ปกิณณกะธรรม

หลงทางกายเรียกว่า
หลงกิเลสราคะ
หลงทางใจเรียกว่า
หลงกิเลสตัญหา
คนหลงทางดีกว่า
คนไม่เคยออกเดินทางครับ

 

บางทีผมกะมึนกะคุงไรคมคือกัน55
แต่มันกะดีละดีเรารู้จักรักษาตัวเอง
ถึงแม้วิธีการดูแปลกๆๆชอบกล55

 

เป็นแผลที่กายก็ให้คุณหมอช่วยรักษา
แต่ถ้าใจเป็นแผลก็รักษาเองครับ

 

ถึงกะร้องฮ้อยยะ55
ฮันแนวบักแตงโม55

 

สำหรับบทสวดและคำแปลของ "บทสวดรัตนสูตร" มีดังนี้
ยานีธะ ภูตานิ สะมาคะตานิ ภุมมานิ วา ยานิวะ อันตะลิกเข

เหล่าภูตทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ ภาคพื้นก็ดี ทั้งที่อยู่ในอากาศก็ดี ที่มาชุมนุมกันอยู่ ณ สถานที่นี้ก็ดี

สัพเพ วะ ภูตา สุมะนา ภะวันตุ

ขอหมู่ภูตทั้งปวงนั้น จงเป็นผู้มีใจดีเถิด

อะโถปิ สักกัจจะ สุณันตุ ภาสิตัง

และเชิญฟังคำสดุดีพระรัตนตรัย อันข้าพเจ้ากล่าว โดยเคารพเถิด

ตัสมา หิ ภูตา นิสาเมถะ สัพเพ

ดูก่อนภูตทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแล ท่านทั้งหลายทั้งปวงจงฟังข้าพเจ้า

เมตตัง กะโรถะ มานุสิยา ปะชายะ

ขอท่านทั้งหลาย จงกระทำเมตตาจิต ในประชาชาวมนุษย์เถิด

ทิวา จะ รัตโต จะ หะรันติ เย พะลิง

ซึ่งเขาทั้งหลาย ทำเทวตาพลีอยู่ ทั้งกลางวันกลางคืน

ตัสมา หิ เน รักขะถะ อัปปะมัตตา ฯ

เพราะเหตุนั้นแล ท่านทั้งหลาย จงเป็นผู้ไม่ประมาท ช่วยคุ้มครองรักษาเขาเหล่านั้นด้วยเถิด

ยังกิญจิ วิตตัง อิธะ วา หุรัง วา

ทรัพย์อย่างใดอย่างหนึ่งในโลกนี้ หรือในโลกอื่น

สัคเคสุ วา ยัง ระตะนัง ปะณีตัง

หรือรัตนะอันใดอันสูงค่า ในสรวงสวรรค์

นะ โน สะมัง อัตถิ ตะถาคะเตนะ

ทรัพย์หรือรัตนะนั้นๆ ที่จะเสมอด้วยพระตถาคตเจ้า ไม่มีเลย

อิทัมปิ พุทเธ ระตะนัง ปะณีตัง

ข้อนี้ จัดเป็นรัตนะคุณอันสูงส่ง ในพระพุทธเจ้า

เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหตุ ฯ

ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงบังเกิดมีเถิด

ขะยัง วิราคัง อะมะตัง ปะณีตัง, ยะทัชฌะคา สักยะมุนี สะมาหิโต

พระศากยมุนีเจ้า ทรงมีพระหฤทัยดำรงมั่น ได้บรรลุธรรมอันใด เป็นที่สิ้นกิเลส เป็นที่สิ้นราคะ เป็นอมตะอย่างแท้จริง

นะ เตนะ ธัมเมนะ สะมัตถิ กิญจิ

สิ่งใดๆที่เสมอด้วยพระธรรมนั้น ย่อมไม่มี

อิทัมปิ ธัมเม ระตะนัง ปะณีตัง

ข้อนี้ จัดเป็นรัตนะคุณอันสูงส่ง ในพระธรรม

เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหตุ ฯ

ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงบังเกิดมีเถิด

ยัมพุทธะเสฏโฐ ปะริวัณณะยี สุจิง

พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุดทรงสรรเสริญสมาธิว่าเป็นธรรมอันสะอาด

สะมาธิมานันตะริกัญญะมาหุ

บัณฑิตทั้งหลาย กล่าวว่าสมาธิเป็นคุณธรรมอันให้ผลโดยลำดับสม่ำเสมอ

สะมาธินา เตนะ สะโม นะ วิชชะติ

คุณธรรมอื่น ที่เสมอด้วยสมาธินั้น ย่อมไม่มี

อิทัมปิ ธัมเม ระตะนัง ปะณีตัง

ข้อนี้ จัดเป็นรัตนะคุณอันสูงส่ง ในพระธรรม

เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหตุ ฯ

ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงบังเกิดมีเถิด

เย ปุคคะลา อัฏฐะ สะตัง ปะสัตถา

บุคคลเหล่าใด นับเรียงองค์ได้เป็น 8

จัตตาริ เอตานิ ยุคานิ โหนติ

นับเป็นคู่ได้ 4 คู่ อันสัตบุรุษทั้งหลายสรรเสริญแล้ว

เต ทักขิเณยยา สุคะตัสสะ สาวะกา

บุคคลเหล่านั้น เป็นสาวกของพระสุคตเจ้า เป็นผู้ควรรับทักษิณาทาน

เอเตสุ ทันนานิ มะหัปผะลานิ

ทานทั้งหลาย ที่บุคคลถวายในท่านเหล่านั้น ย่อมมีผลเป็นอันมาก

อิทัมปิ สังเฆ ระตะนัง ปะณีตัง

ข้อนี้ จัดเป็นรัตนะคุณอันสูงส่ง ในพระสงฆ์

เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหตุ ฯ

ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงบังเกิดมีเถิด

 

คำสุดท้าย
ละลาย
ไฟเย็น

 

จิตจะวิวัฏไปเห็นธาตุชนธาตุ เป็นแบบไหน น่าสนใจครับ

 

คุงหมูระวังไม่เห็นธาตุชนธาตุจะสงสัยในรูปนะคร้า55

 

แปะ ลพ.ป. ต่อ รุ้ว่ามีคนช้อบ ชอบ..

,........

ก่อนหลวงพ่อจะเจอหลวงปู่ดูลย์
เคยไปอ่านหนังสือของหลวงปู่แหวน
ซึ่งวัดสัมพันธวงศ์จัดพิมพ์
เหลือที่อยู่หน่อยหนึ่งเขาก็เอาธรรมะ
เรื่อง “อริยสัจแห่งจิต” ของหลวงปู่ดูลย์ไปลงไว้
ตอนนั้นท่านใช้ชื่อพระรัตนกรวิสุทธิ์

ไปดูแล้ว โอ้ เห็นแล้วน่าทึ่งนะ ท่านบอกว่า

จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย

ผลอันเกิดจากจิตที่สงออกนอก เป็นทุกข์

จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค

ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นนิโรธ

มีอีกบทหนึ่งนะ พวกเรามักจำกันได้บทเดียว
ช่วยกันจำอีกบทหนึ่งไว้ด้วยอย่าให้สูญหายไป

ท่านสอนว่า

อนึ่ง ตามสภาพที่แท้จริงของจิต ย่อมส่งออกนอก

เพื่อรับอารมณ์นั้นๆ โดยธรรมชาติของมันเอง

ก็แต่ว่า ถ้าจิตส่งออกนอกได้รับอารมณ์แล้ว

จิตเกิดหวั่นไหวหรือเกิดกระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น เป็นสมุทัย

ผลอันเกิดจากจิตหวั่นไหว
หรือกระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้นๆ เป็นทุกข์

ถ้าจิตที่ส่งออกนอกได้รับอารมณ์แล้ว แต่ไม่หวั่นไหว

หรือไม่กระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้นๆ
มีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นมรรค

ผลอันเกิดจากจิตไม่หวั่นไหว หรือไม่กระเพื่อม

เพราะมีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นนิโรธ

พระอริยเจ้าทั้งหลายมีจิตไม่ส่งออกนอก จิตไม่หวั่นไหว

จิตไม่กระเพื่อม เป็นวิหารธรรม จบอริยสัจ ๔

คำว่าพระอริยเจ้าทั้งหลายหมายถึงพระอรหันต์นะ

พระอรหันต์ก็ยังมีจิตที่ออกนอก
เพราะธรรมดาจิตย่อมส่งออกนอก
เพื่อรับรู้อารมณ์ทั้งหลาย
ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

แต่จิตของพระอรหันต์นั้น
เมื่อออกนอกแล้วไม่กระเพื่อมหวั่นไหว
เป็นธรรมดาอยู่อย่างนั้นเอง ความต่างมันมีแค่นี้เอง

------------------------

พระธรรมเทศนา ๔ ตอน ๒
"อริยสัจจ" ตอน ๖๙
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

 

เจ้พอฝึกสติแบบอาการกาย
ตั้งรูปทำลายรูป
มันจะเห็นธาตุชนธาตุ(ฟังเค้าเล่ามาเฉยๆ)
สักเพลงมัย55

 

อ๋อครับ จิตเห็นจิต คิดว่าธาตุชนธาตุแบบอื่น เปลี่ยนคำเลยงงครับ

 

ซักรูปครับ

 

ใครเล่ามาเหรอไม่มีตัวตน

 

ลัดคิวซักเพลง55

 

ทำมัยจิตไม่เชื่ออารมณ์
ทั้งทีมันเชื่อมาตลอด
พวกจิตไม่ตั้งมั่นป่าวเดียวเชื่อเดียวไม่เชื่อ

 

เกิดจากกระบอกไม้ไผ่เหรอกิเลิสไม่มีอยู่จริง

 

ค่าตัวเเพงเค้าห้ามทำงาน55
นอนเฉยดีแล้วเดียวเสียหาย55

 

วันละ20จ้างไหวไหมถามใจดู55