เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เนินลื่นชุ่มชื้นน้ำ ทำตัวผมไถลวืดวาด มือได้แต่กำปืนอย่าหลุด ส่วนมีดพร้าไม่ได้หยิบตามมาเพราะวางหลังตัดไม้...ผมเหลือความคิดในหัว จัดท่ายิงให้ทันท่วง ก่อนจะสายเกินแก้...!

แต่แรงดึงดูดโลกก็ทำร่างผมร่วงลงไปตามเนิน โชคดีต้นไม้น้อยใหญ่ไม่ขัดขวาง หาไม่อาจหัวกะโหลกฟาด สลบแดดิ้นหรือกะโหลกร้าวตาย ร่างหลุดรอดไปทีละเปลาะได้ไง ไม่รู้เหมือนกัน?

วินาทีมรณะยาวนานปานโกฏปี ผมนึกถึงความตาย...ภาวนาให้มันรวดเร็วเฉียบพลัน อย่าพิการ หรือทารุณ

เงามรณะวิ่งผ่านนัยน์ตา พุ่มไม้ ต้นไม้ กิ่งก้านใบ ฉายแว่บแว่บไปตามทาง ถ้าไอ้ลายเผ่นตามลงมาขย้ำ ผมไม่มีทางรอด

ขอให้มันขย้ำหัวกะโหลก แตกตายในทีเดียว!

ความคิดเหลือเชื่อที่ผุดเป็นจังหวะจิตเกิด-ดับ,เกิด-ดับ สติจับได้ชัดเจนในวินาทีเป็น-ตาย ทำกายเบา จิตปลอดโปร่ง ขายาวโย่งยันรากไม้ได้พอดี

ผมพลิกตัวกลางเนินสำเร็จ ควบคุมกายเป็นท่านอนคว่ำ ชูปืนขึ้นเนิน พร้อมยิงสวน!

ไม่มีวี่แววเจ้าเสือสมิงร้าย กระโจนตามสักแกรก มีแต่ลุงพรานกลิ้งหลุนเป็นลูกขนุนตามลงมา กางเกงยังลุ่ยที่ตูด ปืนพระเจ้าเหาไม่อยู่ที่มือด้วยซ้ำ

ลุงปลดกางเกงยิงกระต่ายในวินาทีผมร้องว่า"เสือ"...ปืนวางพื้นฉวยไม่ทัน ทำได้อย่างเดียว พุ่งลงเนินหนีก่อน ใส่กางเกงทีหลัง

ผมพลิกม้วนตัวอีกสองสามตลบเข้าหลังต้นไม้...ดึงร่างเล็กลุงเฒ่าที่หล่นจะเฉียดตัวไปอยู่แล้ว ให้เข้ามาหมอบเคียง

"มันนอนซุ่มหมอบในพุ่มไม้ ไอ้สางแน่"...ผมยืนยัน

ลุงพยักหน้า บอก เงียบ เงียบ รอมันตรงนี้แหละ...ตะแกพยายามยัดจัดกางเกงเรียบร้อย เราหมอบเงียบไม่กระดิกแอะ ได้ยินแต่เสียงลมหายใจตัวเองฟืดฟาด เหมือนสัตว์บาดเจ็บ

ความเงียบ และการรอแสนทารุณอัดอั้นตันใจ ผมหวนคิดถึงมหิงสาเจ้ากาสรเขางามที่สุด ที่ผมปลดปล่อยความทรมานให้จากเขี้ยวเล็บเสือ และลูกปืน...

คิดแง่ดี ไอ้สางก็อาจตาย หรือใกล้ตายแล้วก็ได้!

ผมกระซิบบอกความคิดนี้กับลุงพราน แกยิ้มแห้งหน้าซีดเซียว แววตาหมดความมั่นใจ...

"ใครจะออกไปดู ลุงไม่มีปืน"...แกว่าแล้วหัวเราะฝืดๆ ถึงไงเราก็รออยู่อย่างนี้ ไม่ได้ทั้งวัน

"ลุงอยู่นี่ ผมจัดการเอง"...พับผ่าเถอะ ไม่ได้อยากสวมบทพระเอกสักกะนิด!?

หากสถานะการณ์ประชิดติดพัน พาตกกะได พลอยกระโจนอีกหน...

ผมยืดตัว ตะกายขึ้นยืน ชั่งใจ สูดลมหายใจหนักๆเต็มปอดเฮือกใหญ่ คิดถึงพ่อแก้ว แม่แก้ว บารมีองค์ปู่ในกระเป๋าเสื้อ

คู้ตัว พุ่งเข้าหลังต้นไม้ด้านข้างถัดไป...รออึดใจ ขยับไปหาอีกต้นเบื้องหน้า เอาต้นไม้ทุกต้น ที่อยู่ในระยะ...เป็นโล่ห์กำบัง!

 

โอนปัจจัยร่วมบุญ 4,000บาทถ้วน
ธ.ไทยพาณิชย์ นายวีระชัย แก่นภักดี
เลขบช. 365-232389-4 สาขาศูนย์เอ็นเนอร์ยี่ ฯ
ไม่ได้โอนผ่าน"กรุงไทย"เพราะแบ็งก์ปิดทำการ

ปิดจ็อบ ตะกรุด+เหรียญ#หลวงปู่คำจันทร์ ปัญญาโภ
เหลือส่งอีก4ท่านพรุ่งนี้ เพราะปณ.ยังปิดทำการวันนี้
อนุโมทนา สาธุ บุญร่วมกันให้โชคดีปีใหม่ไทยครับ

วันนี้เว็ปส่งข้อความยากมาก
ท่อน2ใช้เวลาชม.กว่าในการส่ง
คงต้องทักทายกันเพียงนี้ก่อน

 

สวัสดีคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน. วันนี้ได้ไปทำบุญถวายทรายมา ขอแบ่งบุญให้ทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรงตลอดปีน่ะครับ

 

เห็นกาแฟเวียตนามข้นคลั่กน้ำลายสอ
ไม่ดื่มตอนเช้า เอามาซดตอนเย็นละกัน
ขอบคุณน้องมากิที่ชี้ชวนให้รู้จักของดี
(ยังไม่ได้จิบสักหยด รู้แล้วว่าดี?-ฮ่า)

 

โมทนาบุญที่ทำกับเว็ปร่วมกันน้องสอยดาว
ของแพ็คแล้ว เด็กคงส่งให้พรุ่งนี้ช่วงเช้า
ได้ทำบุญร่วมกันบ่อย ไม่ช้าก็มีโชคพร้อมกัน-ฮ่า

 

ตารางบุญจากน้องต้อดฯ ยกไปหน้าบริจาคได้เลย
พรรคพวก"นักขุดฯ"จะได้ตามไปอนุโมทนาอีกยก
เป็นประจักษ์ว่า กระทู้นี้ ทำเพื่อเว็ป ให้เว็ปอย่างเดียว
ไม่มีเอี่ยวนอก-เอี่ยวใน ให้รำคาญหัวใจใดๆทั้งสิ้น
เดือนเมษายน ยอดค่าโฮสท์ทะลุเป้าอีกแล้ว
ขอบพระคุณทุกท่าน ทั้งผู้อ่าน-ผู้ร่วมบุญครับ

 

โมทนาบุญขนทรายเข้าวัด ก่อเจดีย์ทราย
ใช้หนี้สงฆ์แบบละเอียดยิบ เป็นบุญที่ทำให้เรา
ไม่พลาดโชคเล็ก-ใหญ่,หนัก-เบากวาดเรียบ
ขอบคุณน้องปรายฯ ความดีบางทีดั่งเม็ดทราย
ทำเม็ดเดียวหรือหยิบมือ ดูไร้ค่า ต่อเมื่อ
สะสมเป็นภูเขากองโต ก็สร้างตึกระฟ้าได้!

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
เป็นหรือตาย
ทางเลือกในป่า
ยุติธรรมยังมีครับ
ประชาธิปไตยพื้นๆ

 

เรื่องกำลังเข้มข้นเลยนะครับ ถ้าเป็นผมเจอเสือจังๆใกล้ชิดขนาดนั้นคงเข่าอ่อนใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม ......ราด.....ราดเป็นแน่แท้ รอลุ้นลุงเอ็กพรุ่งนี้จะจัดการเจ้าสมิงด้วยลูกซองกี่นัดน้อ ผมเดาว่า 3นัดครับ

 

สวัสดีวันอังคารจิตเบิกบานสดใสท่านอ วันวิและWFCทุกๆท่านค่ะ
(ใครย้ายบ้านบอกด้วยค่ะ)

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

สวัสดี ครับ
เริ่มทำงานแล้ว

ให้มีคามสุขกับงานกัน ครับ

 

อรุณสวัสดิ์และสวัสดีปีใหม่ไทยครับ สำหรับครอบครัวนักขุดกรุฯทุกๆท่าน
สงกรานต์ที่ผ่านมาผมได้กลับไปเยี่ยมคุณแม่ที่ยังเหลืออยู่คนเดียวส่วนคุณพ่อเสียไปหลายปีแล้วครับ ไปรดน้ำดำหัวเพื่อขอพรและพาลูกหลานไปหาท่าน เพราะท่านย่างเข้าสู่วัยชรามากแล้ว ก็บังเอิญไปพบเรื่องเล่าจากน้องชาย ผมเห็นว่าเป็นเรื่องดี ก็เลยจะขออนุญาตท่านผู้หลักผู้ใหญ่ประจำห้องนี้ขออนุญาตshareประสบการณ์เรื่องเล่านี้นะครับ
บ้านผมอยู่ที่อำเภอขลุง จังหวัดจันทบุรี ที่บ้านผมประกอบอาชีพการเกษตร ทำสวนผลไม้ ปลูกเงาะโรงเรียน ทุเรียนหมอนทอง กระดุม สละ ลองกอง มังคุด มีมายเยอะแต่มีหลากหลายมาก
ปัญหาที่ชาวสวนที่บ้านผมหวัดกลัวสุดๆ ที่นอกเหนือจากผลผลิตล้นตลาดและราคา ก็คือเรื่องของภัยธรรมชาติ ภัยธรรมชาติที่กล่าวถึงในที่นี้ก็คือ...ลมพายุ
เพราะลมพายุ จะมาตอนที่ผลผลิตกำลังจะเก็บเกี่ยวในทุกๆปี และลมพายุที่พัดผ่านมาครั้งใด ก้จะนำความหายนะ มาสู่ชาวสวนบ้านผม พร้อมกับคราบน้ำตา ชาวสวนแทบจะหมดกำลังใจ เพราะผลไม้เช่นทุเรียนที่กำลังจะเปลี่ยนสภาพเป็นเม็ดเงินก้อนโต ต้องหายวับไปกับตา เพียงแค่ชั่วข้ามคืนหรือแค่ไม่กี่นาที เพราะมันจะทำให้ต้นทุเรียน ลูกทุเรียน ดค่นล้ม หล่นล่วงเป็นทิวแถว ส่วนผมก้เช่นกัน แม่ผมเศร้าทุกครั้งที่เล่าเรื่องนี้
แต่แล้ว ก็เหมือนว่า เทวดามาโปรด ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส บังเอิ๊ญ บังเอิญ น้องชายไปเล่าเรื่องนี้เพื่อปรับทุกข์ให้กับผู้ที่นับถือกันฟัง เขาก็บอกกับน้องชายผมว่า " ทำไมมึงเพิ่งมาบอก..กู " (ขออภัยนะครับที่ใช้คำไม่สุภาพ) ว่าแล้วเขาก็บอกว่า กูจะให้ของดีมึงไปใช้ ว่าแล้วก็เดินไปหยิบของมาให้น้องชายผม สิ่งที่ยื่นให้น้องชายผม...เป็นผ้ายันต์...ผืนนึง..สีแดงๆ แล้วแกก้บอกกับน้องชายผมว่า....ถ้าเห็นว่าลมกำลังจะมา..ให้เอาผ้ายันต์นี้..พนมใส่มือ...บอกกล่าวเจ้าของผ้ายันต์ แล้วเอาผ้ายันต์ โบกตรงที่มีลมมา......." มึงม่ายต้องเชื่อกู มึงเอาไปลอง"
ส่วนน้องชายผมกลับมาบ้านมาเล่าให้พี่ชายผมฟัง พี่ชายผมไม่เชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ก็เกิดการปะทะคารามกันขึ้น แม่ผมเลยมาห้ามทัพ และท่านก็บอกว่า " ในเมื่อไม่มีทางไหนแล้ว ก็น่าจะลองดู ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนนี่" น้องชายผมว่า " ลมมาแร้วใครจะไปยืนกลางฝนและกล้าสู่กับสายฟ้าล่ะ" ลืมบอกไปเวลาพายุมันมา มันจะเอาทั้งลมฝนและก็สายฟ้าพาดมาพร้อมกันหมด พี่ชายผมก้อออกความคิดว่า" เราก็ทำเป็นเสาเอาธงผูกเชือกติดไว้ปลายเสา..สิ..ไอ้โง่..เอ้ย" ได้ข้อสรุป น้องชายผมก็ไปหาลำไม้ไฝ่มาต้นนึง เอาก้านออกเหลือแต่เสาเพียวๆ แล้วนำธงผูกเชือไปติดไว้ที่ปลายเสา แล้วนำไปปักยึดกับต้นทุเรียน โดยให้ธงโผล่พ้นยอดทุเรียน เพื่อให้ธงสบัดพัดปลิว ยามเมื่อพายุมา.......
ยังไม่จบนะครับ เดี๋ยวจะมาเล่าต่อและจะแนะนำว่า ผ้ายันต์ผืนนี้ก่อเกิดอภินิหารอย่างไรบ้าง าะอยากเล่ามาก ที่อยากเล่าเพราะมีคนม่ายเชื่อ แล้วเมื่อเข้าตาจนก็นำออกมาใช้ มันใช้อย่างได้ผล จากหลายๆเหตุการณ์ครับ....ขอบคุณครับ จากนพครับผม(เด็กขลุง)

 

สวัสดีครับอาจารย์วันวิ และอาจารย์สุธรรม ทั้่งพี่น้องทุกท่านครับ
ขอให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง สำเร็จกิจการงานทั้งหลายด้วยดี ค้าขายร่ำรวย เจริญในหน้าที่การงานราชการและเอกชน เจริญทั้งทางโลกและทางธรรม มั่งมีศรีสุข พระรัตนตรัยคุ้มครองทุกท่านครับ สาธุ

 

วันนีี้ก็รู้น้องณัฏฯ มาดูกันว่า
ที่ทายเล่นๆ เพลินๆจะถูกหรือไม่?
ได้เดาเนื้อหาบ้าง ลับสมองเล็กๆ ก็ดีนะ

 

แถวแนวไม้สีสวยหลุดโลกนี้ หากไม่เป็นภาพแต่ง
น่าเป็นที่จัดคู่แต่ง บ่าว-สาวเดินผ่าน งามอลังการ
เป็นซุ้มธรรมชาติ เหมือนแถวนายร้อยถือกระบี่

แต่วิธีย้ายบ้านของชาวภูเขา
ขืนมาขนบ้านในเมืองแบบนี้
บอกได้คำเดียว แขกตี้...ขอรับ-ฮ่า

 

น้องเมษเปลี่ยนแนวภาพ
ไม่มีน้ำ ไม่มีฟ้า แต่ยังมีวิถี...

ดาวบนฟ้า.......พร่าเลือนหาย
ที่แท้กลาย.......จมทรายนั่น
ดุจดารา............หล่นดินพลัน
ปั้นจากดิน.........คืนถิ่นเดิม!

เป็นดาวแต่ดันจมดิน-ทราย
ก็ต้องเทียบเคียงกันฉะนี้แล

 

เมื่อวานรถยังบางเบา
วันนี้คงหนักหนาบนถนน
ขอให้ทุกคนมีความสุข
ใจร่มๆทั้งเดินทางทั้งทำงาน