ความรู้แปลกเมื่อจิตว่าง

ใจก็ทำหน้าที่ของเขาไป

ที่สุดก็ไม้ได้ทำเพื่อ ตัวเรา...เพราะเราไม่สามารถเอาอะไรได้อีกแล้ว..

 

ยังยินดีรับความรู้จากท่านอื่นๆ นะ

 

นมัสการพระนามะ (ไม่แน่ใจว่าเป็นพระรึปล่าวครับ)

- เมื่อมีธรรมะที่ผุดมาจากการทำสมาธิ ผมแนะนำว่าให้จดบันทึกไว้หลังจากถอนออกจากสมาธิ
- ในช่วงที่จิตว่างหรือจิตสงบ จิตจะอยู่ในสมาธิขั้นอุปจารสมาธิ ในขึ้นนี้จิตจะสามารถรับรู้และสัมผัสพลังงานและสิ่งเร้นลับได้ดี หากเราสนใจก็ค่อยๆ เรียนรู้ได้
- เมื่อมีโอกาสควรลองดำเนินจิตให้เขาสู่อัปนาสมาธิ ซึ่งในขั้นนี้จิตจะตัดการรับรู้และสัมผัสจากภายนอกออกไป เหลือแต่จิตผู้รู้ สว่างเด่นอยู่ท่ามกลางอก
- เมื่อเข้ามาได้แล้วก็อยู่กับสมาธิระดับนี้จนอิ่ม แล้วจิตจะค่อยๆ ถอยระดับออกมาอยู่ที่อุปจารสมาธิ และขณิกสมาธิ
- เมื่อถอนออกมาใหม่ๆ จิตจะมีความอิ่มอารมณ์ไปหลายวัน และควรฝึกเข้าออกสมาธิระดับนี้ให้บ่อยๆ ถ้ามีโอกาส
- เมื่อไม่ได้เข้าสมาธิ ให้เจริญสติผู้อาการของกาย ของจิต ในทุกขณะ เพื่อสร้างกำลังจิต กำลังสติ ซึ่งจะต้องนำมาใช้งานในขั้นวิปัสนา
- ฝึกไปให้เต็มภูมิสมาธิก่อนแล้วค่อยเดินวิปัสนาต่อ อาจใช้แล้วหลายปี

 

ส่วนมากสติปัญญาที่เกิดมาจากการู้ของสติที่เป็นไปเองแต่ไม่ต่อเนื่องคงเป็นเพราะสภาวะนั้นตั้งแทรกตัวเข้าไปในธรรมชาติแต่ความรู้ความเข้าใจยังไม่พอเลยไม่เป็นธรรมชาติ ท่าเราเข้าอัปนาสมาธิไม่ได้ก็ไช้สมาธิแค่อุปจารได้ท่าทรงตัว

 

ความจริง....ความเป็นจริง...ของคนที่เข้าใจได้จริงๆ..ว่า ญาณ4คืออะไร...คือปล่อยวางกาย เวทนาจิต ได้แล้วจริงๆ...และต้องจริงๆ

เมื่อเวลาถอน สภาวะรู้ มาที่ญาณ2...หมายถึง มีญาณ4...เป็นวิหารธรรมอยู่..จึงจะไม่หลงไปกับ
สภาวะของญาณ2...หรือญาณ1 ...ตรงนี้ สำคัญมากๆ

 

รหัสแห่งตะวันลับฟ้าจะเป็นรหัสได้อย่างไงในเมื่อภายในคุณยังเข้าใจอยู่ว่ายังมีการมาและการไป

 

อารมณ์นี้เรียกว่ากิเลสตัวหนึ่ง ที่คอยขวางทางไม่ให้ไปสู่จุดหมาย เปรียบดังเช่นขับรถไปที่ๆต้องการจะไป แต่ข้างทางเต็มไปด้วยแหล่งท่องเที่ยวบันเทิงเริงใจ ถ้าคุณหลงคุณก็จะหยุดพักแวะข้างทาง สุดท้ายถ้าคุณพอใจในสิ่งที่คุณเจอคุณก็จะหยุดอยุ่ตรงนั้น ทำให้ลืมจุดหมายที่แท้จริงของคุณไปเลย เป็นอันตรายยิ่งนักสำหรับนักปฏิบัติทั้งหลาย

 

สาธุ เห็นด้วยในเมื่อเราเจริญจนพบสภาวะที่บอกไม่ถูกว่าอะไรและเราก็ไม่รู้ว่าสิ่งนิ้จะไห้มันขึ้นอย่างไร ทำได้แค่รู้และไช้ประโยชน์จากมั้น แล้วไม่ยืดติดกับมัน

 

ผมอาจจะเป็นผู้รู้หรือเป็นผู้หลง แต่สิ้งหนึ่งที่เป็นหลักของสภาวะเกิดจากการไม่ก่อเกี่ยวกับสภาวะต่างๆ แต่เหมือนความรู้และสิ้งต่างๆได้ถ่าโถมเข้ามา ในเมือผมยืดหลักที่เป็นแก่น

 

หากท่านคิดจะลบรหัสเหล่านี้ ท่านจงเข้าใจว่า ทั้งมวลทั้งหมดที่ท่านเข้าใจ ไม่ใช่รหัส แล้วท่านจะหารหัสจากไหน รหัสของ ผม คือ ใจ ใจ ใจ...

 

เป็นความรู้ที่เกิดจากการหยั่งรู้เพื่อรู้จริงและรู้แจ้งค่ะ

 

ใจสื่อใจ...สื่อได้ เพราะมีใจ
ใครที่อ้างว่า ไร้ซึ่งใจ..นั้น เขาหลอกตัวเอง เขาโกหกตัวเอง....ครับ คะ

 

อย่าหลงเชื่อในนิมิตที่เห็น....เพราะ พระพุทธเจ้า ท่านไม่ยกย่อง การชี้ทางด้วยฤทธิ์...ดังนั้น ท่านคงไม่ไปโปรดใครทางนิมิต....ทางนิมิต..พวกหลงทางเขาเล่นกันเพื่ออวดตน

พุทธัง สรณัง คัจฉามิ

 

ใจในที่นี้คือสภาวะไม่เกี่ยวกับหัวใจ ท่าคุณอยู่ในสภาวะเดียวกันหรือสิ่งๆเดียวกัน คุณก็จะรู้ เพราะความจริงมีเพียงสิ่งเดียว

 

ท่าภายในคุณยังคิดว่ามีสิ่งๆ หนึ่ง สิ่งนั้นละคือสิ่งที่คุณไม่เข้าใจ

 

มีบางคน ว่าตนเองเป็นทศกัณฑ์...ควักเอาหัวใจตนเองไปกลบฝังที่..เขาพระสุเมรุ..รึเปล่า เลยอ้างว่าตนเองไม่มีหัวใจ...(คิกคิก)...ครับ คะ

 

คำที่ถูกใจ..หลายๆคน..โป๊ะเช๊ะ....คะแนนเต็มสิบ..ให้ร้อยล้าน..ไปเลยครับ

 

สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

 

ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ

 

พระนาม

เวลาที่ผ่านมา ที่ผมคุยกับ ท่าน....สภาวะทั้งหลายท่านมีครบ..เลย
สัมผัสได้จากตัวหนังสือของท่าน...อ่านไปด้วยมีสภาวะมาด้วยครับ