เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ไม่เป็นไรครับ เลยแล้วเลยไปครับคุณน้า อย่าได้แคร์ครับ ๕๕๕๕๕๕ คำนี้คุ้นๆเลย ถ้าผู้ชายใช้

อีกวันสองวันก็ถึงแล้วครับ 500 หน้า ลุยๆๆๆๆ ครับ ผ่านแบบสบายๆ เสร็จงานแล้วเดินทางกลับหรือไปที่ใดปลอดภัยนะครับ ผมเดินทางไปปากช่องละครับ จะไปอ่านต่อที่โน่นครับ

 

ภาพชุดสุดน่าทึ่ง ต้นไม้กินคน
น้องต้อดฯสรรหาประกอบเรื่อง
สวยงาม ต้องร่ายมนตราให้ว่า...

ไม้กินคน...........คนกินไม้
ป่าวอดวาย.........ใครปล้นป่า
ไม้หนึ่งต้น...........คนกลัวบ้า
เลื่อยหนึ่งยนต์.....ปล้นป่าเหี้ยน!

ขอบคุณฝีมือน้องต้อดฯ

 

ส่งได้แล้ว 9 ท่านเหลืออีก6
ยกยอดไปจัดกันสัปดาห์หน้า
บุญผ้ายันต์ก็จบ จะจัดบุญใดอีก
พักเหนื่อย พักหายใจก่อนครับ

 

ขออนุญาติโชว์ผ้ายันต์ครับ ได้รับมาห่อกระดาษขาดนิดหน่อย ผ้ายันต์ไม่ได้รับความเสียหายอะไร สวยเข้มขลังเหมือนเดิมครับ

 

ไหมล่ะ...เกร็ดเรื่องบวชน่าอ่านจากน้องสุทิน
เล่าแล้วอ่านเพลิน ให้เห็นการปฏิบัติจริงจัง
เป็นคนที่บวชแล้วไม่เปลืองข้าวสุกชาวบ้าน
ญาติโยม รับบุญอุทิศคืนเต็มถัง เต็มกาละมัง

อีกหลายตอนที่ช่วยสนทนาธรรม เอ้ย เสวนาแฟนๆ
ก็ถือว่า ทำได้ดี มีลีลาไม่บันเบาไม่เลวทีเดียว
ต้องขอขอบคุณการกดไลค์ให้กับทุกโพสท์
คนนิ้วว่างๆก็กรุณาจิ้มคืนน้องเขามั่งครับ
คุณกดที ผมกดที มันอย่าบอกใคร-ฮ่า

 

แฮปปี้ ฮอลิเดย์เช่นกันน้องปรายฯ

 

งดงามมากมายน้องเมษฯ
เห็นแล้วเข้มขลังรู้สึกได้

 

ยินดีไม่มีปัญหา

 

โมทนาน้องตั้มฯ ไม่รู้เด็กส่งทันหรือเปล่า
ถ้าไม่ ก็เป็นวันอังคาร อย่าลืมชื่อ-ที่อยู่

 

ขอบคุณน้องทรเทพ
เที่ยวหน้าขอให้มีโชค

 

โพสท์จากน้องสุทิน ลุ้นให้ครบ500หน้า
อีกวันสองวันก็คงไปถึงเลขนั้นโดยออโต้
หยุดหลายวันต้องไปช่วยผบ.ที่ปากช่องสิท่า
ขอให้ขายของดี นับตังค์นิ้วหงิก-ฮ่า

จบโพสท์นี้ ไปลุย"ตะนาวฯ"สักท่อนครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...นายจ้างหนุ่มทำให้ผู้ฟังที่กำลังหูห้อยหงุดหงิด หยุดจิบน้ำกลั้วคอซะงั้น!
_____________________________________________

"ต่อนะ..." คุณชาติว่าส่งกระติกน้ำคืนบักสม..."หนังสือพิมพ์อเมริกัน ขุดเรื่องนี้ขึ้นมาเขียนใหม่ ระยะเวลาห่างกันสี่สิบกว่าปี คนรุ่นเก่าจากและจางความรู้สึกตื่นเต้นไป แต่คนรุ่นใหม่ฮือฮากว่าเก่า...ระดับผู้ว่ามลรัฐซะด้วย ตาผู้ว่าฯลงทุนบินไปเสาะหาด้วยตัวเอง คงกะจะหาทางเอาพันธุ์มาปลูกให้แพร่หลายมั้ง"...

คุณชาติสาธยายเมามัน น้ำลายแตกฟอง พวกเราก็ฟังสนุก ไม่สนใจกับป่าครึ้มฟ้า ครึ้มฝนรอบตัว อากาศหนักอึ้ง หนีฝนไม่พ้นแน่

"อีตาผู้ว่าชื่อไรผมลืมแล้ว ไม่พบต้นไม้ประหลาดนี้ คนรุ่นเก่าบนเกาะก็ตายหมด เหลือผู้เฒ่า ผู้แก่ที่ยืนยันว่า มันเคยมีอยู่จริง ไม่ใช่เรื่องโกหกพกลม รูปร่างก็เป็นอย่างที่เราเจอ มีภาพสเก็ตซ์เอาไว้ชัดเจน"

"เสียดายจัง พี่เทพไม่ได้มาเห็น ขานั้นชอบอะไรที่ประหลาดๆ หลุดโลกอย่างงี้แหละ"...ประโยคหลังหนุ่มกรุงไม่ได้เล่า แต่พูดเหมือนรำพึงกับตัวเอง...

"นายว่า ตาคานหามอะไรนั่น เขียนเรื่องจริงเปล่า?"...บักสมถามทื่อๆ ประสาซื่อขึ้นบ้าง

คุณชาติหัวเราะหึ หึ อารมณ์ดี กับบักสมรู้สึกนายจ้างหนุ่มจะเอ็นดูเป็นพิเศษ โอกาสไอ้น้องรักจะได้สืบทอดมรดกไอ้ปืนโต มีความเป็นไปได้สูง

"นั่นปะไรสม เรื่องจริงอยู่ข้างหลังเราไง" เขาชี้...บักสมเอามือเขกกะโหลกตัวเองเบาๆ

"ฮ่วย...ผมนี่เซ่อจัง มันเกือบกินผมเป็นอาหารว่างแล้ว ยังสงสัย"!

ตลกไม่ตั้งใจแสดงโดยบักสม เรียกเสียงหัวเราะในทีมพอท้วมๆ บรรยากาศกลับสบายๆ ราวกับว่าที่ตกใจแทบตายเมื่อสักครู่ เป็นฉากผจญภัยตลกขบขัน เข้าขั้นโปกฮา

รึพวกเรา อัดปะทะกับเรื่องร้ายมากเสียจน..."ต้นไม้กินคน"แค่ทำให้ขำ?!

ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ว่า ถ้าคิดถึง มังกรถ้ำ,งูเหลือมพม่ายักษ์,ผีเก็งกอย,งูหงอนน้องพญานาค,ปลายักษ์,นกยักษ์,คชสารหุ่นน้องภูผาเคลื่อนที่...เสือสมิงฯ...

"ต้นไม้กินคน" อยู่ในห่วงโซ่นักล่าขั้นสุดท้าย คือลำดับบ๊วย โหลยโท่ย!!!

เจ้าต้นไม้หนวดปลาหมึก แค่ของแปลกประหลาดชิ้นหนึ่งที่ป่าดิบหลงโลก มอบให้เป็นความทรงจำล้ำค่าสำหรับเรา...แค่นั้น!

เราจบฉากผจญภัยตรงนี้ ยอมเดินทับรอยตีนกลับทางเก่า ผละต้นไม้กินเนื้อเพราะในดงมืดครึ้ม ไม่รู้มันมีหลายต้นเป็นดง หรือต้นเดียว ไม่อยากผลาญเหงื่อกับมัน สู้เสียเวลาอ้อมนิด ลุงพรานตั้งพิกัดเข็มทิศใหม่ ผมเอานาฬิกาข้อมือให้ดู ช่วยพรานเฒ่าตัดสินใจ

"ล่องทางเดิม นายทหาร ไปวกปลายทาง"

ทางเดิมคือ ทุ่งหญ้าน้อยที่ผมกับลุง"แย่งเนื้อจากปากเสือ" มาให้พวกเราอิ่มหนำ

ขบวนจัดรูปเดิม ทิศทางไม่ยุ่งยาก เข็มทิศนาฬิกาช่วยเสริมทักษะเยี่ยมของลุง ให้ยอดและแม่นยำยิ่งขึ้น ครู่เดียวก็เห็นทุ่งหญ้าน้อยเบื้องหน้า อากาศปิด แต่ทุ่งเปิดก็ยังงามโสภา

"ต๊าย สวยจัง"...คุณนงอุทานกับภาพสวรรค์น้อยๆตรงหน้า แต่คุณชาติแย้งว่า ตอนออกตามหาคุณนง เจอทุ่งงามกว่านี้หลายเท่า ไม่เชื่อถามบักสม เห็นเสือเขมือบกวางสดๆคาตาด้วย

แม่เสือสาวร้อง อูว์หู เสียดายจัง ถ้าได้ดูด้วย เป็นกำไรชีวิต กำไรสายตาและความทรงจำ

ผมฟังคู่หมั้นคุยกัน จับใจความได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ความรู้สึกเหมือนเห็นหนุ่ม-สาว คู่รักเริ่มกระหนุงกระหนิง สนทนาคืนดีกัน ส่งความรู้สึกผิดมากมายแสนหนักอก เริ่มคลี่คลาย

ภูเขาลูกบรมโตที่ทับอก เริ่มขยับเขยื้อนได้เล็กน้อย รีบเตือนตน เตือนใจอย่างมั่นเหมาะ แข็งแรง

"บรรยากาศดีแล้ว มึงอย่าทำพัง"!!!

 

คำกล่าวที่ว่า "พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง" เป็นคำกล่าวขององค์หลวงตามหาบัวครับ
โดย หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน ได้กล่าวยกย่องชมเชยในคุณธรรมของหลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท ว่า “พระอาจารย์เจี๊ยะ เป็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง เป็นเพชรน้ำหนึ่ง (ในความหมายขององค์หลวงตาหมายถึงพระอรหันต์) ที่หาได้โดยยากยิ่ง” จึงเป็นฉายาที่ผู้คนกล่าวถึงท่านแบบนี้ต่อๆมาครับ

ในวงศ์พระกรรมฐานสายท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต หลวงปู่เจี๊ยะจะเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี เป็นที่ยอมรับเรื่องธรรมภายใน กิริยาภายนอกที่สบาย ๆ ของท่านนั้นทำให้เป็นเหมือนม่านบังปัญญา บังตาเนื้อของชาวโลกที่นิยมชื่นชมด้านวัตถุชอบมองแต่สิ่งสวยงามภายนอก แต่ไม่เคยหันกลับมาย้อนดูภายในใจตน จึงมองท่านไม่ออก บอกไม่ถูก ผู้ไม่เท่าถึงในสิ่งที่มี ที่เป็น ที่ปรากฏภายในจิต เพราะธรรมชาติของจิตที่บริสุทธิ์ไม่มีอาการลวงเหมือนอาการทางกายวาจา

ท่านเป็นประเภทตรงไปตรงมา การพูดการจาจึงเป็นดั่งโบราณท่านว่า “น้ำร้อนปลาเป็น น้ำเย็นปลาตาย” คือคำสอนของท่านเผ็ดร้อน เป็นความจริงมันอาจจะไม่ถูกใจเรา ท่านไม่พูดเอาใจเรา แต่คำสอนนั้นเมื่อนำมาประพฤติปฏิบัติ ก็เกิดผลดีกับชีวิตจิตใจเราได้จริงๆ คำสอนประเภทนี้อาจไม่ถูกใจคนบางคนที่นิยมการยกยอปอปั้น แต่เป็นคำสอนประเภททะลุทะลวงเพื่อเข้าสู่ความจริง

น้ำร้อน คือคำพูดที่เผ็ดร้อนจริงๆ จังๆ ปลาเป็น คือทำให้คนธรรมดากลายเป็นคนดีขึ้นมาได้ การพูดการสอนแบบนี้เรียกว่า “น้ำร้อนปลาเป็น”

นัยทางตรงกันข้าม คำสอนประเภท น้ำเย็นปลาตาย พูดจาไพเราะเพราะพริ้งคุณโยมอย่างนั้นอย่างนี้ ยกยอเอาเสียจนคนมาปฏิบัติธรรมไม่รู้ความผิดของตนพูดจาเอาอกเอาใจ โดยไม่มุ่งสอนตามความเป็นจริง ทำให้คนที่เข้ามาแสวงหาความดีกลับกลายเป็นคนเสียคนไปโดยไม่รู้ตัว ถ้าเป็นธรรมะ ก็คือธรรมะเอาอกเอาใจ เอาอกเอาใจเขาเพื่อทำให้เขาศรัทธาในตัวเอง เขาพอใจเขาก็ศรัทธา เขาไม่พอใจเขาก็ไม่ศรัทธา การพูดการสอนแบบนี้ มุ่งเน้นให้คนมาชอบศรัทธาในตนมากกว่าสอนเขาให้เข้าใจในพระสัทธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

น้ำเย็น ก็คือคำพูดที่ฟังแล้วชุ่มฉ่ำเย็นใจสำหรับมนุษย์ที่ชอบความนิ่มนวลอ่อนหวาน แต่แฝงไปด้วยพิษร้าย เพราะไม่ใช่คำจริงเพื่อถึงความจริง คำพูดฟังดูดีแต่ทำตามแล้วกลับมีผลเสียตามมาทีหลัง

ปลาตาย คือเป็นคนตายทั้งๆ ที่ยังมีชีวิตอยู่ เรียกว่า ตายทั้งเป็น ผู้สอนก็ตายจากคุณงามความดี ผู้ฟังก็ตายจากการได้รับสัจจะความจริงแห่งพระสัทธรรมการพูดการสอนแบบนี้เรียกว่า “น้ำเย็นปลาตาย”

ท่านจึงเป็นแบบอย่างทางสงบแก่โลกที่ระงมปนเปื้อนไปด้วยกองทุกข์นานัปการ ท่านสอนให้พวกเรามองอะไร ไม่ควรมองแต่ด้านเดียว การมองอะไร ไม่เพียงใช้สายตาเป็นเครื่องตัดสินเท่านั้น แต่ต้องใช้แววตาคือ ปัญญา เพราะผู้ปฏิบัติธรรมไม่ควรมองข้ามปมคำสอน เพียงเพราะสายตาเท่านั้น ควรพิจารณาให้ถ้วนถี่ เปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ที่สอ่งแสงสว่างแก่โลก ย่อมไม่ละเลยทั้งกอไผ่และภูผา

หลวงปู่เจี๊ยะท่านจึงเป็นผู้มีจิตอิสระมานานไม่เกี่ยวเกาะยึดติดพัวพันในบุคคล กาล สถานที่ การปฏิบัติของท่านมุ่งเน้นที่ผลการปฏิบัติมากกว่ารูปแบบแห่งการปฏิบัติ เพราะนี่เป็นนิสัยสะท้านโลกาและปฏิปทาที่เป็นปัจจัตตัง ยากที่ใครๆ จะเลียนแบบได้

สนใจอ่านประวัติท่านเต็มๆได้ที่นี่ครับ
http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-jea/lp-jea-hist-00.htm

 

สาธุ ในธรรม คำอธิบายถึงหลวงปู่เจี๊ยะของคุณเปลือกไม้ ได้ทราบและเพิ่มเติมศรัทธามากยิ่งขึ้น
อ่านและยิ้ม ซึ้งใจในบุญที่เกิดของพี่ wanwi และ นักขุดทุกท่าน ที่ให้ทั้งเรื่องราวต่างๆและร่วมกันบำรุงเว็บธรรมะที่ดี แห่งนี้
อนุโมทนาบุญ และ ขอยืมเสื่อของท่านใดที่ลืมไว้ นั่งรอต่อ นะครับ

 

สวัสดีวันเสาร์พักผ่อนกายใจท่าน อ วันวิและWFCทุกๆท่านค่ะ ขอให้คุณสุทินและทุกท่านที่เดินทางไปกลับปลอดภัยค่ะ
*ท่านศุวิลน่าจะเริ่มกิจการเรื่องต้นไม้ก่อนนะคะ สนับสนุนเต็มที่เลย
*ท่านเปลือกไม้ หลวงปู่เจี้ยะเป็นองค์เดียวกับองค์ที่ท่านไปในเมืองแล้วมีอุบาสกคนหนึ่งบอกว่าไม่ต้องเอาพัดยศไปก็ได้ พอถึงเวลาจริงต้องมีพัดยศ ท่านเลยบอกให้ทุกองค์หยุดก่อนท่านจะกลับไปเอาพัดยศ ใช่ไหมคะ
*สาธุท่านเปลือกไม้ ได้คําตอบแล้วค่ะ พัดยศหน้า๑๔ลิ้งค์ที่ท่านให้มาค่ะ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

กราบสวัสดีเช้าวันเสาร์ค่ะคุณอา wanwi และ FC ทุกท่าน วันนี้วันหยุดของหลายๆท่าน ก็ขอให้มีความสุขถ้วนทั่วกันค่ะ