อยากฝึกสมถะให้เกิดฌาน๔ แต่จิตมักวนเข้าเป็นวิปัสสนาตลอด

ใช่ค่ะ แต่ก่อนหน้าที่เราจะไปปฏิบัติธรรมครั้งแรก เราเป็นคนดื้อค่ะ ไม่เอาเรื่องธรรมะเลย ไม่มีความรู้ใดๆ และไม่เชื่อเรื่องสภาวะจากสมาธิด้วยค่ะ ถ้าเป็นแต่ก่อนเรามานั่งอ่านคนนั่งสมาธิในเว็บนี้ เราคงขำๆ แต่ตอนนี้เชื่อสนิทใจไม่มีข้อกังขาเลยค่ะ

พอได้ไปปฏิบัติธรรมครั้งแรกเหมือนเครื่องสปาร์คจุดติด น่าจะมีของเก่าติดตัวมาค่ะ จริงๆเราไม่ได้นั่งสมาธิเก่ง เพราะไม่เคยนั่งในชาตินี้เลย เราเชื่อว่าของเก่าเรานั่นแหละค่ะ ซึ่งเราเคยไม่เคยอยากได้สิ่งนี้ด้วยซ้ำค่ะ เราอยากเอามันออกไป กว่าจะยอมรับได้ก็ผ่านมาหลายปี เลยกลับมาเริ่มต้นปฏิบัติอีกครั้ง คราวนี้ไม่เลิกแล้วค่ะ เห็นค่าอันมหาศาลของมันแล้ว

 

ตัวยามีอะไรผสมเราไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ แต่พอจะรู้เหมือนกันยาพวกนี้กินแล้วร่างกายจะเสพติดค่ะ จะเลิกต้องค่อยๆลดปริมาณยาลงเลิกปุบปับไม่ได้

ส่วนเรื่องอยู่บ้านทุกวันนี้เราปล่อยวางได้เยอะแล้วค่ะ ที่สำคัญตั้งแต่เราเริ่มปฏิบัติธรรม สวดมนต์ภาวนา กรรมฐาน รักษาศีลจริงจัง คนในบ้านสังเกตเห็น ก็เกรงใจและเพลาๆลงมาเยอะแล้วค่ะ เรียกว่าพอเราเปลี่ยน โลกก็เปลี่ยนนี่ก็เรื่องจริง ถึงจะยังมีความเห็นไม่ตรงกันอยู่บ้าง แต่ยังดีว่าคนในบ้านยังเชื่อเรื่องธรรมะเหมือนกันค่ะ ก็เลยเห็นการเปลี่ยนแปลง ถ้อยทีถ้อยอาศัยมากขึ้น

ตอนนี้สำคัญที่ใจเรานี่แหละค่ะ อนุสัยกิเลสเลวๆเก่ามันเยอะ บางทีไม่มีสิ่งเร้าอะไรหรอกค่ะ แค่นั่งหายใจพุทโธๆเฉยๆ อนุสัยกิเลสก็ลอยขึ้นมา รู้สึกทุกข์เอาสะดื้อๆ ก็ค่อยขจัดไปทีละชั้นทีละชั้นค่ะ มั่นใจว่าไม่มีวันฆ่าตัวตายค่ะ ปัญหามาเราก็นั่งดูสู้กับมันด้วยอุเบกขาไม่หนีแล้วค่ะ ดีเสียอีกเราจะได้ขจัดกิเลสออกไป เขาเรียกตัดกิเลสเป็นสมุจเฉทปหานน่ะค่ะ เราไม่ขอตกนรกแล้วค่ะ เราจิตเกาะพระค่ะ เราจะไปหาพระพุทธองค์

แล้วตอนนี้เรายังไปบวชแบบจริงจังไม่ได้ค่ะ ยังห่วงหลานอยู่ค่ะ ไม่มีลูกก็มีห่วงนี่แหละ กะว่ารอเขาโตอีกหน่อย รับผิดชอบการเรียนตัวเองได้ดีกว่านี้ ก็จะหาเวลาไปแล้วค่ะ

 

ตอนนั้นเราไม่รู้จักอาจารย์หรือพระทางด้านนี้เลยค่ะ หลวงพ่อฤาษีเคยได้ยินแต่ชื่อ แต่ก็ไม่เคยสนใจ บ้านสายลมเรายิ่งไม่รู้จักใหญ่เลย

 

การฝึกมโนมยิทธิ เรายังไม่กล้าฝึกด้วยตัวเองที่บ้านเต็มที่ค่ะ กลัวคุมตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน ไม่แน่ใจตัวเอง ๑๐๐%

แต่ตั้งใจไว้ว่าจะไปฝึกที่วัดถ้ำนารายณ์เขาวง ที่สระบุรี กับหลวงตา วชิระชัย ค่ะ หลวงตาท่านเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีค่ะ สายวัดท่าซุงเหมือนกัน ไม่ไกลบ้านเราเกินไปด้วยค่ะ พี่สาวไปรับ-ส่งสะดวก เราขับรถไม่เป็นค่ะ แต่ต้องรอโควิดสงบจริงๆก่อน จริงๆเราตั้งใจจะไปตอนช่วงหลานปิดเทอมใหญ่นี่แหละ แต่ดันมีโควิดเลยยังไม่ได้ไปค่ะ ส่วนตอนนี้เราก็ใช้เวลาฝึกสติตัวเองให้แข็งแรงที่บ้านไปก่อนค่ะ อย่างที่บอกให้ธรรมะจัดสรรค่ะ ถึงเวลาก็จะได้ไป เหมือนที่ถึงเวลาเราก็เปลี่ยนจากคนไม่เข้าหาธรรมะ มาเป็นยัยแม่ชีตอนนี้ค่ะ ฮ่าๆๆๆ

 

ฟังธรรมดีกว่า คุยมากเดี๋ยวฟุ้ง นะ โยม นะ..

 

เพิ่มอีกชุด นะ โยม นะ..

 

+++ อาการ "ดิ่ง" คืออาการที่ "ปิดจิต ให้มืดมิดสนิทนาน"
+++ หากตกลงไปใน "ฌาน ที่ ไร้สติ" จะลำบาก ในภายหลัง
+++ เป็น "ความเชื่อ ในสาย มิจฉาสมาธิ แบบเต็มกำลัง" ทีเดียว
+++ ระวังจะเกิดอาการ "หมดสติ ในปัจจุบัณทันด่วน" นะ
+++ ขอให้ "รอบคอบ" นะครับ

 

ขอบพระคุณมากๆค่ะ เราจะขอปฏิบัติเช่นเดิมต่อไปค่ะ ปล่อยให้ธรรมะจัดสรรค่ะ ส่วนเรื่องฌาน ๔ หรือ มโนมยิทธิ ถ้ามันจะได้ถึงเวลาก็ได้เอง ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ แล้วแต่บุญบารมี ตอนนี้ขอปฏิบัติตามที่ทำอยู่ทุกวันไปเรื่อยๆ ภาวนา กรรมฐาน รักษาศีล คิดดี ทำดี ลดละกิเลสอย่างทางสายกลาง และเจริญสติค่ะ ขอบพระคุณจริงๆนะคะ

 

จริงๆจขกท.เป็นคนที่กำลังใจดีมาก และสิ่งที่ทำมาก็ถือว่าดีและใช้ได้อยู่แล้วครับ
และสิ่งหนึ่งคือต้องขอบคุณศูนย์ยุวพุทธฯที่ปูทางการปฏิบัติแบบสติปัฏฐานให้
เป็นก้าวแรกที่มั่นคงสำหรับจขกท. เพราะสิ่งไหนที่ได้ทำ ถ้าดีแล้ว ได้ลองดูดีกว่าไม่เคยเลย การกินยาเพื่อรักษาโรคทางก็กินไป รักษากันไป กินวันละเม็ดไม่ค่อยมีผลอะไรมากหรอกคับ
ว่าแต่ทำไมฟังแต่ของลพ.ฤาษีฯละคับ ลพ.ท่านอื่นๆไม่ลองฟังบ้างหรอคับ เช่น ลพ.จรัญ ลพ.ชา หลวงตามหาบัว หรือหลวงปู่มั่น หรือ ท่านพุทธทาส รวมถึงสมเด็จพระญาณสังวรฯ หรือท่านอ.สุวรรณโณภิกขุ ประมาณนี้เป็นต้น ไม่รู้ว่าจขกท.เคยลองฟังรึยัง
อีกอย่างเรื่องสมาธิ ขอเสริมนิดนึง ที่จะให้เข้าได้ลึกกว่าเดิม จนถึงฌาน คำว่า
ฌาน คือ การเพ่ง ฌานคือ คล่องแคล่ว เชี่ยวชาญ เพ่งในอารมๆเดียวจนรวมลงไปจนถึงระดับฌาน คนที่ทำได้ ต้องตัดความคิด และกังวลออกให้หมด จิตถึงจะรวมถึงขั้นนี้ได้ มีอุเบกขาคือใจเป็นกลาง เป็นที่สุด แต่ถ้าจขกท.ทำไม่ได้สักทีก้อย่าเพิ่งท้อคับ ค่อยๆทำไป ทำแบบที่ยุวพุทธฯสอนมา เพราะสิ่งนี้เป็นสัมมาปฏิบัิต
เป็นอุบายวิธีเพื่อดึงปัญญาส่วนที่ดีออกมาใช้
ที่จขกท.บอกตามดูกายเคลื่อนไหว เหนลมหายใจเข้าออก อยู่ในหมวดกาย
เหนความรู้สึกที่ผ่านจิตเข้ามา ว่าสุข ทุกข์ โกรธ หงุดหงิดชอบ ไม่ชอบ อยู่หมวดรวมถึงความปวดเมื่อยต่างๆที่เป็นทุกข์เวทนา ซึ่งเกิดทั้งทางกาย และทางใจด้วยอยู่ในหมวดเวทนา
และอาตนนะการสัมผัสรับรู้ทางทวารท้้ง6 และกำหนดจิตเราได้ทัน ไม่ให้ไปหลงยินดี ดีใจ หรือโกรธ กับสิ่งที่ได้สัมผัส ได้รับรส ได้ยิน ได้เหน หรอืเพลิดเพลินไปกะอารมณ์ต่างๆ หากกำหนดจิตได้ทัน ก้คือหมวดจิต
ส่วนหมวดธรรม ถ้าทำครบทั้ง3หมวด ก้ได้หมวดนี้เป็นอัตโนมัติเอง แยกแยะบาปด้วยตัวเอง ว่าอันนี้ควรหรือไม่ควรแต่ประการใด
ดังนั้นหากจขกท.ปฏิบัติธรรมแบบเอาวิปัสสนานำ โดยมีสติรู้ทันในชีวิตประจำวันก้ทำไปเถอะ ฝึกสติให้มากขึ้น ให้รู้กับสิ่งที่เราทำ กำหนดได้บ้างไม่ได้บ้างก้พยายามทำต่อไป และที่สำคัญอย่ากลัวอะไรไปก่อน โดยไม่มีสาเหตุ ถ้าเป็นสายยุบหนอพองหนอ เขาจะใช้กำหนด กลัวหนอๆ ๆ ๆ หรือคิดหนอๆๆๆ เวลาที่เรากลัวจัดๆ หรือฟุ้งซ่านมากๆ ก้ให้เน้นกำหนด ไปเรื่อยๆช้า แล้วกำหนดก้ให้กำหนดตรงลิ้นปี่เป็นหลัก คือวางจิตเบาๆปักตรงลิ้นปี่ หรือกลางอก แล้วกำหนดกลัวหนอๆ หรือคิดหนอๆ ถือว่าใช้ได้ สติจะกลับมา พอมีสติมากเข้า จิตก้ตั้งมั่น
พอจิตตั้งมั่น นั่นคือ เป็นสมาธิ สติจะเป้นตัวประคองจิต แล้วทำให้จิตเกิดสมาธิ
ดึงสมาธิเข้ามา ด้วยสติที่ระลึกรู้ กำหนดรู้ ซึ่งจะช่วยให้จขกท.มีสมาธิที่ลึกกว่าเดิม แล้วเดินวิปัสสนาไปในตัวด้วย สติที่ธรรมดา จะเป็นมหาสติ หรอืสัมมาสติ
สมาธิที่ตั้งมั่นขึ้น ก้จะเป็นสัมมาสมาธิ และจิตขณะนั้นตั้งมั่นโดดเด่นคือจิตผู้รู้เริ่มเห็นกระบวนการทำงานภายในจิตทั้งหมด คือเห็นรูปนามขันธ์5ทำงานแล้วเห็นจิตแยกออกจากขันธ์5ออกมาได้ แยกจิตออกมาจากความคิด แยกกายออกไป ถ้าทำได้ถึงขั้นนี้ คือเกิดสัมมาญานและวิปัสสนาญานเกิดขึ้นแล้ว
ภาพสโลโมชั่นนั้น ที่เหนตอนนอนเล่นกะแมว ก้เปนผลพวงที่ฝึกวิปัสสนามา ได้มาแบบแปป แวบเดียว ชั่วคราว เหนไม่ได้ชัดไร จิตและปัญญารู้ได้แค่เท่านั้นเพราะตอนที่ไปฝึกนั่น จะเน้นเอาสมาธิมากกว่า โฟกัสจิตรวมอย่างเดียว ไม่ได้เอากำหนดอริยาบถย่อย ดูกายเคลื่อนไหว กำหนดสติให้หนักเข้า โดยรวมก้คือโอเคร ได้เท่านี้ก้เอาเท่านี้ จะได้ไม่เหนื่อยใจ ท้อแท้ เขาให้เราเหนแค่นี้ก้ดีแล้ว
ผ่านไปแล้ว เป็นอดีตแล้ว ถ้าเหนอีกค่อยมาว่ากันใหม่

 

มโนมยิทธิ ฝึกไม่ยากหรอกโยม จับภาพพระให้เป็น อธิษฐานจิตเป็น วางใจกลางๆไว้ เป็น..

เดี๋ยวก็เป็น เดี๋ยวก็ทำได้ นะ โยม นะ..

เมื่อปฏิบัติอย่าคาดหวัง อย่าตั้งเป้าหมายไว้ล่วงหน้า นะ โยม นะ..

มีสูตรนิดเดียว คือ ทำให้มาก ปฏิบัติให้มาก มีความเพียร นะ โยม นะ..

 

ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับคำแนะนำ และชี้แนะที่ดีค่ะ ถ้าปฏิบัติตามได้จะลองทำตามดูนะคะ ที่ถามว่าทำไมถึงฟังธรรมแต่ของหลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุง จริงๆฟังได้ทุกท่านค่ะ แต่ที่ชอบหลวงพ่อฤาษีท่านเป็นพิเศษ เพราะท่านเทศน์แล้วเราเข้าใจง่ายค่ะ เราเห็นภาพชัด องค์อื่นเราฟังแล้วบางทีเรางงๆค่ะ ไม่ค่อยเข้าใจ เพราะอย่างที่เคยเล่าไว้ว่า เราเป็นคนไม่มีความรู้เรื่องธรรมะและการปฏิบัติมาก่อนเลยค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยฉลาดค่ะเข้าใจอะไรยาก แต่หลวงพ่อฤาษีท่านสามารถถ่ายทอด ทั้งทางทฤษฎี และปฏิบัติให้เราเข้าใจง่ายค่ะ และส่วนหนึ่งที่เราเข้าใจคือ เราเข้าใจเพราะปฏิบัติมาก่อนค่ะ พอมาฟังทฤษฎีเลยเข้าใจแจ่มแจ้งมากขึ้น เหมือนขยายผลให้เราเก็ทอีกที เราเป็นคนที่เริ่มต้นจากปฏิบัติค่ะ พวกทฤษฎีเราไม่เคยรู้เลย บางทีปฏิบัติเจออาการนู่นนี่ก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร แต่ก็ยึดมั่นสิ่งที่ครูบาอาจารย์บอกว่า อุเบกขาค่ะ เจออะไรก็อุเบกขาไว้ อย่าหลงไปตาม ภาษาธรรมอะไรก็รู้น้อยค่ะ หลวงพ่อฤาษีท่านก็มีภาษาธรรม แต่ภาษาธรรมท่านเราพอเข้าใจได้ค่ะ แล้วท่านเทศน์มีพวกพระสูตรด้วย เหมือนฟังนิทาน เลยชอบฟังท่านเทศนาค่ะ เลือกกลั่นกรองสิ่งที่ดีงาม แล้วเราพอทำได้ไปปฏิบัติค่ะ

 

จริงๆเคยลองฝึกแล้วค่ะ แต่ยังไม่ตั้งใจเท่าไร ยังฝึกแบบกล้าๆกลัวๆค่ะ ไม่ได้ขี้เกียจนะคะ ใจนึงก็กลัวๆค่ะ อยากไปเริ่มต้นกับครูบาอาจารย์ก่อนค่ะ ส่วนไปแล้วจะได้ไม่ได้ เราก็ไม่คาดหวังค่ะ แล้วแต่บุญบารมี ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ดีค่ะ เพราะเป้าหมายชีวิตทุกวันนี้ ขอแค่เจริญรอยตามพระพุทธองค์ ทำความดี รักษาศีล พยายามลดละกิเลส ไม่ได้เจริญรอยตามแค่ปากค่ะ ต้องปฏิบัติด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นให้ทุกอย่างเป็นไปแบบทางสายกลางค่ะ มีความสุข เหมาะสมกับตัวเอง ธรรมะจัดสรรนั่นแหละค่ะ สำคัญคือต้องลงมือทำค่ะ ขอบพระคุณนะคะสำหรับคำแนะนำค่ะ

 

ดีแล้วโยม..

บัณฑิตทั้งหลายสรรเสริญความเพียร..

 

มโนมยิทธิ ใช้ร่วมกับอะไรก็ได้ ยิ่งเป็นกสิณ สุดยอด เลย นะ โยม..

จะรู้เลยว่า มันมีประโยชน์หลายอย่าง

นะ โยม นะ..

 

โอเคร ผมเข้าใจแล้ว ลพ.ฤาษี ถ้าเข้าไปดูในเว็บท่านจะแยกหมวดการฝึกสมาธิไว้ชัดเจน แล้วอธิบายเรื่องฌานไว้ละเอียดและเข้าใจง่าย ถ้าในยูทูปก้จะบอกวิธีภาวนาที่มือใหม่มือเก่าสามารถหัดทำได้ไม่ยากเกินไป จขกท.พูดถูก
ยังไงก้นั่งภาวนาแบบสั้นๆไม่นาน กับสวดมนต์เป็นประจำ สองสิ่งนี้ พยายายามอย่าทิ้งนะคับ เป็นกุญแจไปสู่การภาวนาที่ดีอย่างหนึ่ง เป็นอุบายวิธีไปสู่จิตเป็นสมาธิเพราะจิตเริ่มสงบ สติจะตั้งมั่น และเป็นอุบายเจริญปัญญาไปสู่การฝึกสติ ฝึกวิปัสสนา เพราะจิตที่สงบบ้างแล้ว มีความตั้งมั่นจิตถึงไม่มาก ก้เหมาะกับการเจริญสติปัฏฐาน เจริญปัญญา ให้ตัวสติ สมาธิอบรมปัญญาต่อได้ จนสติและสมาธิแก่กล้ากว่าเดิม สุดท้าย ปัญญาก้มาอบรมจิตอีกทีหนึ่ง ทำทีละนิด แต่ขยันทำ ดีกว่าทำนานๆทำมากๆ แต่นานๆทำที คนที่ทำจนชิน ทำเป็นกิจวัตร ขวัญ กำลังใจ จะมีมากกว่า คนที่ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง โรคกายสามารถรักษาหายได้ โรคใจก้หายไปด้วยได้เช่นกัน เพราะขวัญ กำลังใจ ความเชื่อมั่น ความปกติสุข มันเข้าที่เข้าทาง กลับมาเป็นคนเข้มแข็ง แข็งแรงขึ้นกว่าเดิม รีสตาร์ทร่างกายและจิตใจให้คืนมาแบบอัตโนมัติได้ อันท้ายนี้ผมพูดทิ้งท้ายเผื่อไว้ครับ จริงไม่จริง ก้ค่อยพิจารณาดูกันไปนะ
ปล. ถ้าจะนั่ง หรือทำสมาธิ ถึงจะทำแบบสั้นๆก็ตาม ก้อย่าไปคิดว่าเราจะต้องนั่งเพื่ออะไร ได้อะไร ให้คิดใหม่ว่า เราทำสมาธิ เพื่อความรู่สึกตัว เพื่อให้มีสติอยู่กับตัว มีสัมปชัญญะขณะนั้น อยู่กับอารมณ์ปัจจุบันจริงๆ นั่งไม่ได้อยากอะไร ไม่ได้ต้องการอะไร ไม่ได้มีไรกดดัน บังคับ ทำแบบคนไม่รู้นั่นแหละจะดี และก้อ ดี มีสติเกาะกับจิต ให้จิตผู้รู้รุ้ไป รู้เฉยๆ รู้ปกติ รู้และรู้ แล้วก้รุ้สึก จะเอาจิตไปผูก/เกาะกับลมหายใจ เกาะกับการเคลื่อนไหวกาย เกาะกับท้องพองยุบ หรือรู้อยู่ใท่านั่ง ก็แล้วแต่ จากวินาที เป็นหลายวินาที จากหลายวินาที เป็น1 นาที 5นาที หรือ10 นาทีแล้วก้ถอนสมาธิออกมา หยุดทำ ทำเท่านี้ก้พอ และไม่เป็นอันตราย หรืออุปสรรคต่อจิตใจเราด้วย แต่ทำไปแล้วอึดอัด ทำแล้วมันตื้อ จิตมันต่อต้าน ก้ให้เลิกนั่ง อย่าเพิ่งไปนั่ง ให้มันสบาย โล่งๆ รุ้สึกดี ก่อนค่อยนั่งทีหลังครับ
ไม่ว่าจะนั่ง หรือเดิน หรือทำไร ถ้าจะภาวนาแบบง่ายๆ แบบรู้ รู้ซื่อๆ จะเอาเทคนิคของ อ.โกเอ้น จากศุนย์ยุวฯ หรือจากลพ.ฤาษี ที่ฟังมา อ่านมา มาปรับใช้ก้ได้ อันไหนที่เคยทำแล้ว เข้าใจแล้ว ถ้าเอามาทำ เราจะได้ถูกต้องขึ้น ทำได้นานและดีขึ้น เป็นข้อคิดเล็กๆน้อยๆก้อว่ากันไป

 

พองยุบ อานาอยุ่ที่ท้อง ของ ลพ.ฤาษีน่าจะลมหายใจปลายจมูก ฝึกยังไงให้ไม่งงอ่ะคะ ...ฉวีงง..ใครจะตอบให้หน่อยก้อได้นะ

 

พองยุบ สำหรับ ผู้ที่ฝึกเข้าฐานจิต หรือ เอกัคคตาจิต นะ โยม นะ..

ส่วน ลมที่ปลายจมูก อันนั้นเป็นตอนปลาย เบื้องปลาย

ถ้าฝึกตอนปลายเลยก็จบเร็ว..

 

55 ก้อลมเส้นเดียวกันท่าน

 

เอาจริงๆเราฝึกไม่เป๊ะสักอาจารย์เลยนะคะ ฮ่าๆๆๆ เอาที่เราสะดวกจริงๆ ทุกวันนี้ การใช้สมถะเข้าวิปัสสนาของเรา เราใช้ดูลมหายใจเข้าออกพุทโธ่ตามหลวงพ่อฤาษีค่ะ ยุบหนอพองหนอไม่ได้ใช้แล้ว แต่แต่ก่อนเริ่มจากยุบพองค่ะ

 

จิตสังขารที่มันกระเพื่อมอยู่ในช่องท้อง(บางคนเรียกสั่นสะเทือน บางคนเรียกจิตเกิดดับ)

ถ้าเข้าถูกจุดโดยมีสติสัมปชัญญะบริบูรณ์ มันจะเป็นวิปัสนาญาณ นะ โยม นะ..

เป็นเส้นทางของบุคคลประเภท วิปัสนาในองค์ฌาน นะ โยม นะ (การเห็นตามจริงก็เห็นแจ้งเหมือนตาเห็นรูปนี่ล่ะโยม)