มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

เป็นกรรมที่ศาสดา ทรงชี้แนะ

 

ในกาลนี้ จะเลือกได้แค่สองอย่าง คือ
ไม่ พุทธภูมิ ก็ต้องเป็น พระสาวก
จะต้องเลือกว่า ระหว่างช่วยตัวเราเองให้พ้นทุกข์เสียก่อน
กับ ตั้งใจจะช่วยฉุดรั้งมวลสัตว์โลกให้พ้นทุกข์
เวลานี้ ท่านชอบสิ่งไหนที่สุด แล้วก็ทำตามสิ่งที่เราชอบ
แต่ถ้ามี ครูบาอาจารย์ที่เป็นพระอริยะเจ้าที่ดี คอยสอน
ก็อาจจะปล่อยวางสรรพสัตว์ไว้ก่อน แล้วช่วยตนเองก่อน
ก็ค่อยกลับมาช่วยหมู่สัตว์ ในภายหลังก็ได้

 

ปีก่อนทำประกันโควิดทุกบอษัท ถ้าตรวจเจอโควิดรับเกือบล้าน ประกันหมดปั๊บระบาดเบย ผงงี้เศร้า บอษัทประกันยิ้มอ่อนเบย

 

งั้นก็ฝ่านเลยครับ ช่วงนี้โล่ง

 

พอสิ้นตัณหาอุปาทานมันกะแสดงตัว
พอเราไม่ยึดอุปทานจิตมันกะย้อนกลับบ้านเก่า
อวิชาเรากะตามไปทำลายอุนสัย
หลังจากนี้จิตมันทำงานเองคืนสังโยชน์ตามกำลังสิตปัญญาของเรา

 

หากรู้จัก ความคิดปรุงแต่ง ตัวเดียว
ก็ไม่ต้องไปภาวนาให้ยุ่งยาก
เหมือนกับ พระฐานธัมโม ที่ท่านถือตัวเดียว จบกิจ
ดูอย่างเดียว ไม่ต้องไปปล่อยวางอะไร
ใจจะเป็นกลางได้โดยอัตโนมัติ

 

มันไปตั้งแต่สิ้นตัณหาแล้ว ไม่มีรอ

 

เคย ฟัง ฮี้ก๊อปๆ ของ พระปุณมัลตลีบุตร
พระที่แม้นแต่ ตะมุตะมิสารีบุตรมหาเถรเบื้องขวา
ยังต้อง ลอบไปดัก.......ผั๊วะ !!! เป่าหละ

ถ้า เคยฟัง

เวลา การ้อง ร่ำ อะไรออกมา พระปุณมัลตลบุตร ก็ชี้ว่า " อุปทาน เด้ "

นะ

ถ้า สามารถยก เอ้ย " อุปทาน เด้ " แล้ว ขนลุกซู่
อันนี้ไปเบิก สมุดเช็คจาก ขาจอนได้

 

จิตเป็นกลางโดยอัตโนมัติ ก็คือ จิตของพระอรหันตะผล นั่นเอง

 

เป็นกรรมซึ่งนำไปสู่การตัดภพ
ตัดชาติ(ตัดห่วงโซ่วงจรปฏิจจสมุปบาท
แค่ห่วงใด ห่วงหนึ่งก็ได้คับ)

 

ขัน5ดับยังไม่แน่เสมอไปอ่า

 

การตัดทำให้เกิดปัญญา
พ้นทุกข์ด้วยความเพียร

 

มีแต่ พระอรหันตะผล ที่ปล่อยอนุสัย หรือ ปล่อยจิตอัตตาตัวตน ได้
ชั้นต่ำกว่่านี้ ยังมี อนุสัย เหลืออยู่เล็กน้อย คือ พระอรหันตะมรรค นั่นเอง

 

ยังมี พระอรหันต์ อีกประเภทหนึ่ง
ที่ ฝึกการทรงจิตแบบพระอรหันตะมรรค เลย
หากฝึกสำเร็จ ผลที่ได้ ก็จะได้เป็น พระอรหันตะผล นั่นเอง
โดยการจะอารมณ์ของ พระอรหันต์ ไว้ในใจ
แล้วก็ ทรงจิตไว้อย่างนั้นตลอดทั้งวันตลอดทั้งคืน
เหมือนกับ การฝึกของพระ

 

มันเป็นกะบวนการทำงานของมัน

 

พระมหาชนก เหาะมาเลยหละ หากพูดแล้ว จบลงตรงนี้

ไม่มี แอบเหลือ คำถามสงสัย " แล้วเหลืออะไร/ได้อะไร/เรียกว่าอะไร "

พระมหาชนก ตรัสผ่านบทแปล ที่กำกับขัดเกลา ด้วย ในหลวงในพระบรมโกฏิว่า

" หากผู้ใดทำความเพียร โดยไม่หมาย ฝั่งใดๆ จึงว่ายอยู่
ส่วนผู้อื่นผู้หมายฝั่ง เข้าไปบัญญัติซึ่ง.... ย่อม จมตายหมดไม่เหลือ"

 

ต้องมีปัญญาใจ อันเกิดจากสมาธิ
ขึ้นมาก่อนจึงจะไปเห็นแจ้งได้ฮับ
เมื่อเห็นทุกข์ได้ ก็อยู่กับทุกข์
โดยไม่เข้าไปยึด

 

การทรงอารมณ์เป็นการจมแช่ของจิต

 

รู้ไม่จริงเลยยังไม่แน่

รู้จริงปั๊ป ทันทีปุ๊ป