อานุภาพแห่งการรู้เฉยๆ

ไรแว้..

 

ถ้าอยู่กับหู่สื่อสื่อไม่ได้ ก็ต้องอยู่กับหลง
เป็นกำลัง
ในขณะจิตหนึ่งๆ
มีสภาพธรรมเกิดได้เพียง 1 อย่าง
ดังนั้น
หลงอยู่ก็ไม่ได้หู่อยู่
หู่อยู่ ก็ไม่ได้หลงอยู่

 

สถิติเป็นใหญ่มันจะรู้ก่อนการ

 

สถิติ หรือ สติ

ธรรมทั้งปวงมีสติเป็นใหญ่


สติเป็นเพียงเจตสิก ที่เกิดขึ้นพร้อมกับจิต ทำหน้าที่ของมันก็จบไป

และหาก สติเกิดขึ้นพร้อมกับจิต เมื่อไหร่ โลกพังได้ง่ายๆ
เนตรสังสาระขาดกระเด็น ตุ๊ปป่อง ตุ๊ปป่อง

 

อื้มจ่ะดิฉันข่มอยู่ค่ะ หายแระ เกือบหยิบ 11มมแระ จ่ะคุณปรวกเทวดา
ดิฉันเวลาโกรธ มักไม่แสดงออก ดิฉันหากได้โกรธมากๆ กลับเงียบไปเลยอันนี้คนที่บ้านบอกเขาจะรู้สึกไม่สบายใจ คือมันไม่ออกมาทางวาจาแต่มันอัดแน่น ดิฉันได้แต้ดูมันจนมันหายไป
แต่ถ้าโกรธนิดหน่อยมีหลุดทางจาวา กับคนใกล้ชิด อาการอย่างอื่นไม่ค่อยปรากฏดิฉัน
เป็นคนไม่ค่อยแสดงออกมา

 

จ่ะ

 

มันก้ดันกันที่กลางอกนะล่ะ

กิเลสก็ดันธรรมก็ฟัด สติก็ฝึก ทมะ ขันติ ฟัดกันในกลางอกนั่นแหล่ะ


ทีนี้ หากพวก ขาดกำลังสมถะ ที่ได้จากวัตรเช้าเย็น

หรือได้ อาหารจากพูดเล่น พูดหัว ตัวอื่นๆ ไปปู้นๆๆเลย ตำตูดชาวบ้าน

 

ผัวขับค่ะ

 

นี่แค่ยกตัวอย่าง

 

สาเหตุไม่ได้ขาดสติ แต่มันเป็นปัจจุบันขณะ ไม่สามารถกำหนดได้ เพราะลูกสาว
ไปโยกเกียร์เล่น อันนี้ถือว่า ปัจจุบันขณะใช่ไหมคะ กำหนดรู้ไม่ทัน

 

เราไม่ได้อยู่ในเหตุนั้น เราบ่ฮู้

 

อันนี้ไม่ได้ถามแกนะปราบ แต่ยกตัวอย่างเช่นกัน
แต่ว่า เหตุการณ์ทันไป หากกำหนดรู้ไม่ทัน ลูกสาวต้องมีการถูกลงโทษใช่ไหม
แต่ทะว่า เราฝึกดูจิตกันเลยไม่ลามไปที่ถูกสาว พลังเขากับเฉยๆ และเคลียร์เหตุที่เกิดขึ้นไป
แต่เราก็ขุ่นดิ จนลูกสาวบอกว่ามี้หิวข้าวเลยได้สติ นั้นแระ

 

เกียร์รถมันขยับเองไม่ได้คับ
การรู้ทันคือการรู้เห็นก่อนสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากระทบหรือขยับเกียร์รถ
รู้ทันเหตุก็ไม่เกิด
รู้ไม่ทันก็เกิดอุบัติเหตุคับท่านแอลนาหลบ

 

รู้เฉยๆกรณีที่ท่านสอน เบื้องต้นนั้น เป็นอุบายที่ทำให้จิตสงบก่อนในเบื้องต้น (มันเกิดอยู่นะเพียงแต่ว่ายังไม่ปรุงแต่งต่อ ปกติจะเกิดและปรุงไปตามสัญญา) เป็นการสร้างการควบคุมความคิดที่เกิดจากจิตที่เป็นตัวสัญญาความจำได้ กับตัวจิตที่ปกติมันมาปรุงร่วมกัน แล้วจะเผลอ เอาไปพิจารณา เพราะเราจะคิดว่า มันเป็นตัวสติตัวปัญญาได้ ซึ่งมันเกิดขึ้นได้ ทั่วไป สำหรับ นักปฏิบัติ ที่จิตยังไม่สามารถ
แยกรูปแยกนามได้ครับ (แยกและเห็น ๑. ตัวจิต ๒ ความคิดที่เกิดจากจิต ๓. ขันธ์ ๕ ส่วนนามธรรมหรือความคิดที่ผุดขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ หรือ กะแสแหย่ หรือ วิบาก หรือ กะแสจร แล้วแต่จะเรียกตามสายการปฎิบัติ ทั้ง ๓ ส่วนนี้ ที่เป็นฝ่ายอารมณ์ เป็นนามธรรม ว่าเป็นคนละตัวกัน)


ดังนั้นเมื่อสร้างการควบคุมได้เบื้องต้น การเฉยๆต่อมาก็เป็นอุบายให้จิตเริ่มเข้าสู่ สภาวะที่ ๔.คือสภาวะจิตเป็นกลาง แอบได้สมถะบ้างเล็กน้อยมาหนุนจากการเฉย(เป็นกลางคือ สภาวะที่ ไม่มีการ เกิด จาก ทั้ง ตัว ๑.ตัว ๒.และตัวที่ ๓) และอุบายๆต่าง ที่ท่านสอดแทรกเพิ่มเติ่ม เพื่อสร้างตัวสติทางธรรมให้เกิดขึ้น เพื่อมาคอยควบคุมพฤติกรรมของจิต ของความคิด ของขันธ์ ๕ ส่วนนาม ให้๒ และ ๓
ค่อยๆคลายออกจาก ๑. นั่นเอง

มันถึงจะเข้าสภาวะที่เราเรียกว่าเดินปัญญา
ที่จะไม่กลายเป็นวิปัสสนึก ที่มาจาก การ คิด วิเคราะห์ แยก แยะ ตีความ ซึ่งมันเป็นปัญญาทางสมมติ ทางโลกอยู่ มันจะยังไม่ส่งผล ต่อการพัฒนาของจิตที่ทำให้เกิดเป็นปัญญาทางธรรม ที่ส่งผลให้ จิต ลด ละ คลายได้ จริง ๆ
(จากความยึดมั่นถือมั่นต่างๆ รวมทั้งตัวตน)


มันจะส่งผลต่อเนื่องทั้งสมาธิ และกรรมฐานต่างๆที่เราฝึกได้ด้วยครับ ทำให้สำเร็จได้ช้า ได้ยาก(บางกรณี จิตไม่มีความสามารถใช้งานได้ แต่ยึดนิมิตที่ตนสัมผัส ยึดผลที่เกิดแบบชั่วคราว ก็จะหลงตัวเองได้ว่าตนเก่ง ตนเหนือกว่าใครได้)เป็นเหตุให้จิตไม่มีความสามารถใดๆนั่นเอง ณ ปัจจุบัน ตลอดจน นิสัย และคุณภาพทางจิตไม่ได้ดีขึ้นเลย รวมทั้งความเข้าใจ กิริยาทางนามธรรมก็ไม่ดีขึ้น คือ สัมผัสกิริยาอะไรก็ไม่เข้าใจแต่จะยึดได้ครับ


ดังนั้น ปัญญาทางธรรมจะเกิดได้ จะเข้าใจ จะไปต่อได้ ควรหนุนสมถะ
เข้ามาเสริมก่อน จนมั่นใจว่า จิตแยกรูปแยกนามได้จริงๆ เราจะเห็นทางไปได้เอง

แล้วถ้ามาย้อนฟังท่านภายหลัง จะเข้าใจได้ไม่ยาก
โดยไม่ต้องไปคิด ไปตีความ ตามสัญญาที่มี
เหมือนเมื่อก่อนได้เองแบบชิวๆครับ คือเข้าใจได้เอง
และสิ้นสงสัยนั่นแระครับ ^_^

 

ลองไปขับเกียร์ออโต้ดิ

 

ก่อนออโต้ก็ต้องขยับคันเกียร์มาที่ตัวD
มันถึงจะออโต้ ไม่ใช่สตาร์เครื่องแล้วออโต้เลย
หรือท่านไม่ต้องขยับคันเกียร์รถ
รถก็ออโต้เดินหน้าถอยหลังเองคับ

 

เอ้ย เลิกๆๆ เมาปวดหัวกับร้ายคม

 

งั้นพรุ่งนี้ค่อยสนทนากันใหม่คับ