เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

โอนร่วมบุญเรียบร้อยครับ

 

สวัสดียามบ่ายครับอาจารย์wanwiและFCทุกท่านครับ#อนุโมทนาบุญกับผู้ที่ได้ด้วยนะครับ

 

โอนเงินร่วมบุญแล้วครับ
และขอแสดงความยินดีกับคุณบาสด้วยครับ ได้สมาชิกตัวน้อยที่น่าชัง นั้นคือดวงใจของพ่อแม่ ยินดีด้วยครับ

 

โอนร่วมบุญแล้วค่ะ
ขอบพระคุณคุณอา wanwi คุณอาพัฒนา และทีมงานทุกท่านค่ะ และขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยค่ะ

 

ถ้าคุณบาสกับน้องกุ๊กมีข้อสงสัยอะไรสอบถามได้เลยค่ะ สมัยก่อนได้หาข้อมูลเรื่องเด็กน้อยไว้เยอะมากค่ะ ทั้งการเลี้ยงดู ให้นม เจ็บไข้ไม่สบาย (ตอนนี้ก็เป็นเรื่องโรงเรียนค่ะ)

 

ขอแสดงความยินดีกับน้อง basu และ ภรรยาด้วยครับ ก็ต้องยกให้เป็นลูกหลวงปู่ดู่เลยครับ ขอให้น้องณิชาสุขภาพแข็งแรง ว่านอนสอนง่ายครับ เป็น # 1 SECOND GENERATION นักขุดกรุ-มือขลัง-ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน...อิอิ
ขออนุโทนาในบุญทั้งหมดทั้งมวลกับคุณวันวิ คุณพัฒน์ คุณสายฝน ทีมงานและทุกๆท่านดัวยครับ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

ผู้ใหญ่มักจะนำมายัดเยียดให้เด็กๆ เราอย่างกิน แต่ก็ไม่มีเด็กคนไหนกินซักคน ต่างทำหน้าเบ้พร้อมกับเสียง ยี้! แล้วเดินหนีกันหมด แม่มักจะชักแม่น้ำทั้งห้ามาขู่ รู้ไหมว่าเขากำลังทำสงครามกัน ต้องกินง่ายอยู่ง่าย มีอะไรก็ต้องกินๆ ไป เพื่อประทังชีวิตรอดถ้าสงครามมาถึงบ้านเราเมื่อไหร่จะเดือดร้อน หัดฝึกเอาไว้ก่อนจะได้ชิน ตื่นนอนแต่เช้า แม่เรียกกินข้าวให้รีบมา ไม่ใช่ห่วงเอาแต่เล่น บลาๆๆๆๆ
เคยย้อนถามแม่ว่า (อยากรู้จริงๆ ไม่ได้ถามเพื่อกวนประสาทแม่) ทำไมมาม่าปลากระป๋องของทหารมันไม่อร่อยเลย แล้วอย่างนี้ทหารเขาจะกินลงได้ยังไง แล้วทหารจะเอาแรงที่ไหนมารบอะแม่
ซึ่งแม่ก็สรรหาชักแม่น้ำทั่วราชอาณาจักรมาตอบ ซึ่งก็ไม่เห็นจะตรงกับคำถามซักที ฮา

วันหนึ่งแม่พาไปเล่นกับป้าที่บ้านลุงทหาร ซึ่งเคยไปบ้านลุงแล้วหลายครั้ง แต่ครั้งนี้ มีหญิงสาวสวยแปลกหน้า 2 คน อยู่บ้านป้าด้วย ในสายตาเราพี่ 2 คนสวยมาก ผิวขาวจั๊วะ ขาวทั้งตัวตั้งแต่ใบหน้าลงมาจรดปลายเท้า ปกติเคยเห็นแต่คนที่ขาวเฉพาะบริเวณในเสื้อผ้า ส่วนแขนขาที่โผล่ออกมาจะคล้ำกว่า นิ้วมือนิ้วเท้าก็เรียวขาวสวย พี่คนหนึ่งผมยาวถึงกลางหลัง พี่อีกคนผมสั้นประบ่า พี่คนหนึ่งใส่กำไลทองที่ข้อเท้า ส่วนพี่อีกคนใส่แหวนทองที่นิ้วเท้าด้วย ดูแปลกแต่สวยมากไม่เคยเห็น ได้ยินป้าบอกแม่ว่า คนหนึ่งอายุ 19 อีกคนอายุ 17 เสียงพูดของป้าเวลากล่าวถึงพี่สองคนจะดร็อปลงมาก พูดเบาจนแทบจะกระซิบ เขาเป็นเชื้อเจ้าเขมร ลุงพามาตอนกลางคืนแล้วลุงก็รีบกลับไปในคืนนั้นเลย ป้ากระซิบต่อว่า มีเสื้อผ้ามาคนละชุดคือที่ใส่มาเท่านั้น ป้าต้องเอาเสื้อและผ้าถุงของป้าให้ใส่ แต่ว่ามีห่อผ้ามาคนละห่อ ป้าจากที่เสียงเบาอยู่แล้วก็กระซิบเบาลงอีกว่า ในห่อผ้ามีแต่ทอง ทั้งสร้อย แหวน เข็มขัดทอง สวยๆ ทั้งนั้น ป้าว่าพร้อมกำชับแม่ว่าอย่าบอกใครนะ ลุงสั่งไว้

 

"อย่าคิดว่าเราดีกว่าหมา"
...แต่ความจริงพวกสัตว์ประเภทนี้นะ เวลาตายจริงๆ มันก็ได้เปรียบเราเหมือนกัน โยม! ถ้าเป็นสุนัขที่คนเลี้ยงแล้ว คนสงเคราะห์นี่ บาปเก่ามันเริ่มหมด พวกนี้ตายปุ๊บลงไปมี ๒ ทาง ถ้าไม่ไปเป็นเทวดาหรือพรหม ก็เป็นมนุษย์ มันไม่ลงล่าง ได้เปรียบมากกว่าเรา เรามาถึงขั้นเป็นมนุษย์แล้ว ถ้าไม่ดีตีตั๋วลงนรกใช่ไหม ใช่ไหม พวกนี้ชำระหนี้มาเพื่อหมด นี่เราเสียท่ามันอีกนะ ถ้าไม่ปฏิบัติดียิ่งเสียท่าหนัก หมาดันไปสวรรค์เป็นเทวดา เรากลับไปเป็นสัตว์นรกอีก แหม ..(หัวเราะ) อ้าวนี่พูดตามความเป็นจริงนะ คือว่า คนเหยียดหยามสุนัข บางทีก็รู้สึกสลดใจนะโยม คนนี่มันไม่แน่ ตายแล้วอาจจะลงนรกได้ พวกหมานี่ไม่ลงแน่ ถ้าเขาใช้หนี้กรรมของเขายังไม่หมด เกิดเป็นหมาชาตินี้ ชาติหน้าเป็นหมาใหม่ก็ได้ ใช่ไหม แต่ว่าหมาตัวไหนที่ชาวบ้านเลี้ยง เลี้ยงก็แบบเราเลี้ยงธรรมดานี่แหละ มีการให้กินข้าวใช่ไหมล่ะ ถ้าคนสงเคราะห์แสดงว่ากรรมเก่าเริ่มหมด ถ้าไอ้ตัวไหนยังต้องเดินอดเดินอยากอยู่ อันนี้ก็ต้องเกิดอีกต่อไปอีก เขาอยู่กับคนจนหรือคนรวยไม่สำคัญ คือว่าเจ้าของมีโอกาสให้ข้าวกิน นั่นแสดงว่า ทานบารมี เดิมกับ เมตตาบารมี เดิมของเขาเริ่มให้ผลใช่ไหม ฉันสังเกตุดูหลายตัว ถ้าหมาในวัดตายทีไร ไม่เป็นเทวดาก็พรหม เพราะมันชอบใจในพระ พระสงเคราะห์ พระให้อาหารหมา อาหารแค่ไหนไม่สำคัญ ให้มันผูกจิตใจกับพระ อย่าง โฆษกเทพบุตร ท่านไม่ได้ทำอะไรมาก ท่านรักพระปัจเจกพุทธเจ้า ตายแล้วก็เป็นเทวดา เป็นโฆษกเทพบุตร ตอนนั้นเป็นหมาใช่ไหม นี่หมาอยู่กับวัดได้เปรียบ แต่ว่าตัวไหนถ้าอยู่ที่บ้าน ชาวบ้านเขาสงเคราะห์ ก็สงเคราะห์อย่างเราให้กินน้ำข้าวบ้าง กินข้าวบ้าง อาหารเหลือบ้าง อันนี้น่ะ เมตตาบารมี กับ ทานบารมี เดิมของเขาเริ่มสนองแล้ว ทีนี้ถ้าตายแล้วไปสวรรค์หมด ถ้าไม่ไปสวรรค์ก็ไปเป็นคน ถามว่าไปสรรค์ชั้นไหน อันนี้ก็ต้องบอกแล้วแต่บุญเดิม บุญเดิมที่ทำไว้ของเขาทำอะไรไว้ใช่ไหม นั่นก็หมายความว่า ก่อนที่เขาตายจากความเป็นคน บาปทำให้เขาไปเกิดเป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉาน ถ้าที่ที่สุดแล้วชำระหนี้บาปหมด ก็เหลือแต่บุญ ซึ่งตรงข้ามกับคนคนสร้างบาปอกุศลไว้ในตอนต้น แล้วมาตอนหลังสร้างบุญบารมีดี ตายจากความเป็นคน เป็นเทวดาหรือพรหม ถ้าหมดบุญวาสนาบารมี พุ่งหลาวเลย ลงนรกไปเลย มันก็ต้องสนองกันแบบนี ไม่ใช่ว่าเราเกิดเป็นคนแล้วต้องเกิดเป็นคนตลอดไป มันหวังยากเหมือนกัน
... คำสอนโดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

 

แจ้งโอนเงินครับคุณอาแต่กดอัปโหลดไฟล์แล้ว
รูป ไม่ ออกมา ไม่รู้ว่า เป็นไง
โอนจากกสิกรไทยเวลา08.37ของวันนี้ครับ500
บาทครับ

 

กลับเข้าเว็ปบ่าย วันนี้ยังไม่ได้ร่ายกวี
งั้นประเดิม ด้วยภาพน้องเมษฯช่วงเช้า

ตะวันหลบ.........เมฆกลบเกลื่อน
ผิวน้ำเลือน........เหมือนรอแสง
ฟากฟ้าคล้าย......สาวแก้มแดง
สามเกาะแต่ง......แต้มแสงทึม!

 

---ครับ เห็นใจผู้ตกรถเหมือนกัน แต่ทำไงได้ ของตะละอย่างไม่ได้ปั้มหรือทำเองกะมือ พระชุดนี้ผมตะลอนไปกับเพื่อนรัก 2-3 คน กราบปู่ฝั้น แล้วตามไปเก็บที่วัดได้มาคนละ3-40เหรียญ ก็เก็บเอาไว้ไม่ได้คิดอะไรสมัยนั้นทำบุญเหรียญละ10บาท เนื้อนวะแก่เงิน15 เนื้อเงิน 20บาท เจอในเว็ปหลายแห่งเปิดบูชา 800มั่ง พันกว่ามั่ง สภาพส่วนใหญ่ใช้มา หรือเก็บรักษาแย่อย่างที่ชอบโม้กันเวลาเอามาขายว่า"ผิวหิ้ง" ทั้งที่จริงการอนุรักษ์ห่วยแตก

นึกขึ้นได้เรามีนี่หว่า ก็ค้นๆออกมาให้ทำบุญ ฝากรักษาต่อกันไป ผู้ชมชอบในสายหลวงปู่ฝั้น ถือว่าถูกทาง ผมสมัยก่อนเก็บมาเพราะชอบหนังเหนียว-ฮ่า

 

ปลายักษ์ดอกไม้ เขียนให้
หนูมากิ เป็นเพื่อนวันทำงาน

ปลาอะไร.........ใหญ่ที่สุด
วาฬยักษ์มุด......สุดดงไม้
ผลงานศิลป์.......กินบ่ได้
ยกมือไหว้.........เท่อย่างเทพ!

 

ใจเย็น น้องแมงมุ้มไม่ขยุ้มหลังคา ผมกำลังแคะแกะเกาเครื่องรางสารพัดในตู้ออกมา รื้อค้นประวัติอันแจ้งชัด แล้วจะแบ่งให้ทำบุญเฉพาะ"หมวดเครื่องราง"เป็นรายการพิเศษ สนองหัวใจพระเดชพระคุณสำหรับสายรักเครื่องรางให้สุดติ่ง ดีไหม?

 

เอ้อ-ไม่อยากตอบน้องชาติคำนี้เลย
แต่จำต้องตอบว่า...โอกาสหน้าครับ

 

สวัสดีครับอาจารย์wanwi
ติดธุระ 2 วันไม่ทันร่วมบุญกับอาจารย์ฯ
( ปรกติก็พิมพ์ไม่ค่อยทันอยู่แล้ว ) ไม่เป็นไร
เดี๋ยวตั้งใจรอชุดใหม่ครับ

ขออนุโมทนาบุญกับอาจารย์ฯและทุกท่านด้วยครับ

 

สมาชิกได้หรรษากับ"เรื่องเล่า-คนยุค80"จากคุณธารฯอย่างบันเทิงใจ หนีจากป่าเขาไพรเถื่อนคนยุค40 มาเยือนยุคชายแดนดิบเถื่อนด้วยลูกหลงสงครามเพื่อนบ้านที่รบกันเองเหมือนไม่รู้จักจบสิ้น สมัยหนึ่งผมเคยคิดว่า เขมรคงรบกันสิ้นชาติ เหลือพลเมืองสักล้านสองล้าน แล้วไทยน่าจะส่งคนเข้าไปกลืนชาติซะ...(คิดได้ชั่วจริงๆ-ฮ่า) แต่มีเหตุผลหลายข้อที่คิดแบบนั้น มันนานมาแล้ว ปล่อยเลือนไปดีกว่า...

ท้ายที่สุด เขมรยุคหลังก็เข็ดเขี้ยวพิษสงคราม หันมาสร้างชาติอย่างขะมักเขม้น จนเจริญพอใช้อย่างที่เห็น ต้องขอบคุณ ที่คุณธารงัดความทรงจำเล็กๆ มาเป็นเรื่องเล่าน้อยๆเสริมรสชาติให้กระทู้ ซึ่งยังไม่จบ ไปอ่านกันต่อ แหม...มีทิ้งท้ายให้ชวนติดตามยังกับสไตล์ของใครก็ไม่รุ-ฮ่า

 

หวัดดี คุณนก รอชม"กลาง-คชสีห์"ซึ่งจะจัดสัก พฤหัสฯ-ศุกร์หน้า ที่ต้อง2 วัน เพราะใช้วิธีแบบเดียวกับ"มังกรบูรพา-พยัคฆาตะวันตก" จัดสัก 2 องค์ต่อ1 รายการ เขียนประวัติเป็นเทือก เก็บพระเป็นหมื่นองค์-บันทึกประวัติไว้นาน กะจะเอาเขียนขายกินตอนแก่ สุดท้ายมาเขียนทำบุญดีกว่าประวัติที่บันทึกไว้มากมาย ก็เป็นประโยชน์ต่อคนที่คิดจะค้าขายวัตถุมงคลรุ่นหลังด้วย จะได้เลิกเขียนพระขายเป็นนิยายลวงโลก

พวกนี้ไม่รู้ตัวหรอกว่า ซ้ำเติมศาสนาตกต่ำแค่ไหน ในการแต่งนิยายสั่วๆเพื่อจุดประสงค์ขายพระอย่างเดียว...เหมือนท่าน"ตรียัมปวาย"ผู้ก่อตั้งคำว่า"เบญจภาคี"และจัดพระชุดนี้เป็นอมตะนิรันดร์กาล นักเล่นพระกี่ล้านคนก็ใฝ่ฝันอยากมีไว้ในครอบครอง

ท่านเคยเขียนบันทึกให้เหตุผล เรื่องเบื่อคนเล่นพระที่ท่านเจอว่า..."ใบหน้าแต่ละคน ไม่ใช่คนนับถือพระ ผมเห็นแต่ใบหน้าที่เต็มไปด้วย หน้าเงินกับความโลภ!"

(ยืนยันว่าคนเล่นพระที่ทำทุกอย่างเพื่อ"ขายอย่างเดียว"ไม่เกี่ยวกับศีลธรรม มีมายาวนานตั้งแต่ยุคกำเนิดพุทธพาณิชย์ยุคแรกนู่นแล้ว)

---เราหากินกับของสูง ก็ควรจูงใจผู้คนด้วยปฏิปทา กับธรรมะพอสมควร ไม่ใช่เล่นจูงด้วยนิยายลวงโลก เขียนจนสมีผีผ้าเหลืองบางตน เก่งกว่าพระพุทธเจ้า ช่างเหลือเชื่อ ไร้ยางอายสิ้นดี!

 

ยินดีและโมทนาคุณวิชุ เอ้ย คุณคณิต ติดตาม"กลาง-คชสีห์"ต่อไป อย่าเคาะไวนักเหลือให้คนเน็ทเต่าได้เคาะมั่ง-ฮ่า(ล้อเล่นครับ อย่าถือสา)

 

โอนร่วมบุญแล้วค่ะ

 

โมทนาคุณแดง อย่าลืมชื่อ-ที่อยู่กันเหนียว
ที่ไม่แน่ใจ เพราะบางท่านอาจได้นานๆครั้ง
แต่ถ้าส่งไว้ก่อนแล้ว เด็กคงบันทึกเก็บหมด
เพราะคราวหลังนี้ทำกันละเอียดละออ