ไม่รู้จักกัน

เห็นมาเยอะ เจอมาแยะ

 

เลิกแล้วเรื่องปราบคนพาลอภิบาลคนดี ตัวใครตัวมัน ทางใครทางมัน

 

วันที่เข้าถึงสัจธรรม "มาคนเดียว ไปคนเดียว" น้ำตาไหลเลย...ที่ผ่านมาเราหลอกตัวเองมาตลอดนี่หว่า

สร้างอุปาทานขึ้นมาเองทั้งนั้น เพื่อสนองความต้องการของใจ...หลง...ดีๆ นี่เอง

 

อยากบอก ท้าวมาร เก่งมาก
เราสู่ไม่ได้ ดีได้ พระ ช่วย ละไปขังได้
นอน อยู่ เดินมาจิกคอ แทบดิ้น
ความเก่งต่างกันริบ
แต่ขอให้ ช่วยฆ่าเค้า
ฆ่าเท่าไรก็ไม่ตายซะที
นรก ก็จับไม่ได้ พระ ตรึงไว้แทน

 

อือ มีกันบ้างสิจ่ะ
เริ่มต้น จะไปต่อ หรือพอละ

 

อาจจะมีหลอนบ้าง
กว่าจะรู้ จริงไม่จริง
ก็แบบนี้

 

วันนั้น สมมติต่างๆ ที่เคยสั่งสมไว้ มันผุดขึ้นมาให้ได้เห็นหมดเลย สภาวะหมุนติ้วๆๆๆ ขุดๆๆ สัญญาต่างๆ ขึ้นมา เพื่อบอกว่า...อีโง่...ฮาๆๆ

 

เราไปละนะ บ๊ายๆจ้า หลายๆคน

 

คุณ หมูไม้..
คง.. ซาบซึ้ง
รถพระทำ..

 

ด่าตัวเองดีกว่าไปด่าคนอื่น

 

ด่าเค้า = ด่าตัวเรา..ในกระจก
555

 

พระท่านมีอุบายในการสอนที่ทำให้เราไม่รู้ว่านั่นแหละคือการสอนธรรม

ท่านทิ้งให้เราอยู่เฝ้าวัดคนเดียว ไม่มีการสั่งเสียอะไร ไม่มีการระบุกิจหรือข้อวัตรใดๆ ให้ทำระหว่างที่ท่านไม่อยู่ ไม่มีความอาลัยใยดี

เป็นอุบายทำให้เรามีกายวิเวก พอกายวิเวกก็เกิดจิตวิเวก ใคร่ครวญพิจารณากาย พิจารณาจิต พิจารณาธรรม ทบทวนไปมา

 

รึจะ...
แมวไม่อยู่.. หนู..?? ดี

 

ถูกสอบอารมณ์บ่อยๆ แบบไม่รู้ตัว

 

ผ่านมั้ย..?

 

เมื่อก่อนติดหลายอย่าง ติดสุข ติดสงบ ติดสบาย ติดดี ติดทุกอย่างที่เป็นสมมติ

หลงว่าตนเก่ง ตนฉลาด ทำความดีไว้มาก

 

ตอนนี้..ล่ะ
ถึงบาง.. อ้อ ยัง..อิอิ

 

บางข้อก็ผ่าน บางข้อก็ไม่ผ่าน ต้องสอบซ่อม ฮาๆ

เจอคำพูดกระแทกใจแรงๆ ไม่ใช่เพียงแค่คำพูด มีทั้งกิริยาอาการ น้ำเสียงและท่าทาง

 

รึ ว่า...
รู้ งี้...???