม่ ชาวบ้านและเหล่าศิษย์ทั้งหลายที่มาเฝ้าเยี่ยมหลวงพ่อหลายคนต่างพากันโล่งออก ล้วนคิดว่าท่านคงไม่เป็นอะไรแล้ว คงจะไม่เป็นไปตามวันที่วงรอบปฏิทินไว้ว่า “อาตมาภาพพระกวย..จะมรณภาพวันที่ 11 เมษายน 2522” ทุกคนก็ง่วงนอนและอ่อนล้ามาก เพลียทั้งกายและใจไปตามๆกันเนื่องจากหลายวันที่หลวงพ่อได้ล้มป่วยมานี้ ชาวบ้านและศิษย์ทั้งหลายที่รู้ข่าวต่างก็ทยอยกันมาเยี่ยมอาการป่วยของท่านไม่เคยว่างเว้นในแต่ละวัน ใครมาก็หอบข้าวหอบของมาด้วยเพื่อวัดจะได้มีเสบียงเก็บไว้เป็นเครื่องครัว โดยเฉพาะวันที่11 เมษายน ที่มีคนมากันเต็มวัดเพื่อเยี่ยมท่านเป็นครั้งสุดท้ายตามที่ส่งข่าวและบอกต่อกันไปทั่วในหมู่ศิษย์และผู้เคารพนับถือท่าน แม้คนที่อยู่ต่างจังหวัดหรือกรุงเทพฯก็ยังเหมารถมาเยี่ยมท่านถึงวัด เมื่อเห็นท่านไม่เป็นไรแล้วก็พากันดีใจ รู้สึกโล่งใจไปตามๆกัน ต่างพากันกลับบ้านไปพักผ่อนเพื่อจะมาดูอาการของท่านอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น โดยคิดกันว่าท่านจะดีขึ้นตามลำดับและคงหายเป็นปกติในไม่ช้า เพราะผ่านพ้นวันดวงดับที่ท่านเขียนไว้ล่วงหน้าแล้ว

 

ปิยานํ อทสฺสนํ ทุกฺขํ : การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เป็นทุกข์

ไก่วัดส่งเสียงขันเจื้อยแจ้วจากบนคบไม้ริมรั้วเป็นสัญญาณวันใหม่ตามวิถีชีวิตในชนบท นกป่าร้องคุ๊กคูๆในรังบนยอดตะแบกต้นสูงริมสระ สลับกับเสียงครางฮือๆของนกพิราบฝูงใหญ่ที่นอนเรียงรายใต้ชายคาวัด แสงตะวันแรกของเช้าวันใหม่ในฤดูร้อนกำลังสาดส่องสว่างระเรื่อลอดผ่านตีนฟ้าที่กำลังยกเปิดเห็นอยู่ไกลๆ สายลมแผ่วเบาหอบกลิ่นฟางข้าวโชยมาพอรับรู้และสัมผัสได้ถึงท้องทุ่งชนบท วัวควายในคอกใต้ถุนบ้านเริ่มขยับตัวจนเกิดเสียงจากกระดึงที่ผูกคอ เวลายามนี้สว่างพอที่จะเห็นลายเส้นบนฝ่ามือได้แล้ว บ้านเรือนที่ตั้งเรียงรายรอบวัดบ้านแคนับสิบหลังล้วนตื่นแต่เช้าตามนิสัยคนชนบท แต่วันนี้ไม่มีเสียงเพลงจากวิทยุทรานซิสเตอร์ที่มักเปิดดังโหวกเหวกเหมือนเช่นเคย บรรยากาศเงียบเหงาเหมือนไร้ชีวิตและความสดใสของวันใหม่

วันนี้คนรอบๆวัดไม่ออกไปที่ไหนนอกจากเตรียมจะมุ่งหน้าสู่วัดบ้านแค ไม่มีนกในรังบินออกไปหากินนอกวัดเหมือนเช่นปกติทุกวัน แม้แต่หมาในวัดนับสิบตัวก็พากันนอนหมอบนิ่งอยู่ใต้ศาลาสวดมนต์หลังใหญ่ ทุกตัวหันหน้าไปยังกุฏิของหลวงพ่อที่เคยให้ข้าวให้น้ำมันมานาน ไอ้เจ๊กสุนัขตัวโปรดของท่านนอนหมอบนิ่ง หางมันตก น้ำตาไหลและร้องครางหงิงๆมาแล้วทั้งคืน แม้มันพูดบอกไม่ได้ แต่มันก็รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในวัดขณะนี้ เป็นสัญชาติญาณการรับรู้ของสัตว์โลกที่มีต่อผู้มีเมตตาธรรมและเลี้ยงดูมันมา

เมื่อแสงสว่างมีมากพอจะเห็นกันได้ทั่ววัดแล้ว พระสงฆ์ที่มีไม่กี่องค์รวมทั้งเณรและเด็กวัดต่างก็รีบไปเตรียมสถานที่ ทำความสะอาดเตียง กระโถนและเสื่อสาดที่ศาลาหอประชุมหลังใหญ่ของวัดตามที่ศิษย์ของหลวงพ่อและกรรมการของวัดตกลงกันไว้เมื่อกลางดึกคืนที่ผ่านมาว่า จะย้ายร่างของหลวงพ่อออกมาพ้นจากกุฏิของท่านเพื่อพ้นจากขอบเขตของอาคมที่ท่านอาจลงวิชาไว้ครอบคลุมกุฏิ ซึ่งคุณย่าฉายได้บอกในภายหลังว่า กุฏิของท่านปลูกคร่อมทับที่ตายของสางเขียวที่มีฤทธิ์มากและอาละวาดในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ก่อนจะถูกผู้มีวิชาดีสะกดตรึงไว้จนสางเขียวตายลงตรงนั้น

เมื่อพูดหารือกันแล้วก็ตกลงจะนำร่างท่านมานอนที่ศาลาใหญ่ของวัดในเช้าวันรุ่งขึ้น ซึ่งเพียงเวลาไม่นานนักหลังจากตีนฟ้าเปิด อาจารย์ตั้ว..พระหนุ่มที่มีรูปร่างใหญ่โตร่างกายกำยำแข็งแรงก็ได้อุ้มร่างของหลวงพ่อด้วยวงแขนสองข้างเดินลงมาจากกุฏิไม้ โดยมีลุงหล่อนช่วยประคองเท้า มีลุงสมานเดินตามหลังพร้อมถือขวดยา กระติกน้ำร้อนและของอื่นอย่างพะรุงพะรัง เมื่อขึ้นไปบนศาลาแล้วก็วางร่างท่านอย่างระมัดระวังลงบนเตียงไม้เก่าๆที่ถูกปูทับด้วยเสื่อกกผืนเล็กๆ มีเพียงหมอนนุ่นใบเล็กหนุนศรีษะ

ขณะนั้นยังเป็นเวลาเช้าอยู่มาก จึงยังไม่มีลูกศิษย์ลูกหาหรือชาวบ้านมาเฝ้าเยี่ยมท่านมากนัก มีคนที่อยู่กับหลวงพ่อกวยในห้วงลมหายใจสุดท้ายเพียงไม่กี่คน.....................................................(ข้อความขาดหายไป1หน้ากระดาษ)

 

เสียงเหง่งหง่างดังกังวานยาวนานไปทั่ววัดบ้านแค จากระฆังใบใหญ่ของวัดที่ขาดหล่นลงมาจนฝูงนกแตกพรูจากร่มไม้รกครึ้มที่ยืนต้นรายรอบวัด ฝูงหมาในวัดนับสิบตัวนำโดยเจ้าเจ๊ก หมาตัวโปรดของท่านต่างพากันลุกยืนและหอนรับกันเป็นทอดๆก่อนจะลากยาวออกไปนอกรั้วเข้าสู่หมู่บ้านที่เรียงรายอยู่ไม่ห่างเหมือนเป็นการส่งสัญญาณรู้ในหมู่สัตว์ เสียงกลองหนังใบใหญ่บนวัดรัวกระหน่ำเพื่อแจ้งเหตุร้ายดังติดต่อกันอย่างบ้าคลั่งเหมือนไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยล้า จากลูกศิษย์วัดที่ใบหน้านองด้วยน้ำตาและไหลรดลงจนชุ่มเสื้อปนกับเหงื่อที่ชโลมกาย เสียงร่ำไห้ระคนเสียงสะอื้นดังระงมไปทั่ววัดจากเหล่าศิษย์และชาวบ้านที่มาดูอาการของหลวงพ่อนับร้อยคน ต่างก็รู้ว่าสิ้นแล้วสำหรับร่มโพธิ์แก้วของวัดบ้านแคที่เคยได้อาศัยหลบร้อนหรือคลายหนาว เคยเป็นร่มไทรให้ได้พึ่งพาจากโรคภัยไข้เจ็บและพ้นจากโจรร้ายมานานปี เคยเป็นที่พึ่งทางใจในยามที่เดือดร้อนจนมองหนทางไม่เห็น

เวลานี้..ทุกคนทั้งชายหญิง ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ต่างก็ไร้แล้วซึ่งความอายและเต็มใจจะร้องไห้ออกมาให้สาสมกับคำว่า “แสนเสียใจ” ใบหน้าที่แดงก่ำของผู้ใหญ่หลายคนที่พยายามกลั้นความรู้สึกการสูญเสียและเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดรอดให้คนอื่นเห็น แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันไหลรินหยดลงหางตาอย่างสุดหักห้าม ทุกคนก้มหน้านิ่งเงียบด้วยจุกในอกและมีก้อนติดค้างอยู่ในลำคออย่างคนที่เพิ่งสูญเสียผู้มีพระคุณอย่างกะทันหัน หรือยามนี้วัดบ้านแคจะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

แม้จะเห็นในสัจธรรมของโลกตามคำสอนของพระพุทธองค์ ถึงชีวิตที่ต้องมีเกิด-แก่-เจ็บ-ตายด้วยกันทุกคน แต่พระและเณรที่มีไม่กี่องค์ในวัดกลับต้องก้มหน้าซ่อนรื้นน้ำตาอย่างเต็มความสามารถ ก่อนจะปล่อยให้มันหยดลงบนผ้าเหลืองอย่างสุดกลั้นและก้มกราบร่างพระอาจารย์ ผู้เคยเป็นทั้งครูและผู้ให้ตลอดเวลาที่ผ่านมานานปีสมัยท่านยังเป็นเจ้าอาวาส แต่นับจากนี้ต่อไปจะไม่มีวันนั้นอีกแล้ว ท่ามกลางเสียงร่ำไห้ที่ร้องระงมและหยาดน้ำตาที่พร่างพรู...ยังมีความเงียบเหงาที่คืบคลานมาเกาะกินหัวใจศิษย์ทุกคนที่อยู่รายล้อมร่างของพระเกจิชราที่นอนสงบนิ่งเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกอยู่กลางศาลาไม้หลังใหญ่

ในชั่วขณะนั้นก็มีลมพัดกระโชกพาสายฝนโปรยปรายลงมาพอเปียกพื้นดินอยู่ประมาณ10นาที เมื่อสายฝนเบาลงก็เห็นพระอาทิตย์ทรงกลดบนท้องฟ้าพร้อมกับสายรุ้งที่พาดโค้งยาวและเห็นได้ชัดเจน ลูกศิษย์และชาวบ้านที่เดินทางมาถึงวัดทุกคนต่างทยอยเดินขึ้นไปบนศาลาก่อนจะก้มกราบร่างไร้วิญญาณเป็นครั้งสุดท้ายด้วยความอาลัยและโศกเศร้า คงไม่มีอะไรจะเสียใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว สำหรับคนบ้านแคที่ได้สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักของพวกเขามานานปี ที่นับจากนี้จะไม่มีอีกแล้วสำหรับหลวงพ่อกวย ชุตินธโร พระเกจิอาจารย์ผู้มีพระคุณของเหล่าศิษย์ทั้งปวง


วันของเราเวลาไหนยังไม่รู้ วันนั้นอยู่ใกล้ไกลเพียงใดแน่
วันที่เหลืออาจสั้นและผันแปร วันที่สายเกินแก้...มีแน่นอน

 

ขออนุญาตคุณหนุ่มเมืองแกลงครับ

เปิดแบ่งปันของดีบางส่วนที่สะสมไว้สายหลวงพ่อกวย ที่ลงด้านล่างทุกชิ้นเช่าตรงจากกระทู้นี้ครับ สนใจชิ้นไหนทักมาดูได้นะครับ ขอบคุณคุณหนุ่มอีกครั้งครับ

**ปิดเหรีญหลังจารครับ

 

ขอราคาบูชาทุกรายการด้วยครับ

 

ขอทราบราคาทุกรายการครับ

 

ขอทราบราคาทุกรายการ



ขิQUOTE="newmoon30, post: 11627875, member: 684903"]ขออนุญาตคุณหนุ่มเมืองแกลงครับ

เปิดแบ่งปันของดีบางส่วนที่สะสมไว้สายหลวงพ่อกวย ที่ลงด้านล่างทุกชิ้นเช่าตรงจากกระทู้นี้ครับ สนใจชิ้นไหนทักมาดูได้นะครับ ขอบคุณคุณหนุ่มอีกครั้งครับ[/QUOTE]

 

เสร็จสิ้นไปแล้ว สำหรับการถ่ายภาพนอกสถานที่เพื่อเตรียมลงหนังสือ "ตามรอยหลวงพ่อกวย" ใช้เวลาถ่ายภาพจากทีมช่างมืออาชีพยาวนานถึง10 ชั่วโมงเต็ม โดยคัดเลือกวัตถุมงคลและเครื่องรางของเสี่ยตี๋(คุณกมล)มาถ่ายกว่า 200ชิ้น หลายชิ้นยังไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อน หลายอย่างถูกเก็บในเซฟมานานกว่า40ปี จนคนในครอบครัวและน้องๆก็ยังไม่เคยเห็น และไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังเห็นเหรียญลองพิมพ์แขวนเดี่ยวๆอยู่ในคอเสี่ยตี๋เช่นเดิม

 

ลงโชว์เป็นแนวทางการพิจารณา องค์นี้เป็นพระแหวกม่านฐานเว้าที่ไม่ลงกรุ และมีเนื้อหาแบบเดียวกับพระแหวกม่านนิยมทุกอย่าง ถ่ายจากมือถือมาให้ชมก่อนแต่คงไม่คมชัดนักเพราะถ่ายในที่ร่ม ส่วนภาพชัดๆจะนำมาให้ชมในโอกาสต่อไป พระองค์นี้เจ้าของได้รับก่อนปี2540

 

โชว์ กุมารทอง ของหลวงพ่อกวย ชุตินธโร แกะจากไม้ สูง 1 ฟุต ฝังผงพรายที่กะโหลกและฝังตะกรุดด้านใน ก่อนอุดทับด้วยชิ้นกระดูกที่ใต้ฐาน จารเรียกเงิน-เรียกทอง และจารกำกับไว้ทั่วทั้งตัว เป็นงานศิลปชาวบ้านแบบโบราณ มีคุณค่าและความพิเศษสมกับเป็นพี่ใหญ่หัวหน้ากลุ่มตัวจริง ตั้งวางที่ไหนก็เป็นที่สะดุดตาของคนที่เห็น ยังไม่เจอกุมารทองของหลวงพ่อที่ตัวใหญ่กว่านี้ กุมารทองไม้แกะตัวของหมอเฉลียวก็ใหญ่ แต่ยังเล็กกว่านี้และเซียนมืออาชีพที่เป็นกรรมการฯได้ขอแบ่งซื้อไปเมื่อหลายปีแล้ว ตัวนั้นก็หลายแสนบาท

 

พระมงคลมหาลาภปี2499 วัดสารนารถฯ ระยอง พิมพ์ใหญ่หลังเรียบ พระสวยและถูกวัดตัวจริง

anexta จองบูชาแล้ว

 

พระแหวกม่านอกใหญ่ พิมพ์ฐานเว้าของหลวงพ่อกวย เป็นพระชุดลงกรุของวัด เนื้อเกสรสภาพสวย พระพิมพ์ฐานเว้ามีมานานแล้ว ไม่ใช่จะมีเฉพาะพระที่ลงกรุเท่านั้น องค์เลี่ยมทองที่ลงโชว์ก่อนหน้านี้ก็เป็นพิมพ์ฐานเว้าที่ไม่ได้ลงกรุ หนังสือที่ตีพิมพ์ปี2539 (ก่อนที่จะเปิดกรุในปลายปี40) ก็ยังมีระบุไว้ถึงพิมพ์ต่างๆของพระแหวกม่าน

 

เหรียญนารายณ์แปลงรูป ของอาจารย์เทพย์ สาริกบุตร เนื้อเงิน สภาพสวย
เหรียญหน้าพรหม หรือนารายณ์แปลงรูป เป็นวิชาหนึ่งที่ท่านอาจารย์เทพย์ ศึกษาจนสำเร็จ มีพุทธคุณสูงมาก เป็นเมตตามหานิยมสูง จะเข้าหาผู้หลักผู้ใหญ่ก็ให้เป็นที่นิยมชมชอบ เปลี่ยนแปลงพลิกผันเรื่องราว สรรพสิ่งไปในทางที่ดีขึ้น ทั้งด้านชีวิต-อาชีพการงานและกันสิ่งอวมงคลทั้งหลาย กลับจากร้ายให้กลายเป็นดีเสมอ สมกับคำว่า “นารายณ์แปลงรูป” เหรียญนารายณ์แปลงรูป สร้างไว้จำนวนน้อยมาก สร้างด้วยกัน 4 ชนิด คือ 1.เนื้อทองคำ สร้าง 8 เหรียญ 2.เนื้อเงิน สร้าง 40 เหรียญ 3.เนื้อนวโลหะ สร้าง 100 เหรียญ 4.เนื้อทองแดง (ชนวน) สร้าง 800 เหรียญ ปัจจุบันจัดเป็นเหรียญยอดนิยมที่หายากมาก จนเป็นที่แสวงหาของนักสะสมเหรียญอย่างกว้างขวาง

 

ผ้ายันต์เมตตา-มหานิยมของหลวงพ่อกวย หรือยันต์พญาไก่เถื่อน ขนาด 8 นิ้ว พกติดตัวดีมาก ใช้ทางเจรจาหรือติดต่อค้าขาย

sitprogpo จองบูชาแล้ว

 

โชว์ เพื่อดูลายมือหลวงพ่อกวย

 

ดีทางเดชอำนาจ ตบะ มหาบารมี คงกะพัน สำหรับการควบคุมคนและนักปกครองโดยตรง สูงเกือบ 3นิ้ว

sitprogpo จองบูชาแล้ว

 

พระองค์นี้หักครึ่ง แต่ซ่อมมาแล้ว เป็นพระแหวกม่านสมาธิ พิมพ์นิยมมาตรฐานทั่วไป ขอแบ่งอาจารย์ทรง รอดเล็กมานานแล้ว ใครไม่เกี่ยงว่าหัก ก็แบ่งไปบูชาได้ครับในราคาเบาๆ

พิมพัท จองบูชาแล้ว