เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ถ้ายังล่อหอยดังภาพบน
อีก15ครั้งก็ยังยาวไกล-ฮ่า

 

น้องมากิส่งหนูน้อยแดนไกล
ไม่รู้เฮเพราะชอบที่ทายผิดกัน
หรือฮาเพราะพ่อ-แม่ถูกหวย
แต่ภาพดีๆแบบนี้ เขียนหน่อย

เหล่าหนูน้อย.......รอยยิ้มรื่น
วัยชื่นมื่น.............พิสุทธิ์ใส
ยิ้มเยาว์วัย...........ช่างบาดใจ
ปลุกโลกให้.........อำไพงาม!

 

สวัสดีครับอาจารย์wanwi
และแฟนพันธุ์แท้นักขุดกรุฯทุกท่าน

หรรษาวันเสาร์นะครับ

ขอให้อาจารย์-ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง

 

เช้าชายหาดชุ่มน้ำ
เขียนเทียบเคียงไป...

น้ำเซาะทราย.......คล้ายคลองน้อย
ชักน้ำกร่อย..........คอยขัดขวาง
เหมือนชีวิต..........ลิขิตพราง
เจอขวางทาง........ย่างลำเค็ญ!

 

ว่าจะเขียนลุยตะนาวฯให้วันวาน
แต่งานรุมหนักมาก ต้องยกยอด
เขียนให้บ่ายวันนี้แน่นอน รออ่าน
มาตามนัด ไม่พลาด พักนิ้วแป็บ

 

ต้องขออภัยคุณวิชุจริงๆ
กระทู้ขึ้น"อิ๊กนอร์ คอนเท้นท์" สำหรับ
โพสท์ของท่านอีกแล้ว แก้ไม่หาย

ยังไงก็โพสท์มา ผมคอยดูท้ายกระทู้ทุกครั้ง
มันหายที่เครื่อง แต่ก็เอากลับได้ทุกโพสท์-ฮ่า

 

สวัสดีครับน้าวัน และแฟนคลับน้าวันทุกท่านครับ วันเสาร์นี้เป็นวันสบายๆ สำหรับครอบครัวผมครับ บรรยากาศเหมือนวันจะตก อบอ้าวนิดหน่อย บางคราวลมก็พัดโชยมาพอได้คลายอากาศร้อนได้บ้างครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
คุณอายอดนักขุด(ตัวจริงแท้ๆ)
ยุ่งยุ่งยุ่ง ขุดถากผิวๆ
ยุ่งยุ่ง ขุดตื้น
ยุ่ง ขุดขุด
ว่าง ขุดขุดขุด(จนผบ.ส่ายหน้าแล้ว)

 

สวัสดีบ่ายวันเสาร์ครับ คุณอาและสมาชิกนักขุดทุกท่าน

มาปูเสื่อรอเรื่องเล่าครับ

หน้ากระทู้ไปไวนะครับ คิดว่าครบรอบหนึ่งปีเดือนหน้านี้คงเกิน 1000 หน้า คุณอาจะได้แจกพระ 1000 องค์ ...ฮ่า

 

น้องบัวรายงานอากาศมาจาก
อิสานทิศกับภาพงามชวนเขียน

พ่อโสธร...........พรประเสริฐ
ทั่วไทยเทิด.......เพริศแพร้วพริ้ง
พระคู่บ้าน..........ผ่านเมืองจริง
สมเป็นมิ่ง..........ขวัญปวงชน!

ทุกคำพรก็เป็นดั่งที่เขียน
ไว้ในภาพองค์ท่านนั้นเลย
สาธุ! สาธุ! สาธุ!

 

เขียนยังกับตาเห็น
อีกหน่อยเป็นหมอดูได้
โดนเฉพาะเรื่องผบ.-ฮ่า

 

แจกพระ 1,000องค์คิดค่าส่ง
แพ็คซองอย่างดีอย่างเดียว
( ราคาพระเครื่องชั้นดีไม่เกี่ยว)
คงจะตกเฉียด 50,000บาท
ทุกวันนี้ลูกน้องก็ค้อนทั้งสนง.
เจ้านายทำ'ไรกันเนี่ย?...หนูขอ
เงินเดือน เพิ่มๆๆๆมั่งเต๊อะนายขา
นี่ก็ได้บุญมากนะ-ฮ่า

ว่าแล้วก่อนจะเวียนหัวกว่านี้
ไปลุย"ตะนาวฯ"ดีกว่า น้องเฮอร์มิต
ปูเสื่อรอแล้วนี่ อย่าให้เสียเที่ยว
รอจิ้มนะหน้านิ้ว ชั่วอึดใจครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ลุงชะงัก สีหน้าตื่นเต้น ดวงตาเล็กๆเบิกโพลง มือน้อยๆที่ชี้สั่นไหว...

"นายทหารดูนั่น"!!!
_____________________________________________

ทุกสายตามองตาม ใต้โคนไม้ กองดินน้อยพูนขึ้นจากพื้น แม้จะยุบทลายไปตามกาลเวลา ผสมมีสัตว์ป่าตะกุยคุ้ยเขี่ย แต่รูปทรงคงชัดเจน...

หลุมศพ 2 หลุม มีไม้กางเขนปักโย้เย้ตามมีตามเกิด รอยมีดสลักนามลงบนเนื้อไม้ภาษาที่เราอ่านไม่ออก อีกหลุมไม้ตะแคงล้ม พูนดินที่ยังสมบูรณ์รูปร่างด้วยมีก้อนหินน้อยใหญ่ทับไว้ ทำให้การคุ้ยของสัตว์กินซาก ไม่ทำลายหมดสภาพ

น่าสนใจยิ่งกว่า คือมีดปลายปืนที่ปักเคียงกางเขน ลำตัวปืนถูกดินฟ้าอากาศกัดกร่อน ช่วงพานท้ายที่เป็นไม้ผุพังหาย ส่วนโลหะยังแกร่งครบ หมวกนักรบแบบอังกฤษเป็นเศษผ้ายุ่ยเปื่อยอยู่ข้างๆ

โอ...ในที่สุดพวกเราก็พบที่กลบฝังร่างทหารหาญ!

เหล่าผู้กล้า ผู้สละชีพเพื่อมาตุภูมิ แม้เป็นการสู้รบที่สูญเปล่า ทุกคนไม่ได้กลับบ้าน แต่เศษเสี้ยวแห่งการเสียสละยิ่งใหญ่ ก็มีบางส่วนทำให้ญี่ปุ่นเดินทัพเข้าพม่าไม่สำเร็จ

ป่ามหาประลัยกับการต้านทานทรหด คร่าชีวิตกองทัพลูกพระอาทิตย์สูญหาย ฉิบหายวายตลิ่งพอกับผู้ปราชัย สุดท้ายจักรวรรดิลูกพระอาทิตย์ที่ตั้งได้ไม่กี่ปี ก็ล่มสลายเพียงข้ามคืน

ญี่ปุ่นพ่ายสงครามราบคาบ...แผ่นดินแม่ชาวพม่า ได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระจากนักล่าอาณานิคมจอมโลภโมโทสัน!!!

สายลมเอื่อยเฉื่อยที่โชยผ่านร่าง อากาศสดชื่นแห่งขุนเขา พลันเปลี่ยนเป็นลมแรง เมื่อพวกเราคุกเข่า ค้อมศีรษะ พนมมือไหว้ 2 หลุมศพพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมาย...

ใบไม้เหนือหัวโดนลมแรงกรรโชกร่วงหล่นพรูพราว เปรียบเสมือนสายระยางหลากสีในงานแฟนซี เหลือง เขียว น้ำตาล อ่อน แก่ กระจายเกลื่อนกล่นธรณี

ลมแรงแต่ไม่ก้าวร้าว พัดเพียงผมเผ้าเราปลิวไสว ยามมันเสียดสีผ่านกิ่งก้านและใบไม้ดกหนาบางส่วน เสมือนหนึ่งมีเสียงกระซิบ กระซาบทักทาย พูดคุยของเพื่อนเกลอที่จากกันไกล นานแสนนาน

ผมขนลุกซู่ ปิติท่วมล้นอก น้ำตาคลอเบ้า เชื่อมั่นเต็มหัวใจว่าไม่ได้นักรบกลุ่มนี้มาเยือนและตักเตือน...

เมื่อเช้า...พวกเราไม่มีสิทธิ์หอบสังขารมาคุกเข่าอยู่ ณ จุดนี้ ต้องเป็นเป้ากระสุนให้ปืนกลอากาศซ้อมยิง โทษฐานรุกล้ำก้ำเกินเขตแดน อยู่ในที่ไม่ควรอยู่ เสืออากาศพม่าคงไม่มองเป็นคนไทย แต่เห็นเป็นชนกลุ่มน้อยติดอาวุธ ไม่ต้องสงกา

คุณนงคนงาม ไม่รู้ทำอีท่าไหน เด็ดดอกไม้ป่าแถวนั้นได้ช่อเล็ก5-6ดอก เธอรวบจัดเป็นกำ แยกได้ 2 กำน้อย เด็ดใบหญ้ายาวเขียวงามแซมเป็นตัวประดับ นำไปวางบนหลุมทั้งสอง นั่งคุกเข่า พนมมือคารวะ ปากขมุบขมิบ

เธอเชื่อเหมือนผม ผีพม่าช่วยพวกเราไว้ จากอาวุธสังหารชนชาติเดียวกัน!

หน่วยรบปีศาจเล็กๆหน่วยนี้ ไม่อยากเห็นศพไร้ญาติเพิ่มขึ้นในอาณาบริเวณนี้

มันหมายถึงการเป็นสัมภเวสีผีเร่ร่อนจะดำเนินอายุขัยไปอีกยาวนาน ปราศจากผู้เป็นสะพานบุญอุทิศกุศลให้...!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

"น้องพรานว่า สิบกว่าคน ศพอื่นไม่ได้ฝังงั้นสิ?"...คุณชาติถามกึ่งชวนคุยมีเหตุผล

ผมเหลียวสำรวจรอบทิศ ไม่มีชิ้นส่วนอื่นใดแถวนี้ กระดูก,ปืน,เศษเสื้อผ้า,หมวก ฯ น่าเห็นบ้าง

พอเหลียวมองหันหลังอีกที ผมก็เข้าใจ...

ป่าพรุนั่นไง...!นักรบที่เหลือคงทิ้งร่างจมน้ำ ฝังร่างสลายในโคลนเลนแถบนั้น พวกเขาหนีลึกลงไป สู้พลาง ถอยพลาง แล้วถูกตามสังหารสิ้น

นั่นไม่เกิดก่อนที่ จะฝังศพหัวหน้ากับอีกคน แสดงว่าหัวหน้าหน่วยสู้ตายพลีชีพก่อนลูกทีม หอบหิ้วกันมาตายตรงนี้ ได้รับการขุดฝังอย่างรีบเร่ง ก่อนหน่วยที่เหลือจะถูกละลาย

คุณชาติผงกหัวรับคำอธิบาย บอกว่า เป็นไปได้ สมเหตุ สมผล...

ผมโบกมือให้สัญญาณลุงพรานเดินทางต่อ เราผละจากหลุมศพทวยหาญ ด้วยอารมณ์ประสมประสานปนเป หดหู่ เศร้า ปิติ คารวะชื่นชม ขอบคุณฯ...บอกไม่ถูกว่าอยู่ในอารมณ์ใด

"เออ...น้องพรานว่า ไอ้เรือบินเมื่อเช้า ยิงอะไรก่อนไป?"

น่าน คุณชาติปุจฉาชวนคุยขณะเริ่มออกเดิน เป็นคำถามเข้าทีอีกข้อ ผมขมวดคิ้ว สมองหมุนติ้วเค้นหาคำตอบ...

ปกติ เครื่องบินทิ้งระเบิด ออกปฏิบัติการ ถ้าถึงเวลากลับฐานเร็วเกินไป ก็จะปลดสัมภาระส่วนเกินทิ้ง เช่น ระเบิดที่เหลือ น้ำมัน เพื่อการแลนดิ้งปลอดภัย

แต่ไอ้เครื่องบุโรทั่งดัดแปลงจากบินตรวจการณ์เมื่อเช้า ไม่เห็นมีความจำเป็นต้องสลัดกระสุนทิ้งสักนัด...มันต้องตั้งใจยิงจริงๆ ยิงบางสิ่ง เป้าเคลื่อนที่ และมีชีวิต?

ไม่ใช่คน ไม่ใช่กองกำลังชนกลุ่มน้อย ที่ไม่มีในแถบถิ่นป่านี้ งั้นมันก็เอาสัตว์ใหญ่เป็นเป้าประลองความคันมือและความแม่น...

"ตัวอะไรสักอย่าง ต้องเป็นสัตว์ใหญ่ ผมมั่นใจ วิธียิงสัตว์วิ่ง ก็เหมือนซ้อมเป้ายิงคนวิ่งหนี กระสุนจากปีกเครื่องบิน ยิงยากต้องฝึก จัดกลุ่มให้ได้ระยะ ม่ายงั้นปลิวหายหมด"...ผมตอบยืดยาวตามคิด คุณชาติพยักหน้าหงึกหงัก บ่นพึม...

"มันเอาปืนกลยิงสัตว์ป่านี่นะ โหดจังไอ้หมอนี่ ดีแล้วที่ไม่เจอพวกเรา"

ว่าแล้ว หนุ่มกรุงลูกเศรษฐี ก็หันไปพนมมือไหว้หลุมศพส่งท้าย ทำท่าขนลุก ก่อนเอาไม้เท้าตีพื้นเดินตามคุณนงอย่างว่องไว ผมอดอมยิ้มไม่ได้

เช้านี้ น่าเป็นเช้าที่สดชื่นรื่นรมย์...ทว่า ผมคิดแบบนี้ ทีไร มักคิดผิดเป็นประจำ...พับผ่าซี!

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
ท่อนหน้า
ขอบู๊หนักๆ
สมกับป่าลึก
หน่อยครับ

 

ธรรมมะสวัสดีวันนี้ครับ

 

ขอบคุณครับคุณอาสำหรับ 2 ท่อนยาวๆ

มีเรื่องเล่านิดหนึ่งครับ วันก่อนคุยกับน้องที่ทำงานเรื่องการทายเชือกคาดให้น้องเขาช่วยดูว่าเส้นไหนของหลวงพ่อหรือหลวงปู่องค์ไหนบ้าง แล้วก็เล่าเรื่องที่คุณอาเอาพระมาร่วมให้สมาชิกทำบุญกับเว็ปให้เขาฟัง
ผมก็ได้บอกเขาว่าผมได้ร่วมทำบุญ เหรียญหลวงพ่อรวย สีผึ้งหลวงพ่อทรัพย์ และพระผงหลวงพ่อสงฆ์ พอพูดจบน้องเขาบอกว่าพี่ผมมียาฉุนของหลวงพ่อแล้วเดินไปหยิบที่โต๊ะทำงานมาให้ มียาฉุนเกศาและจีวร ผมถามเขาว่าชัวร์ไหม น้องเขาบอกว่าชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์พี่ น้าชายของเพื่อนเป็นเขยชุมพรได้ของหลวงพ่อสงฆ์มาจากพ่อตามาเยอะ
ตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่าจะเอาพระไปเลี่ยมกรอบพลาสติกแล้วเอาใส่ไว้ด้านหลังพระหรือเลี่ยมเป็นแบบลูกอมดีครับ

 

เรียนถามพี่ wanwi / พี่ suthamma ผมได้ตะกรุดไผ่ตันมาจากผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ท่านบอกว่าเป็นของอาจารย์นอง วัดทรายขาว พี่พอทราบประวัติไหมครับ? ไม่แน่ใจว่าทำแจกจ่ายกันในเฉพาะหมู่ลูกศิษย์ใกล้ชิดหรือว่าเป็นสากล ผมได้มาพร้อมผ้ายันต์กาขาวสีแดง ผ้ายันต์พื้นนี้ท่านไปแกะมาจากในรถ ท่านบอกว่าเคยมีประสบการณ์ถูกจ่อยิงข้างหลังแต่ปืนไม่ลั่น

 

ถ้ามีเกมส์ ทายพระเครื่องคงสนุกน่าดูนะครับ