@@..คำครู ผู้ชี้-นำ-อุปถัมภ์ สู่พระโพธิญาณ & เรื่องเล่าจากกัลยาณมิตร.@@

คนรู้ธรรมะชอบเอาชนะผู้อื่น
แต่คนมีธรรมะชอบเอาชนะตนเอง..


หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ..









<iframe width="680" height="560" src="https://www.youtube-nocookie.com/embed/-5bc66Fi3lU?&autoplay=1&rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

ความรักเป็นทุกข์


เมื่อถึงคราวที่แต่งงาน อยู่คนเดียวคิดว่ามัน
ไม่มีสุข แต่ความรักเกิดขึ้นในระหว่างเพศ สิ่งใดก็
ตามถ้าเรารัก สิ่งนั้นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง
กล่าวว่ามันเป็นปัจจัยของความทุกข ์ตามพระบาลีว่า
ปิยโต ชายเต โสโก
ปิยโต ชายเต ภยัง
ซึ่งแปลว่า ความเศร้าโศกเสียใจมาจากความรัก ภัยอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับเราก็อาศัยความรักเป็นปัจจัย
ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะสิ่งใดถ้าเราไม่รัก ก็ปราศจา
กการหวงแหน ใครผู้ใดที่ไหนมีความปรารถนาอะไร นั่นเราก็คิดว่าจงทำตามนั้น ทำตามปรารถนาของเธอ
สิ่งใดที่เขาชอบใจจงเอาไปในสิ่งที่เราไม่รัก วัตถุก็ดี
บุคคลก็ดี
ถ้าเป็นสิ่งที่เรารัก ใครมายื้อแย่งเราก็โกรธ
เพียงแค่ต้องการเราก็โกรธ ถ้าเขามายื้อแย่งอาจจะต้อง
ประหัตประหารกัน
เป็นอันว่าความรักเป็นปัจจัยของความทุกข์ ความ
รักเป็นปัจจัยทำให้เกิดภัยอันตรายต่างๆ



หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

 

พระธรรมคำสอน "สมเด็จองค์ปฐม"

สำหรับทานบารมีก็จักต้องอาศัย เพื่อวัดกำลังใจ
ของการทรงพรหมวิหาร ๔ เข้าไว้ หากพรหมวิหาร ๔
มีกำลังต่ำการให้ทานก็เกิดขึ้นไม่ได้ จิตมันละโมบโลภมาก
แม้แต่ทรัพย์สินนอกกายก็ไม่ยอมให้ใคร

ถ้ามีอารมณ์ปานกลาง การให้อามิสทานก็ยังมีการหวังผล
เป็นการตอบแทน แต่ถ้ามีกำลังสูง การให้อามิสทาน
ก็ให้โดยไม่มีการหวังผลตอบแทน รวมทั้งมีกำลังใจ
ให้อภัยทานแก่บุคคลผู้หลงผิดอยู่ตลอดเวลาถ้าบุคคลผู้นั้น
ไปประพฤติผิดในพระธรรมวินัย ใครเขาจักมีอารมณ์โกรธ
โลภ หลง ก็เรื่องของเขา แม้เขาจักด่า นินทา ชม สรรเสริญ
ร่างกายของเรา จิตของเราก็ไม่หวั่นไหวไปกับถ้อยคำนั้นๆ

จากหนังสือ ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น
รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน


https://www.facebook.com/BuddhaSatt...726110822792/1460677683960955/?type=3&theater

 

ปราชญ์ผู้รู้จริงท่านไม่ค่อยพูดธรรมประเภทลึกลับ





เพราะปราชญ์ผู้รู้จริง ท่านได้พินิจพิจารณาดีแล้วว่า ธรรมประเภทลึกลับเกินพระไตรปิฎกนี่เอง ที่เมื่อกล่าวออกไปแล้ว คนประเภทมืดบอดมักไม่เชื่อ ซ้ำร้ายคิดปรามาสท่านว่าท่าน งมงาย หลอกลวง ไม่รู้จริง โดยอ้างเอาข้อมูลในพระไตรปิฎกมารบกับท่าน แต่ท้ายที่สุดบุคคลประเภทปทปรมะบัวใต้ตมเหล่านี้ เมื่อตายลงไปแล้ว ดีดผึงลงนรกทันที ซึ่งที่ท่านไม่พูดธรรมลึกลับ ก็เพราะท่านเมตตาสงสารพวกเราเป็นที่สุด กลัวพวกเราจะหลงผิดคิดชั่ว หลงสร้างเหตุแห่งมหันตทุกข์ให้แก่ตน ทั้งหมดเหล่านี้คือ ความเมตตาของพ่อแม่ครูอาจารย์ เพียงแต่ใครจะมีสติปัญญาที่พอจะมองเห็นความเมตตาของท่าน ได้อย่างแท้จริง

 

การกำหนดภาพหลวงปู่ ต้องสวดจักรพรรดิไปด้วยหรือ

การกำหนดภาพหลวงปู่ ต้องสวดจักรพรรดิไปด้วยหรือ



ศิษย์ : ต้องกำหนดหลวงปู่ กับสวดคู่กันไปตลอด
หลวงตา : นั่นคือหลักใหญ่...ถ้านานๆเข้าเนี่ยมันชำ
นาญแล้วเนี่ย ท่านจะผ่านเอง จะดูอะไรผ่านเลยให้ดูภาพให้เห็นภาพเลย
ศิษย์ : แบบ ปี้บขึ้นมาเลยใช่มั้ยครับ
หลวงตา : มันจะมีภาพเกิดเลย
ศิษย์ : อ๋อ...คือท่านคุมเราอยู่
หลวงตา : ใช่...เพราะว่าเราจับภาพท่านมานาน
ศิษย์ : โดยไม่ต้องไปสวดจักรพรรดิ
หลวงตา : ไม่ๆ...มันเป็นอัตโนมัติ นอกจากเวลาจะไป
อธิษฐานอะไร ต้องตั้งท่านก่อน ตั้งพระพุทธ
พระธรรม พระสงฆ์ แล้วอธิษฐานถึงท่าน หลวงปู่ดู่



จากหนังสือไตรรัตนญาณจักรพรรดิเปิดโลกหน้า 116







https://www.facebook.com/1345658865...565886589151/1226728650706197/?type=3&theater

 

บทสวดจักรพรรดิ...สวดทุกอิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน...ฝึกจิตให้อยู่กับหลวงปู่อยู่กับไตรสรณคมณ์...ฝึกจนเกิดความเคยชิน...เพื่อประโยชน์ในการเวียนว่ายตายเกิด...

 

" สูงสุดของหลักสูตรจักรพรรดิ คืออะไร "

ศิษย์: หลวงตาค่ะ เค้าถามว่าสูงสุดของหลักสูตรจักรพรรดิคืออะไรค่ะ
------------
หลวงตา: เอ่อ...ถามดีว้อย เอ่อ...ถามดีมากนะเนี๊ยะ ว่าจริงๆแล้วนะฮ่ะ

จิตที่จดจ่อที่จักรพรรดิ ใช่ม่ะ สวดประจำ จิตเบา จิตสบาย แผ่เมตตาบ่อยๆ

ใช้จักรพรรดิ ใช้พรหมวิหารสี่ ใช้การบันทึกบุญ ท่าน (หลวงปู่ดู่) บอกว่า

เอ็งคิดไปไหนเนี๊ยะ เค้าจะเห็นเอ็งด้วยบุญฤทธิ์ อิทธิฤทธิ์ ที่เรียกว่า

จิตแห่งความเป็นทิพย์ ท่าน (หลวงปู่ดู่) เรียกว่า ทิพยอำนาจ อำนาจของ

ความเป็นทิพย์ มันแยกออกไป ออกจากเราได้เวลาที่ ก็เหมือนเราคิด

หลายที่นั่นหนะ คิดหลายเรื่องได้หนะ จิตเวลาเราอยู่กับจักรพรรดิเป็น

เนื้อเดียวกันแล้วเนี๊ยะ สุดยอดแล้วนะฮ่ะ แม่ชีนึกไปที่บ้านหนะ คนที่บ้าน

เค้าก็จะเห็นแม่ชีหลังไวๆ เค้าจะโทรศัพท์มาบอก เอ้า!แม่ชี เมื่อกี้เห็น

แม่ชีอ่ะ แม่ชีไปไหนหายแว้บแล้ว อะไรพวกนี้ มีคนทำได้นะฮ่ะ สุดยอดมั๊ย

ต้องพิสูจน์เองนะฮ่ะ ไม่ใช่ว่าหลวงตาพูดแล้วจริงหรือเปล่าอะไรอย่างเนี๊ยะ

เอาง่ายๆนะฮ่ะ สวดไปเรื่อยๆเนี๊ยะ ดึกๆก็นึกถึงเพื่อนเราอ่ะสวดไปแล้วก็

นึกถึงเพื่อนเรา มันก็ฝันเห็นเราแระ เอาแบบเห็นๆ ชัดๆ เราก็ถามเฮ้ย!

เมื่อคืนฝันดีมั๊ย เฮ้ย! ฝันเห็นมึงพอดีแระ หนะ..ว่าใช้ได้แล้วหล่ะ ถ้านึก

มันยังไม่ฝันก็แสดงว่าฝึกใหม่
--------------
ศิษย์: แล้วมีสูงกว่านี้มั๊ยค่ะ ที่แบบ.. สูงกว่านี้อีกเนี๊ยะค่ะ
--------------
หลวงตา : สูงกว่านี้ไม่มีหรอก เค้าเห็นเราอยู่แล้ว สูงกว่านี้คือคุยได้ นึกไป

หรือคุยได้ไปมันเป็นๆนี่แหละ เห็นเป็นๆนี่แหละ ฝึกไปเหอะฮ่ะ ฝึกไปเหอะ

เดี๋ยวจะรู้เองแหละฮ่ะ ว่ามันเป็นอย่างที่หลวงตาว่า หลวงตาแนะนำคน

มานานแล้วนะฮ่ะ บางคนเอาจริงนะฮ่ะ ได้นะฮ่ะ สิบห้า สิบหก ปี เนี๊ยะอ่ะ

ได้นะฮ่ะ เวลาเนี๊ยะ ได้นะฮ่ะแม่ชี หลวงตาไม่ได้บอกแค่นั้นเองว่าใคร

เวลาเค้าได้เนี๊ยะ เค้าจะไปบอกแม่ชีเหรอ ยิ่งลักษณะนี้ เค้าย่ิงไม่บอก

ใหญ่เลย ใช่ม่ะ เอ้อ..อุปกิเลสนะแม่ชี ไม่ใช่ธรรมดานะฮ่ะ ระวังมากนะฮ่ะ

เหมือนเรามีนิมิตบ่อยๆเนี๊ยะ ถ้าเราพองหรืออะไรเนี๊ยะ นิมิตหายนะแม่ชี

ไม่ใช่ไม่หาย อารมณ์มันต้องเบาตลอดนะฮ่ะ อารมณ์ต้องเบา อารมณ์ต้อง

สบายนะฮ่ะ มันต้องทรงอารมณ์นะฮ่ะ

บทความ: จากยูทูป คำสอนหลวงปู่ดู่ หลวงตาม้า (หัวข้อที่ 649)
ภาพประกอบ: เฟส รวมกองบุญ บุญพึ่งได้จริง

 

ดีแตก

ในสมัยที่หลวงปู่ดู่ยังมีชีวิตอยู่นั้น ท่านจะเตือนมิให้ลูกศิษย์ท่านเที่ยวเอาผลการปฏิบัติหรือสิ่งที่ปรากฏแก่จิต ในขณะปฏิบัติสมาธิภาวนาไปเที่ยวบอกเที่ยวเล่า ท่านว่า "เดี๋ยวดีแตก" เพราะขาดการสำรวมระวังจิต และเปิดโอกาสให้กิเลสความหลงตัวหลงตนเข้าครอบงำได้โดยง่าย พูดภาษาโลก ๆ ก็คือ ใจคนเรามันคอยจะอวดเก่งอยู่แล้วอีก ประการหนึ่ง สิ่งที่ปรากฏก็ล้วนเป็นอาการของจิต หรือเป็นปีติ แล้วเรื่องของปีติแม้ใน...ตำรำตำราจะกล่าวไว้ ๕ ประเภทใหญ่ เช่น ขนลุกขนพอง น้ำตาไหล เห็นแสงสว่าง ฯลฯ เป็นต้น แต่ในภาคปฏิบัตินั้นมีปีติปลีกย่อยเป็นร้อยเป็นพันอย่าง หรืออาจมากกว่านั้น

แล้วปีติทุกประเภทก็เป็นเพียงอาการของจิตที่บอกว่าจิตใกล้เข้าสู่ความสงบแล้วเท่านั้น ปีติมิใช่ตัวชี้วัดว่ากิเลสเราลดลงแต่อย่างใด

ดังนั้น ในหมู่นักปฏิบัติจึงมักไม่ค่อยให้ความสำคัญและไม่นำเอาเรื่องปีติมาซักถาม ครูบาอาจารย์เท่าใดนัก สิ่งที่นำมาถามมักเป็นอุบายเพื่อเข้าถึงความสงบ และอุบายพิจารณาธรรมมากกว่า ยิ่งการเห็นนิมิตด้วยแล้ว ยิ่งไม่นำมาพูด เพราะจิตของเรายังไม่หมดโลภโกรธหลง สิ่งที่เห็นจึงอาจเป็นเพียงสังขารการปรุงแต่งของจิตที่ยังมีกิเลสเท่านั้น พูดเล่าไปแล้ว มักจะเสียมากกว่าได้ ถ้าอัดอั้น ก็ควรเล่าถวายครูบาอาจารย์เพื่อแก้ข้อลังเลสงสัย มากกว่าจะเที่ยวเล่าให้หมู่เพื่อนฟัง เพราะล่อแหลมต่อการให้กิเลสความหลงตัวขึ้นขี่หัว

เล่าปฏิปทาของหลวงปู่ในเรื่องการพูดเล่าผลการปฏิบัติสมาธิภาวนา ก็เพื่อการระมัดระวังไม่ให้ "ดีแตก" นี้ประการหนึ่ง

อีกประการหนึ่ง ปฏิปทาในวงกรรมฐาน เวลาเกิดข้อสงสัยในการภาวนา เขาก็จะพยายามปฏิบัติให้มาก หมั่นพิจารณาและสังเกตให้มาก ก็มักค้นพบคำตอบเอง มิใช่เกิดอาการของจิตทีหนึ่ง ก็จะไปพูดเล่าหรือซักถามครูบาอาจารย์ทุกครั้งไป จนกลายป็นเด็กที่ไม่รู้จักโต พึ่งตัวเองไม่ได้สักที นี่หากครูบาอาจารย์กรรมฐานที่ปฏิบัติอยู่ในป่า ท่านมีอาการทางจิตแปลก ๆ เกิดขึ้น ท่านจะไปหาครูบาอาจารย์ที่ไหนให้ซักถามกันได้บ่อย ๆ นะ

นี้แหละจึงว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตน และก็ต้องระวังอย่ามีปฏิปทาเพื่อความหลงตน เพราะจะเสียเป้าหมายเดิมของการปฏิบัติที่ต้องการลดความโลภ ความโกรธ ความหลง

 

นึกถึงบุญไม่ออก

หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง ตอบปัญหาธรรม


ผู้ถาม :- "บางทีมันเพี้ยนไป นึกถึงบุญไม่ออกครับ"
หลวงพ่อ :- "เป็นธรรมดา บางครั้งอารมณ์มันมีอย่างนี้จริงๆ เหมือนกันทุกคนนะ... เหมือนกัน ไม่ใช่เฉพาะบุคคล บางครั้งมันจะนึกถึงบุญไม่ออกก็มี ฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงสอนเจริญพระกรรมฐาน ฝึกจิตให้ชินไง ใช่ไหม...
ฝึกจิตให้ชิน คือ จับอันดับแรก "พระพุทธเจ้า" ต้องเอาก่อน ให้อารมณ์มันชิน คำว่า "ฌาน" ก็คือจะได้ไม่ลืม ถ้าเราปล่อยเละละเดี๋ยวมันก็เผลอ พอบาปเข้าสิงปั๊บมันจะตัด เราลืมเลย
ทีนี้วิธีที่ท่านสอนแบบนี้กันบาปเข้าแทรก วิธีฝึกกรรมฐานเขาฝึกให้ชิน กันบาปเข้าแทรกเวลาที่เราจะตาย บาปมันจะแทรกไม่ได้ ทำบุญอย่างอื่นหนักขนาดไหนก็ตาม แต่จิตมันยังไม่แน่นอนนัก เราจะตายบาปเข้าแทรกได้ เราจะลงนรกได้ ถึงบอกว่าทำจิตให้เป็นฌาน ทำให้ทรงตัว คำว่า ฌาน ก็คือ อารมณ์ชิน มันนึกได้เรื่อยๆใช่ไหม การนึกถึงพระพุทธเจ้าได้เรื่อยๆ น่ะ คือ ฌาน"

 

.......................

 

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xWZEBi5jbA8?&autoplay=&rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>