ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เสาร์ห้า นี่ปลุกพระเครื่องได้ดีเลยครับ

 

นึดถึงเรื่องนี้ ใจก็นึกไปถึง คำสาปแช่ง ของอดีต

ข้อ1 ขอให้ไม่สมหวังในรัก
ข้อ2 ขอให้ครอบครัวไม่ได้อยู่พร้อมหน้า ในชาติของสิงห์ ก็พังเพซะ

ผ่านมาตั้งเนิ่นนาน น่าจะอโหสิ อภัยให้กันได้แล้ว ต้องเท่าไหร่จึงจะสาสม

อโหสิให้ละกัน เก็บความแค้นแผดเผาใจไปก็มิช่วยอะไร ทั้งรักทั้งแค้น ทิ้งมันเสียให้สิ้น

 

บอกบุญค่ะ

 

หลังจากคิดอยู่นาน ชาตินี้ไม่เคยจับดาบ จะเขียนมายังไง ให้เห็นภาพ
ก็เลยว่าจะลงคลิปให้ดู เหมือนเดิม เหมือนครูดาบจะไม่พอใจ

วันนี้ ป้าเลยหนี ไปเดินช็อป ภาพมาแต่เขียนไม่ออก เรียกชื่อก็ไม่ถูก
จะอธิบายแบบวิทยาศาสตร์ ก็ไม่น่าเหมาะ ดูมั่วๆ

วันนี้เลยโดนสะกิด เดินผ่านชั้นวางของ โดนขีดเป็นรอยยาว แต่พอมาดูแผล
เหมือนแผลโดนฟันเฉียง

ก็ได้ขอรับ พรุ่งนี้ มาเขียนเล่า

มีเสียงกระซิบว่า จำกลิ่นเหล็กร้อนมิไดฤา เลือดเจ้าคงเย็นเสียแล้ว

มันก็ หยามใจกันนะขอรับ

 

ลานหน้าบ้านสิงห์ ที่บัดนี้พระยาสุพรรณบุรียึดเป็นเรือนนอน เพลานี้ คลาคล่ำไปด้วย
ทั้งเหล่าชาวบ้าน ท่านพระยานั่งบนแคร่หน้าเรือนขนาบด้วยท่านชายแลท่านหญิง

รอบตัวก็มีท่านขุนรายล้อม ทั้งนั่งแลยืนไปเบื้องหลัง สิงห์เห็นพ่อหมอเฒ่า นั่งบนตั่งอีกตัว
เยื้องไปทางขวา พ่อบ้านนั่งขัดสมาธิเบื้องหน้า ส่วนแม่บัวสาวขนตางอนนั่งอีกด้าน
ฝ่ายพ่อหมอก็แวดล้อม ด้วยลูกน้องของพ่อบ้าน ทั้งนั่งแลยืน

ซาเงเดินตามท่านขุนทั้งสี่ ที่บัดนี้ นุ่งเพียงจุงกระเบนสั้น ที่แต่งวัดอย่างรัดกุม มือมิได้พันผ้า
ท่านขุนทั้งสี่ มิได้นุ่งเสื้อ เห็นลายสักแลกล้ามเนื้ออย่างชัดเจน สายตาทุกคู่พุ่งมาที่ลายสัก
ของขุนสิงห์ แลดูเข้มขลังนัก

ท่านขุนทั้งสี่ ถือดาบสองมือตั้งขึ้นแนบลำตัวทั้งสองข้าง เดินเข้ามากลางลาน ดูมีสมาธิจดจ่อนัก

 

แล้วก็ยืนเรียงหน้าสี่บุรุษ รูปร่างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ อย่างชายที่ฝึกหมัดมวยเป็นประจำ
แม้จะวัยแตกต่าง แต่ความเป็นนักรบ ก็ดูงามมิต่างกัน

ในการประดาบโบราณนั้น ประดาบเพื่อดูเชิงดาบต่างสำนัก นอกจากนั้น ยังชอบประดาบ
ด้วยเป็นการแสดงให้หญิงที่ตนหมายปองดูเพื่อชนะใจนางก็มี เพลานี้ท่านขุนทั้งสี่ก็ตกอยู่
ในสายตาของหญิงสาวทั้งหมู่บ้าน ที่มาแอบเมียงมอง เอียงอาย แต่แม่บัวคนงาม กลับมิมี
สายตาเหลือบแลชายใด นอกจากขุนสิงห์

ท่านชายเห็นท่านขุนทั้งสี่ แล้วให้ตื่นเต้นนัก เมื่อท่านขุนท้งสี่ นั่งคุกเข่าลง
วางดาบสองมือไขว้กันเป็นกากบาท แล้วเริ่มรำท่าพรหมสี่หน้า ท่านชาย
ก็รู้สึกตื่นเต้น แล้วลงมานั่งที่พื้นอย่างเกรงใจพี่เสือของตน

 

ตามลุ้นว่าขุนสิงจะได้เมียก่อนสงกรานมั้ย

 

การประดาบก็เริ่มขึ้น เป็นการประดาบแบบคู่ แต่เน้นการแสดงเชิงดาบที่งดงาม
มีจังหวะในการประทะ และหลบ เพื่อให้ผู้ชมได้ซึมซับกับเชิงดาบของแต่ละคน

ช่วงแรก เหมือนภาพสโลวโมชั่น ค่อยๆฟัน แต่แรงที่ฟันด้วยฝีมือของนักดาบที่เจนสังเวียนนั้นก็สะกดคนดูเสียอยู่หมัด แต่ละคนเริ่มรำดาบ ควงดาบไปโดยสัญชาตญานและใจค่อยๆหมุนตัวไปตามจังหวะดาบ

 

การวาดเท้า ที่ค่อยๆเดินไปช้า ๆ เริ่มจากคู่ของขุนทองและขุนแก้ว สิงห์และเข้ม
เขยิบไปอยู่วงนอก เดินแบบสลับฟันปลาแล้วค่อยๆหมุนเป็นวงในสังเวียน

รับและรุก ให้หนักแน่น แต่ไม่รีบเผด็จศึก คือหัวใจของการประดาบ
แต่ทางดาบของขุนทองแลขุนแก้วก็ต่างกันอย่างชัดเจน ขุนแก้วรำเพลงดาบ
แบบวาดดาบ แลย่อขึ้นลง ดั่งเพลงดาบเหนือ แต่ขุนทองนั้นตั้งรับด้วยขา
ค่อยๆหมุนตัว เท้าอยู่ที่ผืนพสุธา จะยกเมื่อจ้วงฟัน นับเป็นการประดาบที่งดงาม
คราแรก เหมือนขุนแก้ว คอยวาดดาบป้องกัน แลหนีดาบของขุนทองที่เข้าฟัน
อย่างหนักแน่น แต่ก็มีจังหวะที่ขุนแก้ว สอดดาบสวนกลับ จนขุนทองต้อง
กระโดดหมุนตัวหนี จากรุกกลับต้องรับ จากกระหน่ำตี ต้องรอจังหวะดาบ

วันนี้ขุนแก้วเยือกเย็นนั้น ด้วยสำนึกในจิตว่า ตนเป็นตัวแทน ของทัพหัวเมืองฝ่ายเหนือ
เป็นตัวแทนของเจ้าหอหน้าและพระอนุชา จักมิให้ทหารของทัพอโยธยาหมิ่นเชิงรบได้

วันนี้ขุนแก้วทำให้เลือดนักดาบในตัวของสิงห์ ขุนทอง ขุนเข้ม ระอุด้วยร้อนวิชานัก

 

ขุนทอง รู้สึกเลือดร้อน ใจนึกถึงใบหน้าพ่อครูขาว เมื่ออยู่ในสังเวียน มีแต่คู่ประดาบ
ลืมสิ้นถึงผู้คนรอบกาย เฉกเดียวกับการสงคราม ไม่มีวันพรุ่ง มีแต่คู่ต่อสู้ตรงหน้า

ขุนทองบุกกระหน่ำตี ด้วยไม้รำที่งดงาม แต่หนักแน่น ขุนแก้วก็ยังหลบวิถีดาบ
จนขุนทองไม่รั้งรอ เร่งสืบเท้า เข้ากระหน่ำดาบ ฟันไม่ยั้ง เป็นภาพที่งดงามนัก
ทุกครั้งที่ขยับร่างกาย กล้ามเนื้อของเหล่านักสู้ที่ฝึกมาอย่างหนัก ดาบและคน
เป็นหนึ่งเดียวกัน ยิ่งขุนทองฟันหนัก เร็ว แรงขึ้นเท่าใด ขุนแก้วยิ่งสืบเท้าหนีได้เร็วกว่า
ดาบเหนือนั้นว่องไว ยิ่งนัก กันแล้วฉากหนี จนขุนทองเริ่มร้อนรุ่มนัก เชิงดาบช่วงหลัง
จึงออกเสียงคำรามไปด้วย

 

ขุนทองนั้น ยิ่งตีกระหน่ำ ขุนแก้วก็รับแล้วกระแทกกลับไป แต่ค่อยๆย่อลงปัดป้อง
สวนกลับ แล้วฉากหนี ย้ายมุมปะทะดาบ จนขุนทองเริ่มใจร้อน เวลาประดาบ
ธรรมชาติแล้วต้องประจัญหน้า อาจมีหลบหลีก แต่มิได้ย้ายมุม ย้ายหน้าหนีเยี่ยงนี้

ขุนทองก็มิใช่ศิษย์ไม่มีครู แม้ขุนแก้วจะพริ้วเพียงใด แต่ขุนทองรวดเร็วนัก ด้วยมีเชิงมวย
อันหนักแน่นเป็นพื้น แม้ขุนแก้วจะหมุนหนีไปทางใด ไม่ว่าจะข้างลำตัว หรือหมุนหนี
ก็ไม่พ้นวิถีดาบของขุนทองไปได้ นับว่าเป็นคู่ที่สูสี ขุนทองมองเชิงแล้ว ใจก็กระหวัด
ถึงที่พ่อครูขาวสั่งสอน "แม้นบุกฝ่าไปไม่แตกทัพ จงตีปีกมันให้หัก จักเปิดทาง"

 

คิดแล้วจิตร่างกายดาบประสานเป็นหนึ่ง ขุนทอง ตวัดดาบ ทำท่าจะฟันคู่โหมทั้งตัว ขุนแก้ว
ยกดาบขึ้นกันคู่ทันที แต่ขุนทอง ยกดาบลงไม่พร้อมกัน ตวับดาบข้างมือขวาที่ถนัด พลิก
หักดาบคู่ของขุนแก้ว ให้แตกออกเสียข้าง แขนข้างซ้ายของขุนแก้วพลิกลง เป็นจังหวะเดียวกับที่
ขุนทอง เตะตวัดดาบ จนดาบในมือขุนแก้ว กระเด็นเลื่อนจากมือ ขุนแก้วแก้ทาง โดยตวัดดาบ
ข้างที่อยู่ในมือขึ้น แล้วศอกเข้ากลางลำตัวขุนทอง เต็มแรง ขุนทองกระเด็นไป จนดาบในมือ
หลุดไปข้างหนึ่งเช่นกัน

จ้องตากันซักครู่ คนดูเหมือนจะหยุดหายใจ แล้วท่านขุนทั้งสอง ก็ลุกไปหยิบดาบ ที่หลุด
แต่ไม่ประดาบกันต่อ เป็นอันเสมอ ด้วยรู้ผลแพ้ชนะเสียแล้ว

ทั้งคู่ ก้มลงหยิบดาบ แล้วไหว้ครู เสียงผู้ชมส่งเสียงกึกก้อง กับทางดาบอันน่ามองนั้น

มีแต่กลุ่มของพ่อบ้านที่เงียบสนิท ท่านชายตบมืออย่างชอบใจ แม้แต่พระยาสุพรรณบุรี
ก็ยังยอมรับในฝีมือของทั้งสอง

 

เสียงผู้ชม เงียบลงอีกครา เมื่อคู่ของขุนสิงห์ แลขุนเข้ม เดินลงมาที่กลางสังเวียน
แทนคู่ของขุนแก้วแลขุนทอง....

 

ขุนสิงห์ชำเลืองมองขุนแก้ว ที่เข้ามาในวงสังเวียนดาบ แต่ปล่อยปลายดาบลงพื้น
ทำท่างท่า สุขุมนัก แต่ยังไม่ยอมยกปลายดาบขึ้นเตรียมสู้

ขุนสิงห์แลผู้ชม ดูงุนงงกับท่าทีขุนแก้ว สายตาขุนแก้วก็จรดมองพื้นด้วยเช่นกัน
สำรวมสมาธิอยู่เพียงครู่ ขุนแก้ว ก็ย่อเข่าหน้าซ้ายลง ตวัดดาบขึ้น แต่ไม่สืบเท้าเข้าหาคู่ต่อสู้

สิงห์ประดาบฝึกกับพี่เข้มก่อนจะมาเป็นท่านขุน รู้ในฝีไม้ลายมือ เชิงดาบ แต่สัญชาตญาน
นักสู้ในตน รู้สึกว่า วันนี้พี่เข้มของสิงห์ คงจักเอาจริงเป็นแน่แท้

 

สิงห์ยังไม่ทันคิดการใด กับท่าทีอันเปลี่ยนไปของขุนเข้ม ก็ต้องสะดุ้งกับเสียงคำรามสุดเสียง
ของขุนเข้ม พร้อมท่าโถมฟัน กระโดดตัวลอย ลงมา ดาบในมือสิงห์สั่นสะท้าน สะเทือนไปทั้งท่อนแขน สิงห์เอนตัวหลบไม่ทัน ด้วยไม่คิดว่าพี่เข้มจักมาเต็มแรง ดั่งจะเผด็จศึกในดาบเดียว

ขุนทอง กับขุนแก้ว เห็นท่าทางของคู่ประดาบกลางสังเวียนดาบ แล้ว หันมาหัวเราะกันอย่างสาใจ
ท่าทางขุนสิงห์จะโดนศึกหนักเสียครานี้

 

ถึงแม้จะมากเชิงดาบ แต่ประมาทและผยอง ดั่งขุนสิงห์ ก็เลยได้ลิ้มรสเลือดจากปลายดาบ
ของขุนเข้ม ที่ถากดิ่งจากหน้าอกลงไปถึงกลางอก เลือดไหลซึมผสมกับเหงื่อ ก็ไหลอาบ

ดาบสิงห์ยกขึ้นมากันแต่ก็แทบหลบไม่พ้นวิถีดาบของขุนเข้ม ศิษย์มีครู ไม่เป็นรองใครเช่นกัน
แม้สิงห์จะเป็นคู่ประดาบของขุนเข้มมาหลายเพลา แต่ก็ไม่เคยเห็นเชิงดาบอันดุดันอย่าง
วันนี้มาก่อน สิงห์โดนเข้มฟัน ซ้าย ขวา บนล่าง แบบไม่ตรงตามไม้รำ แต่เล่นเอาสิงห์เลือด
สูบฉีด สิงห์เดาทางดาบเข้มไม่ออก โดนฟันไม่ยั้ง เสียงดาบกระทบกันดั่งจะหมายเอาชีวิต
ลูกไฟกระเด็น โดนท่อนแขนสิงห์ รู้สึกถึงความร้อนของอุ้งมือ ที่จับด้ามดาบแน่นขึ้น รอรับแรงปะทะ
อย่างถาโถม คู่ปะดาบทั้งสอง ประดาบ โดยไม่หยุดพัก เช่นธรรมเนียมการประดาบที่ดี

ขุนเข้ม ฟันดาบใส่ขุนสิงห์ อย่างเอาเป็นเอาตาย จนขุนสิงห์เซไม่เป็นท่า ด้วยมิกล้าตีกลับ
เอาแต่ปัดป้อง ยิ่งทำท่าไว้เชิง เหมือนขุนเข้มที่ใจเย็นดั่งภูผา จักมิเห็นชอบนัก

กลับตะโกน "สิงห์ ไอ้คนขลาด เอาแต่หนีเยี่ยงนี้ ไม่สมเป็นน้องข้า"

ได้ยินเช่นนั้น สิงห์ก็หูอื้อตาลาย คิดว่า เอาวะบ้าก็บ้ากันทั้งพี่น้อง
วันนี้จักต้องรู้ให้ได้ มันอันใดกันที่อยู่ในใจพี่เข้ม พี่ชายร่วมสาบาน

 

ขุนเข้มไม่พูดเปล่า เริ่มฟันแล้วฉากเป็นวงกลม วนซ้าย เพื่อหาจังหวะ เข้าตี
ครานี้ ขุนเข้ม ศิษย์เอกของพ่อครูเอก ปล่อยวิชาหมัดมวย ผสานกับวิชาดาบ
ทั้งศอกเข่า แม้ดาบฟันไม่ลง ด้วยสิงห์รวดเร็ว แก้ทางทัน แต่ก็โดนอาวุธจากเข่า ศอก หมัด
จังหวะที่สิงห์พลาด เซไปด้านหน้า ขุนเข้ม กระโดดใช้เท้าข้างหนึ่ง ถีบหลังสิงห์เต็มรัก

สิงห์ได้ยินเสียง ขุนแก้ว ขุนทอง ซาเง ส่งเสียงโห่ร้อง ก็ยิ่งหูอื้อตาลาย

ไม่เคยจักโดนไล่ต้อนเยี่ยงนี้มาก่อน หน้าอกสะท้อนขึ้นลงด้วยความเหนื่อย
รู้สึกลมหายใจที่ขาดห้วง

 

กำลังมันส์

 

สิงห์รีบสูดลมหายใจเข้าเต็มอก รวบรวมสมาธิ ถ้าทางพี่เข้มคงจักมิยอมหยุด
หากมิได้ หักดาบลงเสียก่อน สิงห์หันกลับมา ดวงตาวาว อย่างเสือ ยิ้มที่มุมปากเหมือนเยาะ

ตวัดดาบวาดไปข้างหน้า อย่างกันท่า คลุมเชิง วิถีดาบของสิงห์เหมือนการฟ้อน
แต่ไม่มีจังหวะให้เข้าตีได้ พลิกดาบ ควงดาบ อย่างงดงาม แต่ไม่ให้ตีได้
สิงห์ใจสงบลงแล้ว

ขุนเข้มศิษย์ครูเอกเมืองลพบุรี ก็ยังมิคลายความดุดัน ควงดาบได้พริ้วไหว ทั้งสองมือ
ควงไปอย่างว่องไว ดาบสะท้อนแสงแดด ดูงดงามนัก แววาวจากคมดาบ
เลือดที่อกสิงห์ยังซึม เข้มใช้จังหวัเข้าตี พลิกเอาสันดาบลงตีด้วยมือซ้าย แล้วใช้
มือขวาเอาคมดาบลง สิงห์อาศัยความไว พลิกหลบได้อย่างว่องไว ม้วนตัวหลบ
ไปนั่งรำดาบอย่างงดงาม ลีลาการรำดาบของสิงห์งดงาม อ่อนช้อยแต่เข้มแข็ง

นับเป็นการประดาบที่เป็นบุญตาของผู้ชมนัก