ไม่รู้จักกัน

ก็ยังโง่อยู่

 

ผู้รู้จักถ่อมตน... ย่อมไม่หลงในความประมาท...นั้น

 

ท่านเรียกไปคุย ท่านถามแค่ประโยคเดียว เรางี้พรั่งพรูทั้งคำพูดและน้ำตา ความฟุ้งเพราะไม่เท่าทันอุปาทาน ท่านก็นั่งฟังเฉ้ย...ปล่อยให้เราฟุ้งให้หมด

ตอนนั้นไม่เห็นตัวเองหรอก ฮาๆๆ

 

อยาก ระบาย ออก...

 

ความหลงดีไง จำต้องเก็บกดไว้เพื่อรักษาภาพลักษณ์ กิเลสตัวเบ้อเริ่มหลงว่าตนดีกว่าเขา

 

ผ่านการสื่อสาร บอกเล่าเรื่องราวต่างๆ... เพียงหวัง...เพื่อ..
อยากให้เค้า (รับรู้ / แชร์ทุกข์ / แก้ทุกข์) ให้กับเรา..

 

คนที่มีอีโก้แบบจัดเต็ม ต้องสอนแบบไม่สอน สอนนอกหลักสูตร

 

เป็นประเภทพวกหวังดีแล้วทวงบุญคุณไง นั่นแหละคือเราในอดีต ฮา...

 

ตอนนี้ล่ะ.. ยังตามเก็บดอก อยู่ รึ ป่าว..?

 

เรียนรู้กันไปตลอดเส้นทางนี้ ตราบใดที่ยังเรียนไม่จบ มีปัญญาก็เก็บธรรมไปเรื่อยๆ

วิชากำจัดความโง่

 

ไม่ได้เป็นแขกแต่ชอบคบอาบัง บังซะมิดเชียว...อวิชชา

 

จงเป็น.. ผู้ไม่ละความเพียร..
ก็จะเข้าถึงได้ในไม่ช้า...
นะ นะ นะ

 

ท่านไหน ผ่านมา..บอก กล่าว เนี่ยะ...??

 

ตอนนี้สบายๆ เพียรก็เหมือนไม่เพียร

 

ไม่มีท่านไหนหรอก ถูกลอยแพนานแล้ว

 

กำลังเข้าสู่.. โหมด การแชร์สภาวะธรรมภายใน-ภายนอก ให้กลมกลืน...

 

นึกดีๆ ซิ..
ท่านหญิง องค์ไหน..? (เสื้อเขียวๆ)

 

เด่ว.. จะกลายเป็น...
ได้ หน้า.. ลืม หลัง นะ... อิอิ

 

ไม่มี๊....(เสียงสูง)

 

โอ้ว..เค (เสียงต่ำ) ..