เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

บันทึกชื่อให้แล้วคุณเกษมฯ

 

ทันเวลาครับคุณสุริยัน

 

เห็นแววตาเจ้าเหมียวน้อยแล้ว ไม่น่าจะใจแข็งทนทานได้ ผมก็ต้องเลี้ยงไว้ 6 ตัว เพราะแววตาแบบนี้แหละ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ก็อุปถัมภ์ไว้สักหน่อย แมวมาหา หมามาสู่ด้วยเต็มใจ โบราณว่าจะชักนำสิ่งดีๆมาให้

ลองดู ไม่ลองไม่รู้นะหนูมุ โมทนากับจิตใจเมตตาการุณย์ไว้ตรงนี้

 

จับภาพเช้าวันเสาร์ได้ทัน
แสดงว่าโพสท์เหลือน้อย

ประมงล่อง.......ท่องปากอ่าว
อู่น้ำข้าว...........ชาวหัวหิน
เรือลำน้อย........ค่อยทำกิน
ไม่เบียนสินธุ์......สิ้นทะเล!

 

สองโพสท์น้องไพเรท
เอามารวมเขียนให้...

กังหันลม.........น่าชมนัก
มั่นปักหลัก.......ชักลมสูง
เมฆทะมึน........เหมือนโดนจูง
งามดั่งฝูง.........เทพวายุ!

 

ทักง่ายๆ แต่เปี่ยมล้นไมตรีอย่างงี้แหละดีนักน้องนิว คิดไม่ออก ไม่ต้องบอกจองชัยหรือบอกใคร แค่จิ้มว่า...คิดถึง เพียงนี้ก็มีคุณค่าล้นแล้ว-ฮ่า

 

เรียนน้องฤทธิ...พระท่ากระดานวัดต้นลำใย สร้างปี36 แล้วส่วนหนึ่งนำบรรจุกรุในวัด เปิดกรุมาให้ทำบุญอีกทีปี 50 เพื่อหาเงิน 20ล้าน สร้างสะพานข้ามแม่น้ำหน้าวัด

พระชุดนี้ปลุกเสกพิธีดีมาก ทั้งสมเด็จพระสังฆราชฯ พ่อคูณ-พ่อแพ-พ่ออุตตะมะ-พ่อฮวด สุดยอดเกจิฯยุคนั้นมากมาย108รูป

ตอนเปิดกรุก็มีความวุ่นวายหน่อยว่า อาจมีพระเสริมมาสวมตอ แต่สุดท้ายก็ยุติกันไป เพราะบล็อคพระถูกทุบทำลายเห็นๆ แต่ราคาพระก็ไม่แพงยังคงต้วมเตี้ยม เนื่องจากยุคปี50เป็นเวลาเฟื่องฟูขององค์จตุคามฯ ท่านกลบรัศมีพระชุดอื่นๆหมด แต่พระชุดนี้ก็เป็นของดี-ราคาถูก เหมาะการเก็บสะสม หรือบูชาตามอัตภาพ ดีแล้วที่ของไม่แพง ให้ได้บูชากัน

อีกองค์ที่เลี่ยมทองชุบ ผมเคยผ่านตาว่าเป็นของสำนักสงฆ์ถ้ำพระบาท ออกจากสนส.ทรงนี้แหละ ไม่มีของเก๊ นับถือก็เอามาแขวนได้ เขาอุตส่าห์เลี่ยมให้สวยสง่าดีแล้ว

 

ทักน้องสุทินเมื่อวันศุกร์
ป่านนี้คงช่วยแม่บ้านขายของปากช่อง
ขอให้ขายดีมีกำไรท่วมคุ้มค่าเดินทาง
ว่างก็มาเล่าเรื่องชาวทุ่งดีๆให้อ่านกันต่อ

 

ไม่มีอะไรทานอำนาจเงินได้ครับ ยิ่งของซื้อ-ของขาย ต้องยอมรับว่าเงินตราต่างชาติหอมหวลเกินห้ามใจ เฉพาะเศรษฐกิจกรอบเป็นข้าวเกรียบ นักเล่นพระร้องกันระงมทุกหย่อมหญ้า อาศัยขายทางไหนได้ก็ต้องขายกันไป

แถวหาดใหญ่ก็มีขาใหญ่คอยส่งป้อนทางสิงคโปร์ มาเลย์ ยิ่งปู่โต๊ะ วัดศาลาครืน สวยๆ ระดับ"เจ๊"รับซื้อหมด...ในเมืองกรุงก็มีหาป้อนฮ่องกง ส่วนแผ่นดินใหญ่ ตอนนี้ขาใหญ่ทัวร์จีนเข้ามาตั้งโต๊ะรับซื้อ แล้วเอาไปขายลูกทัวร์ด้วยตัวเอง แบบไม่แบ่งคนอื่นกิน ถ้าอีเก่ง ดูพระเป็นเมื่อไหร่(ซึ่งก็คงทำได้แน่ มีคนไทยช่วยสอนเยอะแยะ)...ตลาดพระไทยจะโก อินเตอร์ มโหฬารยิ่งกว่ายุคไหนๆ คอยดูกันไปว่าจริงหรือเท็จ อันนี้คนเล่าเป็นตัวแทนทัวร์จีนที่ผมบังเอิญไปรู้จักสนิทสนมหลายปีแล้ว

 

ธรรมะสวัสดีวันศุกร์ กะทัดรัดดีแล้ว
ไม่ต้องต่อเติม โดยเฉพาะล้มแล้ว
ต้องลุกจากหลวงปู่ดู่ ดีมาก

 

เจอะคาถาชิตังเมแสนเท่น้องแน็ธ
โรคภัยไข้เจ็บกระเจิง หนีสูญ-ฮ่า
ขอบพระคุณหลายเด้อ

 

เล่าเรื่องได้ดีมากขึ้น เล่ามาเรื่อยๆคุณชัยวัฒน์ ถ้าไม่ลำบากในการจิ้ม เรื่องแบบนี้คนชอบอ่านมากครับ ผมก็ชอบ ไม่เติมแต่งอันใดให้เสียอรรถรส ได้แต่ขอบคุณก็พอ

 

เข้าสู่โพสท์ดี สีสันกวี
วันเสาร์ตรงวันน้องชาติ
อ่านอำนวยพรแล้วชื่นใจ
ยิ่งชื่นหนักเมื่อรู้ว่าทุกทัก
ถูกผมเก็บกวาดสิ้นแล้ว-ฮ่า

 

เจ้าหมีน้อยเคี้ยวเอื้องใบไม้อย่างสุขสำราญ
น่าเป็นทักสุดท้ายและไม่ค้างคา ขอบคุณ
น้องมากิ กับทักดีๆน่ารักทุกวัน ไม่เบื่อหน่าย

รอช่วงยามบ่ายแก่มาลุยตะนาวฯกัน
พักนิ้ว พักศึกอักษรชั่วครู่ สวัสดีทุกท่าน

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆนักขุดกรุทุกๆ ท่านครับ

ข่าวดีที่ชาวเราได้รับครับ

ไม่ใช่ว่าจะได้อ่านต่อแล้วดีใจนะครับเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่เป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่าคุณน้า Wanwi สุขภาพดีขึ้นมากแล้วครับ ที่ผมคิดว่าเพื่อนๆ ดีใจ ก็น่าจะเป็นเรื่องนี้ละครับ

ขับรถมาเมื่อคืนนี้แม่บ้าน ผบ มารับ เลยมาถึงเร็วครับ มาถึงประมาณ ๒๓ น. เมื่อคืนนี้ วันนี้ไม่ได้ออกไปช่วยขายครับ อยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ที่บ้านแทน ช่วยพยุงเข้าห้องน้ำบ้าง อาบน้ำให้ท่านบ้าง ชวนกันทานข้าว เพราะเห็นผลว่า ถ้าเรานั่งทานข้าวด้วยท่านจะอยากทานและทานได้เยอะขึ้นครับ ตั้งแต่ท่านป่วย ท่านผอมลงมาก เลี่ยวแรงน้อยลง แต่ใจสุดๆ ครับ อึด อดทน ไม่เรียกใครจะพยายามทำด้วยตนเองก่อน ไม่ค่อยบ่นว่าใคร เจ็บหรือปวด จะเงียบ ครับ แต่แสดงออกที่สีหน้าว่าปวด คนเฝ้าใข้เลยมีสุขที่ได้ทำให้ท่านครับ นั่งฟัง MP3 เสียงหลวงพ่อต่างๆ ครับ แต่ถึงป่วยขนาดนี้ ทำวัตร เช้า กลางวัน และเย็น ตลอดครับ

ขอขอบคุณเพื่อนๆ อย่างคุณชัย, คุณมุ, คุณมากิ, คุณ ชาติ, chaivat chinkidjakar และเพื่อนท่านอื่นๆครับ ที่มีเรื่องราวต่างๆมาเล่าแลกเปลี่ยนกันครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน

 

เรื่องปลัดขลิกนี่ก็แปลก สมัยก่อนที่บ้านเคยมีปลัดขลิกเนื้อตะกัวหล่อขนาดเล็กมากขนาดปลายนิ้วก้อยแบบหล่อ มีรูไว้ร้อยสายเสร็จมีหล่ออักขระเลขยันต์เล็กๆ ในตัว ที่บ้านอยู่แถวสมุทรปราการ ถามคุณแม่ก็ไม่ทราบว่าเป็นของเกจิองค์ใด แต่ที่แน่ๆ สมัยเด็กๆ ไม่ชอบว่าปลัดขลิกมาไว้บนหิ้งพระทำไม เลยเอาไปโยนทิ้งน้ำ ต่อมาอึก 2-3 ปีไปค้นหิ้งพระเจอปลัดขลิกอันเดิมยังอยู่บนหิ้ง ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้เพราะโยนทิ้งไปแล้ว แต่ไม่ได้สนใจความขลังเพราะเด็กๆ ตอนนั้นสนใจพระกรรมฐานอย่างเดียว ไม่ชอบความขลังเสียนี่ เสียดายปลัดขลิกอันนั้นไม่รู้หายไปไหนเสียแล้ว จะว่าไปแล้วสมุทรปราการป่าจากนั้น ไม่ไกลกับสายแม่กลองเลย เดินทางทางน้ำเรือผ่านคลองต่างๆ หลวงปู่เผือก หลวงพ่อบ่ายวัดช่องลม ทางบ้านยังได้วัตถุมงคลจากสมภารหลังหลวงพ่อบ่าย แต่ไม่มีคนสนใจก็หายไปหมด แม้บ้านคุณลุงก็มีผ้ายันต์หลวงพ่อจงแบบโบราณแขวนอยู่หัวเตียงสันนิษฐานว่าสมัยนั้นการเดินทางทางเรือสะดวกลัดทางบกกันไปมา สมัยนั้นวัดใหญ่ๆ มีก็ไม่มากนักในแต่ละชุมชน พระท่านมีอะไรก็มาช่วยสวด ช่วยเสกช่วยสร้างวัดกันอย่างดี ไม่เหมือนสมัยนี้ นิมนต์กันมาก็คิดเงินทำบุญกันแพงๆ ค่ารถมาจากไกลๆก็แพง สมัยก่อนพระพอรู้ว่ามีงานบุญก็มาช่วยกันมาก ไม่คิดสตางค์ค่าทำบุญ มากัน 100 _200 รูปเรื่องจิ๊บจ้อย สมัยหลังพ่อท่านลี เวลาวัดอโศมีงานอะไร ครูบากับพระสายกรรมฐานก็มากันมากหลายร้อยเหลือเกิน มาจับสายสิญจน์ทำบุญหล่อพระ ฉลองเจดีนย์ ปี 20 ต้นๆ ยังมีให้เห็นครูบาท่านมากันเยอะ สมัยนึ้ไม่ได้ไปตั้งนานแล้ว เลยไม่รู้เป็นอย่างไร
แต่เห็นเวลาปลุกเสกพระปลุกเสกคุมสี่ทิศ พระมา 7-9 องค์ก็หรูแล้ว แถมไปโฆษณาเสียอย่างดี พิธีนี้มีพระปลุกเสกเก่งๆ ถึง 7-9 องค์ พิธีใหญ่มากๆ ข้าพเจ้าเป็นคนที่ทันเห็นพิธีพุทธาภิเษกที่พระมาช่วยงานเสกกันเป็นร้อยๆ องค์ปลุกเสกกัน 3 วัน 7 วัน 9 วัน เสกกันตลอดเป็นรอบๆ วันละเกือบ 24 ชั่วโมง ไปเห็นพระเข้าพิธีจิ๊บๆ เหล่านั้นให้ครูบาเสก บอกว่าท่านเสกให้ตั้ง1 ชั่วโมง แน่ะ ธรรมดาท่านจับอย่างเดียวก็ศักดิ์แล้ว อันนึ้ไม่ได้ปรามาสคุณพระรัตนตรัยนะ เพราะขึ้นอยู่กับครูบาท่านองค์ใด แต่ละองค์ก็ไม่เหมือนกัน แต่นึกถึงเจ้าพิธีท่านอย่ามักง่าย คนจะทำบุญเอาไปใช้ต้องทำให้ดีที่สุด ทำมาแล้วคนไปแขวนแล้วตายก็จะประมาทครูบาอาจารย์และคุณรัตนตรัยได้จะทำบาปไม่รู้ตัว สมัยกรอนพระแบบพิธีวัดสารนาถมีมากในพิธีเสกเคริือข่ายพระกรรมฐาน หรือวัดอื่นๆ คนสมัยก่อนทำอะไรไม่ฉาบฉวยนะ พระถ้าไม่เก่งจริงชาวบ้านเขาก็ไม่เคารพเพราะชาวบ้านรู้องค์นึ้เก่งจริงรึเปล่าเพราะบ้านพึ่งวัด วัดพึ่งบ้านโปรโมตกันไม่ได้

 

เรื่องเก่า เล่าอดีตหวนรำลึกถึงทีไร หากความจำแม่นยำ มักเป็นเรื่องเล่าที่น่าฟัง น่าอ่านทุกเรื่อง เฉพาะเกี่ยวกับเครื่องรางของขลัง ประสบการณ์ท่านชัยฯ ก็เป็นอีกหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่า สังคมไทยไม่ว่าจะอยู่แห่งหนตำบลใด ล้วนคุ้นเคยกับวัตถุมงคลเครื่องรางทุกชนิดในบ้าน

สำหรับประสบการณ์พิธีพุทธาภิเษกสมัยเก่าก่อนก็ไม่เลวครับ ผมก็เคยเจอ เข้าไปเรียนถามท่านว่า นิมนต์มากันยังไง?ท่านบอกว่าเปล่า ทราบก็มาช่วยกัน คนโบราณเป็นงี้แหละ ของโบราณจึงเชื่อถือได้แทบทุกเรื่อง เพราะแค่"ใจ"อย่างเดียวก็ศักดิ์สิทธิ์คุ้มกบาล เหนือเกล้า ไม่ต้องคลางแคลงเหมือนยุคเงินตรานำหน้า

ขอบคุณเรื่องเก่า เล่าดีท่านชัยฯ จบจากตรงนี้ ขอนำท่านเข้าตะลุยตะนาวศรียาวๆสักท่อนก่อนอาหารค่ำ โปรดรอจิ้มอันไวแต่ประณีตเช่นเคยครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...กายผมกระปรี้กระเปร่า วิญญาณนักสู้คืนร่างทุกอณู พร้อมรับศึกหนักยกต่อไป!!!
___________________________________________

คุณชาติกับคุณนงก็ตื่นแล้ว ทั้งคู่ล้างหน้าตาสดชื่น ออกมาสมทบ...

"หอมจัง ร่วมวงด้วย"... หนุ่มกรุงน้ำเสียงกระฉับกระเฉงแข็งแรง ยานอนหลับช่วยให้นิทราม้วนเดียว พักยาวมากกว่าทุกคนในคณะ ท่าทางจอมทรหดชาวกรุง มีพละกำลังดีกว่าเมื่อวาน เห็นชัด

พวกเรากวาดอาหารกระป๋องไม่เหลือเศษซาก ทำธุระส่วนตัว เก็บข้าวของดูแลที่พักชั่วคราวไม่ปล่อยเศษขยะเชื้อไฟไว้ข้างหลัง เศษกระป๋องฝังดินตื้นๆ

พื้นถ้ำหินปนดินแข็งกระด้างใต้ฝ่าเท้า โคลงเคลงเล็กน้อย ตามด้วยเสียงครืนครางเบาๆ ทุกคนชะงักมองหน้าเลิ่กลั่ก...

"แผ่นดินไหว?"...คุณชาติเสียงอ่อย ไม่เจาะจงถามใคร

"ไม่น่าใช่"...ลุงพรานตอบไวกว่าผมเป็นหนแรก

"ใช่ไม่ใช่ ก็รีบไปกัน อยู่ในถ้ำอันตราย"...ผมเร่ง ขณะที่เสียงครืน ครืน กลายเป็นตึง ตึง โครมคราม ชัดเจนขึ้น ถ้ำหลายส่วนสะเทือนเบาๆ

ไม่มีการอ้อยอิ่งร่ำไร เราโบกมืออำลาที่พักโกโรโกโสไร้ใยดี ไอ้ราชาแมงป่อง เอ็งอยากถล่มถ้ำก็ตามสบาย...ผมคิดเหี้ยมๆลึกๆ

เราไต่ออกนอกถ้ำ รับอากาศสดชื่นรุ่งอรุณแห่งขุนเขา ออกเดินทางจากปากถ้ำไม่เหลียวหลัง

ตะวันสีเหลืองทองเบื้องบนราวใกล้มือคว้า แทงทะลุม่านหมอก ส่องฉัพพรรณรังสีเจิดจ้าเรืองรองเหนือยอดตะนาวศรี เงาตะคุ่มทั้งปวงแห่งแมกไม้ ขุนเขาเปิดม่าน เผยฉากให้เห็นความงามอันยิ่งใหญ่ตระการตา

จากยอดเขาที่พวกเรายืนรวมตัวดังมดน้อย ปลายอ้อ ปลายแขม แลไปเบื้องหน้าบูรพาทิศกว้างไกลไร้จุดจบ หาได้เห็นเบื้องล่างเขียวชะอุ่มด้วยหมู่มวลพรรณไม้นานาไม่

มันเป็นทะเลหรือต้องกล่าวว่า มหาสมุทรสุดขอบฟ้าแห่งหมอกที่ปกคลุมห่อหุ้มผืนป่าเบื้องล่าง

ทะเลหมอกมโหฬารพันลึก ห่มคลุมป่า โอบอุ้มฟ้า ดลบันดาลทุกฉากเป็นม่านสีขาวเงินยวง บางส่วนก็สลับแซมสีเทา แต่มันไม่ขาวติดเป็นปื้น หรือแลพรืดอย่างไร้เชิงชั้นศิลปะ

หมอกห่มฟ้าคลุมป่าทุกส่วน ม้วนไล่เป็นระลอกคลื่นใหญ่-เล็กตื่นตาตื่นใจ บ้างก็เป็นริ้วปลิวสยายดั่งม่านสายสวย หรือนางพญาผมขาวปล่อยมุ่นมวยผมสีเงินยวงออกโอบอุ้มห่มป่าหายวับไปใต้เส้นผมงามทั้งผืนดังเล่นกล

ความงามบรรเจิดแห่งทะเลหมอก ขุนเขาตะนาวศรี พระแม่แห่งสิงขร ภูผาเขียวยิ่งใหญ่หาใดเทียม เป็นดั่งบรรยายนั้น...!

อีกหนึ่งอัศจรรย์วิจิตรบรรจงตรึงตรา ผนึกแนบแน่นตรึงใจไม่มีวันลืมเลือนอีกฉาก!!!

"โอ้ย สวย สวย สวยเหลือเกิน"

ทุกเสียงอุทานของพวกเรา รวมความแล้วไม่หลุดจากท่วงทำนองนี้

ลุงพรานปล่อยพวกเราดื่มด่ำความงามที่อาจเห็นเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตจนอิ่มเอมเปรมใจ แล้วกระแอมเสียงดัง คอนอีแก่พระเจ้าเหาขึ้นบ่า ออกเดินสวบๆนำหน้า

บักสมเจ้าพรานน้อยได้แบกไอ้ปืนโตอีกหน เมื่อเช้ามันแกะผ้าพันมือออก รอยบวมแดงพิษป่องช้างยุบสลาย หายเด็ดขาด ไม่เหลือความติดขัดเจ็บปวด ทุกนิ้วกระดิกคล่อง พร้อมเล็ง พร้อมยิง!

คุณชาติเดินตามคุณนงกระฉับกระเฉง ผมคอนไอ้ห้านัดปิดท้ายขบวน เราเดินตัดเฉียงเอียงขวา ไม่เข้าหาไม้ใหญ่ที่คุณนงกับผมเผด็จศึกเห่าขนาดเขื่องกลางดึก

ไม่มีคนรู้เห็นซากอสรพิษร้ายหรือเป็นพยานเหตุการณ์เหลือเชื่อเมื่อค่ำคืนพิศวงที่ผ่าน การถูกสิงครั้งที่ 3 ของสาวสวยที่เทพ-เทวี-ปีศาจเสน่หา

ผมเห็นว่า เรื่องผ่านมา ควรปล่อยผ่านไป ไม่สมควรเล่าให้ใครฟังก็เฉยเสีย ยิ่งตัวคุณนง ก็ไม่สมควรให้เธอรู้

การสู้โรมรันพันตูเพื่อชีวิตรอดในป่าโหดต้องรักษากำลังไว้ทุกด้าน อย่าปล่อยบางเรื่องทำจิตตก ห่วงหน้า ฉุดหลัง บั่นทอนพลัง!