มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

ไม่อยากจะคุยตอนบวชนี้สาวขยันทำบุญจริงสึกมาหายไปไหนหมดไม่รู้55

 

เค้าสอนตามหลัก อภิปรัชญา
เป็นการสอนอุปมาอุปไมยให้เห็นภาพ
พวกพราหมณ์สมัยก่อน จะสอนกันเยอะ
เพราะฉนั้น จึงสอนเกทับกันไปมาว่า
ของใครจะดีกว่ากัน ของใครจะน่าศรัทธากว่ากัน
เรียกว่า การสอนแบบเชน หรือ เซ็น นั่นเอง

 

ความหล่อผงคงสู้ม่ายล่าย ขิงความรวยแทนล่ะกัน บรรยายความรวยผงด้วยเพลงนี้ ปายฟังกานนน อิอิ

 

สะดั้ยพวกเขี้ยวอย่าพูดเหอะเจอลูกหนี้น่ารักเฉยๆเหะ55

 

สีของผ้าเหลือง ทำให้เรามีร่างกายที่ใสวิ๊ง
แสงแห่งธรรมจะห่อหุ้มผิวกายเรา
ทำให้ผู้ที่เห็น พระภิกษุ ภิกษุณี สามเณร สามเณรี ผ้าขาว
จะมีจิตปฏิพัทธ์ คิดอยากจะครอบครอง

แต่พอสึกไปแล้ว ความอยากได้พระ ก็หมดไป
ยิ่งศีลไม่บริสุทธิ์ ก็ไม่มีใครอยากได้
หรือ หากได้แล้วก็ไม่เกิน 10 ปี เดี๊ยวก็เลิกกัน
เพราะเกิดจากการสึกพระ ย่อมเป็น กรรมหนัก
ทำให้ทั้งคู่ ยิ่งอยู่ด้วยกัน ยิ่งตกต่ำ
จึงต้องเลิกกันเพราะกรรมหนัก นั่นเอง

 

ค่ะ เข้าใจนะคะ การกำหนดรู้เฉย ๆ รู้แบบซื่อ ๆ ใส ๆ ไม่อะไรกับอะไรเลย จะคิดดี คิดชั่ว ไปไหน ๆ ก็กำหนดรู้เฉย ๆ เหมือนละวางความคิด พอมันเกิด แล้วก็ดับ เห็นการเกิด ดับ ๆ ละวางไป

แต่ที่นี้นะคะ การที่รู้การเกิด ดับ รู้ เฉย รู้ นิ่ง รู้ว่าง รู้แล้วก็ดับ รู้แล้วก็ยิ้ม รู้แล้วก็นิ่ง รู้แล้วก็ธรรมดา อันนี้เป็นธรรมของผู้ที่หมดภาระ ธรรมของผู้ปล่อยวางขันธ์ได้แล้ว คือ พระอรหันต์หรือเปล่าคะ

แล้วถ้ากรณีปถุชนที่ต้องใช้ขันธ์ห้าในการดำรงชีวิต การเดินตามมรรคแปด ที่หนทางแห่งดำริชอบ มีการดำริที่จะใข้ชีวิตไปตามความคิดชอบ ปราถนาแห่งกุศลนี่ท่านจัดการกับการดำริชอบอย่างไรคะ

เพราะเหตุย่อมเกี่ยวเนื่องกับนิสัยเดิม

กรณีที่มีอนุสัยที่นอนเนื่องอยู่ ย่อมแสดงออกมาด้วยความเคยชิน การรู้เฉย ๆ อนุสัยตัวนี้จะหลุดออกได้อย่างไรคะ

แลกเปลี่ยนกันค่ะ

 

จิงนะ ผงเหงสาวๆนุ่งขาวห่มขาว สวดมนต์นั่งมาธิดูน่าดึงดูดกว่าสาวๆข้างนอก ขนาดหน้าสดนะ เคยจะจีบด้วยดีมีสติห้ามไว้ก่องฮับ

 

เมื่อก่อนเคยคิดแบบคุณหมูไหม้นะ ว่าคนนุ่งขาวดึงดูดกว่า แต่ช่วงนึงต้องไปวัดบ่อยๆ ความคิดเปลี่ยนเลย.... บางมีปุถุชนคนรักษาแค่ศีล5แต่งกายปกติดีกว่าอีก

 

หลวงพ่อพุธ จะสื่อว่า เพียงกำหนดรู้ไปตามจิงเท่านั้น คำว่าเฉย เปงคำพวงท้ายเฉยๆมั้งฮับ

 

เอ้หรอคุงปวี จะเปงคนที่ผงกะลังเข้าไปจีบน๊าา ดีนะมีสติก่องไม่งั้นผิดศีลเบย อิอิ

 

รุ้เฉยๆ เป้นเพียง วิธีทำ เพื่อสร้างสติ

รู้เฉยๆจะทำให้จิตจดจำสภาวะทุกอย่าง
ที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง

จนกว่า จิตจะจดจำสภาวะได้แม่นยำ
จะเป็นเหตุใกล้ ให้เกิดสติ

สติเกิดขึ้นเท่านั้น อนุสัยจึงจะหลุดออก

ยิ่งสติเกิดขึ้นได้ต่อเนื่อง อนุสัย ยิ่งหลุดออก
ยิ่งไปกว่านั้น ยิ่งสติเกิดขึ้นต่อเนื่องเป็น สายน้ำเมื่อไหร่
ไม่ต้องรอ ไม่มีคำว่ารอ ทันทีเลย

ส่วนกิจการงานการที่ทำอยู่ ก็ทำไปปกติ
อันไหนที่จะออกนอกศีล5 ก็ห้ามไว้ ก็มีเท่านี้ครับ

สติสัมปยุติเกิดขึ้นได้ครั้งแรกก็จะเริ่มลงเรือ ข้ามฟาก
(สติสัมปยุติ หรือ มรรคสัมปยุติ กะเหมือนกะสร้างเรือเสร็จ
ส่วนมรรคขั้นตกแต่ง ก็คือกะลังสร้างเรือข้ามฟาก)


ก็เพียร รู้เฉยๆ เพื่อสร้างสติไปเรื่อยๆ
เหมือนเราพายเรือ พายจนกว่าจะถึงฝั่ง

น้ำที่เราข้ามก็เหมือน กับตัวทุกข์
ที่เอามากำหนดรู้ไปเรื่อยๆ ถ้าไม่พาย ไม่สัมผัสน้ำ เรือก้เคลื่อนไปไม่ได้ ก็เหมือนกับทุกข์เพียงกำหนดรู้

มันก็ส่งผลเป็นปัจจัยส่งต่อกันไป เรือก็เคลื่อนข้ามฝั่ง(ปัญญาญานเริ่มเดินไปเป็นลำดับ)

หยุดพาย เรือก็ไม่ไป ก้ไหลไปตามน้ำ
ก้เหมือนกับคนที่ลงสติปัฏฐานได้ช่วงๆแรกๆ แต่ยังไม่เห็นฝั่ง
จนกว่าจะเห็นฝั่ง (ข้ามโครตภู)
เห้นฝั่งแล้วนั่นแหล่ะ มันจึงรู้ ว่า
ฝั่งอยู่ตรงไหน มันจะมุ่งตรงและแน่วแน่มากขึ้น ดิ่งตรงถึงฝั่ง

ความเพียรมีผล ความพยายามมีผล
ห้วงน้ำที่เราข้าม มันไม่ใช่น้ำนิ่ง
เพราะมันไหลไปตามวัฏฏะสงสาร ไปเรื่อย

เรือก็คือมรรค ที่ประกอบได้สมบูรณ์
ป้องกันคนพายเรือ จากอันตรายหลายๆอย่าง
ในระหว่างเดินทาง
ก้เปรียบกับธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม
สติย่อมรักษาจิต

 

ค่ะ มีคนกล่าวเรื่องนี้ไว้หลายท่านค่ะ

จิตยิ้มก็เลยนึกถึงคำกล่าวที่ว่า "คิดข้ามฝั่ง อย่าทิ้งเรือ ขึ้นฝั่งก่อน แล้วค่อยปล่อยเรือ ไม่ต้องนำเรือขึ้นฝั่งด้วย"

ถ้าฝั่ง หมายถึง นิพพาน
น้ำ หมายถึง ตัณหา ห้วงโอฆะ
เรือ ก็หมายถึง จิตวิญญาณ ที่เราต้องฝึกจิต กำหนดจิต หรือ จิตที่อบรมดีแล้วย่อมนำความสุขมาให้นะค่ะ

วิญญาณ จะเป็นผู้รู้ ถ้าวิญญาณรู้แล้ว นิ่ง หรือ รู้เฉย คือ รู้ว่างสงบ ความนิ่งสงบ จะทำให้เกิดปัญญา ดั่งคำที่ว่า สมาธิทำให้เกิดปัญญา

ที่นี้ สังขาร มีทั้งฝ่ายดี ที่เป็นทั้งกุศล และอกุศล

การพิจารณาดำริชอบ ท่านคิดว่าเกิดจากตัวไหนคะ จิตตสังขาร ที่เป็นกุศล

อันนี้ไม่รู้จิตยิ้มกล่าวถูกหรือเปล่า

 

ขอแจมประเด็นนี้นะคะ

ส่วนตัวคิดว่า จิตของเรา ถูกปล่อยให้มันทำงานมาอัตโนมัติตามแรงตัณหาของมันเองมาหลายภพหลายชาติสะสมอนุสัยนอนเนื่องที่เรากระทำประจำจนจิตเคยชิน หากเราต้องการจะลอกอนุสัยเดิมๆ เราต้องป้อนโปรแกรมเข้าไปใหม่ ด้วยการใช้สติเห็นและไม่ไหลไปกับอารมณ์ความเคยชินเดิมๆ กระตุ้นสติให้รู้ตัวทันเห็นความคิดนิสัยเดิมๆของเรา ค่อยๆทำไปจนกว่าจะชำนาญ จนมันเคยชิน จนมันเข้าใจตัวมันเองชัดเจน จนมันเป็นอัตโนมัติเรื่อยๆ จนกว่าจะเต็มร้อยค่ะ...ซึ่งมันจะค่อยๆลอกบางลงๆไปได้เอง

 

ผมมีคาถามานำเสนอเพื่อมีประโยชน์55
บ่งึดจักเม็ดสำหรับวาง
บายเบิง

 

นี่ไง

อะปัง ปิตัง ชานามิ ชานามิ
เจ้าจะทำอะไร เราก็รู้ เราก็รู้

 

เค้ามีคาถาสำหรับวางอยู่55

 

การเกิดรู้ขึ้นมา1ขณะ เท่ากับรู้แล้วฮับ รู้แล้ววางจึงถูก บางทีคนทำคิดมากกันปายเองฮับ ม่ายต้องวิจัยระหว่างรู้ รู้คือรู้แล้วฮับ รู้แล้วจิดก็วาง

 

หวัดดีท่านจิตยิ้ม
หายไปนานนะ

ของตอบด้วยคน
รู้แล้วว่าง รู้แล้วเฉย เกิดจากอำนาจสติมันทำงาน
เรียกว่า สติคุมจิต จิตคุมอารมณ์
ทำให้เกิดความว่างขึ้นมาในความรู้สึก

และเกิดความพอใจในสภาวะนี้ แล้วก็ติดอยู่แค่นั้น

ถ้ารู้ทันความพอใจ ก็ไปต่อได้

ก้าวเดินทางปัญญา ใช้ความคิดนำพิจารณากาย
จากนั้นตัวปัญญาจริง ก็จะเกิดคือจิตเดินปัญญา
ถอดถอนกิเลส..

 

กระกำหนดรู้ธรรมรมณ์
แล้ววาง
เรากะสัมผัสการถึกทนแดดทนฝนของใจ

 

ศึกษาเรื่องสมาธิ กับการรักษาโรค
เป็นไงบ้างคับ