กรรมอะไรที่ดิฉันมักดูถูกตัวเองเสมอ

เปิดรับความคิดเห็นอันหลากหลายค่ะ รับฟังได้หมด นอกจากต้องกล่าวคำขอขมาพระรัตนตรัยแล้ว ดิฉันควรรักตัวเองยังไง ถึงจะไม่มีมโนกรรมปรามาสพระรัตนตรัยคะ เป็นคนปรารถนาดีกับตัวเองไม่เป็น

ดิฉันแยกไม่ออกระหว่างเห็นแก่ตัวกับรักตัวเองค่ะ

 

:'(

 

คุณนวลปรางช่วยขยายความอีกนิดได้ไหมครับ อย่างเช่น.... จะได้ช่วยกันวิเคราะบางทีปัญหาอาจเป็นเรื่องแค่เส้นผมบังภูเขา จะได้ช่วยกันวิเคราะคุณปรางจะได้สบายใจขึ้น(f)

 

เท่าที่ฟังพระอาจารย์มา ท่านก็อธิบายว่า มาจากผลของการที่เรา ไปดูหมิ่น ดูแคลน หรือ ทำให้ใให้ผู้อื่น เจ็บช้ำน้ำใจตั้งแต่กาลก่อน

 

หัวข้อที่พิมพ์กับข้อความคงจะเป็นคนละส่วนกัน
เริ่มจาก อะไรทำให้ดูถูกตัวเอง นั้นก็คือการเอาตัวไปเปรียบเทียบ
หากมีเงินอยู่ 1000 บาท หากมองแต่ตัวเอง ก็จะเสมอๆไม่ได้ไม่เสียอะไรเท่าทุน
หากไปมองคนที่มี 5000 บาท แล้วมาเปรียบเทียบกับตัวเอง เราก็จะกลายเป็นคนมีนอย
หากไปมองคนที่มี 20 บาท แล้วมาเปรียบเทียบกับตัวเอง เราก็จะกลายเป็นคนมีมาก
อันนี้เป็นเรื่องภายนอก หากมาดูภายในก็คงต้องดูที่เราตั้งเป้าหมายไว้ตรงไหน
หากเราเป็นปุถุชน ตั้งเป้าไว้ที่ โสดาบัน แล้วเอามาเปรียบเทียบตัวเราก็จะด้อยลงมา
ยิ่งตั้งเป้าในความเป็นอริยะที่สูงยิ่งๆขึ้นไปเราก็จะด้อยลงมาเรื่อยๆ
หากเราทำไปเรื่อยๆไม่ได้ไปตั้งกะเกณฑ์อะไรๆ ก็จะไปแบบพอดีๆตัวไม่ได้สูงส่ง
และไม่ได้ต่ำต้อยอะไรๆ

อีกประเด็น แยกไม่ออกระหว่างเห็นแก่ตัวกับรักตัวเอง
เห็นแก่ตัวนี้ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร ทุกๆคนก็ต้องมีความเห็นแก่ตัว
หากเห็นแต่เรื่องของคนอื่นมีสาระมากกว่าเรื่องของตัวเอง ก็คงต้องวิ่งวุ่นโดยที่ยังไม่รู้จักตัวเอง
เห็นแก่ตัวในทางกุศลคือ ทำประโยชน์ให้ตัวเองได้ก่อน จึงค่อยไปทำประโยชน์ให้ผู้อื่น
เห็นแก่ตัวในทางอกุศล คือ เอาเปรียบผู้อื่นเพื่อให้ตนเอง เวลาจะพูดจะทำอะไรมักจะทำเพื่อเอามาเข้าข้างตัว
ความเหมือนและความต่าง กับรักตัวเอง ก็คงจะต่างกันที่คำศัพท์ที่ใช้ ส่วนเหมือนก็เหมือนกันที่ความหมาย
ก็เหมือนกับน้ำตาล ที่ไม่ได้มีชื่อเรียกเพียงชื่อเดียว

 

-------------------
คุณเป็นคนมีปัญญานะ "อัตตนา โจทยัตตานัง" ใคร่ครวญมองตนเอง ปกติผู้ที่จะมีจิตเจริญขึ้น จะต้องมีคุณสมบัตินี้ อันดับแรก ถ้าเราดี คงไม่เกิดมา คนดีเขาก็นิพพานไปแล้ว ดังนั้น คนที่ยังเกิด คือ ยังต้องสร้างบารมีสิบ ให้เต็ม แบบพระอริยเจ้าท่านก็ต้องเกิดมาก่อน แล้วก็รบกับจิตใจตนเอง แพ้บ้างชนะบ้างกระทั่งชนะตนเองถึงที่สุด

จะเปลี่ยนจิตใจนิสัยตนเองได้ จะต้องปฏิบัติธรรม คือ ให้รักษาศีลห้า แม้เราจะรู้สึกว่าเห็นแก่ตัว แต่มีศีลห้าเป็นขอบเขต เราก็ยังอยู่ในความดี ความเห็นแก่ตัว จริงๆคือ สักกายทิฐิ ก็มีพระโสดาบัน ที่ท่านตัดได้ในส่วนหยาบ ตัดได้ละเอียดขึ้นก็ทรงคุณธรรมละเอียด ถ้าเป็นสามัญชนทั่วไป จะแก้ไขจิตใจ มันก็ต้องตัดตัวนี้แหละ

ตัดอย่างไร? ศีล สมาธิ ปัญญา การที่เราไม่ดี มันมาจากจิตเราไม่มีกำลังต่อต้านกิเลส หรือตัณหา พอจิตไปเกาะไปกอดรัดกิเลส มันก็ผลักมาด้วยความสารพัด"อยาก" ทีนี้พอมาปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา มันก็ต้องฝืนนิสัยเดิม เป็นธรรมดานะ เราก็ต้องสร้างความเคยชินใหม่ เข้าไปแทนความเคยชินเดิม ทำไปไม่หยุดยั้ง มันก็ชนะ มนุษย์ทุกคนมุ่งหน้าไปสู่พระนิพพานกันหมด ช้าหรือเร็วเท่านั้น แต่เราจะช้าทำไมล่ะ ขี้เกียจทุกข์ก็ต้องสู้กับตนเอง

ลองเริ่มต้นด้วยการศึกษาฟังธรรมก่อนนะ ขอแนะนำธรรมเทศนาของหลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง ท่านสอนธรรมหลายแง่มุม สำหรับหลายอุปนิสัย ฟังไปเรื่อยๆ แค่ฟังนี่ก็ถือว่าเริ่มฝึกจิตแล้ว และก็ลองอธิษฐานถึงหลวงพ่อนะ (และพระพุทธเจ้าด้วย) ให้ตนเองสามารถฝึกจิตได้กระทั่งมีดวงตาเห็นธรรม สามารถสร้างบารมีสิบให้เต็มได้ ให้เป็นผู้มีกำลังใจเต็ม ประสบแต่ความดี ปราศจากทุกข์ ทำบุญอะไรก็ตามอธิษฐานแบบนี้ไป ก็จะประคับประคองเราให้ค่อยๆผ่านความลำบากไปได้ ลำบากเพื่อความสุขจะเป็นอะไรไป ที่ผ่านมาลำบากด้วยความไม่ได้อะไรแถมเพิ่มทุกข์

ขอให้ท่านโชคดี ^_^ (ข้าพเจ้าไม่กลับมาอ่านกระทู้นี้อีกนะ บังเอิญผ่านมาเห็นเท่านั้น)

 

กรรมบังตา

 

รักตัวเองคือรักคนอื่นให้เปรียบเสมือนรักตัวอง....
ไม่อยากให้คนอื่นทำกับเราแบบใหน เราก็อย่าทำกับคนอื่นเชนนั้น...
มันถูกต้อง...ตายตัว
เราทำอย่างใหนเราได้อย่างนั้น....จริงนะ

อีกอย่าง....
ทุกอย่างที่เป็นเรา...คือกรรมดีเลวปะปนที่เราสรร้างมา..นี่คือเรานั้นคือเรา
เรารังเกียจตัวเองไม่ได้
เราให้เกียตรคนอื่นเปรียบเหมือนให้เกียตรตัวเอง

และ
เพราะร่างกายและจิตใจโดยรวม...เป็นของพ่อแม่เรา
เขาให้เราเกิดมา...เป็นสมบัติของท่าน
เราจะกระทำสิ่งใหนก็ตาม....เราต้องมองท่านเป็นอันดับหนึ่งเสมอ

แชร์เรื่องขำขันของข้าพเจ้า
เป็นโรครังเกียจบุหรีอย่างรุนแรง
แต่ไม่พ้นซะที
ทำไงรู้ปะ
ข้าพเจ้าชักสนใจความรังเกียจนั้น
ข้าพเจ้า....จะลองสูบบุหรี่55555+
ซองแรก ดมซองบุหรี่ทุกกลิ่นอืมมมมมม..5555+
อ่อนที่สุด มาโบโร่
จัดมา....
มวนแรกเมาคับ....หัวทิ่มหัวตำ55555+
กะว่าจะลองดูดมันทุกยี่ห้อดู....จะเป็นใง
ดูซิจะเกลียดรึจะติด
จะได้อยู่ในตะเพาเดียวกับเขามั๊ง
น่าสนใจนะ.....
มีกลิ่นมาควักดูด ควักดูด เอามั๊ง สบาย
จะได้เลิกแพ้ซะที
5555+

 

ชีวิตคือการเรียนรู้....
แต่ก็นั้นแหละ
มวนที่2 ก็เลยกลืน
กลันให้มันขึ้นไปวิ่งบนหัว
เขาว่ามันโล่งๆ โล่งยังใง
สรุป
ปากก็ขม รถก็เต็มไปด้วยบุหรี่ เสื้อผ้าก็เต็มไปด้วยบุหรี่
บุหรี่เป็นใบยาที่ขม
ไม่เห็นจะดีเลย
ไปเล่าให้แม่ฟัง
แม่ขำ
แม่บอกอย่าดูดเลยลูกไม่ดีต่อสุขภาพปอดเราก็ไม่ดีแม่เป็นห่วง
แป้วเลย
จบ...จบ

 

พอรู้สึกหยุดหาความรักจากเพศชาย(ทั้งโสด. ไม่โสด. และภิกษุ) (ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวนะคะ เป็นแค่ความรู้สึก) พอหยุดเรียกร้องต้องการโหยหา แล้วกลับมาอยู่กับตัวเองยอมรับว่าโสดยอมรับว่าไม่สมหวังยอมรับเรื่องที่ครอบครัวไม่ค่อยให้ความอบอุ่น(แต่คุณแม่กับคุณปู่ดีกับนวลมาก)

ความคิดที่อยากจะได้เพศชายที่กล่าวไว้มาเป็นแฟนมาเติมเต็ม จนกระทั่งในอดีตเคยคิดอกุศล ดูถูกตัวเองตอกย้ำตัวเองอยากให้ตัวเองเจอเรื่องไม่ดี

พอรู้สึกหยุด ทุกอย่างที่ว่ามาก้อไม่มีเลยค่ะ ตอนนี้นวลมีจิตใจที่รู้สึกเข้มแข็งไม่หดหู่เหมือนตอนเข้ามาในบอร์ดนี้แรกๆ

 

หากคิดได้ก็ดีแล้วน้อง ปกติคนเรามักขวนขวายทั้งชายหญิง แม้บางคนอคยพลาดแต่ไม่เข็ด ขอเริ่มใหม่จนจบ เบื่อหน่ายไปเอง มันก็จะรู้แล้วว่ารักนั้นเป็นทุกข์ อัตตาของเรามันจะมากกว่าเดิมนี่ของฉัน ของลูกฉันอะไรแบบนี้ สุดท้าสก็ต้องกลับมาคนเดียวเหมือนเดิม